امپراتوری عمان
| ۱۶۹۶–۱۸۵۶ | |||||||||||||
 پرچم
 نشان ملی
| |||||||||||||
 نقشه زمانی امپراتوری عمان و زنگبار | |||||||||||||
| پایتخت | رستاق (۱۶۹۲–۱۷۹۲) مسقط (۱۷۹۲–۱۸۳۳) زنگبار (۱۸۳۲–۱۸۵۶) | ||||||||||||
| زبان(های) رایج | رسمی: عربی منطقه‌ای: فارسی سواحلی بلوچی انگلیسی فرانسوی مالاگاسی | ||||||||||||
| دین(ها) | اصلی: اسلام اباضیه جزئی: اسلام سنی اسلام شیعه مسیحیت | ||||||||||||
| نام(های) اهلیت | عمانی | ||||||||||||
| حکومت | پادشاهی | ||||||||||||
| دودمان یعربیان | |||||||||||||
• ۱۶۹۲–۱۷۱۱ | سیف بن سلطان (اولین) | ||||||||||||
• ۱۷۱۱–۱۷۱۸ | سلطان دوم بن سیف | ||||||||||||
• ۱۷۱۸–۱۷۱۹ | سیف بن سلطان دوم | ||||||||||||
• ۱۷۱۹–۱۷۲۰ | مهنا بن سلطان | ||||||||||||
• ۱۷۲۲–۱۷۲۳ | یعرب بن بلعرب الیعربی | ||||||||||||
• ۱۷۲۴–۱۷۲۸ | محمد بن ناصر | ||||||||||||
• ۱۷۴۲–۱۷۴۳ | سلطان بن مرشد | ||||||||||||
• ۱۷۴۴–۱۷۴۹ | بلعرب بن حمیر یعربی | ||||||||||||
| دودمان آل بوسعید | |||||||||||||
• ۱۷۴۴–۱۷۷۷ | احمد بن سعید | ||||||||||||
• ۱۷۷۸–۱۷۸۳ | سعید بن احمد | ||||||||||||
• ۱۷۸۳–۱۷۹۳ | حمد بن سعید | ||||||||||||
• ۱۷۹۲–۱۸۰۴ | سلطان بن احمد | ||||||||||||
• ۱۸۰۵–۱۸۰۶ | بدر بن سیف | ||||||||||||
• ۱۸۰۶–۱۸۵۶ | سعید بن سلطان (آخرین) | ||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||
| ۱۶۹۶ | |||||||||||||
• جنگ داخلی در عمان | ۱۷۱۸ | ||||||||||||
• تهاجم ایرانیان
به صحار | ۱۷۴۲ | ||||||||||||
• دودمان آل بوسعید بر عهده گرفت | ۱۷۴۹ | ||||||||||||
• پیمان با ایالات متحده | ۱۸۳۶ | ||||||||||||
| ۱۸۵۶ | |||||||||||||
| جمعیت | |||||||||||||
• برآورد سال ۱۸۷۰ | ۳۶۷٬۴۰۰[۱] | ||||||||||||
| واحد پول | درهم روپیه هند تالر ماریا ترزا شیلینگ | ||||||||||||
| |||||||||||||
امپراتوری عمان (عربی: الإمبراطوریة العمانیة) یک امپراتوری دریایی بود که با پرتغال و بریتانیا بر سر تجارت و نفوذ در خلیج فارس و اقیانوس هند درگیر رقابت بود. نفوذ یا کنترل عمان در اوج آن در قرن نوزدهم، از عرض تنگه هرمز تا ایران و پاکستان امروزی و در جنوب تا دماغه دلگادو گسترده بود. پس از مرگ سعید بن سلطان در سال ۱۸۵۶ امپراتوری بین پسران وی به دو سلطان نشین تقسیم شد، یک بخش آفریقایی (سلطان‌نشین زنگبار) تحت حکمرانی مجید بن سعید و یک بخش آسیایی (سلطان‌نشین مسقط و عمان) تحت حکمرانی ثوینی بن سعید.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Population: Oman", Maddison Project Database, version 2020. Bolt, Jutta and Jan Luiten van Zanden (2020), “Maddison style estimates of the evolution of the world economy. A new 2020 update ”. Archived from the original on 22 March 2022.
- Beck, Sanderson (2004). "East Africa, Portuguese, and Arabs". Middle East & Africa to 1875. Retrieved 2013-11-11.
- Davies, Charles E. (1997-01-01). The Blood-red Arab Flag: An Investigation Into Qasimi Piracy, 1797–1820. University of Exeter Press. ISBN 978-0-85989-509-5. Retrieved 2013-11-11.
- Limbert, Mandana (2010-06-07). In the Time of Oil: Piety, Memory, and Social Life in an Omani Town. Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-7460-4. Retrieved 2013-11-11.
- Thomas, Gavin (2011-11-01). The Rough Guide to Oman. Penguin. ISBN 978-1-4053-8935-8. Retrieved 2013-11-11.
- Siebert, Stefan (2005). Analysis of Arid Agricultural Systems Using Quantitative Image Analysis, Modeling and Geographical Information Systems. kassel university press GmbH. ISBN 978-3-89958-192-8. Retrieved 2013-11-11.
- Ochs, Peter J. (1999-11-01). Maverick Guide to Oman. Pelican Publishing. ISBN 978-1-4556-0865-2. Retrieved 2013-11-11.
- Plekhanov, Sergey (2004). A Reformer on the Throne: Sultan Qaboos Bin Said Al Said. Trident Press Ltd. p. 49. ISBN 978-1-900724-70-8. Retrieved 2013-11-11.
- Miles, Samuel Barrett (1919). The Countries and Tribes of the Persian Gulf. Garnet & Ithaca Press. ISBN 978-1-873938-56-0. Retrieved 2013-11-11.
- JPM Guides (2000-03-01). Gulf States. Hunter Publishing, Inc. ISBN 978-2-88452-099-7. Retrieved 2013-11-11.