بولومتر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک تَف‌سنج تارعنکبوتی برای تشخیص ریزموج‌های کیهانی پس زمینه.

بولومتر دستگاهی برای اندازه‌گیری گرمای تابشی، با استفاده از ماده‌ای است که مقاومت الکتریکی وابسته به دما دارد.[۱][۲] این وسیله در سال ۱۸۷۸ توسط ستاره‌شناس آمریکایی ساموئل پیرپونت لانگلی اختراع شد.

منابع[ویرایش]

  1. "Langley's Bolometer, 1880-1890". Science Museum Group. Retrieved 20 March 2022.
  2. See, for example, bolometers – Definition from the Merriam-Webster Online Dictionary