اندازه‌گیری پایداری
اندازه‌گیری پایداری (به انگلیسی: Sustainability measurement)، ابزارها و روش‌هایی هستند که برای اندازه‌گیری میزان پایداری فرایندها، محصولات، خدمات، کسب‌وکارها و غیره تلاش می‌کنند. کمی کردن پایداری دشوار است، شاید حتی غیرقابل اندازه‌گیری باشد.[۱] معیارهای مورد استفاده برای آزمایش و سنجش پایداری شامل پایداری حوزه‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی (هم به صورت فردی و هم در ترکیب‌های مختلف) است و هنوز در حال تکامل هستند. آنها شامل شاخصها، معیارها، ممیزی‌ها، استانداردهای پایداری و سیستم‌های گواهی مانند تجارت منصفانه و ارگانیک، شاخصها و حسابداری، و همچنین ارزیابی و دیگر سیستم‌های گزارش‌دهی هستند. آنها در طیف گسترده‌ای از مقیاس‌های مکانی و زمانی اعمال می‌شوند.[۲][۱] برخی از اقدامات پایداری که به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد شامل گزارش پایداری شرکتی، حسابداری سه‌گانه، جامعه پایداری جهانی، و برآورد کیفیت حاکمیت پایداری برای کشورهای جداگانه با استفاده از شاخص پایداری زیست‌محیطی و شاخص عملکرد زیست‌محیطی است. شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد و ردپای بوم‌شناختی روش‌هایی برای نظارت بر توسعه پایدار در طول زمان هستند.[۳][۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Bell, Simon and Morse, Stephen 2008. Sustainability Indicators. Measuring the Immeasurable? 2nd edn. London: Earthscan. شابک ۹۷۸−۱−۸۴۴۰۷−۲۹۹−۶.
- ↑ Hak, T. et al. 2007. Sustainability Indicators, SCOPE 67. Island Press, London. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲.
- ↑ Wackernagel, Mathis; Lin, David; Evans, Mikel; Hanscom, Laurel; Raven, Peter (2019). "Defying the Footprint Oracle: Implications of Country Resource Trends". Sustainability (به انگلیسی). 11 (7): 2164. doi:10.3390/su11072164.
- ↑ "Sustainable Development visualized". Sustainability concepts. Retrieved 24 March 2022.