آشفتگی (برنامه نظارتی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آشفتگی نام یک پروژه فناوری اطلاعات آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است که در سال ۲۰۰۵ (میلادی) آغاز شد. به جای پروژه تریلبلیزر (به معنی "دنباله‌دار") که پیش‌نیاز آشفتگی بود این برنامه به صورت بخش‌های "آزمایشی" کم هزینه و کوچک آغاز شد. پروژه تریلبلیزر یک پروژه بزرگ شکست خورده بود. آشفتگی، توانایی یورش برای آغاز جنگ سایبری را نیز دارد. نمونه آن، وارد کردن بدافزار به رایانه‌ها است. در سال ۲۰۰۷ (میلادی) کنگره ایالات متحده آمریکا از برنامه آشفتگی انتقاد کرد. زیرا مشکلات اداری مانند پروژه تریلبلیزر داشت.[۱]

انتقاد[ویرایش]

برپایه نوشتار سال ۲۰۰۷ سیُبحان گُرمَن در مجله بالتیمور سان «همانطور که دو مقام رسمی پیشین گفتند کنگره به این نتیجه رسید که آشفتگی بیش از اندازه پرهزینه بود، به هدف‌های خواسته شده دست نیافت، مدیریت آن ضعیف بود، و راهبردی برای یکی‌کردن خروجی بخش‌های گوناگون پروژه وجود نداشت یا اگر هم بود کم بود».[۲]

پیوند به تریلبلیزر[ویرایش]

تریلبلیزر پروژه پیش‌زمینه آشفتگی در سال ۲۰۰۶ (میلادی) کنسل شد. زیرا یک بررسی از سوی کنگره آمریکا و یک گزارش بازرسی ارشد وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا، آن را پرهزینه، بی‌فایده، و بی‌تاثیر دانستند.[۱][۳]

توماس اندروز درِیک، یکی از افشاگران تریلبلیزر که به گزارش بازرس ارشد کمک کرد بعدها بر پایه لایحه جاسوسی ۱۹۱۷ به جرم نگهداشتن ۵ سند در خانه خود، محکوم شد. ۲ سند از این ۵ سند دربارهٔ آشفتگی بودند. در دفاعیات او آمده که یکی از سندها آشکارا «طبقه‌بندی نشده» بوده و دیگری نیز مدت کوتاهی پس از اعلام جرم علیه او از طبقه‌بندی خارج شد. در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۰ (میلادی) توماس دریک به خاطر استفاده بدون اجازه از یک رایانه مجرم شناخته و به یک سال بررسی رفتار آزمایشی محکوم شد.[۴]

برنامه‌ها[ویرایش]

آشفتگی، ۹ برنامه پایه دارد که نام‌های آشکار شده آنها در زیر آمده‌اند:[۲]

تورمُیل[ویرایش]

کار تورمیل، رمزگشایی ارتباطات مخابراتی است.[۵]

توتلیگ[ویرایش]

توتلیگ

ترافیکتیف[ویرایش]

بر پایه پرونده معرفی ایکس‌کی‌اسکور، ترافیکتیف (TRAFFICTHIEF به معنی "دُزد ترافیکِ اینترنتی") پایگاه داده "فراداده بدست‌آمده از زیرمجموعه انتخاب‌گرهای پرقدرت است".[۶] نمونه‌ای از انتخاب‌گر پرقدرت، آدرس ایمیل است. به بیان دیگر، پایگاه داده‌ای از فراداده نام، شماره تلفن، ایمیل، و مانند آن است که سازمان‌های اطلاعاتی، به‌طور ویژه آنها را هدف می‌گیرند.[نیازمند منبع] مارک امبیندر، از نگاه کارشناسی، ترافیکتیف را «دیدن داده شنود الکترونیک شده خام برای واکاوی» می‌نامد.[۷]

نگارخانه[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Bamford, James (2008). The Shadow Factory: The Ultra-Secret NSA from 9/11 to the Eavesdropping on America. New York City: Doubleday. شابک ‎۹۷۸−۰−۳۸۵−۵۲۱۳۲−۱. p. 325–340.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Gorman, Siobhan (February 11, 2007). "Costly NSA Initiative Has a Shaky Takeoff – Vexing Snags for Cyberspace Tool 'Turbulence'" بایگانی‌شده در ۲۰ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. The Baltimore Sun. Retrieved July 6, 2013.
  3. Mayer, Jane (May 23, 2011). "The Secret Sharer – Is Thomas Drake an Enemy of the State?". The New Yorker. Retrieved July 6, 2013.
  4. "Transcript of Sentencing Proceeding, United States of America v. Thomas A. Drake" (PDF). United States District Court of Maryland. July 15, 2011. Retrieved August 8, 2013.
  5. James Ball, Julian Borger and Glenn Greenwald (September 5, 2013). "Revealed: how US and UK spy agencies defeat internet privacy and security". Retrieved September 6, 2013.{{cite news}}: نگهداری یادکرد:استفاده از پارامتر نویسندگان (link)
  6. Greenwald, Glenn (July 31, 2013). "XKeyscore: NSA tool collects 'nearly everything a user does on the internet'". Retrieved August 5, 2013.
  7. Ambinder, Marc (August 14, 2013). "An Educated Guess About How the NSA Is Structured". The Atlantic.com. Retrieved August 14, 2013.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]