لرزه‌خیزی

لرزه‌خیزی (انگلیسی: Seismicity) یا زلزله‌خیزی به مطالعه و اندازه‌گیری جامع و فراگیر وقوع، چگونگی و بزرگی پدیده زمین‌لرزه در یک موقعیت جغرافیایی خاص می‌پردازد و به این ترتیب، فعالیت لرزه‌ای یک منطقه را خلاصه می‌کند. این اصطلاح توسط بنو گوتنبرگ و چارلز فرانسیس ریشتر در سال ۱۹۴۱ ابداع شد. لرزه‌خیزی توسط ژئوفیزیک‌دانان مطالعه می‌شود.

محاسبه لرزه‌خیزی

لرزه‌خیزی به صورت کمّی محاسبه می‌شود. به‌طور کلی، منطقه مورد مطالعه به مناطق مساوی با طول و عرض جغرافیایی مشخص تقسیم شده و ساختار درونی زمین نیز بر پایه لایه‌بندی زمین به فاصله‌های عمقی مختلف دسته‌بندی می‌شود: تا ژرفای ۵۰ کیلومتر، ژرفای ۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر و ژرفای بیش از ۳۰۰ کیلومتر.

فرمول رایج برای محاسبه لرزه‌خیزی:

$S={\frac {\sum _{i}{E_{s0}}_{i}}{{\delta \phi }_{0}{\delta \lambda }_{0}{\delta h}_{0}{\delta t}_{0}}}$

در این فرمول:

${E_{s0}}_{i}$: انرژی یک رویداد لرزه ای منفرد (مانند زمین‌لرزه) است؛

${\delta \phi }_{0}$: فاصله عرض جغرافیایی؛

${\delta \lambda }_{0}$: فاصله طول جغرافیایی؛

${\delta h}_{0}$: فاصله کانون زمین‌لرزه؛

${\delta t}_{0}$: فاصله زمانی رخداد لرزه‌ای.

نتیجه این فرمول، لرزه‌خیزی به‌صورت انرژی در هر واحد مکعب است.

جستارهای وابسته

• مقیاس بزرگای گشتاوری
• زمین‌ساخت صفحه‌ای
• لرزه‌شناسی

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Seismicity». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ فوریه ۲۰۲۳.