متیاپین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
قلی زادگان (بحث | مشارکتها) ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Metiapine» |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۱
متیاپین یک داروی ضدروان‌پریشی تیپیکال از گروه دی‌بنزوتیازپین است.[۱][۲] به دلیل آزمایشات انسانی محدود، نتایج کمی در مورد ایمنی و اثربخشی متیاپین در انسان وجود دارد.[۳]
مصارف پزشکی
متیاپین برای درمان اسکیزوفرنی مورد بررسی قرار گرفته است.[۳]
عوارض جانبی
مانند سایر داروهای ضد روان پریشی تیپیکال، میزان بالایی از عوارض جانبی خارج هرمی دارد.[۴]
متیاپین دارای اثرات آنتی‌دوپامینرژیک قوی است و به عنوان یک آنتی‌سایکوتیک تیپیکال (یعنی نسل اول) طبقه بندی می شود.[۵]
شیمی
متیاپین یک مشتق دی‌بنزوتیازپین است.[۳] مانند کلوتیاپین، متیاپین دارای اتم گوگرد است که جایگزین اتم نیتروژن موجود در داروهای ضدروان پریشی مشتق از دی‌بنزاپین مانند کلوزاپین می شود.[۶]
سنتز
متیاپین را می توان از طریق مکانیسم زیر سنتز کرد:[۷]
منابع
- ↑ Elks J (14 November 2014). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 814–. ISBN 978-1-4757-2085-3.
- ↑ Zare M, Bazrafshan A (March 2017). "Chlorpromazine versus metiapine for schizophrenia". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 3: CD011655. doi:10.1002/14651858.CD011655.pub2. PMC 6464499. PMID 28349512.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Zare M, Bazrafshan A (March 2017). "Chlorpromazine versus metiapine for schizophrenia". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 3: CD011655. doi:10.1002/14651858.CD011655.pub2. PMC 6464499. PMID 28349512. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «ZareBazrafshan2017» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Baldessarini, Ross J. (1985). Chemotherapy in psychiatry : principles and practice (Rev. and enl. ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0674113837.
- ↑ Baldessarini, Ross J. (1985). Chemotherapy in psychiatry : principles and practice (Rev. and enl. ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0674113837.
- ↑ Baldessarini, Ross J. (1985). Chemotherapy in psychiatry : principles and practice (Rev. and enl. ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0674113837.
- ↑ Ishar, M.P.S.; Faruk, Abdul (2006). Syntheses of organic medicinal compounds. Oxford: Alpha Science International. ISBN 184265280X.