تاریخ نظامی جمهوری آذربایجان
تاریخ نظامی جمهوری آذربایجان در بر گیرنده تاریخ وقایع نظامی در قلمروی کشور فعلی جمهوری آذربایجان است.
جمهوری خلق آذربایجان[ویرایش]
قوای مسلح جمهوری آذربایجان در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۱۸، بعد از تشکیل کشور جمهوری خلق آذربایجان تأسیس شد. تا پیش از شکل‌گیری وزارت دفاع خسروبیگ سلطانف به صورت دوفاکتو وزیر دفاع بود. زمانی‌که وزارت دفاع به صورت رسمی آغاز به کار کرد، صمدبیگ مهماندارف وزیر شد. اولین فرمانده کل قوا نیز حبیب‌بیگ صمدوف بود.[۱][۲] ارتش سرخ شوروی در ۲۸ آوریل ۱۹۲۰ به جمهوری خلق آذربایجان حمله کرد. در این زمان اغلب سربازان ارتش درحال نبرد با ارمنیان در قره‌باغ بودند. در حمله شوروی، حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار سرباز جمهوری خلق آذربایجان کشته شدند و نهایتاً روس‌ها به پیروزی رسیدند. دولت بلشویک شوروی بعد فتح، قوای مسلح را منحل و ۱۵ تن از ژنرال‌ها (از مجموع ۲۱ ژنرال) را اعدام کرد.[۳][۱]
جمهوری خلق آذربایجان نیروی دریایی نیز داشت که اغلب تجهیزات آن پیشتر متعلق به امپراتوری روسیه بود.[۴]
جمهوری فعلی[ویرایش]
نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان در ۹ اکتبر ۱۹۹۱ تشکیل شد.[۵] تجهیزات این نیرو در آغاز، همان تجهیزات ارتش چهارم شوروی بودند. در تابستان ۱۹۹۲ میلادی مالکیت تجهیزات نظامی شوروی که پیشتر در این منطقه بودند، به خصوص ارتش چهارم شوروی، به دولت جمهوری آذربایجان واگذار شد.[۶] قوای نظامی جمهوری آذربایجان بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ میلادی در نبرد با نیروهای ارمنی شکست خورد[۷] و کنترل قره‌باغ که ۱۶٪ قلمرویش را تشکیل می‌داد، از دست داد.[۸] بودجه ارتش این کشور در سال ۲۰۰۹، حدود ۲٫۴۶ میلیارد دلار بوده‌است.[۹] صنایع نظامی این کشور هواپیماهای نظامی و سلاح‌های سبک تولید می‌کند.[۱۰][۱۱][۱۲] در طول جنگ عراق جمهوری آذربایجان نیز مشارکت داشت و ۲۵۰ سرباز اعزام کرد.
جنگ دوم قره‌باغ در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ آغاز شد و میزان تلفات آن هزاران نفر برآورد می‌شود.[۱۳] این جنگ، بعد از تصرف شوشی توسط جمهوری آذربایجان با امضای توافقنامه آتش‌بس ناگورنو قره‌باغ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان به پایان رسید. ارمنستان تمام مناطقی که در ۱۹۹۴ تصرف کرده بود را به جمهوری آذربایجان پس داد.[۱۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Azerbaijani Army marks 91 years بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۲-۲۵ توسط Wayback Machine
- ↑ Today.Az – Azerbaijan marks Day of Armed Forces
- ↑ Hugh Pope, "Sons of the conquerors: the rise of the Turkic world", New York: The Overlook Press, 2006, p. 116, شابک ۱−۵۸۵۶۷−۸۰۴-X
- ↑ Константин Чуприн (August 31, 2007). "В фарватере НАТО". NVO NG.
- ↑ official web page of the President of the Republic of Azerbaijan
- ↑ Vladimir Petrov, How South Caucasus was armed بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۱۰-۲۴ توسط Wayback Machine, Centre for Analysis of Strategies and Technologies (Moscow, Russia)
- ↑ 1993 UN Security Council Resolutions on Nagorno-Karabakh
- ↑ CIA World Factbook. Azerbaijan. 2008:"Azerbaijan has lost 16% of its territory and must support some 600,000 internally displaced persons as a result of the conflict."
- ↑ Military budget reaches $2 billion
- ↑ "Azerbaijan manufacturing arms". Archived from the original on 2012-02-11. Retrieved 2009-02-22.
- ↑ "Azerbaijan to manufacture its own aircraft and helicopters".
- ↑ "Azerbaijan will produce competitive tanks, aircraft and helicopters in the future".
- ↑ "Coronavirus thrives in Karabakh's bomb shelters". ctvnews.ca. CTV News. 2020-10-24.
- ↑ Kramer, Andrew E. (2020-11-10). "Facing Military Debacle, Armenia Accepts a Deal in Nagorno-Karabakh War" – via NYTimes.com.
| تاریخ کشور جمهوری آذربایجان |
|  | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| جغرافیا |
| |||||||||
| سیاست | ||||||||||
| اقتصاد | ||||||||||
| فرهنگ |
| |||||||||