برومی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
انگلیسی بیرمنگام
گویش برومی
معترض‌ها علیه اسلام‌هراسی و فاشیسم در بیرمنگام با پیام‌های انگلیسی
زبان بومی دربریتانیا
منطقهبیرمنگام، انگلستان
شمار گویشوران
۳٫۷ میلیون نفر در کلانشهر بیرمنگام  (۲۰۱۴)[۱][نیازمند منبع]
گونه‌های نخستین
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگهیچ کدام

گویش برومی یا برامی (به انگلیسی: Brummie)، یا به‌طور رسمی‌تر گویش بیرمنگام گویش رایج در بیرمنگام انگلستان و برخی از مناطق اطراف آن است. «برومی» همچنین نام اهلیت برای مردم بیرمنگام است. این نام اغلب به اشتباه در اشاره به همه لهجه‌های میدلندز غربی استفاده می‌شود، [۲] زیرا به‌طور قابل‌توجهی از لهجه سنتی سرزمین سیاه مجاور متمایز است، اما جمعیت امروزی تمایل دارد این تمایز را محو کند.

انگلیسی بیرمنگام در میان شنوندگان بریتانیایی در مطالعات دانشگاهی و نظرسنجی‌ها به‌طور مداوم به عنوان نامطلوب‌ترین گونه انگلیسی بریتانیایی شناخته می‌شود، اما هیچ توضیح رضایت‌بخشی از دلیل آن وجود ندارد. در برابر آن، بازدیدکنندگان خارج از کشور، آن را «آشوب‌انگیز و آهنگین» می‌دانند، و به نظر می‌رسد چنین بیزاری ناشی از افسانه‌های زبانی مختلف و عوامل اجتماعی خاص بریتانیا مانند فخرفروشی اجتماعی، کلیشه‌های رسانه‌ای منفی، وجهه عمومی ضعیف از شهر بیرمنگام، و شکاف جغرافیایی و زبانی شمال/جنوب است.[۳]

به عنوان مثال، با وجود تاریخ فرهنگی و نوآورانه شهر، پیشینه صنعتی آن (همان‌طور که با بازو و چکش در نشان بیرمنگام نشان داده شده‌است) منجر به یک کلیشه مرد عضلانی و غیرهوشمندانه اهل بیرمنگام شده‌است: «پیچ‌گوشتی بیرمنگام» یک اصطلاح عامیانه بریتانیایی برای چکش است.[۴] همچنین در رسانه‌های جمعی و صنعت سرگرمی نیز بازیگران، که معمولاً غیربیرمنگامی هستند، از لهجه‌های نادرست و/یا نقش‌های منفی استفاده کرده‌اند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ONS (2014). "UK Population Estimates". Official for National Statistics. Archived from the original on 10 August 2014.
  2. Elmes (2006).
  3. Thorne, Stephen (2003), Birmingham English: A Sociolinguistic Study (Ph.D), University of Birmingham, archived from the original on 13 December 2022, retrieved 13 December 2022
  4. Eric Partridge (2 May 2006). A Dictionary of Slang and Unconventional English. Routledge. p. 142. ISBN 978-1-134-96365-2.