ترسایان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کنیسه ساردیس (قرن سوم، ترکیه) دارای جامعه بزرگی از ترسایان و یهودیان بود که در زندگی مدنی روم ادغام شده بودند.

ترسایان (یونانی کوینه: φοβούμενοι τὸν Θεόν، phoboumenoi تن تئون) یا خداپرستها (یونانی کوینه: θεοσεβεῖς , Theosebeis)[۱] طبقه متعددی از هواداران جنتیل (غیریهودی) یهودیت هلنیستی بودند که در جهان یونانی-رومی وجود داشتند،[۲][۳] که برخی از آداب و سنن مذهبی یهودی را بدون اینکه کاملاً به آن گرویده باشند رعایت می‌کردند.[۱][۲][۴][۵] این مفهوم از مفهوم پروسلیت از کتاب مقدس عبری گرفته شده‌است.

به‌طور کلی ترسا به معنای کسی است که صادقانه مذهبی است.

بررسی اجمالی[ویرایش]

منشأ، تاریخچه، وضعیت و انتشار[ویرایش]

از اواسط دهه ۱۹۸۰، تعداد فزاینده ای از محققان مطالعات یهودیت و تاریخ یهودیت به موضوع ترسایان و رابطه آنها با یهودیت هلنیستی و مسیحیت اولیه علاقه‌مند شدند. با توجه به نظر اکثریت،[۶] یهودیان که در دنیای یونانی-رومی در طول هلنی و دوره روم در تلاش زیادی برای یهودی کردن مشرکین و کافران نبودند،[۷] اگر چه بسیاری از مورخان اختلاف نظر دارند.[۶][۸]

وقتی یهودیان مهاجرت کردند و در استان‌های رومی امپراتوری ساکن شدند، یهودیت به دلایل بسیاری برای تعدادی از مشرکان دین جذابی شد. ترسایانی که به‌طور کامل به یهودی تبدیل شدند، یونانی‌ها یا رومی‌ها بودند و از همه طبقات اجتماعی می‌آمدند: آنها عمدتاً زنان[۸] و آزادگان[۸] (لیبرتی) بودند، اما همچنین وجود داشتند. صنعتگران، سربازان و افراد معدودی مانند پاتریسیون‌ها و سناتورها.[۸] با وجود وفاداری به یهودیت، ترسایان از پرداخت مالیات یهودیان (fiscus Judaicus) معاف بودند.

طبقه ترسایان بین قرن اول و قرن سوم پس از میلاد وجود داشت.[۹] آنها در ادبیات لاتین و یونانی، آثار تاریخی فلاویوس ژوزفوس و فیلون، ادبیات خاخام، نوشته‌های مسیحی اولیه، و سایر منابع معاصر مانند کتیبه‌های کنیسه از جوامع دیاسپورا[۱۰] (فلسطین،[۸] ۳]) ذکر شده‌اند.[۸] رم،[۲] و آسیای صغیر).[۱۱][۱۲][۸]

منابع[ویرایش]

کتاب مقدس عبری[ویرایش]

در کتاب مقدس عبری، عبادت توحیدی جنتیلها یا غیریهودی به خدای یهودیان به رسمیت شناخته شده‌است. این رده ییرئی هاشم / ییرئی شاماییم (عبری: יראי השם‎، به معنی «ترسان از نام» / «ترسان از بهشت»،[۳] " نام " که یک تعبیر یهودی برای یهوه است، ر.ک. مزمور 115:11).[۱۳][۱۴] این توسط ادبیات خاخامهای بعدی به مفهوم نوحی تبدیل شد، یعنی غیر یهودیانی که از هفت قانون نوح پیروی می‌کنند، که نوشته‌های خاخام به عهد نوح اختصاص داده‌است.[۱۵]

در کتیبه‌ها، متون و پاپیروس‌ها[ویرایش]

لغتهای یونانی و لاتینی که به ترسایان اطلاق می‌شود (theosebeis, sebomenoi, phoboumenoi, metuentes)در ادبیات کهن[۳][۱۶] (یونانی، رومی و یهودی) و کتیبه‌های کنیسه‌های کشف شده در افرودیسی،[۱۰] Panticapaeum، Tralles، Sardis، Venosa , Lorium (در رم)، رودس، Deliler (فیلادلفیا) و Miletus یافت می‌شود.[۱۱]

با قضاوت بر اساس تمایزات اعمال رسولان، تصور می‌شود که آنها به گریم صدیق (غریبه‌های درستکار) (Gerim Tzedekim) تبدیل نشدند،[۱۷] که مستلزم ختنه بود، اگرچه شواهد در طول قرن‌ها بسیار متفاوت است و ممکن است معنای این اصطلاح ممکن باشد. شامل انواع غیریهودیان دلسوز، چه مسیحیان و چه غیر یهودی بوده‌است.[۱۸] همچنین حدود ۳۰۰ مرجع متنی (قرن ۴ قبل از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد) به فرقه هیپسیستاریان وجود دارد که برخی از آنها شبات را انجام می‌دادند و بسیاری از محققان آنها را به عنوان طرفداران یهودیت مرتبط با خداترس می‌دانند.[۱۹]

در نوشته‌های اولیه مسیحیت[ویرایش]

در عهد جدید و نوشته‌های اولیه مسیحیت، واژه‌های یونانی ترسایان و خداپرست برای اشاره به مشرکانی به کار می‌رود که به درجات مختلفی خود را به یهودیت هلنیستی پیوسته‌اند، بدون اینکه کاملاً و به‌طور عمده در انجیل لوقا (7:1-10)[۱] و به‌طور گسترده‌تر در اعمال رسولان،[۱][۲۰] که عصر حواری قرن ۱ را توصیف می‌کند، اشاره شده‌است. سپس پولس بلند شد و با دست خود اشاره کرد: «مردان اسرائیل، و کسانی که خداترس هستید، گوش دهید» - اعمال رسولان، ۱۳:۱۶برادران، پسران خانواده ابراهیم، و کسانی که از بین شما که ترسا هستید، به ما پیام رستگاری آمده‌است. -اعمال رسولان، ۱۳:۲۶

نقش در مسیحیت قرن اول[ویرایش]

یهودی شده جنتیلها و ترسایان توسط دانشمندان مدرن اهمیت قابل توجهی در رشد مسیحیت اولیه داشته‌است. آنها نماینده گروهی از غیریهودیان بودند که عقاید و اعمال مذهبی را با یهودیان به یک درجه یا درجات مشترک داشتند.[۳] با این حال، خداترس‌ها فقط نوکیشان «جزئی» بودند که به برخی از آیین‌ها و سنت‌های یهودی مشغول بودند، بدون اینکه قدمی فراتر از روی آوردن به یهودیت برداشته باشند، که مستلزم پیروی کامل از میتزووت ۶۱۳ (از جمله ممنوعیت‌های مختلف مانند کشروت، ختنه) بود. مراسم شبات و غیره) که عموماً برای غیر یهودیان (عمدتاً یونانی) نوکیشان جذاب نبودند.[۱۱][۲۱] مراسم ختنه به ویژه در تمدن کلاسیک غیر جذاب و ناپسند بود[۲۲][۲۳][۲۴] زیرا رسم این بود که یک ساعت در روز یا بیشتر به ورزش برهنه در سالن بدنسازی و حمام رومی اختصاص می‌دادند، بنابراین مردان یهودی نمی‌خواستند. در انظار عمومی محروم از پوست ختنه گاه خود دیده شوند.[۲۳][۲۴] فرهنگ هلنیستی و رومی هر دو ختنه را ظالمانه و نفرت‌انگیز می‌دانستند.[۲۳][۲۴]

پولس رسول در نامه‌های خود به شدت از یهودیان که خواستار ختنه شدن نوکیشان غیریهودی بودند انتقاد کرد و با آنها مخالفت کرد.[۲۵][۲۶][۲۷] در عوض تأکید کرد که ایمان به مسیح یک عهد جدید با خدا را تشکیل می‌دهد،[۲۷] عهدی که اساساً توجیه و نجات غیریهودیان را از احکام سخت فراهم می‌کند. از شریعت موزائیک، عهد جدیدی که نیازی به ختنه نداشت[۲۲][۲۸][۲۹][۲۷] (همچنین به توجیه با ایمان، عبارات پولین در حمایت از ضدشناسی، لغو قوانین عهد قدیم مراجعه کنید). لیدیای تیاتیرا، که اولین کسی بود که پولس در اروپا به مسیحیت گروید، در عهد جدید به عنوان «پرستنده خدا» توصیف شده‌است (Acts 16:14). کورنلیوس سرباز رومی و خواجه اتیوپیایی نیز توسط دانشمندان مدرن به عنوان خداترس‌هایی که به مسیحیت گرویدند تلقی می‌شوند.

در پیام پولس رستگاری از طریق طریق ایمان به مسیح و نه از تسلیم شدن تحت شریعت موسی است،[۲۵][۲۶] بسیاری از خداترس یک گروه ذاتاً یهودی یافتند که می‌توانستند بدون نیاز به پذیرش تمامی قوانین سخت یهودیت به آن تعلق داشته باشند.[۱] گذشته از اینکه گروه پولس طرفداران گسترده‌ای به دست آورد، این دیدگاه در نتیجه نهایی تعمیم یافت که گروندگان به مسیحیت ابتدا نیازی به پذیرش تمام شریعت یهود ندارند (نگاه کنید به فرمان حواری)، و این باعث شد که در نهایت مسیحیت و یهودیت دو دین مجزا شوند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت‌ها و مراجع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Sim وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Kraabel, A. T. (1981). "The Disappearance of the 'God-Fearers'". Numen. Leiden: Brill Publishers. 28 (2): 113–126. doi:10.1163/156852781X00160. eISSN 1568-5276. ISSN 0029-5973. JSTOR 3270014. LCCN 58046229. OCLC 50557232.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Marcus, Ralph (1952). "The Sebomenoi in Josephus". Jewish Social Studies. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. 14 (3): 247–250. JSTOR 4465081. We know from Pagan, Christian, and Jewish sources that during the Hellenistic and early Roman periods some Gentiles were so strongly attracted to Judaism that they became converts and undertook to observe Jewish laws and customs in the same manner as did the Jews themselves. [...] It is also commonly assumed that there were some Gentiles who did not go so far as to become converts but indicated their belief in monotheism and gave up the worship of Pagan gods. How far they went in openly dissociating themselves from Paganism and in associating themselves with Judaism we do not know. These Gentile sympathizers are commonly thought to be referred by the terms sebomenoi or phoboumenoi ton theon and metuentes in Greek and Latin sources, and yir᾿ê shamayim "fearers of Heaven" (i.e. God-fearers) in some early Rabbinic passages.
  4. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Feldman-Reinhold وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Bromiley وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Sand, Shlomo; Ilany, Ofri (21 March 2008). "Shattering a 'National Mythology'". Haaretz. Tel Aviv. Archived from the original on 24 May 2018. Retrieved 30 August 2020. The people did not spread, but the Jewish religion spread. Judaism was a converting religion. Contrary to popular opinion, in early Judaism there was a great thirst to convert others. The Hasmoneans were the first to begin to produce large numbers of Jews through mass conversion, under the influence of Hellenism. The conversions between the Hasmonean Revolt and Bar Kochba's rebellion are what prepared the ground for the subsequent, wide-spread dissemination of Christianity. After the victory of Christianity in the fourth century, the momentum of conversion was stopped in the Christian world, and there was a steep drop in the number of Jews. Presumably many of the Jews who appeared around the Mediterranean became Christians. But then Judaism started to permeate other regions – pagan regions, for example, such as Yemen and North Africa. Had Judaism not continued to advance at that stage and had it not continued to convert people in the pagan world, we would have remained a completely marginal religion, if we survived at all.
  7. ↑ Dunn, James D. G. (Autumn 1993). Reinhartz, Adele (ed.). "Echoes of Intra-Jewish Polemic in Paul's Letter to the Galatians". Journal of Biblical Literature. Society of Biblical Literature. 112 (3): 462. doi:10.2307/3267745. ISSN 0021-9231. JSTOR 3267745. 2:14: “how is it that you compel the Gentiles to judaize?” "To judaize" was a quite familiar expression, in the sense "to live like a Jew", "to adopt a distinctively Jewish way of life"-with reference to Gentiles taking up Jewish customs like observance of the sabbath. [...] Judaism at that time was notably uninterested in evangelism, though open and accepting of Gentile God-fearers and proselytes. {{cite journal}}: External link in |quote= (help)
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ Louis H. Feldman, "The Omnipresence of the God-Fearers" بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۴ توسط Wayback Machine, Biblical Archaeology Review 12, 5 (1986), Center for Online Judaic Studies.
  9. ↑ Robert F. Tannenbaum, "Jews and God-Fearers in the Holy City of Aphrodite", Biblical Archaeology Review 12, 5 (1986), Center for Online Judaic Studies.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Attridge-Hata وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Lewin وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  12. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Treblico وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  13. ↑ Islam and Global Dialogue: Religious Pluralism and the Pursuit of Peace. ed. Roger Boase, Hassan Bin (FRW) Talal. Ashgate. 2010 Page 203 "Nevertheless, by late biblical times Israelites realised that there were other people in the world who worshipped the one, unseen God. Such people form the category of yir'ei Hashem (God-fearers, cf. Psalm 115:11); perhaps it is to ..."
  14. ↑ Jeffrey M. Cohen 500 questions and answers on Chanukah 2006 "Hence the references to them in Jewish sources such as Sebomenoi or Yir'ei Hashem (God-fearers). Many of them accepted monotheism, though held back from many other basic ritual precepts."
  15. ↑ Babylonian Talmud, Sanhedrin 56a, 56b.
  16. ↑ Pieter W. van der Horst, God-fearers (theosebeis) (2015), Oxford Classical Dictionary.
  17. ↑ "Proselyte". Jewish Encyclopedia. Kopelman Foundation. 1906. Retrieved 11 April 2020. In contradistinction to the ger toshab, the full proselyte was designated as "ger ha-ẓedeḳ," "ger ha-berit" (a sincere and righteous proselyte, one who has submitted to circumcision; see Mek. , Mishpaṭim, 18; Gerim iii.). The common, technical term for "making a convert" in rabbinical literature is "ḳabbel" (to accept), or "ḳareb taḥat kanfe ha-Shekinah" (to bring one near, or under the wings of, the Shekinah). This phrase plainly presupposes an active propaganda for winning converts (comp. Cant. R. v. 16, where God is referred to as making propagandic efforts). In fact, that proselytes are welcome in Israel and are beloved of God is the theme of many a rabbinical homily (Ruth R. iii. ; Tan. , Wayiḳra [ed. Buber, 3]; see also Mek. , Mishpaṭim, 18; Tosef. , Demai, ii. 10; Bek. 32a).
  18. ↑ Todd C. Penner, In praise of Christian origins: Stephen and the Hellenists, p. 226, 2004: "The category of Theosebes is notoriously difficult to delineate. It is debatable whether or not the term was ever a widely recognized technical designation of a Gentile "hanger-on," and much of the evidence is difficult to date".
  19. ↑ James D. Arvila, p. 29.
  20. ↑ Journal of Biblical Studies: Godfearer, by J. Brian Tucker بایگانی‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine: "The traditional understanding of God-fearers, i. e. F. F. Bruce, “God-fearers were Gentiles who attached themselves in varying degrees to the Jewish worship and way of life without as yet becoming full proselytes. ”"
  21. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Goodman وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Bisschops 2017 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ Rubin, Jody P. (July 1980). "Celsus' Decircumcision Operation: Medical and Historical Implications". Urology. Elsevier. 16 (1): 121–124. doi:10.1016/0090-4295(80)90354-4. PMID 6994325. Retrieved 11 April 2020.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ "Circumcision: In Apocryphal and Rabbinical Literature". Jewish Encyclopedia. Kopelman Foundation. 1906. Contact with Grecian life, especially at the games of the arena [which involved nudity], made this distinction obnoxious to the Hellenists, or antinationalists; and the consequence was their attempt to appear like the Greeks by epispasm ("making themselves foreskins"; I Macc. i. 15; Josephus, "Ant." xii. 5, § 1; Assumptio Mosis, viii. ; I Cor. vii. 18; Tosef. , Shab. xv. 9; Yeb. 72a, b; Yer. Peah i. 16b; Yeb. viii. 9a). All the more did the law-observing Jews defy the edict of Antiochus Epiphanes prohibiting circumcision (I Macc. i. 48, 60; ii. 46); and the Jewish women showed their loyalty to the Law, even at the risk of their lives, by themselves circumcising their sons.; Hodges, Frederick M. (2001). "The Ideal Prepuce in Ancient Greece and Rome: Male Genital Aesthetics and Their Relation to Lipodermos, Circumcision, Foreskin Restoration, and the Kynodesme" (PDF). Bulletin of the History of Medicine. Johns Hopkins University Press. 75 (Fall 2001): 375–405. doi:10.1353/bhm.2001.0119. PMID 11568485. Retrieved 11 April 2020.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Dunn, James D. G. (Autumn 1993). Reinhartz, Adele (ed.). "Echoes of Intra-Jewish Polemic in Paul's Letter to the Galatians". Journal of Biblical Literature. Society of Biblical Literature. 112 (3): 459–477. doi:10.2307/3267745. ISSN 0021-9231. JSTOR 3267745.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Thiessen, Matthew (September 2014). Breytenbach, Cilliers; Thom, Johan (eds.). "Paul's Argument against Gentile Circumcision in Romans 2:17-29". Novum Testamentum. Leiden: Brill Publishers. 56 (4): 373–391. doi:10.1163/15685365-12341488. eISSN 1568-5365. ISSN 0048-1009. JSTOR 24735868.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ ۲۷٫۲ Acts 15:1–2, 15:6-10; Galatians 5:2–3, 5:6-12, 6:12-15; Philippians 3:2–3; 1 Corinthians 7:17–21; Romans 2:17–29, 3:9-28, 5:1-11; Titus 1:10–16.
  28. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Dunn 2007 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  29. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Thiessen 2016 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ترسایان&oldid=38307036»