اورانگوتان سوماترایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اورانگوتان سوماترایی[۱]
جنس نر در باغ‌وحشی در هامبورگ
جنس ماده به همراه نوزاد خود در باغ‌وحشی در مونیخ
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی edit
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: نخستی‌سانان
زیرراسته: خشک‌بینیان
فروراسته: میمون‌سانیان
تیره: انسانیان
سرده: پونگو
گونه: P. abelii
نام دوبخشی
Pongo abelii
لاسون، ۱۸۲۷[۳]
240px
نقشهٔ پراکندگی در اندونزی

اورانگوتان سوماترایی (نام علمی: Pongo abelii) یکی از ۳ گونهٔ موجود اورانگوتانها است. این گونه، تنها در شمال جزیرهٔ سوماترای اندونزی یافت شده و از اورانگوتان بورنئویی کوچک‌تر و کمیاب‌تر اما از گونهٔ تازه شناسایی‌شدهٔ اورانگوتان تاپانولی فراوان‌تر است. اورانگوتان سوماترایی نر، تا ۱٫۴ متر قد و ۹۰ کیلوگرم وزن، رشد می‌کند. ماده‌ها کوچک‌تر، و به‌طور متوسط تا ۹۰ سانتی‌متر قد و ۴۵ کیلوگرم وزن می‌رسند.

رفتار[ویرایش]

اورانگوتان سوماترایی در بوکیت لاوانگ

در مقایسه با اورانگوتان بورنئویی، اورانگوتان سوماترایی میوه‌خوارتر و به ویژه حشره‌خوار قهاری است.[۴] میوه‌هایی که ترجیح داده می‌شود انجیر و نان صحرایی است. این جانور، همچنین از تخم پرندگان و مهره‌داران کوچک نیز تغذیه می‌کند.[۵] این گونه اورانگوتان وقت بسیار کمتری روی خوردن دیوارهٔ درونی پوست درختان می‌گذارد.

دوره زندگی[ویرایش]

اورانگوتان سوماترایی از نوع بورنئویی اجتماعی‌تر است. گروه‌هایی از این اورانگوتان‌ها برای تغذیه از میوه‌های درخت انجیر جمع می‌شوند. نرها معمولاً از برخورد با دیگر نرها اجتناب می‌کنند. تجاوز رایج است. نرهایی که هنوز کاملاً بالغ نشدند سعی می‌کنند با هر ماده‌ای جفت‌گیری کنند، ولی اغلب موفق نمی‌شوند چون ماده‌های بالغ می‌توانند از خود دفاع کنند. ماده‌های بالغ، نرهای بالغ را ترجیح می‌دهند.

وضعیت[ویرایش]

اورانگوتان سوماترایی مختص جزیرهٔ سوماترا و به ویژه شمال جزیره است. در طبیعت، اورانگوتان‌های سوماترایی اغلب در شمالی‌ترین نقطهٔ سوماترا در استان آچه می‌زیند.[۶]

اورانگوتان سوماترایی یکی از گونه‌های در بحران انقراض است که در سال ۲۰۰۵ تنها ۷۳۰۰ عدد از آن در طبیعت باقی مانده بود. زیستگاه آن‌ها در آچه برای چندین دهه شاهد مناقشه مسلحانه میان دولت اندونزی و شورشیان جدایی‌خواه بوده‌است و در سونامی ماه دسامبر متحمل خسارات جانی و مالی سنگینی شد.[۷]

پانویس[ویرایش]

  1. Groves, C. (2005). Wilson, D. E. , & Reeder, D. M, eds. ed. Mammal Species of the World (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4
  2. Singleton, Ian; Wich, Serge A.; Nowak, Matthew G.; Usher, Graham; Utami-Atmoko, Sri Suchi (2017). "Pongo abelii". IUCN Red List of Threatened Species. 2017.3. International Union for Conservation of Nature: e.T121097935A115575085. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T121097935A115575085.en. Retrieved 22 June 2018.
  3. Lesson, René-Primevère (1827). Manuel de mammalogie ou Histoire naturelle des mammifères (به فرانسوی). Paris: Roret, Libraire.
  4. S. A. Wich; S. S. Utami-Atmoko; T. M. Setia; H. D. Rijksen; C. Schürmann, J.A.R.A.M. van Hooff and C. P. van Schaik (2004). "Life history of wild Sumatran orangutans (Pongo abelii)". Journal of Human Evolution 47 (6): 385–398. doi:10.1016/j.jhevol.2004.08.006. PMID 15566945
  5. "Science & Nature - Wildfacts - Sumatran orangutan". BBC. Archived from the original on 21 July 2012. Retrieved 2009-07-03.
  6. Singleton, I. , S. Wich, S. Husson, S. Stephens, S. Utami Atmoko, M. Leighton, N. Rosen, K. Traylor-Holzer, R. Lacy, O. Byers (2004). "Orangutan Population and Habitat Viability Assessment". Final Report. IUCN/SSC Conservation Breeding Specialist Group (CSG). IUCN
  7. بی‌بی‌سی فارسی. بازدید: دسامبر ۲۰۱۴.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Pongo abelii در ویکی‌انبار