لهجه بیدشهری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بیدشهری
زبان بومی درایران
منطقهشهرستان اوز و شهرستان لارستان
فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹

لهجه بیدشهری، یکی از لهجه‌های زبان لارستانی است؛ زبان لارستانی یکی از زیرشاخه‌های زبان‌های ایرانی جنوب غربی به‌شمار می‌آید که هم‌تبار با زبان پهلوی است.[۱][۲] گویش بیدشهری، به چهره نوشتاری زبان اچمی بسیار نزدیک و یکی از دستورمندترین شاخه‌های لارستانی است؛ جایگاه گویش بیدشهری در میان گویش‌های لارستانی همانند نزدیکی گویش تهرانی به زبان فارسی معیار است.[۳]

لارستانی در جنوب استان فارس و استان هرمزگان و شرق استان بوشهر و جنوب غرب استان کرمان گویشور دارد.[۴] این زبان با نگه داشتن واژگان بسیاری از پارسی میانه، زبانی خالص‌تر از زبان پارسی نوین است و هنوز وابستگی نزدیکی با پارسی باستان دارد.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern.
  2. Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.
  3. فرهنگ دری، انجم‌روز، عباس (به فارسی).
  4. «فرهنگستان جهانی کورش بزرگ».[پیوند مرده]
  5. D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, ISBN 3-631-43589-4, 9783631435892.