اقتصاد کامبوج

اقتصاد Cambodia
واحد پول	ریال کامبوج
سال مالی	Calendar year
سازمان‌های تجاری	سازمان تجارت جهانی، انجمن ملل آسیای جنوب شرقی، منطقه تجارت آزاد آسه‌آن
گروه	کشورهای در حال توسعه; Lower-middle income economy;
آمارها
جمعیت	16,249,798 (2018)
تولید ناخالص داخلی	$24.444 billion (nominal, 2018); $70.662 billion (برابری قدرت خرید, 2018);
رتبه	فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی; فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید);
رشد تولید ناخالص داخلی	7.0% (2016) 7.0% (2017); 7.5% (2018e) 7.0% (2019f);
سرانه تولید ناخالص داخلی	$1,504 (nominal, 2018 est.); $4,348 (برابری قدرت خرید, 2018 est.);
رتبه سرانه تولید ناخالص داخلی	فهرست کشورها بر پایه سرانه تولید ناخالص داخلی (اسمی); فهرست کشورها بر پایه تولید ناخالص داخلی سرانه (برابری قدرت خرید);
تولید ناخالص داخلی هر بخش	agriculture: 34.7%; industry: 24.3%; صنعت خدمات: 41.0%; (2012 est.);
تورم (CPI)	2.387% (2018)
جمعیت زیر خط فقر	17.7% (2012, بانک جهانی)
شاخص جینی	37.9 medium (2008 est.)
شاخص توسعه انسانی	0.582 medium (2017) (فهرست کشورها بر پایه شاخص توسعه انسانی); 0.469 فهرست کشورها بر پایه نابرابری تعدیل‌شده شاخص توسعه انسانی (2017);
نیروی کار	8.913 million (2017 est.)
نیروی کار ; بر پایه شغل	agriculture: 48.7%; industry: 19.9%; صنعت خدمات: 31.5%; (2013 est.);
بی‌کاری	0.3% (2017 est.); high underemployment, according to official statistics;
صنایع اصلی	tourism, garments, construction, rice milling, fishing, wood and wood products, rubber, cement, gem mining, textiles
رتبه آسانی انجام کسب و کار	شاخص آسانی انجام کسب‌وکار
تجارت خارجی
صادرات	$11.42 billion (2017 est.)
کالاهای صادراتی	clothing, timber, rubber, rice, fish, tobacco, footwear
شرکای اصلی صادرات	ایالات متحده آمریکا 21.5%; بریتانیا 9%; آلمان 8.6%; ژاپن 7.6%; چین 6.9%; کانادا 6.7%; اسپانیا 4.7%; بلژیک 4.5%; (2017);
واردات	$14.37 billion (2017 est.)
کالاهای وارداتی	petroleum products, cigarettes, gold, construction materials, machinery, motor vehicles, pharmaceutical products
شرکای اصلی واردات	چین 34.1%; سنگاپور 12.8%; تایلند 12.4%; ویتنام 10.1%; (2017);
سهم سرمایه‌گذاری خارجی	$29.17 billion (2014 est.); Abroad: N/A;
حساب جاری	−$1.871 billion (2017 est.)
استقراض ناخالص خارجی	$11.87 billion (31 December 2017 est.)
امور مالی عمومی
بدهی‌های عمومی	30.4% of GDP (2017 est.)
درآمدها	3.947 billion (2017 est.)
مخارج	4.354 billion (2017 est.)
کمک‌های اقتصادی	$934 million pledged in grants and concessional loans for 2011 by international donors
رتبه اعتباری	B+ (domestic); B+ (foreign); BB- (T&C assessment); (استاندارد اند پورز)
ذخایر خارجی	$12.2 billion (31 December 2017 est.)
	منبع اصلی داده‌ها: اطلاعات‌نامهٔ جهان سازمان سیا; همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

اقتصاد کامبوج از نظام اقتصاد بازار (اقتصاد بازار) پیروی می‌کند و رشد سریعی را طی ده اخیر تجربه کرده است. تولید ناخالص ملی کامبوج در سال ۲۰۱۵ برابر با ۱۸/۰۵ میلیارد دلار بود. با وجود این رشد، درآمد سرانه در این کشور آسیایی کمتر از اکثر کشورهای همسابه است. اقتصاد کامبوج بر محور دو صنعت اصلی یعنی نساجی و گردشگری می‌چرخد و البته فعالیت‌های کشاورزی همچنان اصلی‌ترین اصلی‌ترین منبع درآمد برای بسیاری از کامبوجی‌های روستایی به شمار می‌رود. بخش خدمات در این کشور بیشتر به فعالیت‌های مرتبط با دادوستد و نیز تهیه غذا اختصاص دارد. همچنین مدتی است این کشور به منابع نفت و گاز طبیعی هم دست یافته است.

کامبوج در سال ۱۹۹۵ از تولید ناخالص ملی به ارزش ۲/۹۲ میلیارد دلار برخوردار بود. اما دولت این کشور از این سال، نظام اقتصادی کشور را از اقتصاد دستوری به نظام کنونی اقتصاد مبتنی بر بازار تغییر داد. با این تغییر، رشد اقتصادی کشور به حدود ۷ درصد رسید و در مقابل، تورم نیز از ۲۶ درصد در سال ۱۹۹۴ به ۶ درصد در سال ۱۹۹۵ رسید. با ورود کمک‌های خارجی به کامبوج، واردات افزایش یافت و البته صادرات (به ویژه در حوزه پوشاک تولیدی در کامبوج) هم رشد کرد.با وجود رشد پیوسته اقتصادی در کامبوج، این رشد روی هم رفته فقط ۰/۷۱ درصد از رشد اقتصادی کشورهای عضو آسه‌آن را تشکیل می‌داد. این در حالی است که اندونزی به عنوان کشور همسایه کامبوج، ۳۷/۶۲ درصد از مجموع اقتصاد آسه‌آن را به خود اختصاص داده است.

اقتصاد کامبوج در بازه ۱۹۹۷-۱۹۹۸، یعنی پس از حدود چهار سال از آغاز تغییرات ساختاری، با افت روبرو شد که دلیل آن نیز بحران اقتصادی منطقه، ناآرامی‌های اجتماعی و نیز مشکلات سیاسی این کشور بود. طی این دوره، کمک‌های خارجی به کامبوج نیز کاهش یافت. خشکسالی در سال ۱۹۹۸ نیز آسیب سختی به اقتصاد این کشور وارد کرد. اما سال ۱۹۹۹ اولین سال ثبات نسبی پس از ۳۰ سال در این کشور بود و رشد اقتصادی نیز دوباره افزایش یافت و به ۴ درصد رسید. در حال حاضر، سیاست خارجی کامبوج بر ایجاد مرزهای آرام با همسایگان (نظیر تایلند و ویتنام) و نیز حضور در نظام‌های تجاری منطقه‌ای (آسه‌آن) و نیز بین‌المللی (سازمان تجارت جهانی) استوار است. این اقتصاد نوظهور همچنان نیازهایی اساسی دارد که برای نمونه می‌توان به کمبود نیرو کار متخصص به ویژه در مناطق فقیرنشین روستایی اشاره کرد که با کمبود زیرساخت‌های اولیه روبرو هستند. با این وجود، کامبوج به خاطر نیروی کار ارزان‌قیمت، فراوانی نیروی کار، نزدیکی به منابع تامین مواد خام در آسیا و نیز نظام جذاب مالیاتی، همچنان سرمایه‌گذارانی را به خود جلب می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Economy of Cambodia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹.
Lampert, David (12 January 2007). "Cambodia's woes and the perverse effects of foreign aid". The Phnom Penh Post. Retrieved 8 January 2014.

این مقاله حاوی محتوای تحت مالکیت عمومی از وبگاه https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/index.html CIA World Factbook است.

پیوند به بیرون[ویرایش]

CAMBODIA INVESTMENT GUIDEBOOK 2013 (Council for the Development of Cambodia)

ن ب و Economy of آسیا
کشورهای مستقل	جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن
دولت‌های با رسمیت محدود	آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ
قلمروهای وابسته و سرزمین‌های دیگر	جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ