هیپرپلازی آندومتر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هیپرپلازی آندومتر
Endometrial hyperplasia
میکروگرافی هیپرپلازی ساده آندومتر را نشان می‌دهد، جایی که نسبت غده به استروما حفظ می‌شود اما غدد شکل نامنظمی دارند و/یا گشاد می‌شوند. بیوپسی آندومتر. با رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین.
تخصصپزشکی زنان ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

هیپرپلازی آندومتر (به انگلیسی: Endometrial hyperplasia) یک وضعیت تکثیر بیش از حد سلول‌های آندومتر یا پوشش داخلی رحم است.

در بیشتر موارد هیپرپلازی آندومتر ناشی از سطوح بالای استروژن، همراه با سطوح ناکافی هورمون‌های پروژسترون مانند است که معمولاً با اثرات تکثیر استروژن بر این بافت مقابله می‌کند. ممکن است در مواردی، از جمله چاقی، سندرم تخمدان پلی کیستیک، تومورهای تولیدکننده استروژن (مثلاً تومور سلولی گرانولوزا) و فرمول‌های خاصی از درمان جایگزین استروژن رخ دهد.

هیپرپلازی آندومتر همراه با آتیپی یک عامل خطر مهم برای ایجاد یا حتی وجود همزمان سرطان آندومتر است، بنابراین کنترل دقیق و درمان زنان مبتلا به این اختلال ضروری است.

طبقه‌بندی[ویرایش]

هیستوپاتولوژی هیپرپلازی پیچیده بدون آتیپی: غدد آندومتر گشاد شده کیستیک که توسط یک لایه اپیتلیوم ستونی پوشانده شده‌اند.[۱]
هیستوپاتولوژی هیپرپلازی پیچیده با آتیپی: غدد آندومتر متصل به استرومای نادر میانی و چینه بندی اپیتلیوم پوششی. سلول‌های اپیتلیال آتیپی سیتولوژیک با نسبت نوکلئوسیتوپلاسمی بالا، تجمع نامنظم کروماتین هسته‌ای و شکل‌های میتوزی را نشان می‌دهند.[۲]

مانند سایر اختلالات هیپرپلاستیک، هیپرپلازی آندومتر در ابتدا نشان دهنده یک پاسخ فیزیولوژیکی بافت آندومتر به اقدامات محرک رشد استروژن است. با این حال، سلول‌های تشکیل دهنده غدد آندومتر هیپرپلاستیک نیز ممکن است در طول زمان دچار تغییراتی شوند که آنها را مستعد تبدیل سرطانی می‌کند. چندین نوع هیستوپاتولوژی هیپرپلازی آندومتر با پیامدهای درمانی و پیش آگهی متفاوت برای پاتولوژیست قابل تشخیص است.

رایج‌ترین سیستم طبقه‌بندی مورد استفاده برای هیپرپلازی آندومتر، سیستم سازمان بهداشت جهانی (WHO) است که قبلاً دارای چهار دسته بود:

  • هیپرپلازی ساده بدون آتیپی
  • هیپرپلازی پیچیده بدون آتیپی
  • هیپرپلازی آتیپیک ساده
  • هیپرپلازی آتیپیک پیچیده.[۳]

در سال ۲۰۱۴، WHO سیستم طبقه‌بندی را به روز کرد و تمایز بین هیپرپلازی ساده یا پیچیده را حذف کرد، در عوض فقط در مورد وجود یا عدم وجود آتیپی طبقه‌بندی را توضیح داد.[۴]

  • هیپرپلازی آندومتر (ساده یا پیچیده) - بی نظمی و گسترش کیستیک غدد (ساده) یا شلوغی و جوانه زدن غدد (پیچیده) بدون تغییرات نگران کننده در ظاهر تک تک سلول‌های غده. در یک مطالعه، ۱٫۶ درصد از بیمارانی که با این ناهنجاری‌ها تشخیص داده شدند، در نهایت به سرطان آندومتر مبتلا شدند.[۵]
  • هیپرپلازی آتیپیک آندومتر (ساده یا پیچیده) - تغییرات ساده یا پیچیده معماری، با تغییرات نگران کننده (آتیپیک) در سلول‌های غده، از جمله لایه بندی سلولی، تافت شدن، از دست دادن قطبیت هسته ای، هسته‌های بزرگ شده و افزایش فعالیت میتوزی. این تغییرات مشابه تغییراتی است که در سلول‌های سرطانی واقعی مشاهده می‌شود، اما هیپرپلازی آتیپیک تهاجم به بافت‌های همبند را نشان نمی‌دهد که مشخصه تعیین‌کننده سرطان است. مطالعه قبلی نشان داد که ۲۲ درصد از بیماران مبتلا به هیپرپلازی آتیپیک در نهایت به سرطان مبتلا شدند.[۵]

تشخیص[ویرایش]

تشخیص هیپرپلازی آندومتر را می‌توان با بیوپسی آندومتر، که در مطب یا از طریق کورتاژ حفره رحم برای به دست آوردن بافت آندومتر برای آنالیز هیستوپاتولوژیک انجام می‌شود، انجام داد. انجام آزمایش بیماری آندومتر ممکن است به دلیل خونریزی غیرطبیعی رحم یا وجود سلول‌های غددی غیر معمول در پاپ اسمیر باشد.[۶]

پیش‌بینی[ویرایش]

بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که هیپرپلازی آندومتر می‌تواند به سرطان تبدیل شود، به‌ویژه زمانی که سلول‌های آتیپیک وجود داشته باشند. با این وجود، چنین مطالعاتی به‌طور معمول روی هیپرپلازی آتیپیک انجام شده‌است. بررسی ۶۵ مقاله در مورد خطر احتمالی پیشرفت سرطان به این نتیجه رسیده که هیچ‌یک از این مطالعات احتمالی را به‌طور خاص برای بیماران هیپرپلازی غیر آتیپیک گزارش نکردند. علاوه بر این، نیاز به مطالعات مبتنی بر جمعیت از جمله هیپرپلازی غیر آتیپیک و غیر معمول را برای تخمین دقیق خطر پیشرفت به سرطان بیان می‌کند.[۷]

در صورت عدم درمان با هیسترکتومی، هیپرپلازی آندومتر در طی ۲۰ سال به آدنوکارسینوم تبدیل می‌شود:

  • ۲۸٪ موارد با آتیپی (۹۵٪ CI، ۸٫۶٪ تا ۴۲٫۵٪)، و
  • حدود ۵٪ موارد بدون آتیپی.[۸]

میزان مواردی با هیپرپلازی ساده به جای پیچیده مطلوب‌تر است،[۹] اما همان‌طور که در بالا ذکر شد، این اصطلاح در سال ۲۰۱۴ از طبقه‌بندی WHO حذف شد.

در بیماران با نمونه‌هایی از آتیپی، در بیش از ۴۰٪ موارد کارسینوم وجود دارد.[۱۰][۱۱] با توجه به این موضوع، نرخ پیشرفت آتیپی ۲۸ درصد ذکر شده و ممکن است دست کم گرفته شود و عدد واقعی ممکن است به ۴۲٫۵ درصدی فاصله اطمینان بخش وسیعی از مطالعه نزدیک شود.

رفتار[ویرایش]

درمان هیپرپلازی آندومتر برای هر فرد متفاوت است و ممکن است شامل درمان هورمونی، مانند درمان با پروژسترون دوره ای یا مداوم، یا هیسترکتومی باشد.[۶]

عوامل خطر[ویرایش]

زنان پس از ۳۵ سالگی بیشتر احتمال دارد به هیپرپلازی آندومتر مبتلا شوند، به ویژه اگر:

  • قاعدگی خود را از سنین پایین شروع کردند
  • هرگز باردار نشد
  • ناباروری تشخیص داده شد
  • در سنین بالاتر یائسگی را پشت سر گذاشت
  • چاق هستند
  • تاموکسیفن، داروی سرطان سینه را مصرف کند
  • استروژن را بدون پروژسترون مصرف کنید

علاوه بر این، داشتن این شرایط پزشکی ممکن است خطر هیپرپلازی آندومتر را افزایش دهد:

  • دیابت
  • سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)
  • بیماری تیرویید
  • بیماری کیسه صفرا
  • سندرم لینچ
  • سندرم کاودن
  • تشخیص توموری که استروژن را دفع می‌کند
  • سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان رحم، سرطان تخمدان یا سرطان روده بزرگ[۱۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Rao, Shalinee; Sundaram, Sandhya; Narasimhan, Raghavan (2009). "Biological behavior of preneoplastic conditions of the endometrium: A retrospective 16-year study in south India". Indian Journal of Medical and Paediatric Oncology. 30 (4): 131–135. doi:10.4103/0971-5851.65335. ISSN 0971-5851. PMC 2930300. PMID 20838554.

    - Figure- available via license: Creative Commons Attribution 2.0 Generic
  2. ↑ Rao, Shalinee; Sundaram, Sandhya; Narasimhan, Raghavan (2009). "Biological behavior of preneoplastic conditions of the endometrium: A retrospective 16-year study in south India". Indian Journal of Medical and Paediatric Oncology. 30 (4): 131–135. doi:10.4103/0971-5851.65335. ISSN 0971-5851. PMC 2930300. PMID 20838554.

    - Figure- available via license: Creative Commons Attribution 2.0 Generic
  3. ↑ Skov, B. G.; Broholm, H; Engel, U; Franzmann, M. B.; Nielsen, A. L.; Lauritzen, A. F.; Skov, T (1997). "Comparison of the reproducibility of the WHO classifications of 1975 and 1994 of endometrial hyperplasia". International Journal of Gynecological Pathology. 16 (1): 33–7. doi:10.1097/00004347-199701000-00006. PMID 8986530.
  4. ↑ Emons, G.; Beckmann, M. W.; Schmidt, D.; Mallmann, P. (February 2015). "New WHO Classification of Endometrial Hyperplasias". Geburtshilfe und Frauenheilkunde. 75 (2): 135–136. doi:10.1055/s-0034-1396256. ISSN 0016-5751. PMC 4361167. PMID 25797956.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Kurman, Robert J.; Kaminski, Paul F.; Norris, Henry J. (1985). "The behavior of endometrial hyperplasia. A long-term study of "untreated" hyperplasia in 170 patients". Cancer. 56 (2): 403–12. doi:10.1002/1097-0142(19850715)56:2<403::AID-CNCR2820560233>3.0.CO;2-X. PMID 4005805.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Howard A Zacur; Robert L Giuntoli, II; Marcus Jurema. "Endometrial Hyperplasia". UpToDate Online. Retrieved 2007-05-26.
  7. ↑ Doherty, Michelle T.; Sanni, Omolara B.; Coleman, Helen G.; Cardwell, Chris R.; McCluggage, W. Glenn; Quinn, Declan; Wylie, James; McMenamin, Úna C. (2020). "Concurrent and future risk of endometrial cancer in women with endometrial hyperplasia: A systematic review and meta-analysis". PLOS ONE. 15 (4): e0232231. Bibcode:2020PLoSO..1532231D. doi:10.1371/journal.pone.0232231. PMC 7188276. PMID 32343732.
  8. ↑ Lacey, James V.; Sherman, Mark E.; Rush, Brenda B.; Ronnett, Brigitte M.; Ioffe, Olga B.; Duggan, Máire A.; Glass, Andrew G.; Richesson, Douglas A.; Chatterjee, Nilanjan (2010-02-10). "Absolute risk of endometrial carcinoma during 20-year follow-up among women with endometrial hyperplasia". Journal of Clinical Oncology. 28 (5): 788–792. doi:10.1200/JCO.2009.24.1315. ISSN 1527-7755. PMC 2834395. PMID 20065186.
  9. ↑ Kurman, R. J.; Kaminski, P. F.; Norris, H. J. (1985-07-15). "The behavior of endometrial hyperplasia. A long-term study of "untreated" hyperplasia in 170 patients". Cancer. 56 (2): 403–412. doi:10.1002/1097-0142(19850715)56:2<403::aid-cncr2820560233>3.0.co;2-x. ISSN 0008-543X. PMID 4005805.
  10. ↑ Suh-Burgmann, Elizabeth; Hung, Yun-Yi; Armstrong, Mary Anne (September 2009). "Complex atypical endometrial hyperplasia: the risk of unrecognized adenocarcinoma and value of preoperative dilation and curettage". Obstetrics and Gynecology. 114 (3): 523–529. doi:10.1097/AOG.0b013e3181b190d5. ISSN 0029-7844. PMID 19701030.
  11. ↑ Giede, Kurt Christopher; Yen, Tin-Wing; Chibbar, Rajni; Pierson, Roger A. (October 2008). "Significance of concurrent endometrial cancer in women with a preoperative diagnosis of atypical endometrial hyperplasia". Journal of Obstetrics and Gynaecology Canada. 30 (10): 896–901. doi:10.1016/S1701-2163(16)32969-3. ISSN 1701-2163. PMC 2891955. PMID 19038073.
  12. ↑ "Endometrial Hyperplasia". Yale Medicine (به انگلیسی). Retrieved 2023-04-01.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هیپرپلازی_آندومتر&oldid=37959715»