ارابیب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارابیب، از طایفه‌های سیستانی استان سیستان و بلوچستان می‌باشد.و ازاصیل ترین مردمان آریایی سیستان میباشندوازساکنین اولیه سیستان بوده اند وهستند.دوران درخشان این طایفه حتی بعد ازنفوذاعراب درزمان خلیفه سوم حفظ شد.وباهمان امتیازقبل اسلام درمناطق مذکورشان ماندندوبه علت موقعیت اجتماعی خاصی که داشتند.آقا،ارباب وصاحب اختیارخطاب می شدندوتاکنون این نام بر آنها مانده است.افرادوابسته به این طایفه ازخاندان کیانیان میباشند وتوانستندنسل خودراازحمله تیموریان وازبکها حفظ کنند.کثرت جمعیت آنهابه حدی بود که همواره یکهزارمردجنگی داشتند.دوران باشکوه این دسته از ارابیب درزمان حمله افشاربه سیستان وغروب کیانیان به خطر افتادوتنها به امیداشرافیت گذشته خود فقروتنگدستی راتحمل میکردند ودرمواردعدیده روبه روی مردم قرارمیگرفتند.یک دسته ازاین ارابیب که تلاش بسیاری درجهت اتحاداین طایفه انجام داد. شخصی بنام ارباب سیف الدین پیربود از آخرین بازماندگان نسل معتمد ملوک کیانی سیستان و از نوادگان ارباب‌سعید(حاکم سیستان در زمان شاه عباس صفوی) بود که جرج پیترتیت درقسمت اعظم مطالب سیستان ازاطلاعات وی بهره جست.سرنوشت ارابیب سیستان درس عبرتی شد تاارابیب منطقه خاش(لادیز)تن به عوامل حکومتی دهند. افراداین طایفه درسیستان ایران وافغانستان ،خاش(لادیز)،سراوان،شیراز،کویته،کراچی و...ساکن هستند.

منابع[ویرایش]

  • غلامعلی رئیس الذاکرین (۱۳۷۰زادسروان سیستان

کتاب سیستان نوشته جرج پیترتیت

کتاب قصص الخاقانی دوران صفویه