هوندا آکورد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
یادکردها>انگلیسی
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱۲: خط ۱۲:


== پیشینه ==
== پیشینه ==
در زمان آغاز تولید، هوندا مدل آکورد را در [[کلاس‌بندی خودروها|کلاس]]‌های مختلفی به بازار عرضه کرد، و خودروهایی که همزمان با نام آکورد در مناطق مختلف جهان به فروش می‌رسیدند، اساساً با یکدیگر متفاوت بودند. این مدل در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک [[خودروی کامپکت]] هاچ‌بک به بازار عرضه شد، گرچه مدل‌های سدان، کوپه و استیشن نیز در سال ۱۹۸۹ به مجموعهٔ آکورد افزوده شدند. با معرفی نسل ششم در دههٔ ۱۹۹۰، آکورد وارد کلاس خودروهای [[خودروی اندازه متوسط|متوسط]] شد و برای رقابت با رقیبان دیگر در بازار جهانی، با بدنه‌های مختلفی که همه از یک شاسی مشترک بهره می‌بردند به بازار عرضه شد. شرکت هوندا در زمان معرفی نسل هشتم به بازارهای آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۷، تصمیم بر این گرفت که این خودرو را در اندازهٔ بزرگتری تولید کند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2008/|عنوان=2008 Honda Accord Review|ناشر=JB car pages|تاریخ بازبینی = ۱۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در نتیجهٔ این تصمیم، و با توجه به استانداردهایی که [[سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا|سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA)]] در کلاس‌بندی خودروها تعریف کرده‌است، آکورد از کلاس خودروهای متوسط به کلاس [[خودروی اندازه بزرگ|خودروهای بزرگ]] منتقل شد؛<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.hondanews.com/categories/812/releases/4111/ |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20071017210413/http://www.hondanews.com/categories/812/releases/4111 |پیوند مرده=yes |تاریخ بایگانی = ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷|عنوان=2008 Honda Accord Overview |ناشر=Honda |تاریخ بازبینی = ۱۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در حالی که مدل کوپهٔ آن همچنان در دسته‌بندی متوسط قرار می‌گرفت. در سال ۲۰۱۳ نسل هشتم هوندا آکورد با ابعاد خارجی کوچک‌تر (۳٫۴ متر مکعب (۱۱۹ فوت مکعب)) دوباره در دستهٔ خودروهای متوسط قرار گرفت، و در نهایت نسل دهم آکورد، که از سال ۲۰۱۸ تا کنون در حال تولید است، با اندکی افزایش در ابعاد بیرونی (۳٫۵ متر مکعب (۱۲۳ فوت مکعب)) باز هم در کلاس خودروهای بزرگ قرار گرفته‌است.
در زمان آغاز تولید، هوندا مدل آکورد را در [[کلاس‌بندی خودروها|کلاس]]‌های مختلفی به بازار عرضه کرد، و خودروهایی که همزمان با نام آکورد در مناطق مختلف جهان به فروش می‌رسیدند، اساساً با یکدیگر متفاوت بودند. این مدل در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک [[خودروی کامپکت]] هاچ‌بک به بازار عرضه شد، گرچه مدل‌های سدان، کوپه و استیشن نیز در سال ۱۹۸۹ به مجموعهٔ آکورد افزوده شدند. با معرفی نسل ششم در دههٔ ۱۹۹۰، آکورد وارد کلاس خودروهای [[خودروی اندازه متوسط|متوسط]] شد و برای رقابت با رقیبان دیگر در بازار جهانی، با بدنه‌های مختلفی که همه از یک شاسی مشترک بهره می‌بردند به بازار عرضه شد. شرکت هوندا در زمان معرفی نسل هشتم به بازارهای آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۷، تصمیم بر این گرفت که این خودرو را در اندازهٔ بزرگتری تولید کند.<ref>{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2008/|title=2008 Honda Accord Review|publisher=JB car pages|accessdate = 22 April 2019}}</ref> در نتیجهٔ این تصمیم، و با توجه به استانداردهایی که [[سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا|سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA)]] در کلاس‌بندی خودروها تعریف کرده‌است، آکورد از کلاس خودروهای متوسط به کلاس [[خودروی اندازه بزرگ|خودروهای بزرگ]] منتقل شد؛<ref>{{Cite Web|url=http://www.hondanews.com/categories/812/releases/4111/ |archive-url=https://web.archive.org/web/20071017210413/http://www.hondanews.com/categories/812/releases/4111 |deadurl=yes |archive-date =17 October 2007|title=2008 Honda Accord Overview |publisher=Honda |accessdate = 22 April 2019}}</ref> در حالی که مدل کوپهٔ آن همچنان در دسته‌بندی متوسط قرار می‌گرفت. در سال ۲۰۱۳ نسل هشتم هوندا آکورد با ابعاد خارجی کوچک‌تر (۳٫۴ متر مکعب (۱۱۹ فوت مکعب)) دوباره در دستهٔ خودروهای متوسط قرار گرفت، و در نهایت نسل دهم آکورد، که از سال ۲۰۱۸ تا کنون در حال تولید است، با اندکی افزایش در ابعاد بیرونی (۳٫۵ متر مکعب (۱۲۳ فوت مکعب)) باز هم در کلاس خودروهای بزرگ قرار گرفته‌است.


در سال ۱۹۸۲ با تولید آکورد در کارخانهٔ خودروسازی هوندا در [[ماریسویل، اوهایو]]، این خودرو اولین خودروی ژاپنی تولید شده در خاک ایالات متحده لقب گرفت. آکورد به‌طور ویژه در ایالات متحده به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت، از جمله این افتخارات می‌توان به حفظ جایگاه پرفروش‌ترین خودروی ژاپنی برای ۱۶ سال (۱۹۸۲–۹۷)، کسب جایگاه اول فروش در میان هم‌رده‌های خودش در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱، و فروش بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از زمان اولین عرضه در بازار ایالات متحده اشاره کرد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.motortrend.com/roadtests/sedans/112_0710_2008_honda_accord_vs_2007_toyota_camry/index.html |عنوان=2008 Honda Accord vs. 2007 Toyota Camry – Head to Head |ناشر=Motor Trend |تاریخ بازبینی=۱۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> هوندا آکورد بر اساس آزمایش‌های متعدد انجام شده طی سالیان گذشته، به عنوان یکی از قابل اطمینان‌ترین خودروهای جهان شناخته شده،<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.gizmag.com/go/5657/|عنوان=The 100 most reliable cars of the last decade (in order)|ناشر=Gizmag.com |تاریخ=۲۱ می ۲۰۰۶ |تاریخ بازبینی=۱۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> و با ۳۰ بار حضور در فهرست [[۱۰ خودروی برتر کار اند درایور]]، رکورددار حضور در این فهرست می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=استیو سایلر|عنوان=2016 Honda Accord Sedan|نشانی=http://www.caranddriver.com/honda/accord|ناشر=Car and Driver|تاریخ بازبینی=۱۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
در سال ۱۹۸۲ با تولید آکورد در کارخانهٔ خودروسازی هوندا در [[ماریسویل، اوهایو]]، این خودرو اولین خودروی ژاپنی تولید شده در خاک ایالات متحده لقب گرفت. آکورد به‌طور ویژه در ایالات متحده به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت، از جمله این افتخارات می‌توان به حفظ جایگاه پرفروش‌ترین خودروی ژاپنی برای ۱۶ سال (۱۹۸۲–۹۷)، کسب جایگاه اول فروش در میان هم‌رده‌های خودش در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱، و فروش بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از زمان اولین عرضه در بازار ایالات متحده اشاره کرد.<ref>{{Cite Web |url=http://www.motortrend.com/roadtests/sedans/112_0710_2008_honda_accord_vs_2007_toyota_camry/index.html |title=2008 Honda Accord vs. 2007 Toyota Camry – Head to Head |publisher=Motor Trend |accessdate=22 April 2019}}</ref> هوندا آکورد بر اساس آزمایش‌های متعدد انجام شده طی سالیان گذشته، به عنوان یکی از قابل اطمینان‌ترین خودروهای جهان شناخته شده،<ref>{{Cite Web|url=http://www.gizmag.com/go/5657/|title=The 100 most reliable cars of the last decade (in order)|publisher=Gizmag.com |date=21 May 2006 |accessdate=22 April 2019}}</ref> و با ۳۰ بار حضور در فهرست [[۱۰ خودروی برتر کار اند درایور]]، رکورددار حضور در این فهرست می‌باشد.<ref>{{Cite Web|author=Drew Dorian|title=2016 Honda Accord Sedan|url=http://www.caranddriver.com/honda/accord|publisher=Car and Driver|accessdate=22 April 2019}}</ref>


هوندا آکورد از ابتدا تا به حال در ۱۰ نسل تولید گردیده‌است که عبارتند از:<ref>{{یادکرد وب|عنوان=تاریخچه هوندا آکورد|نشانی=https://techrato.com/2017/10/03/honda-accord-4doors-sedan-history/|وبگاه=تکراتو|تاریخ=۱۳۹۶-۰۷-۱۱|بازبینی=2019-04-16|کد زبان=فارسی|نویسنده=}}</ref>
هوندا آکورد از ابتدا تا به حال در ۱۰ نسل تولید گردیده‌است که عبارتند از:<ref>{{Cite Web|title=تاریخچه هوندا آکورد|url=https://techrato.com/2017/10/03/honda-accord-4doors-sedan-history/|website=techrato.com|date=3 October 2017|accessdate=2019-04-16|language=fa|author=}}</ref>
* نسل اول (سال ۱۹۷۶ میلادی تا سال ۱۹۸۱ میلادی)
* نسل اول (سال ۱۹۷۶ میلادی تا سال ۱۹۸۱ میلادی)
* نسل دوم (سال ۱۹۸۲ میلادی تا سال ۱۹۸۵ میلادی)
* نسل دوم (سال ۱۹۸۲ میلادی تا سال ۱۹۸۵ میلادی)
خط ۳۵: خط ۳۵:
| model years = ۱۹۷۷–۱۹۸۲
| model years = ۱۹۷۷–۱۹۸۲
| class = [[خودروی کامپکت|کامپکت]]
| class = [[خودروی کامپکت|کامپکت]]
| assembly = کارخانهٔ هوندا در [[سایاما، سایتاما]]، [[ژاپن]]{{سخ}}[[جاکارتا|جاکارتای شمالی]]، [[اندونزی]] (پی‌تی. پراسپکت موتور){{سخ}}[[جوهور بهرو]]، [[مالزی]] (OASB)<ref name="Oriental Assemblers Sdn. Bhd. , History 1967-1987">{{یادکرد وب|مؤلف=Leeps |نشانی=https://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=19890604&id=tKFUAAAAIBAJ&sjid=NpADAAAAIBAJ&pg=5932,900833&hl=en|عنوان=Rust Busters |ناشر=New Straits Times/Google News Archive|تاریخ=۴ ژوئیهٔ ۱۹۸۹|تاریخ بازبینی=۱۸ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
| assembly = کارخانهٔ هوندا در [[سایاما، سایتاما]]، [[ژاپن]]{{سخ}}[[جاکارتا|جاکارتای شمالی]]، [[اندونزی]] (پی‌تی. پراسپکت موتور){{سخ}}[[جوهور بهرو]]، [[مالزی]] (OASB)<ref name="Oriental Assemblers Sdn. Bhd. , History 1967-1987">{{Cite Web|author=Leeps |url=https://news.google.com/newspapers?nid=1309&dat=19890604&id=tKFUAAAAIBAJ&sjid=NpADAAAAIBAJ&pg=5932,900833&hl=en|title=Rust Busters |publisher=New Straits Times/Google News |archive-date=4 July 1989|accessdate=22 April 2019}}</ref>
| body_style = ۳ در [[هاچ‌بک]]{{سخ}}۴ در [[سدان]]
| body_style = ۳ در [[هاچ‌بک]]{{سخ}}۴ در [[سدان]]
| engine = ۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌ال۱]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌اف]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌پی]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۸ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌کی۱]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]
| engine = ۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌ال۱]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌اف]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۶ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌پی]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]{{سخ}}۱٫۸ لیتری [[موتورهای سری E هوندا|ئی‌کی۱]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]]
خط ۵۵: خط ۵۵:
}}
}}


نسل اول هوندا آکورد در تاریخ ۷ مهٔ ۱۹۷۶ و در قالب یک خودروی هاچ‌بک ۳ در با نیروی خروجی {{convert|68|hp|kW|0}}، فاصلهٔ بین دو محور {{convert|2380|mm|in|0}}، و با وزن {{convert|915|kg|lb|0}} معرفی شد.<ref name="tampa1" /><ref name=ac2>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/car/1976/1086440/honda_accord.html |عنوان=1976 Honda Accord (man. 5) (model since summer 1976 for North America ) car specifications & performance data review | ناشر =''automobile catalog'' |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> مدل‌های عرضه شده در بازار ژاپن دارای توان خروجی {{convert|79|hp|kW|0}} بودند.<ref name=ac1stjapan>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_1gen/accord_1gen_3-door/1976.html |عنوان=1976 Honda Accord 1st-gen. SJ Hatchback-Coupe | ناشر = automobile catalog|تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> برای همگام شدن با مقررات جدید آلاینده‌ها که به تازگی در ژاپن به تصویب رسیده‌بود، شرکت هوندا پیشرانهٔ آکورد را به تکنولوژی [[سی‌وی‌سی‌سی]] مجهز کرد. آکورد با توجه به اندازهٔ متوسط و مصرف سوخت به‌صرفه و اقتصادی، با فروش خوبی مواجه شد و همچنین اولین خودروی سدان ژاپنی بود که امکاناتی همچون صندلی‌هایی با روکش پارچه‌ای، دورشمار موتور، تایمر برف‌پاک‌کن و رادیوی ای‌ام/اف‌ام به‌طور استاندارد بر روی آن ارائه می‌شد.<ref name="tampa1" /> در سال ۱۹۷۸ یک مدل ال‌ایکس به سری هاچ‌بک آکورد اضافه شد<ref name="hondanews3" /> که دارای امکانات جدیدی همچون سامانهٔ تهویهٔ مطبوع، ساعت دیجیتال و فرمان هیدرولیک بود.<ref name="tampa1" /> تا قبل از اینکه آکورد و یک مدل دیگر از هوندا به نام [[هوندا پرلود|پرلود]] وارد بازار شوند، فرمان هیدرولیک بر روی خودروهایی با حجم موتور کمتر از دو لیتر نصب نمی‌شد.<ref>{{Cite journal|last1=von Fersen|first1=Olaf |title=Automobiltechnik an der Zeitenwende/La technique de l'automobile à un tournant |journal=Automobil Revue '80 |publisher=Hallwag, AG |location=Berne, Switzerland |issue= 75|page= 105|date= 6 March 1980}}</ref> خریداران ژاپنی این خودرو نسبت به خریداران هوندا سیویک، که هم حجم موتور کمتری داشت و هم از نظر ابعاد بیرونی کوچک‌تر بود، ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتری بودند.
نسل اول هوندا آکورد در تاریخ ۷ مهٔ ۱۹۷۶ و در قالب یک خودروی هاچ‌بک ۳ در با نیروی خروجی {{convert|68|hp|kW|0}}، فاصلهٔ بین دو محور {{convert|2380|mm|in|0}}، و با وزن {{convert|915|kg|lb|0}} معرفی شد.<ref name="tampa1" /><ref name=ac2>{{Cite Web|url=https://www.automobile-catalog.com/car/1976/1086440/honda_accord.html |title=1976 Honda Accord (man. 5) (model since summer 1976 for North America ) car specifications & performance data review | publisher =''automobile catalog'' |accessdate=22 April 2019}}</ref> مدل‌های عرضه شده در بازار ژاپن دارای توان خروجی {{convert|79|hp|kW|0}} بودند.<ref name=ac1stjapan>{{Cite Web |url=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_1gen/accord_1gen_3-door/1976.html |title=1976 Honda Accord 1st-gen. SJ Hatchback-Coupe | publisher = automobile catalog|accessdate= 22 April 2019}}</ref> برای همگام شدن با مقررات جدید آلاینده‌ها که به تازگی در ژاپن به تصویب رسیده‌بود، شرکت هوندا پیشرانهٔ آکورد را به تکنولوژی [[سی‌وی‌سی‌سی]] مجهز کرد. آکورد با توجه به اندازهٔ متوسط و مصرف سوخت به‌صرفه و اقتصادی، با فروش خوبی مواجه شد و همچنین اولین خودروی سدان ژاپنی بود که امکاناتی همچون صندلی‌هایی با روکش پارچه‌ای، دورشمار موتور، تایمر برف‌پاک‌کن و رادیوی ای‌ام/اف‌ام به‌طور استاندارد بر روی آن ارائه می‌شد.<ref name="tampa1" /> در سال ۱۹۷۸ یک مدل ال‌ایکس به سری هاچ‌بک آکورد اضافه شد<ref name="hondanews3" /> که دارای امکانات جدیدی همچون سامانهٔ تهویهٔ مطبوع، ساعت دیجیتال و فرمان هیدرولیک بود.<ref name="tampa1" /> تا قبل از اینکه آکورد و یک مدل دیگر از هوندا به نام [[هوندا پرلود|پرلود]] وارد بازار شوند، فرمان هیدرولیک بر روی خودروهایی با حجم موتور کمتر از دو لیتر نصب نمی‌شد.<ref>{{Cite journal|last1=von Fersen|first1=Olaf |title=Automobiltechnik an der Zeitenwende/La technique de l'automobile à un tournant |journal=Automobil Revue '80 |publisher=Hallwag, AG |location=Berne, Switzerland |issue= 75|page= 105|date= 6 March 1980}}</ref> خریداران ژاپنی این خودرو نسبت به خریداران هوندا سیویک، که هم حجم موتور کمتری داشت و هم از نظر ابعاد بیرونی کوچک‌تر بود، ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتری بودند.


در ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ (یک سال پس از عرضه در بازار ایالات متحده) یک مدل ۴ در [[سدان]] به سری آکورد اضافه شد و با بهبود موتور ۱٬۵۹۹ سی‌سی ئی‌اف۱، قدرت آن به {{convert|72|hp|kW|0}} رسید؛<ref name="tampa1" /><ref name = ac77sedan>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_1gen/accord_1gen_4-door/1977.html |عنوان=1977 Honda Accord 1st-gen. SJ Saloon-Sedan | ناشر = ''automobile catalog''|تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> در بازارهای مهم‌تر این موتور با یک موتور ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ جایگزین شد. در سال ۱۹۸۰ یک جعبه دندهٔ ۳ دندهٔ تمام خوکار جایگزین نمونهٔ قدیمی‌تر ۲ سرعتهٔ نیمه خودکاری شد که خریداران می‌توانستند هنگام خرید، سفارش نصب آن را بر روی خودرو بدهند (تا مدل سال ۱۹۸۳، جعبه‌دندهٔ چهار سرعتهٔ اتوماتیک بر روی آکورد نصب نشد).<ref name = partsgeek1>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.partsgeek.com/mmparts/the_ultimate_honda_accord_page.html |عنوان=The Ultimate Honda Accord Page | ناشر = ''Part Geek'' |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> در نمونه‌هایی که برای عرضه در بازار آمریکای شمالی تولید شدند، تغییرات اندکی در طراحی سپرها، جلوپنجره و چراغ‌های عقب ایجاد شد<ref name="partsgeek1" /> و آینه‌های جانبی برقی نیز برای مدل‌های ۴ در (از جنس فلز کروم) و ۳ در (از جنس پلاستیک مشکی) به فهرست امکانات اضافه شدند. همچنین برچسب سی‌وی‌سی‌سی نیز از روی بدنه خودرو حذف شد، اما این تکنولوژی همچنان در ساخت پیشرانهٔ آکورد مورد استفاده قرار گرفت.
در ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ (یک سال پس از عرضه در بازار ایالات متحده) یک مدل ۴ در [[سدان]] به سری آکورد اضافه شد و با بهبود موتور ۱٬۵۹۹ سی‌سی ئی‌اف۱، قدرت آن به {{convert|72|hp|kW|0}} رسید؛<ref name="tampa1" /><ref name = ac77sedan>{{Cite Web |url=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_1gen/accord_1gen_4-door/1977.html |title=1977 Honda Accord 1st-gen. SJ Saloon-Sedan | publisher = ''automobile catalog''|accessdate= 22 April 2019}}</ref> در بازارهای مهم‌تر این موتور با یک موتور ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ جایگزین شد. در سال ۱۹۸۰ یک جعبه دندهٔ ۳ دندهٔ تمام خوکار جایگزین نمونهٔ قدیمی‌تر ۲ سرعتهٔ نیمه خودکاری شد که خریداران می‌توانستند هنگام خرید، سفارش نصب آن را بر روی خودرو بدهند (تا مدل سال ۱۹۸۳، جعبه‌دندهٔ چهار سرعتهٔ اتوماتیک بر روی آکورد نصب نشد).<ref name = partsgeek1>{{Cite Web |url=https://www.partsgeek.com/mmparts/the_ultimate_honda_accord_page.html |title=The Ultimate Honda Accord Page | publisher = ''Part Geek'' |accessdate=22 April 2019}}</ref> در نمونه‌هایی که برای عرضه در بازار آمریکای شمالی تولید شدند، تغییرات اندکی در طراحی سپرها، جلوپنجره و چراغ‌های عقب ایجاد شد<ref name="partsgeek1" /> و آینه‌های جانبی برقی نیز برای مدل‌های ۴ در (از جنس فلز کروم) و ۳ در (از جنس پلاستیک مشکی) به فهرست امکانات اضافه شدند. همچنین برچسب سی‌وی‌سی‌سی نیز از روی بدنه خودرو حذف شد، اما این تکنولوژی همچنان در ساخت پیشرانهٔ آکورد مورد استفاده قرار گرفت.


در آمریکای شمالی، مدل سال ۱۹۸۱ تنها با چند تغییر ظاهری نظیر تودوزی‌ها و ترکیب رنگ‌های جدید وارد بازار شد.<ref name=RT82>{{cite journal|ref=81bg |journal=Road & Track's Road Test Annual & Buyer's Guide 1981 |issue=January-February 1981|title=1981 Buyer's Guide |editor1= Tony Hogg|page=99}}</ref> بژ نیوورنو (کد رنگ Y-39) با عاجی اسلو (کد رنگ YR-43) جایگزین شد و رنگ‌های قهوه‌ای سوخته و برنزی متالیک از فهرست رنگ‌ها حذف شدند. اندکی بعد، مدل اس‌ئی نیز به سری آکورد اضافه شد که دارای تودوزی [[چرم|چرم طبیعی]] و شیشه بالابرهای برقی بود و تمام مدل‌ها شامل هاچ‌بک، سدان، ال‌ایکس و اس‌ئی به آینه‌های جانبی برقی کوچک‌تر از جنس پلاستیک مشکی مجهز شدند. آمپر پشت فرمان مورد بازبینی قرار گرفت و نشانه‌های تصویری جایگزین چراغ‌ها و علائم هشداردهندهٔ نوشتاری شدند. دسته‌دندهٔ قدیمی به کار رفته در مدل‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ نیز با یک دسته‌دندهٔ جدید با فنر قوی‌تر جهت جلوگیری از درگیر شدن ناخواستهٔ دنده عقب جایگزین شد. در سال ۱۹۸۱ نیروی خروجی موتور ۱٫۸ لیتری استفاده شده در خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی به {{convert|68|hp|kW|0}} کاهش داده شد.<ref name=RT82 />
در آمریکای شمالی، مدل سال ۱۹۸۱ تنها با چند تغییر ظاهری نظیر تودوزی‌ها و ترکیب رنگ‌های جدید وارد بازار شد.<ref name=RT82>{{cite journal|ref=81bg |journal=Road & Track's Road Test Annual & Buyer's Guide 1981 |issue=January-February 1981|title=1981 Buyer's Guide |editor1= Tony Hogg|page=99}}</ref> بژ نیوورنو (کد رنگ Y-39) با عاجی اسلو (کد رنگ YR-43) جایگزین شد و رنگ‌های قهوه‌ای سوخته و برنزی متالیک از فهرست رنگ‌ها حذف شدند. اندکی بعد، مدل اس‌ئی نیز به سری آکورد اضافه شد که دارای تودوزی [[چرم|چرم طبیعی]] و شیشه بالابرهای برقی بود و تمام مدل‌ها شامل هاچ‌بک، سدان، ال‌ایکس و اس‌ئی به آینه‌های جانبی برقی کوچک‌تر از جنس پلاستیک مشکی مجهز شدند. آمپر پشت فرمان مورد بازبینی قرار گرفت و نشانه‌های تصویری جایگزین چراغ‌ها و علائم هشداردهندهٔ نوشتاری شدند. دسته‌دندهٔ قدیمی به کار رفته در مدل‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ نیز با یک دسته‌دندهٔ جدید با فنر قوی‌تر جهت جلوگیری از درگیر شدن ناخواستهٔ دنده عقب جایگزین شد. در سال ۱۹۸۱ نیروی خروجی موتور ۱٫۸ لیتری استفاده شده در خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی به {{convert|68|hp|kW|0}} کاهش داده شد.<ref name=RT82 />
خط ۷۸: خط ۷۸:
| width = {{convert|1650|mm|in|0|abbr=on}} سدان
| width = {{convert|1650|mm|in|0|abbr=on}} سدان
| height = {{convert|1375|mm|in|0|abbr=on}} سدان
| height = {{convert|1375|mm|in|0|abbr=on}} سدان
| weight = {{convert|984|kg|lb|0}} (سدان)<ref>{{یادکرد وب |نشانی= https://www.automobile-catalog.com/car/1982/1091075/honda_accord_sedan.html|عنوان=1982 Honda Accord 4-Door Sedan (man. 5) (model since October 1981 for North America ) car specifications & performance data review | ناشر =''automobile catalog''|تاریخ بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>{{سخ}}{{convert|966|kg|lb|0}} (هاچ‌بک)
| weight = {{convert|984|kg|lb|0}} (سدان)<ref>{{Cite Web |url= https://www.automobile-catalog.com/car/1982/1091075/honda_accord_sedan.html|title=1982 Honda Accord 4-Door Sedan (man. 5) (model since October 1981 for North America ) car specifications & performance data review | publisher =''automobile catalog''|accessdate=22 April 2019}}</ref>{{سخ}}{{convert|966|kg|lb|0}} (هاچ‌بک)
| designer = یوکیو کوراشو (۱۹۷۹)<ref>{{patent|US|D272137}}</ref>
| designer = یوکیو کوراشو (۱۹۷۹)<ref>{{patent|US|D272137}}</ref>
}}
}}
خط ۹۵: خط ۹۵:
}}
}}


نسل دوم هوندا آکورد که در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۱ وارد بازارهای ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی شد، به عنوان اولین خودروی ژاپنی شناخته می‌شود که در خاک ایالات متحده تولید شد.<ref name="tampa1" /><ref name=history1>{{یادکرد وب |نویسنده =Ryan Rushton |نشانی= https://www.manchesterhonda.com/the-honda-accord-visual-history-since-its-birth/|عنوان=The Honda Accord: A Visual History Since Its Birth | ناشر = ''Manchester Honda'' |تاریخ = ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷ |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> این نسل علاوه بر ژاپن، در خط تولید شرکت هوندا در [[ماریسویل، اوهایو]] نیز تولید می‌شد. همچنین از اولین سال ورود به بازار آمریکا، نسل دوم سری آکورد لقب پرفروش‌ترین سری خودرو را به خود اختصاص داد و این جایگاه را تا ۱۵ سال برای خود حفظ کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://thenewswheel.com/honda-models-and-information/honda-accord-sedan-history/ |عنوان=Honda Accord Sedan History | ناشر = ''The News Wheel'' |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.edmunds.com/honda/accord/history.html |عنوان=Honda Accord History |ناشر=Edmunds.com |تاریخ=۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۰|تاریخ بازبینی=۱۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> همزمان با آکورد، هوندا یک مدل مشابه آکورد را با نام [[آکیورا ویگور|هوندا ویگور]] در ژاپن معرفی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Honda's Global Local Corporation|نویسنده=A. Mair|سال=۱۹۹۳|پیوند=https://www.google.com/books/edition/Honda_s_Global_Local_Corporation/hkmEDAAAQBAJ?hl=en&gbpv=1|صفحه=۶۷|شابک=0230374859|بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> این موضوع به هوندا اجازه داد تا این محصول را از طریق دو کانال فروش مختلف بفروشد. این دو کانال عبارت بودند از ''هوندا کلیو'' که وظیفهٔ فروش آکورد را بر عهده داشت و ''هوندا ورنو'' که کار آن به فروش رساندن مدل ویگور بود.<ref>{{یادکرد کتاب|پیوند=https://books.google.com/books?id=zq-jg-pgBTwC&q=honda+vigor+accord+clio+verno+japan+1980s&dq=honda+vigor+accord+clio+verno+japan+1980s&hl=en&sa=X&ved=2ahUKEwikrOPY09XhAhXIwFQKHfuHCiEQ6AEwAXoECAMQAg|عنوان=Annual Editions: International Business, 92-93|سال=۱۹۹۱|نویسنده=Fred H. Maidment|صفحه=۷۴|شابک=1561340472|بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
نسل دوم هوندا آکورد که در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۱ وارد بازارهای ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی شد، به عنوان اولین خودروی ژاپنی شناخته می‌شود که در خاک ایالات متحده تولید شد.<ref name="tampa1" /><ref name=history1>{{Cite Web |author =Ryan Rushton |url= https://www.manchesterhonda.com/the-honda-accord-visual-history-since-its-birth/|title=The Honda Accord: A Visual History Since Its Birth | publisher = ''Manchester Honda'' |date =23 October 2017 |accessdate= 22 April 2019}}</ref> این نسل علاوه بر ژاپن، در خط تولید شرکت هوندا در [[ماریسویل، اوهایو]] نیز تولید می‌شد. همچنین از اولین سال ورود به بازار آمریکا، نسل دوم سری آکورد لقب پرفروش‌ترین سری خودرو را به خود اختصاص داد و این جایگاه را تا ۱۵ سال برای خود حفظ کرد.<ref>{{Cite Web|url=https://thenewswheel.com/honda-models-and-information/honda-accord-sedan-history/ |title=Honda Accord Sedan History | publisher = ''The News Wheel'' |accessdate= 22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web|url=http://www.edmunds.com/honda/accord/history.html |title=Honda Accord History |publisher=Edmunds.com |date=26 February 2010|accessdate=22 April 2019}}</ref> همزمان با آکورد، هوندا یک مدل مشابه آکورد را با نام [[آکیورا ویگور|هوندا ویگور]] در ژاپن معرفی کرد.<ref>{{Cite book|title=Honda's Global Local Corporation|author=A. Mair|year=1993|url=https://www.google.com/books/edition/Honda_s_Global_Local_Corporation/hkmEDAAAQBAJ?hl=en&gbpv=1|page=67|isbn=0230374859|accessdate=22 April 2019}}</ref> این موضوع به هوندا اجازه داد تا این محصول را از طریق دو کانال فروش مختلف بفروشد. این دو کانال عبارت بودند از ''هوندا کلیو'' که وظیفهٔ فروش آکورد را بر عهده داشت و ''هوندا ورنو'' که کار آن به فروش رساندن مدل ویگور بود.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=zq-jg-pgBTwC&q=honda+vigor+accord+clio+verno+japan+1980s&dq=honda+vigor+accord+clio+verno+japan+1980s&hl=en&sa=X&ved=2ahUKEwikrOPY09XhAhXIwFQKHfuHCiEQ6AEwAXoECAMQAg|title=Annual Editions: International Business, 92-93|year=1991|author=Fred H. Maidment|page=74|isbn=1561340472|accessdate=22 April 2019}}</ref>


نسل دوم با وجود طراحی داخلی و خارجی مدرن‌تر، از لحاظ فنی شباهت‌های بسیاری به نسل قبل داشت. از جمله موارد مشترک با نسل قبل می‌توان به استفاده از همان پیشرانهٔ ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ با تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی اشاره کرد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Jim Harris |نشانی=https://www.streetdirectory.com/travel_guide/49675/car_focus/the_evolution_of_the_honda_accord.html |عنوان=The Evolution Of The Honda Accord | ناشر =streetdirectory |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> بر اساس مجموعه آزمایش‌های دولت ژاپن برای سنجش آلاینده‌های خروجی موتور، مدل‌هایی از آکورد که از جعبه دندهٔ دستی و کاربوراتورهای سی‌وی‌سی‌سی استفاده می‌کردند، دارای مصرف سوخت {{convert|7.3|L/100km|mpgus}} در شهر، و {{convert|4.3|L/100km|mpgus}} در بزرگراه با سرعت ثابت ۶۰ کیلومتر بر ساعت بودند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Gas Mileage Guide. 1981. Second Edition|نشانی=https://books.google.com/books?id=3iWtfOcdmiUC&q=1981+honda+accord+fuel&dq=1981+honda+accord+fuel&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi8tvXf3tbhAhVEI1AKHW7iBegQ6AEIRzAI|صفحه=۱۳|ناشر=the University of Michigan|بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
نسل دوم با وجود طراحی داخلی و خارجی مدرن‌تر، از لحاظ فنی شباهت‌های بسیاری به نسل قبل داشت. از جمله موارد مشترک با نسل قبل می‌توان به استفاده از همان پیشرانهٔ ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ با تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی اشاره کرد.<ref>{{Cite Web |author =Jim Harris |url=https://www.streetdirectory.com/travel_guide/49675/car_focus/the_evolution_of_the_honda_accord.html |title=The Evolution Of The Honda Accord | publisher =streetdirectory |accessdate= 22 April 2019}}</ref> بر اساس مجموعه آزمایش‌های دولت ژاپن برای سنجش آلاینده‌های خروجی موتور، مدل‌هایی از آکورد که از جعبه دندهٔ دستی و کاربوراتورهای سی‌وی‌سی‌سی استفاده می‌کردند، دارای مصرف سوخت {{convert|7.3|L/100km|mpgus}} در شهر، و {{convert|4.3|L/100km|mpgus}} در بزرگراه با سرعت ثابت ۶۰ کیلومتر بر ساعت بودند.<ref>{{Cite book|title=Gas Mileage Guide. 1981. Second Edition|url=https://books.google.com/books?id=3iWtfOcdmiUC&q=1981+honda+accord+fuel&dq=1981+honda+accord+fuel&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi8tvXf3tbhAhVEI1AKHW7iBegQ6AEIRzAI|page=13|publisher=the University of Michigan|accessdate=22 April 2019}}</ref>


این نسل دارای امکاناتی مانند تودوزی جیر، کف‌پوش‌های مخملی و تزئینات داخلی از جنس کروم بود که در آن زمان طرفداران بسیاری داشتند.<ref name="tampa1" /> یکی از امکانات ویژه و قابل سفارش بر روی آکورد ۱۹۸۱، [[الکترو ژیروکیتور]] بود که درواقع اولین سامانهٔ مسیریاب برای خودروها در جهان بود.<ref name=autoindust>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.autoindustriya.com/features/40-years-of-honda-accord.html |عنوان=40 years of honda accord | وبگاه =autoindustriya.com |تاریخ بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://grandjdm.com/2007/11/29/old-school-jdm-sat-nav/|عنوان=Old School JDM Sat-Nav |ناشر=grandJDM |تاریخ بازبینی=۱۷ اسفند ۱۳۹۷|پیوند مرده=yes |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20090928013922/http://grandjdm.com/2007/11/29/old-school-jdm-sat-nav/|تاریخ بایگانی=۲۸ سپتامبر ۲۰۰۹}}</ref> مدل‌های این نسل از آکورد در رنگ‌های نقره‌ای، آبی آسمانی و بژ قابل سفارش بودند. مدل هاچ‌بک ال‌ایکس دارای یک ساعت دیجیتال بر روی داشبورد و همچنین با توجه به وزن کمتر، دارای مصرف سوخت کمتری بود.<ref>{{یادکرد کتاب |نویسنده=Wanda James|نشانی=https://books.google.com/books?id=ixBeCgAAQBAJ&pg=PA120&dq=honda+accord+velour+clock&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwijnt2P4dbhAhVnwqYKHc94A2gQ6AEIJzAA#v=onepage&q=honda%20accord%20velour%20clock&f=false |کتاب=Driving from Japan: Japanese Cars in America | ناشر= McFarland |سال=۲۰۱۵|صفحه=۱۲۰|شابک=1476612803}}</ref>
این نسل دارای امکاناتی مانند تودوزی جیر، کف‌پوش‌های مخملی و تزئینات داخلی از جنس کروم بود که در آن زمان طرفداران بسیاری داشتند.<ref name="tampa1" /> یکی از امکانات ویژه و قابل سفارش بر روی آکورد ۱۹۸۱، [[الکترو ژیروکیتور]] بود که درواقع اولین سامانهٔ مسیریاب برای خودروها در جهان بود.<ref name=autoindust>{{Cite Web|url=https://www.autoindustriya.com/features/40-years-of-honda-accord.html |title=40 years of honda accord | website =autoindustriya.com |accessdate=22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web|url=http://grandjdm.com/2007/11/29/old-school-jdm-sat-nav/|title=Old School JDM Sat-Nav |publisher=grandJDM |accessdate=22 April 2019|deadurl=yes |archive-url=https://web.archive.org/web/20090928013922/http://grandjdm.com/2007/11/29/old-school-jdm-sat-nav/|archive-date=28 September 2009}}</ref> مدل‌های این نسل از آکورد در رنگ‌های نقره‌ای، آبی آسمانی و بژ قابل سفارش بودند. مدل هاچ‌بک ال‌ایکس دارای یک ساعت دیجیتال بر روی داشبورد و همچنین با توجه به وزن کمتر، دارای مصرف سوخت کمتری بود.<ref>{{Cite book |author=Wanda James|url=https://books.google.com/books?id=ixBeCgAAQBAJ&pg=PA120&dq=honda+accord+velour+clock&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwijnt2P4dbhAhVnwqYKHc94A2gQ6AEIJzAA#v=onepage&q=honda%20accord%20velour%20clock&f=false |title=Driving from Japan: Japanese Cars in America | publisher= McFarland |year=2015|page=120|isbn=1476612803}}</ref>


با توجه به مقرراتی که در ایالات متحده برای سیستم روشنایی خودروها وضع شده بود، تمام خودروها باید به [[چراغ جلو|چراغ]]‌های بازتابی آلومینیومی با اندازه و شکل استاندارد مجهز می‌شدند. به همین دلیل آکوردهای ساخته شده برای فروش در ایالات متحده به چهار چراغ مستطیل‌شکل مجهز شدند، در حالی که نمونه‌های مخصوص بازارهای خارج از آمریکا از چراغ‌های قابل تعویض با طراحی آئرودینامیک استفاده می‌کردند. (به تصاویر مدل‌های ویژهٔ بازار اروپا دقت کنید) دیگر امکانات مربوط به چراغ‌ها و روشنایی، شبرنگ‌ها و نشانگرهای جانبی کهربایی در جلو و قرمز در عقب برای مدل‌های بازار آمریکا، و چراغ‌شور جلو و چراغ مه‌شکن قرمز در عقب برای بازار اروپا را شامل می‌شد. آکوردهایی که برای عرضه در بازار ژاپن ساخته شدند، نسبت به مدل‌های موجود در دیگر بازارها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی بودند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به ارتفاع قابل تنظیم سیستم تعلیق و آینه‌های جانبی نصب‌شده بر روی گلگیرهای جلو اشاره کرد.<ref name=Catvol30>{{یادکرد| ref=JAMA30|عنوان= 自動車ガイドブック|ترجمه عنوان =کتاب راهنمای وسایل نقلیهٔ موتوری ژاپنی ۱۹۸۳–۸۴|شماره= ۳۰ | تاریخ=۲۸ اکتبر ۱۹۸۳|ناشر =Japan Automobile Manufacturers Association|مکان=Japan|صفحه‌ها= ۲۱۶–۲۱۷ | id = 0053-830030-3400}}</ref>
با توجه به مقرراتی که در ایالات متحده برای سیستم روشنایی خودروها وضع شده بود، تمام خودروها باید به [[چراغ جلو|چراغ]]‌های بازتابی آلومینیومی با اندازه و شکل استاندارد مجهز می‌شدند. به همین دلیل آکوردهای ساخته شده برای فروش در ایالات متحده به چهار چراغ مستطیل‌شکل مجهز شدند، در حالی که نمونه‌های مخصوص بازارهای خارج از آمریکا از چراغ‌های قابل تعویض با طراحی آئرودینامیک استفاده می‌کردند. (به تصاویر مدل‌های ویژهٔ بازار اروپا دقت کنید) دیگر امکانات مربوط به چراغ‌ها و روشنایی، شبرنگ‌ها و نشانگرهای جانبی کهربایی در جلو و قرمز در عقب برای مدل‌های بازار آمریکا، و چراغ‌شور جلو و چراغ مه‌شکن قرمز در عقب برای بازار اروپا را شامل می‌شد. آکوردهایی که برای عرضه در بازار ژاپن ساخته شدند، نسبت به مدل‌های موجود در دیگر بازارها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی بودند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به ارتفاع قابل تنظیم سیستم تعلیق و آینه‌های جانبی نصب‌شده بر روی گلگیرهای جلو اشاره کرد.<ref name=Catvol30>{{cite| ref=JAMA30|title= 自動車ガイドブック|issue=30 | تاریخ=۲۸ اکتبر ۱۹۸۳|publisher =Japan Automobile Manufacturers Association|location=Japan|pages= 216–217 | id = 0053-830030-3400}}</ref>


در سال ۱۹۸۳، شرکت هوندا برای بروزرسانی جعبه دندهٔ ۳ سرعتهٔ اتوماتیک، آن را با یک نمونهٔ ۴ سرعتهٔ اتوماتیک جایگزین کرد که این بروزرسانی پیشرفت مهمی در جعبه دندهٔ آکورد محسوب می‌شد. در عین حال جعبه دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی نیز بدون تغییر باقی ماند.<ref name="tampa1" /><ref>{{cite journal|title=Economic World|url=https://books.google.com/books?id=LpwSAQAAMAAJ&q=honda+accord+1983+automatic&dq=honda+accord+1983+automatic&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi55-HM6NbhAhWLfZoKHQDiB_wQ6AEIKjAB|year=1983|pages=20–33|via=the University of Michigan|publisher=Economic Salon|accessdate=21 April 2019}}</ref> نمایشگر سرعت آکورد که در نسخهٔ قبلی تا ۱۳۶ کیلومتر بر ساعت درجه‌بندی شده بود، با مدل جدیدتری جایگزین شد که قابلیت نمایش سرعت تا ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت را داشت. مدل اس‌ئی (Special Edition) دارای امکاناتی بود که از جملهٔ آن‌ها می‌توان از تودوزی چرم، شیشه‌بالابرها و سقف بازشوی برقی و قفل مرکزی نام برد. همچنین رنگ خاکستری نیز به رنگ‌های قابل انتخاب اضافه شد. در بخش پیشرانه نیز موتور بهبود یافتهٔ ئی‌کی-۲، که همچنان از سیستم سوخت‌رسانی کاربوراتوری استفاده می‌کرد، جایگزین موتور قبلی، یعنی ئی‌کی-۱ شد.<ref>{{یادکرد کتاب |نویسنده= |کتاب= Toxic Air Pollutants from Mobile Sources: Emissions and Health Effects : Proceedings of a U.S. EPA/A&WMA International Specialty Conference| ناشر=Air & Waste Management Association |نشانی=https://books.google.com/books?id=47viAAAAMAAJ&q=honda+accord+carburetor+1984&dq=honda+accord+carburetor+1984&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiOweaG89bhAhW56KYKHc9jB-sQ6AEIJzAA |سال=۱۹۹۲ |صفحه=۶۶ |بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
در سال ۱۹۸۳، شرکت هوندا برای بروزرسانی جعبه دندهٔ ۳ سرعتهٔ اتوماتیک، آن را با یک نمونهٔ ۴ سرعتهٔ اتوماتیک جایگزین کرد که این بروزرسانی پیشرفت مهمی در جعبه دندهٔ آکورد محسوب می‌شد. در عین حال جعبه دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی نیز بدون تغییر باقی ماند.<ref name="tampa1" /><ref>{{cite journal|title=Economic World|url=https://books.google.com/books?id=LpwSAQAAMAAJ&q=honda+accord+1983+automatic&dq=honda+accord+1983+automatic&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi55-HM6NbhAhWLfZoKHQDiB_wQ6AEIKjAB|year=1983|pages=20–33|via=the University of Michigan|publisher=Economic Salon|accessdate=21 April 2019}}</ref> نمایشگر سرعت آکورد که در نسخهٔ قبلی تا ۱۳۶ کیلومتر بر ساعت درجه‌بندی شده بود، با مدل جدیدتری جایگزین شد که قابلیت نمایش سرعت تا ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت را داشت. مدل اس‌ئی (Special Edition) دارای امکاناتی بود که از جملهٔ آن‌ها می‌توان از تودوزی چرم، شیشه‌بالابرها و سقف بازشوی برقی و قفل مرکزی نام برد. همچنین رنگ خاکستری نیز به رنگ‌های قابل انتخاب اضافه شد. در بخش پیشرانه نیز موتور بهبود یافتهٔ ئی‌کی-۲، که همچنان از سیستم سوخت‌رسانی کاربوراتوری استفاده می‌کرد، جایگزین موتور قبلی، یعنی ئی‌کی-۱ شد.<ref>{{Cite book |title= Toxic Air Pollutants from Mobile Sources: Emissions and Health Effects : Proceedings of a U.S. EPA/A&WMA International Specialty Conference| publisher=Air & Waste Management Association |url=https://books.google.com/books?id=47viAAAAMAAJ&q=honda+accord+carburetor+1984&dq=honda+accord+carburetor+1984&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiOweaG89bhAhW56KYKHc9jB-sQ6AEIJzAA |year=1992 |page=66 |accessdate=22 April 2019}}</ref>


=== {{لنگر|تغییرچهره نسل دوم|۱۹۸۳|۱۹۸۴|تازه‌سازی ۱۹۸۳}}تازه‌سازی در سال ۱۹۸۳ (مدل سال ۱۹۸۴) ===
=== {{لنگر|تغییرچهره نسل دوم|۱۹۸۳|۱۹۸۴|تازه‌سازی ۱۹۸۳}}تازه‌سازی در سال ۱۹۸۳ (مدل سال ۱۹۸۴) ===
خط ۱۱۷: خط ۱۱۷:
}}
}}


در سال ۱۹۸۳، آکوردهایی که در غرب ایالات متحده به فروش می‌رسیدند در کارخانهٔ تازه تأسیس هوندا در [[ماریسویل، اوهایو|ماریسویل]] و با کیفیتی یکسان با نمونه‌های تولید شده در ژاپن، ساخته می‌شدند.<ref name=hondanews3>{{یادکرد وب |نویسنده = Calif Torrance|نشانی= https://hondanews.com/releases/history-of-the-honda-accord-1976-through-2008?query=TREAD&page=6|عنوان=History of the Honda Accord - 1976 through 2008 | ناشر = ''Honda News'' |تاریخ =۲۱ اوت ۲۰۰۷ |تاریخ بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> در ماه ژوئیهٔ سال ۱۹۸۳ بدنهٔ هوندا آکورد برای مدل سال ۱۹۸۴ از نو طراحی شد و دماغهٔ آن کمی به سمت پایین متمایل شد. یک پیشرانهٔ جدید با ۱۲ سوپاپ و سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی نیز برای این مدل در نظر گرفته شد.<ref>''[[#JAMA30|Automobile Guide Book 1983-84]]'', p. 159</ref> برای خودروهای عرضه شده در تمام بازارهای جهان، یک موتور ۱٫۶ لیتری (ئی‌وای) و همچنین موتور ئی‌اس-۲ با حجم ۱٬۸۲۹ سی‌سی که در سایهٔ محدودیت‌های فدرال قابلیت تولید نیرویی معادل {{convert|86|hp|kW|0}} را داشت، در دسترس بودند.<ref name="gurus1" /><ref name="hondanews1"/> شبرنگ‌های کناری روی سپر عقب به بخش کناری چراغ‌های اصلی عقب منتقل شدند و برای خودروهای بازار اروپا نیز چراغ راهنمای جانبی جدیدی بر روی گلگیر جلو و درست پشت فضای چرخ‌های جلو در نظر گرفته شد. مقررات اجباری در آمریکا برای اندازه و شکل چراغ‌های جلوی خودروها در اواخر سال ۱۹۸۳ لغو شد، اما آکوردهای مخصوص بازار آمریکای شمالی تا سال ۱۹۸۹ و قبل از معرفی نسل چهارم هوندا آکورد همچنان از چراغ‌های بازتابی آلومینیومی استفاده می‌کردند.
در سال ۱۹۸۳، آکوردهایی که در غرب ایالات متحده به فروش می‌رسیدند در کارخانهٔ تازه تأسیس هوندا در [[ماریسویل، اوهایو|ماریسویل]] و با کیفیتی یکسان با نمونه‌های تولید شده در ژاپن، ساخته می‌شدند.<ref name=hondanews3>{{Cite Web |author = Calif Torrance|url= https://hondanews.com/releases/history-of-the-honda-accord-1976-through-2008?query=TREAD&page=6|title=History of the Honda Accord - 1976 through 2008 | publisher = ''Honda News'' |date =21 August 2009|accessdate=22 April 2019 }}</ref> در ماه ژوئیهٔ سال ۱۹۸۳ بدنهٔ هوندا آکورد برای مدل سال ۱۹۸۴ از نو طراحی شد و دماغهٔ آن کمی به سمت پایین متمایل شد. یک پیشرانهٔ جدید با ۱۲ سوپاپ و سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی نیز برای این مدل در نظر گرفته شد.<ref>''[[#JAMA30|Automobile Guide Book 1983-84]]'', p. 159</ref> برای خودروهای عرضه شده در تمام بازارهای جهان، یک موتور ۱٫۶ لیتری (ئی‌وای) و همچنین موتور ئی‌اس-۲ با حجم ۱٬۸۲۹ سی‌سی که در سایهٔ محدودیت‌های فدرال قابلیت تولید نیرویی معادل {{convert|86|hp|kW|0}} را داشت، در دسترس بودند.<ref name="gurus1" /><ref name="hondanews1"/> شبرنگ‌های کناری روی سپر عقب به بخش کناری چراغ‌های اصلی عقب منتقل شدند و برای خودروهای بازار اروپا نیز چراغ راهنمای جانبی جدیدی بر روی گلگیر جلو و درست پشت فضای چرخ‌های جلو در نظر گرفته شد. مقررات اجباری در آمریکا برای اندازه و شکل چراغ‌های جلوی خودروها در اواخر سال ۱۹۸۳ لغو شد، اما آکوردهای مخصوص بازار آمریکای شمالی تا سال ۱۹۸۹ و قبل از معرفی نسل چهارم هوندا آکورد همچنان از چراغ‌های بازتابی آلومینیومی استفاده می‌کردند.


مدل ال‌ایکس شامل امکانات اضافه‌ای نسبت به مدل استاندارد بود که از جملهٔ این امکانات می‌توان به تزئینات داخلی و تودوزی از جنس مخمل، پخش کاست‌خوان با قابلیت برگرداندن اتوماتیک کاست، تهویهٔ مطبوع، ترمز و فرمان هیدرولیک، شیشه‌بالابرهای برقی، قفل مرکزی (فقط مدل سدان)، ساعت دیجیتال بر روی داشبورد، آنتن رادیوی نصب شده بر روی ستون، سگک‌های کمربند ضخیم به رنگ مشکی، سپرهای یکپارچه و قالپاق‌های پلاستیکی آلیاژی، که یادآور [[آئودی ۱۰۰]] بودند، اشاره کرد.<ref name=gurus1>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.cargurus.com/Cars/1984-Honda-Accord-Overview-c4652|عنوان=1984 Honda Accord Overview | ناشر =Cargurus |تاریخ =۲۳ فوریه ۲۰۱۵|تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref><ref name="gurus1" />
مدل ال‌ایکس شامل امکانات اضافه‌ای نسبت به مدل استاندارد بود که از جملهٔ این امکانات می‌توان به تزئینات داخلی و تودوزی از جنس مخمل، پخش کاست‌خوان با قابلیت برگرداندن اتوماتیک کاست، تهویهٔ مطبوع، ترمز و فرمان هیدرولیک، شیشه‌بالابرهای برقی، قفل مرکزی (فقط مدل سدان)، ساعت دیجیتال بر روی داشبورد، آنتن رادیوی نصب شده بر روی ستون، سگک‌های کمربند ضخیم به رنگ مشکی، سپرهای یکپارچه و قالپاق‌های پلاستیکی آلیاژی، که یادآور [[آئودی ۱۰۰]] بودند، اشاره کرد.<ref name=gurus1>{{Cite Web|url=https://www.cargurus.com/Cars/1984-Honda-Accord-Overview-c4652|title=1984 Honda Accord Overview | publisher =Cargurus |date =23 February 2015|accessdate=22 April 2019}}</ref><ref name="gurus1" />


۴ رنگ برای آکورد سدان مدل ۱۹۸۴ در دسترس بود که رنگ سادهٔ سفید یونانی و سه رنگ متالیک خاکستری کلمبوس، قرمز ریجنسی (بورگوندی) و آبی استراتوس (استیل) را شامل می‌شدند. هاچ‌بک استاندارد نیز در دو رنگ سادهٔ سفید یونانی و قرمز دومینیکن و همچنین یک رنگ متالیک آبی استراتوس قابل سفارش بود. برای مدل ال‌ایکس فقط سه رنگ متالیک شامل خاکستری گرافیت، قرمز ریجنسی و قهوه‌ای مسی در دسترس بودند.<ref name="autocar2" />
۴ رنگ برای آکورد سدان مدل ۱۹۸۴ در دسترس بود که رنگ سادهٔ سفید یونانی و سه رنگ متالیک خاکستری کلمبوس، قرمز ریجنسی (بورگوندی) و آبی استراتوس (استیل) را شامل می‌شدند. هاچ‌بک استاندارد نیز در دو رنگ سادهٔ سفید یونانی و قرمز دومینیکن و همچنین یک رنگ متالیک آبی استراتوس قابل سفارش بود. برای مدل ال‌ایکس فقط سه رنگ متالیک شامل خاکستری گرافیت، قرمز ریجنسی و قهوه‌ای مسی در دسترس بودند.<ref name="autocar2" />
خط ۱۲۹: خط ۱۲۹:
امکانات قابل سفارش در بازارهای مختلف با یکدیگر تفاوت داشتند، موتور ۱٫۸ لیتری، جعبه دندهٔ بروزرسانی شدهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و سطح امکانات تیپ ئی‌ایکس برای اولین بار در نیوزلند و همزمان با مدل ال‌ایکس با موتور ۱٫۶ لیتری در دسترس خریداران قرار گرفتند.<ref name="autoindust" />
امکانات قابل سفارش در بازارهای مختلف با یکدیگر تفاوت داشتند، موتور ۱٫۸ لیتری، جعبه دندهٔ بروزرسانی شدهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و سطح امکانات تیپ ئی‌ایکس برای اولین بار در نیوزلند و همزمان با مدل ال‌ایکس با موتور ۱٫۶ لیتری در دسترس خریداران قرار گرفتند.<ref name="autoindust" />


به‌طور کلی آکوردهای موجود در بازار ژاپن امکانات قابل سفارش بیشتر را زودتر از دیگر بازارهای جهان تجربه کردند. در سال ۱۹۸۱ سیستم تعلیق بادی با ارتفاع قابل تنظیم بر روی آکوردهای بازار ژاپن نصب شد،<ref name="autoindust" /> و سیستم ترمز ضد قفل (شناخته شده با نام ABL) نیز در سال ۱۹۸۳ برای ژاپن و در ۱۹۸۴ برای بازار اروپا عرضه شد. این اولین بار بود که یک خودروی آکورد به سیستم ترمز دیسکی برای هر چهار چرخ مجهز می‌شد. با معرفی زودهنگام مدل اس‌ئی-آی با موتور ئی‌اس۳ به بازار ژاپن در سال ۱۹۸۴، سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری برای اولین بار در این بازار عرضه <ref name=tampa1>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.tampahonda.com/honda-accord-heritage-americas-greatest-sedan/ |عنوان=Honda Accord Heritage – America’s greatest sedan | ناشر =''Tampa Honda'' |تاریخ = ۱۱ نوامبر ۲۰۱۷ |تاریخ بازبینی=۲۸ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
به‌طور کلی آکوردهای موجود در بازار ژاپن امکانات قابل سفارش بیشتر را زودتر از دیگر بازارهای جهان تجربه کردند. در سال ۱۹۸۱ سیستم تعلیق بادی با ارتفاع قابل تنظیم بر روی آکوردهای بازار ژاپن نصب شد،<ref name="autoindust" /> و سیستم ترمز ضد قفل (شناخته شده با نام ABL) نیز در سال ۱۹۸۳ برای ژاپن و در ۱۹۸۴ برای بازار اروپا عرضه شد. این اولین بار بود که یک خودروی آکورد به سیستم ترمز دیسکی برای هر چهار چرخ مجهز می‌شد. با معرفی زودهنگام مدل اس‌ئی-آی با موتور ئی‌اس۳ به بازار ژاپن در سال ۱۹۸۴، سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری برای اولین بار در این بازار عرضه <ref name=tampa1>{{Cite Web|url=https://www.tampahonda.com/honda-accord-heritage-americas-greatest-sedan/ |title=Honda Accord Heritage – America’s greatest sedan | publisher =''Tampa Honda'' |date =11 November 2017|accessdate=22 April 2019 }}</ref>


== {{لنگر|نسل سوم|۱۹۸۵}}نسل سوم (۱۹۸۵–۱۹۸۹) ==
== {{لنگر|نسل سوم|۱۹۸۵}}نسل سوم (۱۹۸۵–۱۹۸۹) ==
خط ۱۵۰: خط ۱۵۰:
}}
}}
[[پرونده:Honda Accord front 20080121.jpg|انگشتی|راست|260px|هوندا آکورد ئی‌ایکس بدون چراغ‌های پنهان]]
[[پرونده:Honda Accord front 20080121.jpg|انگشتی|راست|260px|هوندا آکورد ئی‌ایکس بدون چراغ‌های پنهان]]
نسل سوم آکورد در ۵ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ در ژاپن و مدتی بعد در همان سال در بازارهای اروپایی و آمریکای شمالی رونمایی شد. ظاهر بدنهٔ این مدل که توسط توشی اوشیکا در سال ۱۹۸۳ طراحی شده بود،<ref name=jnc1>{{یادکرد وب|نویسنده =Ryan Senensky |نشانی =http://japanesenostalgiccar.com/honda-accord-ca/ |عنوان =Consider the Following: The third-generation Honda Accord is a great buy | ناشر =''Japanese Nostalgic Cars'' |تاریخ =۱۰ مارس ۲۰۱۶ |تاریخ بازدید = ۱۷ آوریل ۲۰۱۹}}</ref> بسیار چشمگیر بود و این موضوع باعث جذب مشتریان زیادی برای این خودرو در سطح جهان شد. یکی از خصوصیات چشمگیر در طراحی نسل سوم آکورد، [[چراغ جلو پنهان|چراغ‌های پنهان جلو]] بود.<ref name="jnc1"/> به دلیل اینکه این نسل با نام هوندا ویگور نیز به فروش می‌رسید، این نوع چراغ برای آن در نظر گرفته‌شد.
نسل سوم آکورد در ۵ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ در ژاپن و مدتی بعد در همان سال در بازارهای اروپایی و آمریکای شمالی رونمایی شد. ظاهر بدنهٔ این مدل که توسط توشی اوشیکا در سال ۱۹۸۳ طراحی شده بود،<ref name=jnc1>{{Cite Web|author =Ryan Senensky |url =http://japanesenostalgiccar.com/honda-accord-ca/ |title =Consider the Following: The third-generation Honda Accord is a great buy | publisher =''Japanese Nostalgic Cars'' |date =10 March 2016 |accessdate=22 April 2019}}</ref> بسیار چشمگیر بود و این موضوع باعث جذب مشتریان زیادی برای این خودرو در سطح جهان شد. یکی از خصوصیات چشمگیر در طراحی نسل سوم آکورد، [[چراغ جلو پنهان|چراغ‌های پنهان جلو]] بود.<ref name="jnc1"/> به دلیل اینکه این نسل با نام هوندا ویگور نیز به فروش می‌رسید، این نوع چراغ برای آن در نظر گرفته‌شد.


چراغ‌های جمع شونده بر روی خودروهای موجود در بازارهای ژاپن، ایالات متحده، کانادا، استرالیا، نیوزلند و کشورهای عربی خاورمیانه، و همچنین بر روی خودروهایی که از ایالات متحده به کشور تایوان صادر می‌شدند، نصب شد. در سایر کشورها، و همچنین در ژاپن از سال ۱۹۸۷، نسل سوم آکورد از همان چراغ‌های سنتی معمولی استفاده می‌کرد. نمونه‌هایی که از سال ۱۹۸۷ وارد بازار ژاپن شدند و دارای چراغ‌های معمولی بودند، با نام سی‌ای (CA) که مخفف کلمات Continental Accord به معنی «آکورد بومی» بود، شناخته می‌شدند. در سایر انواع بدنهٔ آکورد (هاچ‌بک، آئرودک و کوپه) فقط از چراغ‌های پنهان استفاده شد.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=همه چیز دربارهٔ هوندا آکورد|نشانی=https://car.ir/news/9673-all-about-honda-accord|وبگاه=car.ir|بازبینی=2019-04-16|کد زبان=فارسی|نویسنده=|تاریخ=}}</ref>
چراغ‌های جمع شونده بر روی خودروهای موجود در بازارهای ژاپن، ایالات متحده، کانادا، استرالیا، نیوزلند و کشورهای عربی خاورمیانه، و همچنین بر روی خودروهایی که از ایالات متحده به کشور تایوان صادر می‌شدند، نصب شد. در سایر کشورها، و همچنین در ژاپن از سال ۱۹۸۷، نسل سوم آکورد از همان چراغ‌های سنتی معمولی استفاده می‌کرد. نمونه‌هایی که از سال ۱۹۸۷ وارد بازار ژاپن شدند و دارای چراغ‌های معمولی بودند، با نام سی‌ای (CA) که مخفف کلمات Continental Accord به معنی «آکورد بومی» بود، شناخته می‌شدند. در سایر انواع بدنهٔ آکورد (هاچ‌بک، آئرودک و کوپه) فقط از چراغ‌های پنهان استفاده شد.<ref name=":0">{{Cite Web|title=همه چیز دربارهٔ هوندا آکورد|url=https://car.ir/news/9673-all-about-honda-accord|website=car.ir|accessdate=2019-04-16|کد زبان=fa|author=|date=}}</ref>


نسل سوم آکورد اولین خودروی ساخت شرکت هوندا بود که هم در جلو و هم در عقب، از [[تعلیق دوجناقی|سیستم تعلیق دوجناقی]] سود می‌برد.<ref name="hondanews3" /> هرچند که این سیستم از [[تعلیق مک‌فرسون|سیستم تعلیق مک‌فرسون]] گران‌تر بود، اما باعث ایجاد پایداری بیشتر و فرمان‌پذیری دقیق‌تر در خودرو می‌شد.<ref name="autoindust" /> تمامی مدل‌ها دارای [[میل موج‌گیر]] جلو بودند و مدل‌های بالاتر علاوه بر آن به میل موج‌گیر عقب نیز مجهز شدند. ترمزها یا به صورت چهار دیسک کوچک با کالیپرهای مجهز به پیستون دوقلو، یا دیسک‌های بزرگ با کالیپرهای تک پیستون، یا ترکیب دیسکی برای جلو و کاسه‌ای برای عقب بودند. بجز بازار آمریکای شمالی، در باقی بازارها سیستم ترمز ای‌بی‌اس برای خودروهایی که دارای ترمزهای دیسکی در هر چهار چرخ بودند در دسترس بود. مدل‌های پایهٔ آکورد دارای رینگ‌های فولادی ۱۳ اینچی همراه با قالپاق چرخ بودند، در حالی که برای مدل‌های گران‌تر، رینگ‌های ۱۴ اینچی آلیاژی نیز قابل سفارش بود.<ref name="hondanews3" />
نسل سوم آکورد اولین خودروی ساخت شرکت هوندا بود که هم در جلو و هم در عقب، از [[تعلیق دوجناقی|سیستم تعلیق دوجناقی]] سود می‌برد.<ref name="hondanews3" /> هرچند که این سیستم از [[تعلیق مک‌فرسون|سیستم تعلیق مک‌فرسون]] گران‌تر بود، اما باعث ایجاد پایداری بیشتر و فرمان‌پذیری دقیق‌تر در خودرو می‌شد.<ref name="autoindust" /> تمامی مدل‌ها دارای [[میل موج‌گیر]] جلو بودند و مدل‌های بالاتر علاوه بر آن به میل موج‌گیر عقب نیز مجهز شدند. ترمزها یا به صورت چهار دیسک کوچک با کالیپرهای مجهز به پیستون دوقلو، یا دیسک‌های بزرگ با کالیپرهای تک پیستون، یا ترکیب دیسکی برای جلو و کاسه‌ای برای عقب بودند. بجز بازار آمریکای شمالی، در باقی بازارها سیستم ترمز ای‌بی‌اس برای خودروهایی که دارای ترمزهای دیسکی در هر چهار چرخ بودند در دسترس بود. مدل‌های پایهٔ آکورد دارای رینگ‌های فولادی ۱۳ اینچی همراه با قالپاق چرخ بودند، در حالی که برای مدل‌های گران‌تر، رینگ‌های ۱۴ اینچی آلیاژی نیز قابل سفارش بود.<ref name="hondanews3" />
خط ۱۷۷: خط ۱۷۷:
| name = نسل چهارم{{سخ}}سری سی‌بی۷ (استیشن سی‌بی۹)
| name = نسل چهارم{{سخ}}سری سی‌بی۷ (استیشن سی‌بی۹)
| image = 1991 Honda Accord (CB7) EXi sedan (2015-07-16) 01.jpg
| image = 1991 Honda Accord (CB7) EXi sedan (2015-07-16) 01.jpg
| production = ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۹ تا اوت ۱۹۹۳<ref>[http://ohio.honda.com/our-story] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20140808142016/http://ohio.honda.com/our-story |تاریخ=۷ اوت ۲۰۱۴|تاریخ بازبینی=۱۹ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
| production = ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۹ تا اوت ۱۹۹۳<ref>[http://ohio.honda.com/our-story] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20140808142016/http://ohio.honda.com/our-story |تاریخ=۷ اوت ۲۰۱۴|accessdate=22 April 2019}}</ref>
| class = [[خودروی اندازه متوسط|اندازه متوسط]]
| class = [[خودروی اندازه متوسط|اندازه متوسط]]
| body_style =۲ در [[کوپه]]{{سخ}}۴ در [[سدان]]{{سخ}}۵ در [[استیشن واگن]]
| body_style =۲ در [[کوپه]]{{سخ}}۴ در [[سدان]]{{سخ}}۵ در [[استیشن واگن]]
خط ۲۲۵: خط ۲۲۵:
[[پرونده:CB9 HAM Plate.jpg|انگشتی|راست|222px|نشان هوندای آمریکا (نصب‌شده بر روی ستون C)]]
[[پرونده:CB9 HAM Plate.jpg|انگشتی|راست|222px|نشان هوندای آمریکا (نصب‌شده بر روی ستون C)]]


نسل چهارم که با کد سی‌بی۷ شناخته می شود<ref>{{یادکرد وب|عنوان=بررسی فنی چهارمین نسل هوندا آکورد|نشانی=http://www.javankhodro.ir/52679/%d8%ae%d8%a7%d8%b7%d8%b1%d9%87-%d8%a8%d8%a7%d8%b2%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d8%ae%d9%88%d8%af%d8%b1%d9%88%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%af%d9%87%d9%87-%d9%86%d9%88%d8%af%db%8c-1-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c/|وب‌گاه=جوان خودرو|تاریخ=1397-01-05|بازبینی=2019-04-17|کد زبان=fa-IR|نویسنده=}}</ref>بر روی شاسی «سی‌بی» در سال ۱۹۸۹ و برای مدل سال ۱۹۹۰ رونمایی شد. این نسل با وجود اندازهٔ بزرگ‌تر نسبت به نسل‌های پیشین، همچنان از طراحی کوتاه و نزدیک به زمین و همچنین شیشهٔ عقب خمیده شده به طرفین ستون مانند نسل سوم برخوردار بود. برای اولین بار در سطح بازارهای جهان، مدل هاچ‌بک ۳ در از سری مدل‌های آکورد حذف شد.<ref name="partsgeek1" />
نسل چهارم که با کد سی‌بی۷ شناخته می شود<ref>{{Cite Web|title=بررسی فنی چهارمین نسل هوندا آکورد|url=http://www.javankhodro.ir/52679/%d8%ae%d8%a7%d8%b7%d8%b1%d9%87-%d8%a8%d8%a7%d8%b2%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%d8%ae%d9%88%d8%af%d8%b1%d9%88%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%af%d9%87%d9%87-%d9%86%d9%88%d8%af%db%8c-1-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c/|publisher=جوان خودرو|date=25 March 2018|accessdate=2019-04-17|language=fa-IR|author=}}</ref>بر روی شاسی «سی‌بی» در سال ۱۹۸۹ و برای مدل سال ۱۹۹۰ رونمایی شد. این نسل با وجود اندازهٔ بزرگ‌تر نسبت به نسل‌های پیشین، همچنان از طراحی کوتاه و نزدیک به زمین و همچنین شیشهٔ عقب خمیده شده به طرفین ستون مانند نسل سوم برخوردار بود. برای اولین بار در سطح بازارهای جهان، مدل هاچ‌بک ۳ در از سری مدل‌های آکورد حذف شد.<ref name="partsgeek1" />


این نسل اولین خودروی تولید شده در ایالات متحده بود که به چراغ‌های جلوی لنزی با لنزهای کاملاً شفاف و مسطح مجهز می‌شد.<ref name="tampa1"/> سبک طراحی نسل چهارم آکورد از مدل پرطرفدار [[هوندا لجند]]، که در آمریکای شمالی با برند [[آکیورا لجند|آکیورا]] شناخته می‌شد، الهام گرفته بود. گسترش محبوبیت آکورد در سطح جهان به افزایش هموارهٔ اندازهٔ بدنهٔ آن، که در این نسل تقریباً با نسل اول مدل لجند در سال ۱۹۸۶ برابری می‌کرد، وابسته بود.<ref name="autoindust"/>
این نسل اولین خودروی تولید شده در ایالات متحده بود که به چراغ‌های جلوی لنزی با لنزهای کاملاً شفاف و مسطح مجهز می‌شد.<ref name="tampa1"/> سبک طراحی نسل چهارم آکورد از مدل پرطرفدار [[هوندا لجند]]، که در آمریکای شمالی با برند [[آکیورا لجند|آکیورا]] شناخته می‌شد، الهام گرفته بود. گسترش محبوبیت آکورد در سطح جهان به افزایش هموارهٔ اندازهٔ بدنهٔ آن، که در این نسل تقریباً با نسل اول مدل لجند در سال ۱۹۸۶ برابری می‌کرد، وابسته بود.<ref name="autoindust"/>


برای چهارمین نسل آکورد، هوندا این خودرو را به‌طور قابل توجهی در زمینهٔ مهندسی و طراحی فنی بهبود بخشیده‌بود. تمامی آکوردهایی که در آمریکای شمالی به فروش می‌رسیدند به‌طور استاندارد به یک موتور تمام آلومینیومی ۲٫۲ لیتری ۱۶ سوپاپ با سیستم انژکتور الکترونیکی مجهز بودند که جایگزین مدل ۲٫۰ لیتری ۱۲ سوپاپ نسل قبلی شده بود.<ref name="tampa1"/> از موارد قابل اشاره دربارهٔ این نسل از هوندا آکورد این بود که مدل‌هایی که جعبه‌دندهٔ خودکار بر روی آن‌ها نصب می‌شد، به یک دسته موتور کنترل‌شوندهٔ الکترونیکی در قسمت پشت پیشرانه جهت کاهش صداهای بم و لرزش موتور مجهز بودند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Calif Torrance|نشانی=https://hondanews.com/releases/1990-honda-accord-drivetrain?query=honda+innovations&page=3 |عنوان= 1990 Honda Accord -- Drivetrain| ناشر = ''Honda News'' |تاریخ =۱۱ آوریل ۱۹۸۹ |تاریخ بازبینی= ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸}}</ref> این دسته‌موتور دارای دو محفظهٔ پر شده با مایع هیدرولیک بود که توسط یک دریچهٔ کنترل‌شوندهٔ رایانه‌ای از یکدیگر جدا شده‌بودند و کارکرد آن به این صورت بود که در دورهای پائین موتور، مایع هیدرولیک به داخل دریچه هدایت می‌شد تا لرزش موتور را خنثی کند، و در دور موتورهای بالای ۸۵۰ دور بر دقیقه، این مایع به اطراف دریچه هدایت می‌شد تا با افزایش استحکام دسته‌موتور، صدای بم تولید شده را کاهش دهد.<ref name=":0" />
برای چهارمین نسل آکورد، هوندا این خودرو را به‌طور قابل توجهی در زمینهٔ مهندسی و طراحی فنی بهبود بخشیده‌بود. تمامی آکوردهایی که در آمریکای شمالی به فروش می‌رسیدند به‌طور استاندارد به یک موتور تمام آلومینیومی ۲٫۲ لیتری ۱۶ سوپاپ با سیستم انژکتور الکترونیکی مجهز بودند که جایگزین مدل ۲٫۰ لیتری ۱۲ سوپاپ نسل قبلی شده بود.<ref name="tampa1"/> از موارد قابل اشاره دربارهٔ این نسل از هوندا آکورد این بود که مدل‌هایی که جعبه‌دندهٔ خودکار بر روی آن‌ها نصب می‌شد، به یک دسته موتور کنترل‌شوندهٔ الکترونیکی در قسمت پشت پیشرانه جهت کاهش صداهای بم و لرزش موتور مجهز بودند.<ref>{{Cite Web |author =Calif Torrance|url=https://hondanews.com/releases/1990-honda-accord-drivetrain?query=honda+innovations&page=3 |title= 1990 Honda Accord -- Drivetrain| publisher = ''Honda News'' |date =11 April 1989|accessdate=22 April 2019}}</ref> این دسته‌موتور دارای دو محفظهٔ پر شده با مایع هیدرولیک بود که توسط یک دریچهٔ کنترل‌شوندهٔ رایانه‌ای از یکدیگر جدا شده‌بودند و کارکرد آن به این صورت بود که در دورهای پائین موتور، مایع هیدرولیک به داخل دریچه هدایت می‌شد تا لرزش موتور را خنثی کند، و در دور موتورهای بالای ۸۵۰ دور بر دقیقه، این مایع به اطراف دریچه هدایت می‌شد تا با افزایش استحکام دسته‌موتور، صدای بم تولید شده را کاهش دهد.<ref name=":0" />


در ایالات متحده تیپ‌های ال‌ایکس-آی و ای‌ایکس-آی با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس جایگزین شدند و در کانادا نیز تیپ‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر به ترتیب با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس در ایالات متحده برابر بودند. تیپ‌های قابل انتخاب برای مدل کوپه در آمریکا همانند مدل سدان شامل تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس می‌شد.<ref name=hsw4>{{یادکرد وب|نشانی= https://auto.howstuffworks.com/honda-accord4.htm |عنوان=1990, 1991, 1992, 1993 Honda Accord | ناشر = ''How Stuff Works''|تاریخ بازبینی= ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸}}</ref> آکوردهای تیپ ئی‌ایکس-آی تولید شده در ژاپن که در استرالیا به فروش می‌رسیدند، به همان سیستم چهار چرخ فرمان‌پذیری مجهز بودند که به صورت سفارشی بر روی [[هوندا پرلود]]های عرضه شده در ایالات متحده قابل نصب بود، ولی در مدل‌های عرضه‌شده در نیوزلند در دسترس نبود. سیستم فرمان چهارچرخ بر روی خودروی [[هوندا اسکوت]] اف‌تی‌بی-آی، که از شاسی مشترک با آکورد استفاده می‌کرد نیز قابل سفارش بود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Aaron Severson |نشانی=https://autoweek.com/article/car-life/four-wheel-steering-demystified |عنوان=Four-Wheel Steering Demystified| ناشر = ''Auto Week'' |تاریخ =۱۲ ژوئن ۲۰۱۵ |تاریخ بازبینی=۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ }}</ref>
در ایالات متحده تیپ‌های ال‌ایکس-آی و ای‌ایکس-آی با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس جایگزین شدند و در کانادا نیز تیپ‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر به ترتیب با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس در ایالات متحده برابر بودند. تیپ‌های قابل انتخاب برای مدل کوپه در آمریکا همانند مدل سدان شامل تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس می‌شد.<ref name=hsw4>{{Cite Web|url= https://auto.howstuffworks.com/honda-accord4.htm |title=1990, 1991, 1992, 1993 Honda Accord | publisher = ''How Stuff Works''|accessdate=22 April 2019}}</ref> آکوردهای تیپ ئی‌ایکس-آی تولید شده در ژاپن که در استرالیا به فروش می‌رسیدند، به همان سیستم چهار چرخ فرمان‌پذیری مجهز بودند که به صورت سفارشی بر روی [[هوندا پرلود]]های عرضه شده در ایالات متحده قابل نصب بود، ولی در مدل‌های عرضه‌شده در نیوزلند در دسترس نبود. سیستم فرمان چهارچرخ بر روی خودروی [[هوندا اسکوت]] اف‌تی‌بی-آی، که از شاسی مشترک با آکورد استفاده می‌کرد نیز قابل سفارش بود.<ref>{{Cite Web |author =Aaron Severson |url=https://autoweek.com/article/car-life/four-wheel-steering-demystified |title=Four-Wheel Steering Demystified| publisher = ''Auto Week'' |date =12 June 2015 |accessdate=22 April 2019 }}</ref>


برای مدل‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس، یک موتور ۴ سیلندر با توان {{convert|125|hp|kW|0}} (اف۲۲ای۱) ارائه شده‌بود، در حالی که مدل‌های ئی‌ایکس سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به یک نمونهٔ ۱۳۰ اسب بخاری (۹۷ کیلووات) (اف۲۲ای۴) مجهز بودند.<ref name=:11>{{یادکرد وب |نویسنده =Nate Mitchell |نشانی=http://hondaroots.com/2015/01/02/introduction-of-the-4th-generation-honda-accord-celebrating-25-years/ |عنوان=Introduction of the 4th Generation Honda Accord – Celebrating 25 Years | ناشر = ''Honda Roots''|تاریخ =۲ ژانویه ۲۰۱۵ |تاریخ بازبینی= ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda F22A engine (F22B) {{!}} How good it is, its problems, oil|نشانی=http://mywikimotors.com/honda-f22b-f22a/|وب‌گاه=mywikimotors.com|بازبینی=2019-04-18}}</ref> سیستم کنترل پیمایش از فهرست امکانات سدان‌های دی‌ایکس حذف شد، ولی تهویهٔ مطبوع همچنان به صورت یک گزینهٔ قابل سفارش به هنگام خرید در دسترس بود. تیپ ال‌ایکس مانند نسل قبلی دارای امکاناتی چون تهویهٔ مطبوع، شیشه‌ها و آینه‌های جانبی برقی و قفل مرکزی بود.<ref name=":11" /> تیپ ئی‌ایکس به لطف طراحی متفاوت منیفولد اگزوز، لوله‌های اگزوز کمی بزرگتر و خروجی‌های دوقلو در عقب، دارای ۵ اسب بخار توان بیشتر بود. در تمام مدل‌های تیپ ئی‌ایکس، امکاناتی نظیر رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، سقف بازشو، ادوات داخلی بروز شده، پخش استریوی پرقدرت با ۴ بلندگو و میله تعادل عقب، به صورت استاندارد وجود داشتند. مدل‌های محدودی از آکورد به‌طور سفارشی به [[ترمز ضد قفل|سیستم ترمز ضد قفل]] نیز مجهز شده‌بودند.<ref name=":11" /> (در آن زمان این سیستم با نام اختصاری ALB شناخته می‌شد که امروزه خودروسازان با نام ABS به آن اشاره می‌کنند) در تمام تیپ‌ها جعبه‌دندهٔ دستی دوباره طراحی‌شده با کلاچ هیدرولیک به‌طور استاندارد نصب می‌شد و یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار کنترل‌شونده به صورت الکترونیکی کاملاً جدید نیز بر روی تمام مدل‌ها قابل سفارش بود.
برای مدل‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس، یک موتور ۴ سیلندر با توان {{convert|125|hp|kW|0}} (اف۲۲ای۱) ارائه شده‌بود، در حالی که مدل‌های ئی‌ایکس سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به یک نمونهٔ ۱۳۰ اسب بخاری (۹۷ کیلووات) (اف۲۲ای۴) مجهز بودند.<ref name=:11>{{Cite Web |author =Nate Mitchell |url=http://hondaroots.com/2015/01/02/introduction-of-the-4th-generation-honda-accord-celebrating-25-years/ |title=Introduction of the 4th Generation Honda Accord – Celebrating 25 Years | publisher = ''Honda Roots''|date =2 January 2015|accessdate=22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web|title=Honda F22A engine (F22B) {{!}} How good it is, its problems, oil|url=http://mywikimotors.com/honda-f22b-f22a/|website=mywikimotors.com|accessdate=2019-04-18}}</ref> سیستم کنترل پیمایش از فهرست امکانات سدان‌های دی‌ایکس حذف شد، ولی تهویهٔ مطبوع همچنان به صورت یک گزینهٔ قابل سفارش به هنگام خرید در دسترس بود. تیپ ال‌ایکس مانند نسل قبلی دارای امکاناتی چون تهویهٔ مطبوع، شیشه‌ها و آینه‌های جانبی برقی و قفل مرکزی بود.<ref name=":11" /> تیپ ئی‌ایکس به لطف طراحی متفاوت منیفولد اگزوز، لوله‌های اگزوز کمی بزرگتر و خروجی‌های دوقلو در عقب، دارای ۵ اسب بخار توان بیشتر بود. در تمام مدل‌های تیپ ئی‌ایکس، امکاناتی نظیر رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، سقف بازشو، ادوات داخلی بروز شده، پخش استریوی پرقدرت با ۴ بلندگو و میله تعادل عقب، به صورت استاندارد وجود داشتند. مدل‌های محدودی از آکورد به‌طور سفارشی به [[ترمز ضد قفل|سیستم ترمز ضد قفل]] نیز مجهز شده‌بودند.<ref name=":11" /> (در آن زمان این سیستم با نام اختصاری ALB شناخته می‌شد که امروزه خودروسازان با نام ABS به آن اشاره می‌کنند) در تمام تیپ‌ها جعبه‌دندهٔ دستی دوباره طراحی‌شده با کلاچ هیدرولیک به‌طور استاندارد نصب می‌شد و یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار کنترل‌شونده به صورت الکترونیکی کاملاً جدید نیز بر روی تمام مدل‌ها قابل سفارش بود.


امکانات اضافه‌ای به هنگام خرید در نمایندگی‌های فروش هوندا نیز ارائه می‌شد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به پخش سی‌دی با یک دیسک‌گردان در داشبورد یا تعویض‌کنندهٔ دیسک ۶تایی در صندوق عقب، اکولایزر استریو، چراغ‌های مه‌شکن، سیستم امنیتی، بالهٔ عقب، بالچهٔ لبهٔ صندوق، باربند، ماسک دماغهٔ کامل یا نصفه، زیرآرنجی وسط، سایه‌بان شیشه‌ها و سقف بازشو، چادر خودرو و یک پوشش برای کابین، اشاره کرد.
امکانات اضافه‌ای به هنگام خرید در نمایندگی‌های فروش هوندا نیز ارائه می‌شد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به پخش سی‌دی با یک دیسک‌گردان در داشبورد یا تعویض‌کنندهٔ دیسک ۶تایی در صندوق عقب، اکولایزر استریو، چراغ‌های مه‌شکن، سیستم امنیتی، بالهٔ عقب، بالچهٔ لبهٔ صندوق، باربند، ماسک دماغهٔ کامل یا نصفه، زیرآرنجی وسط، سایه‌بان شیشه‌ها و سقف بازشو، چادر خودرو و یک پوشش برای کابین، اشاره کرد.


به دلیل وضع مقررات سخت‌گیرانه برای امنیت خودروها توسط سازمان NHTSA (سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا)، تمام آکوردهای مدل سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ فروخته شده در ایالات متحده جهت تطابق با این مقررات، به کمربندهای ایمنی موتوردار برای سرنشینان جلو مجهز بودند. عملکرد این کمربندهای نیمه‌خودکار به این صورت بود که محل اتصال هر دو کمربند جلو بلافاصله بعد از بسته شدن درها به‌طور خودکار از جلوی قاب شیشه به ستون میانی منتقل می‌شد، این روند به هنگام بازشدن درها به‌طور برعکس صورت می‌گرفت تا کمربندها آزاد شوند. با وجود این سیستم خودکار، بستن کمربندها همچنان به صورت دستی انجام می‌شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord Sedan (1990)|نشانی=https://www.netcarshow.com/honda/1990-accord_sedan/|وب‌گاه=NetCarShow.com|بازبینی=2019-04-18|کد زبان=en}}</ref><ref name=":11" />
به دلیل وضع مقررات سخت‌گیرانه برای امنیت خودروها توسط سازمان NHTSA (سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا)، تمام آکوردهای مدل سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ فروخته شده در ایالات متحده جهت تطابق با این مقررات، به کمربندهای ایمنی موتوردار برای سرنشینان جلو مجهز بودند. عملکرد این کمربندهای نیمه‌خودکار به این صورت بود که محل اتصال هر دو کمربند جلو بلافاصله بعد از بسته شدن درها به‌طور خودکار از جلوی قاب شیشه به ستون میانی منتقل می‌شد، این روند به هنگام بازشدن درها به‌طور برعکس صورت می‌گرفت تا کمربندها آزاد شوند. با وجود این سیستم خودکار، بستن کمربندها همچنان به صورت دستی انجام می‌شد.<ref>{{Cite Web|title=Honda Accord Sedan (1990)|url=https://www.netcarshow.com/honda/1990-accord_sedan/|website=NetCarShow.com|accessdate=2019-04-18|language=en}}</ref><ref name=":11" />


در اوایل سال ۱۹۹۰، شرکت هوندا مدل استیشن واگن آکورد را که قرار بر تولید آن در خط تولید ماریسویل اوهایو بود، برای مدل سال ۱۹۹۱ معرفی کرد. خط تولید اوهایو مدل‌های استیشن و کوپه با فرمان سمت راست را به اروپا و ژاپن صادر می‌کرد و در اروپا مدل استیشن واگن آکورد با نام آئرودک (اشاره به مدل ۲ در شوتینگ بریک سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹) شناخته می‌شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Welcome to Honda Manufacturing of Ohio - Honda of America Mfg.|نشانی=http://ohio.honda.com/|وب‌گاه=ohio.honda.com|بازبینی=2019-04-18|کد زبان=en|نام=Honda Manufacturing of North|نام خانوادگی=America}}</ref> تمام آکورد استیشن‌های موجود در بازارهای خارج از ایالات متحده، دارای یک نشان نصب‌شده بر روی [[ستون (خودرو)|ستون سی]] بودند که نشان‌دهندهٔ تولید شدن آن خودرو در کارخانهٔ اوهایو در ایالات متحده بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord|نشانی=https://classiccars.fandom.com/wiki/Honda_Accord|وب‌گاه=Classic Cars Wiki|بازبینی=2019-04-18|کد زبان=en}}</ref> استیشن‌های عرضه‌شده در بازارهای اروپا و ژاپن دارای امکاناتی بودند که در آمریکا ارائه نشده‌بود. این امکانات شامل تهویه مطبوع خودکار، تنظیم صندلی‌های برقی و چند ویژگی کوچک دیگر بودند. آکوردهای استیشن از ماه نوامبر ۱۹۹۰ و تنها در تیپ‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس در آمریکای شمالی یا ۲٫۲آی در ژاپن در دسترس بودند. این مدل‌ها برای جبران وزن بیشتر خودرو، دارای ترمزهای بزرگ‌تر در جلو بودند و بر خلاف دیگر مدل‌های آکورد موجود در بازار آمریکا، به صورت استاندارد دارای کیسهٔ هوای جانبی برای راننده بودند. بغیر از وجود پوشش جداشوندهٔ قسمت بار صندوق عقب و سیستم ورود بدون کلید برای تیپ ئی‌ایکس، باقی امکانات موجود در آکورد استیشن واگن با مدل‌های کوپه و سدان برابری داشت.<ref>{{یادکرد خبر|نشانی=http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/1990/09/10/73991/ |ناشر=CNN |نویسنده=الکس تیلور|عنوان=Japan's new U.S. car strategy |تاریخ=۱۰ سپتامبر ۱۹۹۰ |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20140416192821/http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/1990/09/10/73991/ |تاریخ بایگانی =۱۶ آوریل ۲۰۱۴ |تاریخ بازبینی=۲۰ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
در اوایل سال ۱۹۹۰، شرکت هوندا مدل استیشن واگن آکورد را که قرار بر تولید آن در خط تولید ماریسویل اوهایو بود، برای مدل سال ۱۹۹۱ معرفی کرد. خط تولید اوهایو مدل‌های استیشن و کوپه با فرمان سمت راست را به اروپا و ژاپن صادر می‌کرد و در اروپا مدل استیشن واگن آکورد با نام آئرودک (اشاره به مدل ۲ در شوتینگ بریک سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹) شناخته می‌شد.<ref>{{Cite Web|title=Welcome to Honda Manufacturing of Ohio - Honda of America Mfg.|url=http://ohio.honda.com/|website=ohio.honda.com|accessdate=2019-04-18|language=en}}</ref> تمام آکورد استیشن‌های موجود در بازارهای خارج از ایالات متحده، دارای یک نشان نصب‌شده بر روی [[ستون (خودرو)|ستون سی]] بودند که نشان‌دهندهٔ تولید شدن آن خودرو در کارخانهٔ اوهایو در ایالات متحده بود.<ref>{{Cite Web|title=Honda Accord|url=https://classiccars.fandom.com/wiki/Honda_Accord|website=Classic Cars Wiki|accessdate=2019-04-18|language=en}}</ref> استیشن‌های عرضه‌شده در بازارهای اروپا و ژاپن دارای امکاناتی بودند که در آمریکا ارائه نشده‌بود. این امکانات شامل تهویه مطبوع خودکار، تنظیم صندلی‌های برقی و چند ویژگی کوچک دیگر بودند. آکوردهای استیشن از ماه نوامبر ۱۹۹۰ و تنها در تیپ‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس در آمریکای شمالی یا ۲٫۲آی در ژاپن در دسترس بودند. این مدل‌ها برای جبران وزن بیشتر خودرو، دارای ترمزهای بزرگ‌تر در جلو بودند و بر خلاف دیگر مدل‌های آکورد موجود در بازار آمریکا، به صورت استاندارد دارای کیسهٔ هوای جانبی برای راننده بودند. بغیر از وجود پوشش جداشوندهٔ قسمت بار صندوق عقب و سیستم ورود بدون کلید برای تیپ ئی‌ایکس، باقی امکانات موجود در آکورد استیشن واگن با مدل‌های کوپه و سدان برابری داشت.<ref>{{cite news|url=http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/1990/09/10/73991/ |publisher=CNN |author=Alex Taylor|title=Japan's new U.S. car strategy |date=10 September 1990|archive-url=https://web.archive.org/web/20140416192821/http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/1990/09/10/73991/ |archive-date=16 April 2014|accessdate=22 April 2019}}</ref>


<!-- این فضای خالی برای قالب‌بندی ایجاد شده، آن را پاک نکنید -->
<!-- این فضای خالی برای قالب‌بندی ایجاد شده، آن را پاک نکنید -->


=== {{لنگر|بازگست اس‌ئی|SE|۱۹۹۱}}بازگشت اس‌ئی (۱۹۹۱) ===
=== {{لنگر|بازگست اس‌ئی|SE|۱۹۹۱}}بازگشت اس‌ئی (۱۹۹۱) ===
شرکت هوندا در سال ۱۹۹۱ سدان اس‌ئی آکورد را برای باری دیگر به بازار معرفی کرد. این تیپ در حالی به مجموعهٔ آکورد افزوده شد که فاقد سیستم صوتی پرقدرت ساخت شرکت «بوز» بود، ولی یک سیستم پخش کاست‌خوان ئی‌ایکس با رادیوی ای‌ام/اف‌ام به همراه ۴ بلندگوی ۲۰ وات جایگزین آن شده بود. از دیگر امکانات استاندارد این مدل می‌توان به فرمان با روکش دوخته‌شدهٔ چرمی، رودری‌ها و صندلی‌های چرمی، یک موتور انژکتوری با توان خروجی {{convert|140|hp|kW|0}}<ref name=":1">{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord 4th Generation|نشانی=https://www.car.info/en-se/honda/accord/4th-generation-73362|وب‌گاه=car.info|بازبینی=2019-04-17}}</ref>، جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، و ترمزهای دیسکی برای هر ۴ چرخ با سیستم ضدقفل اشاره نمود. برای اولین بار جعبه‌دندهٔ دستی برای مدل اس‌ئی قابل سفارش نبود. دو رنگ نقره‌ای سولاریس متالیک با تودوزی مشکی گرافیت، و آبی بریتانی متالیک با تودوزی کرم رنگ (عاجی) بر روی این مدل قابل انتخاب بودند. برخلاف نمونه‌های قبلی، رینگ‌های چرخ آلیاژی بر روی تیپ اس‌ئی ۱۹۹۱ قابل سفارش نبودند، و بجای آن‌ها از همان رینگ‌های نصب شده بر روی تیپ ئی‌ایکس استفاده شده‌بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Detailed specs review of 1991 Honda Accord SE Sedan model for North America|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/car/1991/1104395/honda_accord_se_sedan_automatic.html|وب‌گاه=www.automobile-catalog.com|بازبینی=2019-04-17}}</ref>
شرکت هوندا در سال ۱۹۹۱ سدان اس‌ئی آکورد را برای باری دیگر به بازار معرفی کرد. این تیپ در حالی به مجموعهٔ آکورد افزوده شد که فاقد سیستم صوتی پرقدرت ساخت شرکت «بوز» بود، ولی یک سیستم پخش کاست‌خوان ئی‌ایکس با رادیوی ای‌ام/اف‌ام به همراه ۴ بلندگوی ۲۰ وات جایگزین آن شده بود. از دیگر امکانات استاندارد این مدل می‌توان به فرمان با روکش دوخته‌شدهٔ چرمی، رودری‌ها و صندلی‌های چرمی، یک موتور انژکتوری با توان خروجی {{convert|140|hp|kW|0}}<ref name=":1">{{Cite Web|title=Honda Accord 4th Generation|url=https://www.car.info/en-se/honda/accord/4th-generation-73362|website=car.info|accessdate=2019-04-17}}</ref>، جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، و ترمزهای دیسکی برای هر ۴ چرخ با سیستم ضدقفل اشاره نمود. برای اولین بار جعبه‌دندهٔ دستی برای مدل اس‌ئی قابل سفارش نبود. دو رنگ نقره‌ای سولاریس متالیک با تودوزی مشکی گرافیت، و آبی بریتانی متالیک با تودوزی کرم رنگ (عاجی) بر روی این مدل قابل انتخاب بودند. برخلاف نمونه‌های قبلی، رینگ‌های چرخ آلیاژی بر روی تیپ اس‌ئی ۱۹۹۱ قابل سفارش نبودند، و بجای آن‌ها از همان رینگ‌های نصب شده بر روی تیپ ئی‌ایکس استفاده شده‌بود.<ref>{{Cite Web|title=Detailed specs review of 1991 Honda Accord SE Sedan model for North America|url=https://www.automobile-catalog.com/car/1991/1104395/honda_accord_se_sedan_automatic.html|website=www.automobile-catalog.com|accessdate=2019-04-17}}</ref>


=== {{لنگر|بروزرسانی ۱۹۹۲|۱۹۹۲|بروزرسانی نسل چهارم}}بروزرسانی (۱۹۹۲–۱۹۹۳) ===
=== {{لنگر|بروزرسانی ۱۹۹۲|۱۹۹۲|بروزرسانی نسل چهارم}}بروزرسانی (۱۹۹۲–۱۹۹۳) ===
در سال ۱۹۹۱ هوندا آکورد تغییراتی را در نمای ظاهری و بخش فنی خود برای مدل سال ۱۹۹۲ تجربه کرد. تیپ اس‌ئی از مدل‌های آکورد حذف شد ولی موتور ۱۴۰ اسب بخاری اف۲۲ای۶ آن به مدل ئی‌ایکس منتقل شد<ref name=":1" />. نصب این موتور، با توجه به طراحی جدید سیستم اگزوز، ۱۵ اسب بخار نیروی بیشتر نسبت به تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس و ۱۰ اسب بخار نسبت به تیپ ئی‌ایکس سال‌های ۹۰ تا ۹۱ را برای آکورد ئی‌ایکس جدید به همراه داشت. در این پیشرانه از همان خروجی‌های اگزوز دوقلوی تیپ‌های ئی‌ایکس و اس‌ئی استفاده شده‌بود، و تغییراتی نظیر بازبینی اندازهٔ سیستم ورودی هوا، میل بادامک بازبینی شده و طراحی جدید منیفولد ورودی هوا که به سوپاپ‌های پروانه‌ای مجهز شده بود نیز در آن اعمال شده بودند. سوپاپ‌های پروانه‌ای در دور موتور ۴۶۰۰ دور بر دقیقه باز می‌شدند تا تنفس هوای منیفولد ورودی در دور موتورهای بالا بهتر صورت بگیرد. در مدل‌های سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ کمربندهای نیمه‌خودکار موتوردار با همان کمربندهای شانه‌ای مرسوم برای تمام سرنشینان بجز سرنشین میانی عقب جایگزین شدند و کیسهٔ هوای جانبی برای راننده نیز در این مدل‌ها نصب گردید. سیستم ترمز ضد قفل همراه با ۴ دیسک ترمز برای هر ۴ چرخ بر روی مدل‌های ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد.<ref name="hsw4" /> انحنای بیشتر لبه‌ها و زاویه‌ها در قسمت دماغه و عقب ظاهر مدرنتری به آکورد بخشیدند، در آکوردهای سدان و کوپه قطعات جدیدی همچون چراغ‌های جلو و جلوپنجرهٔ متفاوت، چراغ‌های عقب کهربایی، ضربه‌گیرهای جانبی کمی باریک‌تر، رینگ‌های با طراحی به روز شده نصب شدند و برای اولین بار مدل ئی‌ایکس کوپه از رینگ‌های متفاوتی نسبت به ئی‌ایکس سدان بهره‌مند شد. چراغ‌های عقب در مدل‌های سدان و کوپه از نو طراحی شدند و چراغ‌های راهنما و دنده‌عقب به بخش پایینی آن منتقل شدند، در حالی که در مدل استیشن واگن از همان چراغ‌های نصب شده بر روی آکوردهای ۱۹۹۰ و ۹۱ استفاده شد. رادیوهای تیپ ئی‌ایکس به سیستم ضد سرقت مجهز شد و زیرآرنجی برای صندلی راننده در مدل‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد. بعضی تجهیزات جانبی قابل سفارش به هنگام خرید مانند باربند سقفی، بالچهٔ لبهٔ صندوق عقب و چادر کابین نیز از این فهرست خارج شدند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Honda Accord|نشانی=https://www.cargurus.com/Cars/1992-Honda-Accord-Overview-c2157|وب‌گاه=CarGurus|بازبینی=2019-04-17|کد زبان=en}}</ref>
در سال ۱۹۹۱ هوندا آکورد تغییراتی را در نمای ظاهری و بخش فنی خود برای مدل سال ۱۹۹۲ تجربه کرد. تیپ اس‌ئی از مدل‌های آکورد حذف شد ولی موتور ۱۴۰ اسب بخاری اف۲۲ای۶ آن به مدل ئی‌ایکس منتقل شد<ref name=":1" />. نصب این موتور، با توجه به طراحی جدید سیستم اگزوز، ۱۵ اسب بخار نیروی بیشتر نسبت به تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس و ۱۰ اسب بخار نسبت به تیپ ئی‌ایکس سال‌های ۹۰ تا ۹۱ را برای آکورد ئی‌ایکس جدید به همراه داشت. در این پیشرانه از همان خروجی‌های اگزوز دوقلوی تیپ‌های ئی‌ایکس و اس‌ئی استفاده شده‌بود، و تغییراتی نظیر بازبینی اندازهٔ سیستم ورودی هوا، میل بادامک بازبینی شده و طراحی جدید منیفولد ورودی هوا که به سوپاپ‌های پروانه‌ای مجهز شده بود نیز در آن اعمال شده بودند. سوپاپ‌های پروانه‌ای در دور موتور ۴۶۰۰ دور بر دقیقه باز می‌شدند تا تنفس هوای منیفولد ورودی در دور موتورهای بالا بهتر صورت بگیرد. در مدل‌های سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ کمربندهای نیمه‌خودکار موتوردار با همان کمربندهای شانه‌ای مرسوم برای تمام سرنشینان بجز سرنشین میانی عقب جایگزین شدند و کیسهٔ هوای جانبی برای راننده نیز در این مدل‌ها نصب گردید. سیستم ترمز ضد قفل همراه با ۴ دیسک ترمز برای هر ۴ چرخ بر روی مدل‌های ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد.<ref name="hsw4" /> انحنای بیشتر لبه‌ها و زاویه‌ها در قسمت دماغه و عقب ظاهر مدرنتری به آکورد بخشیدند، در آکوردهای سدان و کوپه قطعات جدیدی همچون چراغ‌های جلو و جلوپنجرهٔ متفاوت، چراغ‌های عقب کهربایی، ضربه‌گیرهای جانبی کمی باریک‌تر، رینگ‌های با طراحی به روز شده نصب شدند و برای اولین بار مدل ئی‌ایکس کوپه از رینگ‌های متفاوتی نسبت به ئی‌ایکس سدان بهره‌مند شد. چراغ‌های عقب در مدل‌های سدان و کوپه از نو طراحی شدند و چراغ‌های راهنما و دنده‌عقب به بخش پایینی آن منتقل شدند، در حالی که در مدل استیشن واگن از همان چراغ‌های نصب شده بر روی آکوردهای ۱۹۹۰ و ۹۱ استفاده شد. رادیوهای تیپ ئی‌ایکس به سیستم ضد سرقت مجهز شد و زیرآرنجی برای صندلی راننده در مدل‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد. بعضی تجهیزات جانبی قابل سفارش به هنگام خرید مانند باربند سقفی، بالچهٔ لبهٔ صندوق عقب و چادر کابین نیز از این فهرست خارج شدند.<ref>{{Cite Web|title=Honda Accord|url=https://www.cargurus.com/Cars/1992-Honda-Accord-Overview-c2157|website=CarGurus|accessdate=2019-04-17|language=en}}</ref>


{{gallery
{{gallery
خط ۲۵۹: خط ۲۵۹:


== {{لنگر|نسل پنجم|۱۹۹۳}}نسل پنجم (۱۹۹۳–۱۹۹۷) ==
== {{لنگر|نسل پنجم|۱۹۹۳}}نسل پنجم (۱۹۹۳–۱۹۹۷) ==
برای اولین بار در تاریخ هوندا آکورد، شرکت هوندا در سال ۱۹۹۳ این مدل را به شکل دو نسخهٔ متمایز معرفی کرد؛ یک نسخه مخصوص بازار اروپا و دیگری مخصوص عرضه در بازارهای آمریکای شمالی و ژاپن.<ref name=amair2>{{یادکرد کتاب |نویسنده=A. Mair|کتاب=Honda's Global Local Corporation |پیوند=https://books.google.co.kr/books?id=hkmEDAAAQBAJ&pg=PA312&dq=1993+honda+accord+two+separate&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwij48Sa7N7hAhUSAogKHYCtAgYQ6AEIKTAA#v=onepage&q=1993%20honda%20accord%20two%20separate&f=false|ناشر=''Springer'' |سال=۱۹۹۳|صفحه=۳۱۲ |شابک=0230374859}}</ref> هوندا و [[گروه روور]] با همکاری یکدیگر مدل اروپائی آکورد و خودروی [[روور سری ۶۰۰|روور ۶۰۰]] را خلق کردند، این همکاری بازتابی بود از همکاری موفقیت‌آمیز این دو شرکت در تولید [[هوندا لجند]] و [[روور ۸۰۰]].<ref name="crouch" /> همانگونه که بعضی از محصولات شرکت [[ایسوزو]] در ژاپن تحت برند هوندا به فروش می‌رسیدند، این نسل از آکورد در ژاپن با نام [[ایسوزو آسکا]] نیز فروخته می‌شد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Amoore100 |نشانی=https://oppositelock.kinja.com/ridiculous-rebadges-a-chevy-a-subaru-and-a-honda-wal-1730679457 |عنوان=Ridiculous Rebadges: A Chevy, a Subaru, and a Honda walk into an Isuzu-owned bar... | ناشر =''OPPO (Opposite Lock)'' |تاریخ =۱۴ سپتامبر ۲۰۱۵ |تاریخ بازبینی=۳۱ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
برای اولین بار در تاریخ هوندا آکورد، شرکت هوندا در سال ۱۹۹۳ این مدل را به شکل دو نسخهٔ متمایز معرفی کرد؛ یک نسخه مخصوص بازار اروپا و دیگری مخصوص عرضه در بازارهای آمریکای شمالی و ژاپن.<ref name=amair2>{{Cite book |author=A. Mair|title=Honda's Global Local Corporation |url=https://books.google.co.kr/books?id=hkmEDAAAQBAJ&pg=PA312&dq=1993+honda+accord+two+separate&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwij48Sa7N7hAhUSAogKHYCtAgYQ6AEIKTAA#v=onepage&q=1993%20honda%20accord%20two%20separate&f=false|publisher=''Springer'' |year=1993|page=312 |isbn=0230374859}}</ref> هوندا و [[گروه روور]] با همکاری یکدیگر مدل اروپائی آکورد و خودروی [[روور سری ۶۰۰|روور ۶۰۰]] را خلق کردند، این همکاری بازتابی بود از همکاری موفقیت‌آمیز این دو شرکت در تولید [[هوندا لجند]] و [[روور ۸۰۰]].<ref name="crouch" /> همانگونه که بعضی از محصولات شرکت [[ایسوزو]] در ژاپن تحت برند هوندا به فروش می‌رسیدند، این نسل از آکورد در ژاپن با نام [[ایسوزو آسکا]] نیز فروخته می‌شد.<ref>{{Cite Web |author =Amoore100 |url=https://oppositelock.kinja.com/ridiculous-rebadges-a-chevy-a-subaru-and-a-honda-wal-1730679457 |title=Ridiculous Rebadges: A Chevy, a Subaru, and a Honda walk into an Isuzu-owned bar... | publisher =''OPPO (Opposite Lock)'' |date =14 September 2015|accessdate=22 April 2019}}</ref>


در زمان رونمایی در سال ۱۹۹۳، هوندا آکورد برای بار دوم برندهٔ جایزهٔ خودروی سال ژاپن شد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی = http://www.jcoty.org/record/ |عنوان = Japan Car of The Year Record | ناشر = JCOTY |تاریخ بازدید = ۱۲ مارس ۲۰۱۹}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده = عثمان انصاری |نشانی = http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |عنوان = Honda and the Japan Car of the Year Award | ناشر = Car Spirit PK |تاریخ = ۱۶ آوریل ۲۰۱۸ |تاریخ بازدید = ۱۱ مارس ۲۰۱۹}}</ref>
در زمان رونمایی در سال ۱۹۹۳، هوندا آکورد برای بار دوم برندهٔ جایزهٔ خودروی سال ژاپن شد.<ref>{{Cite Web |url = http://www.jcoty.org/record/ |title = Japan Car of The Year Record | publisher = JCOTY |accessdate=22 March 2019}}</ref><ref>{{Cite Web|author = Usman Ansari |url = http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |title = Honda and the Japan Car of the Year Award | publisher = Car Spirit PK |date =16 April 2018 |accessdate =22 March 2019}}</ref>


=== {{لنگر|آمریکای شمالی|ژاپن|آسیا و اقیانوسیه}}آمریکای شمالی، ژاپن، آسیا و اقیانوسیه ===
=== {{لنگر|آمریکای شمالی|ژاپن|آسیا و اقیانوسیه}}آمریکای شمالی، ژاپن، آسیا و اقیانوسیه ===
خط ۳۲۹: خط ۳۲۹:
نسخهٔ مخصوص بازار آمریکای شمالی از نسل پنجم آکورد در تاریخ ۹ سپتامبر ۹۳ بر اساس پلت‌فرم جدید «سی‌دی» به بازار عرضه شد. برای سازگاری با نیازهای بازار آمریکای شمالی، این مدل از نسل‌های پیشین بزرگتر بود، افزایش اندازه در عرض بدنه و کاهش اندازه در طول بدنه همچنان این نسل را در کلاس خودروهای [[خودروی اندازه متوسط|اندازه متوسط]] در آمریکای شمالی قرار می‌داد.<ref name="tampa1" /> اما پهنای بدنهٔ آن کمی بیشتر از اندازه‌ای بود که برای قرار گرفتن در کلاس مالیاتی مورد نظر در ژاپن نیاز بود، در حالی که بنا بود این نسل از آکورد در کلاسی پایینتر از نسل دوم [[هوندا اسکوت]] و [[هوندا رافاگا]] که پهنای کمتری داشتند، قرار بگیرد.<ref>{{cite journal|title=Automotive Engineering|issue=102|publisher=''Society of Automotive Engineers''|year=1994|url=https://books.google.co.jp/books?id=t1ZKAQAAIAAJ&q=1993+honda+accord+tax+bracket+japan&dq=1993+honda+accord+tax+bracket+japan&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjF9u7X8N7hAhVBfd4KHUDjDvAQ6AEILjAB|accessdate=21 April 2019}}</ref> در نسل‌های قبلی آکورد که در ژاپن به فروش رسیدند، عرض بدنه به {{convert|1695|mm|in|0}} محدود شده بود، در حالی که مدل‌های عرضه شده در سایر کشورهای جهان کمی پهن‌تر بودند، با این حال این نسل دیگر از این موضوع پیروی نمی‌کرد. حجم موتورهای نصب‌شده بر روی نسل پنجم نیز به ۲۰۰۰ سی‌سی محدود شد تا آن را در کلاس مالیاتی «خودروهای کامپکت» قرار دهد. قرار دادن موتورهای ۲ لیتری بر روی آکورد، خریداران آکوردهای مجهز به این موتورها را ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتر نسبت به آکوردهای دارای موتور ۱٫۸ لیتری می‌کرد که این موضوع بر روی فروش آن تأثیر گذاشته‌بود.
نسخهٔ مخصوص بازار آمریکای شمالی از نسل پنجم آکورد در تاریخ ۹ سپتامبر ۹۳ بر اساس پلت‌فرم جدید «سی‌دی» به بازار عرضه شد. برای سازگاری با نیازهای بازار آمریکای شمالی، این مدل از نسل‌های پیشین بزرگتر بود، افزایش اندازه در عرض بدنه و کاهش اندازه در طول بدنه همچنان این نسل را در کلاس خودروهای [[خودروی اندازه متوسط|اندازه متوسط]] در آمریکای شمالی قرار می‌داد.<ref name="tampa1" /> اما پهنای بدنهٔ آن کمی بیشتر از اندازه‌ای بود که برای قرار گرفتن در کلاس مالیاتی مورد نظر در ژاپن نیاز بود، در حالی که بنا بود این نسل از آکورد در کلاسی پایینتر از نسل دوم [[هوندا اسکوت]] و [[هوندا رافاگا]] که پهنای کمتری داشتند، قرار بگیرد.<ref>{{cite journal|title=Automotive Engineering|issue=102|publisher=''Society of Automotive Engineers''|year=1994|url=https://books.google.co.jp/books?id=t1ZKAQAAIAAJ&q=1993+honda+accord+tax+bracket+japan&dq=1993+honda+accord+tax+bracket+japan&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjF9u7X8N7hAhVBfd4KHUDjDvAQ6AEILjAB|accessdate=21 April 2019}}</ref> در نسل‌های قبلی آکورد که در ژاپن به فروش رسیدند، عرض بدنه به {{convert|1695|mm|in|0}} محدود شده بود، در حالی که مدل‌های عرضه شده در سایر کشورهای جهان کمی پهن‌تر بودند، با این حال این نسل دیگر از این موضوع پیروی نمی‌کرد. حجم موتورهای نصب‌شده بر روی نسل پنجم نیز به ۲۰۰۰ سی‌سی محدود شد تا آن را در کلاس مالیاتی «خودروهای کامپکت» قرار دهد. قرار دادن موتورهای ۲ لیتری بر روی آکورد، خریداران آکوردهای مجهز به این موتورها را ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتر نسبت به آکوردهای دارای موتور ۱٫۸ لیتری می‌کرد که این موضوع بر روی فروش آن تأثیر گذاشته‌بود.


توسعهٔ نسل پنجم از سپتامبر ۱۹۸۹ و طراحی آن از ماه ژوئیهٔ ۱۹۹۰ آغاز شد. گزینش طراحی نهایی در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۹۰ انجام شد و این پروسه تا میانهٔ سال ۱۹۹۱ متوقف شد. ناهماهنگی‌ها و تناقضات موجود در طراحی، چندین دگرگونی را تا ماه آوریل سال ۱۹۹۲ به دنبال داشت و در نهایت به ظهور یک طراحی جدید انجامید که شروع تولید آن نیز برای سال ۱۹۹۳ برنامه‌ریزی شد. امتیاز طراحی این نسل بعداً و در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۲ در ایالات متحده ثبت شد و تولید آن از ۲۴ اوت ۱۹۹۳ در خط تولید ماریسویل آغاز گردید.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.businessweek.com/stories/1993-09-12/a-car-is-born |عنوان=A Car Is Born |ناشر=Bloomberg BusinessWeek |تاریخ=۱۲ سپتامبر ۱۹۹۳|تاریخ بازبینی=۲۱ اسفند ۱۳۹۷}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.google.com/patents/USD347806 |عنوان=Patent USD347806 – Automobile – Google Patents |ناشر=Google |تاریخ بازبینی=۲۱ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
توسعهٔ نسل پنجم از سپتامبر ۱۹۸۹ و طراحی آن از ماه ژوئیهٔ ۱۹۹۰ آغاز شد. گزینش طراحی نهایی در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۹۰ انجام شد و این پروسه تا میانهٔ سال ۱۹۹۱ متوقف شد. ناهماهنگی‌ها و تناقضات موجود در طراحی، چندین دگرگونی را تا ماه آوریل سال ۱۹۹۲ به دنبال داشت و در نهایت به ظهور یک طراحی جدید انجامید که شروع تولید آن نیز برای سال ۱۹۹۳ برنامه‌ریزی شد. امتیاز طراحی این نسل بعداً و در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۲ در ایالات متحده ثبت شد و تولید آن از ۲۴ اوت ۱۹۹۳ در خط تولید ماریسویل آغاز گردید.<ref>{{Cite Web|url=http://www.businessweek.com/stories/1993-09-12/a-car-is-born |title=A Car Is Born |publisher=Bloomberg BusinessWeek |date=12 September 1993|accessdate=22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web|url=http://www.google.com/patents/USD347806 |title=Patent USD347806 – Automobile – Google Patents |publisher=Google |accessdate=22 April 2019}}</ref>


شرکت هوندا برای مدل سدان اختصاصی بازار ژاپن چهار موتور با اندازه‌های مختلف در نظر گرفته بود که موتورهای ۱٫۸ لیتری، ۲٫۰ لیتری، ۲٫۲ لیتری [[وی‌تک]] و ۲٫۲ لیتری دو میل‌سوپاپ وی‌تک را شامل می‌شد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_5gen/accord_5gen_4-door_sedan/1993.html |عنوان=1993 Honda Accord 5th-gen. JDM 4-Door Sedan | ناشر = ''automobile catalog'' |تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
شرکت هوندا برای مدل سدان اختصاصی بازار ژاپن چهار موتور با اندازه‌های مختلف در نظر گرفته بود که موتورهای ۱٫۸ لیتری، ۲٫۰ لیتری، ۲٫۲ لیتری [[وی‌تک]] و ۲٫۲ لیتری دو میل‌سوپاپ وی‌تک را شامل می‌شد.<ref>{{Cite Web |url=https://www.automobile-catalog.com/make/honda/accord_5gen/accord_5gen_4-door_sedan/1993.html |title=1993 Honda Accord 5th-gen. JDM 4-Door Sedan | publisher = ''automobile catalog'' |accessdate= 22 April 2019}}</ref>


نسل پنجم آکورد اولین نسلی بود که در کشور فیلیپین ساخته می‌شد و به فروش می‌رسید.<ref name=autoindust3>{{یادکرد وب|نویسنده=آنتون آندرس|عنوان=40 years of Honda Accord (Jul 14, 2016)|نشانی=http://www.autoindustriya.com/features/40-years-of-honda-accord.html|وبگاه=Autoindustriya.com|تاریخ بازبینی=۲۱ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
نسل پنجم آکورد اولین نسلی بود که در کشور فیلیپین ساخته می‌شد و به فروش می‌رسید.<ref name=autoindust3>{{Cite Web|author=Antone Andres|title=40 years of Honda Accord (Jul 14, 2016)|url=http://www.autoindustriya.com/features/40-years-of-honda-accord.html|website=Autoindustriya.com|accessdate=22 April 2019}}</ref>


{{Multiple image | align = right| direction = vertical | width =220
{{Multiple image | align = right| direction = vertical | width =220
خط ۳۴۲: خط ۳۴۲:
}}
}}


آکورد در آمریکا با همان تیپ‌های دی‌ایکس، ال‌ایکس و ئی‌ایکس عرضه شد، و مدل‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر نیز مانند نسل قبلی برای کانادا در نظر گرفته شدند.<ref name=hsw3>{{یادکرد وب |نشانی=https://auto.howstuffworks.com/honda-accord5.htm |عنوان=How the Honda Accord Works | ناشر = ''How Stuff Works''|تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref><ref name="wards1">{{cite journal|title=Ward's Automotive Yearbook|url=https://books.google.co.jp/books?id=qHtaAAAAYAAJ&q=honda+accord+1993+trim+levels+america&dq=honda+accord+1993+trim+levels+america&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiN-tuV9d7hAhWDxbwKHSE7AdgQ6AEIKjAA|issue=57|page=115|publisher=''Ward's Communications''|accessdate=21 April 2019}}</ref> جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی تقریباً بدون تغییر باقی ماند، در حالی که جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، که به سختی در تعویض دنده‌ها مشهور بود، در این نسل به سیستم برنامه‌ریزی تعویض دندهٔ هوندا با نام «گرید-لوجیک» مجهز شد،<ref name="tampa1" /> این سیستم در مسیرهای شیب‌دار از تعویض معکوس دنده به دندهٔ مرده جلوگیری می‌کرد و دنده را در همان دندهٔ درگیر شده نگه می‌داشت.<ref>{{cite journal| author= Stuart F. Brown| title= More Power For Honda's New Accord| journal=Popular Science | publisher=Bonnier Corporation | issue=243 (4) | year=1993| page=36| url=https://books.google.co.jp/books?id=li4Rg-ac6lsC&pg=PA36&dq=honda+accord+grade+logic+transmission&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjbrrTr9t7hAhXEa7wKHeWSCpUQ6AEIKjAA#v=onepage&q=honda%20accord%20grade%20logic%20transmission&f=false | ISSN= 0161-7370| accessdate=21 April 2019}}</ref> طراحی داخلی در تمام مدل‌های آکورد به‌طور ارگونومیک‌تری انجام گرفت و تجهیزات ایمنی همچون کیسه‌هوای دوگانه برای سرنشینان جلو و میله‌های تقویت‌شدهٔ محافظ برای برخورد جانبی در تمام مدل‌ها به صورت استاندارد درآمدند.<ref name="tampa1"/> امکانات اختصاصی برای تیپ ئی‌ایکس نیز مواردی همچون موتور ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر نسل قبلی با یک میل‌سوپاپ و سیستم وی‌تک (با قدرت {{convert|145|hp|kW|0}} در مقایسه با {{convert|140|hp|kW|0}} در مدل ئی‌ایکس نسل قبل)، ترمزهای ضدقفل (قابل سفارش برای تیپ ال‌ایکس)، ترمزهای دیسکی در هر ۴ چرخ، رینگ‌های آلیاژی ۱۵ اینچی و میله تعادل عقب را شامل می‌شدند. در این نسل و برای مدل ئی‌ایکس، تودوزی چرمی به عنوان یک گزینهٔ انتخابی در نظر گرفته شده بود و به مدل‌هایی که از این نوع تودوزی بهره‌مند می‌شدند، با نام ئی‌ایکس-ال اشاره می‌شد. تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس در نسل پنجم به امکاناتی برابر با نسل قبلی و همان پیشرانهٔ ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر بدون سیستم وی‌تک با طراحی بهبود یافته مجهز بودند. این موتور در مقایسه با نسل قبلی با قدرت {{convert|125|hp|kW|0}}، توانایی تولید {{convert|130|hp|kW|0}} نیرو را دارا بود.<ref name="hsw3"/> در سال ۱۹۹۴ هوندا آکورد باری دیگر توسط مجلهٔ ''[[موتور ترند]]'' به عنوان خودروی وارداتی سال ایالات متحده انتخاب شد.<ref name="MTimport1994" /> طراحی ظاهری آکورد کوپه، همانند نسل قبل کاملاً با مدل سدان برابری می‌کرد. همچنین نسل پنجم آخرین نسلی بود که تا قبل از معرفی مدل آکورد کراس‌تور در سال ۲۰۰۹، شامل مدل استیشن‌واگن در بازار ایالات متحده می‌شد.<ref name="partsgeek1"/>
آکورد در آمریکا با همان تیپ‌های دی‌ایکس، ال‌ایکس و ئی‌ایکس عرضه شد، و مدل‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر نیز مانند نسل قبلی برای کانادا در نظر گرفته شدند.<ref name=hsw3>{{Cite Web |url=https://auto.howstuffworks.com/honda-accord5.htm |title=How the Honda Accord Works | publisher = ''How Stuff Works''|accessdate=22 April 2019}}</ref><ref name="wards1">{{cite journal|title=Ward's Automotive Yearbook|url=https://books.google.co.jp/books?id=qHtaAAAAYAAJ&q=honda+accord+1993+trim+levels+america&dq=honda+accord+1993+trim+levels+america&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiN-tuV9d7hAhWDxbwKHSE7AdgQ6AEIKjAA|issue=57|page=115|publisher=''Ward's Communications''|accessdate=21 April 2019}}</ref> جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی تقریباً بدون تغییر باقی ماند، در حالی که جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، که به سختی در تعویض دنده‌ها مشهور بود، در این نسل به سیستم برنامه‌ریزی تعویض دندهٔ هوندا با نام «گرید-لوجیک» مجهز شد،<ref name="tampa1" /> این سیستم در مسیرهای شیب‌دار از تعویض معکوس دنده به دندهٔ مرده جلوگیری می‌کرد و دنده را در همان دندهٔ درگیر شده نگه می‌داشت.<ref>{{cite journal| author= Stuart F. Brown| title= More Power For Honda's New Accord| journal=Popular Science | publisher=Bonnier Corporation | issue=243 (4) | year=1993| page=36| url=https://books.google.co.jp/books?id=li4Rg-ac6lsC&pg=PA36&dq=honda+accord+grade+logic+transmission&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjbrrTr9t7hAhXEa7wKHeWSCpUQ6AEIKjAA#v=onepage&q=honda%20accord%20grade%20logic%20transmission&f=false | ISSN= 0161-7370| accessdate=21 April 2019}}</ref> طراحی داخلی در تمام مدل‌های آکورد به‌طور ارگونومیک‌تری انجام گرفت و تجهیزات ایمنی همچون کیسه‌هوای دوگانه برای سرنشینان جلو و میله‌های تقویت‌شدهٔ محافظ برای برخورد جانبی در تمام مدل‌ها به صورت استاندارد درآمدند.<ref name="tampa1"/> امکانات اختصاصی برای تیپ ئی‌ایکس نیز مواردی همچون موتور ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر نسل قبلی با یک میل‌سوپاپ و سیستم وی‌تک (با قدرت {{convert|145|hp|kW|0}} در مقایسه با {{convert|140|hp|kW|0}} در مدل ئی‌ایکس نسل قبل)، ترمزهای ضدقفل (قابل سفارش برای تیپ ال‌ایکس)، ترمزهای دیسکی در هر ۴ چرخ، رینگ‌های آلیاژی ۱۵ اینچی و میله تعادل عقب را شامل می‌شدند. در این نسل و برای مدل ئی‌ایکس، تودوزی چرمی به عنوان یک گزینهٔ انتخابی در نظر گرفته شده بود و به مدل‌هایی که از این نوع تودوزی بهره‌مند می‌شدند، با نام ئی‌ایکس-ال اشاره می‌شد. تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس در نسل پنجم به امکاناتی برابر با نسل قبلی و همان پیشرانهٔ ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر بدون سیستم وی‌تک با طراحی بهبود یافته مجهز بودند. این موتور در مقایسه با نسل قبلی با قدرت {{convert|125|hp|kW|0}}، توانایی تولید {{convert|130|hp|kW|0}} نیرو را دارا بود.<ref name="hsw3"/> در سال ۱۹۹۴ هوندا آکورد باری دیگر توسط مجلهٔ ''[[موتور ترند]]'' به عنوان خودروی وارداتی سال ایالات متحده انتخاب شد.<ref name="MTimport1994" /> طراحی ظاهری آکورد کوپه، همانند نسل قبل کاملاً با مدل سدان برابری می‌کرد. همچنین نسل پنجم آخرین نسلی بود که تا قبل از معرفی مدل آکورد کراس‌تور در سال ۲۰۰۹، شامل مدل استیشن‌واگن در بازار ایالات متحده می‌شد.<ref name="partsgeek1"/>


در سال ۱۹۹۴ و برای مدل سال ۱۹۹۵، یک موتور [[موتور وی‌شکل|وی۶]] به موتورهای هوندا آکورد افزوده شد. این موتور که دارای حجم ۲٫۷ لیتر بود، از نسل اول [[آکیورا لجند]] در بازار ایالات متحده به عاریت گرفته شده‌بود.<ref name="autoindust3"/> موتور وی۶ در هر دو تیپ ال‌ایکس و ئی‌ایکس سدان در دسترس بود، مدل‌های ال‌ایکس مجهز به این موتور با نام ال‌ایکس-وی۶ و مدل‌های ئی‌ایکس نیز با نام ئی‌ایکس-وی۶ شناخته می‌شدند. نصب موتور بزرگتر وی۶، تغییرات و اصلاحاتی اساسی را در شاسی سی‌دی می‌طلبید، طراحی جدید چیدمان محفظهٔ موتور، طول بیشتر گلگیرهای جلو و درپوش موتور و جلوپنجرهٔ جدید نسبت به مدل‌های ۴ سیلندر، از جمله تغییراتی بودند که برای نصب موتور وی۶ بر روی هوندا آکورد اعمال شدند.<ref name="hondanews3"/> با این حال تشخیص این تغییرات بدون مقایسهٔ چشمی مدل‌های ۴ سیلندر و ۶ سیلندر در کنار هم دشوار است. هر دو تیپ مجهز شده به موتور وی۶، دارای خروجی‌های اگزوز دوگانه در عقب، یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و جلوپنجرهٔ بروز شده (که بعداً در مدل‌های سال ۹۶ و ۹۷ استفاده شد) بودند. در مدل ئی‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، و در مدل ال‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های فولادی ۱۵ اینچی با قالپاق‌های کامل استفاده شده‌بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/make/honda_usa/accord_5gen_usa/accord_5gen_usa_sedan/1995.html |عنوان=
در سال ۱۹۹۴ و برای مدل سال ۱۹۹۵، یک موتور [[موتور وی‌شکل|وی۶]] به موتورهای هوندا آکورد افزوده شد. این موتور که دارای حجم ۲٫۷ لیتر بود، از نسل اول [[آکیورا لجند]] در بازار ایالات متحده به عاریت گرفته شده‌بود.<ref name="autoindust3"/> موتور وی۶ در هر دو تیپ ال‌ایکس و ئی‌ایکس سدان در دسترس بود، مدل‌های ال‌ایکس مجهز به این موتور با نام ال‌ایکس-وی۶ و مدل‌های ئی‌ایکس نیز با نام ئی‌ایکس-وی۶ شناخته می‌شدند. نصب موتور بزرگتر وی۶، تغییرات و اصلاحاتی اساسی را در شاسی سی‌دی می‌طلبید، طراحی جدید چیدمان محفظهٔ موتور، طول بیشتر گلگیرهای جلو و درپوش موتور و جلوپنجرهٔ جدید نسبت به مدل‌های ۴ سیلندر، از جمله تغییراتی بودند که برای نصب موتور وی۶ بر روی هوندا آکورد اعمال شدند.<ref name="hondanews3"/> با این حال تشخیص این تغییرات بدون مقایسهٔ چشمی مدل‌های ۴ سیلندر و ۶ سیلندر در کنار هم دشوار است. هر دو تیپ مجهز شده به موتور وی۶، دارای خروجی‌های اگزوز دوگانه در عقب، یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و جلوپنجرهٔ بروز شده (که بعداً در مدل‌های سال ۹۶ و ۹۷ استفاده شد) بودند. در مدل ئی‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، و در مدل ال‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های فولادی ۱۵ اینچی با قالپاق‌های کامل استفاده شده‌بود.<ref>{{Cite Web|url=https://www.automobile-catalog.com/make/honda_usa/accord_5gen_usa/accord_5gen_usa_sedan/1995.html |title=
1995 Honda (North America) Accord 5th-gen. 4-Door Sedan | ناشر = ''automobile catalog'' |تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> بر خلاف انتظارات مبنی بر تغییرات عمده در رنگ‌بندی بیرونی و داخلی، هوندا آکورد در سال ۱۹۹۵ تغییرات اندکی را تجربه کرد.<ref name="hsw3"/>
1995 Honda (North America) Accord 5th-gen. 4-Door Sedan | publisher = ''automobile catalog'' |accessdate=22 April 2019}}</ref> بر خلاف انتظارات مبنی بر تغییرات عمده در رنگ‌بندی بیرونی و داخلی، هوندا آکورد در سال ۱۹۹۵ تغییرات اندکی را تجربه کرد.<ref name="hsw3"/>


در سال ۱۹۹۵، همانند نسل‌های گذشته، آکورد در میانهٔ نسل پنجم نیز دستخوش تغییراتی برای مدل سال ۱۹۹۶ شد.<ref name="hsw3" /> سپرهای منحنی‌تر، چهرهٔ جلویی تغییر یافته، چراغ‌های راهنمای جدید در جلو و چراغ‌های عقب با طراحی به روزتر، ظاهری ملایم‌تر به آکورد بخشیده بودند.<ref name="partsgeek1" /> تمام خودروهای هوندا در آن سال مطابق با الزامات دولت فدرال بودند، بنابراین هر سه نوع موتور هوندا آکورد بدون تغییر باقی ماندند.
در سال ۱۹۹۵، همانند نسل‌های گذشته، آکورد در میانهٔ نسل پنجم نیز دستخوش تغییراتی برای مدل سال ۱۹۹۶ شد.<ref name="hsw3" /> سپرهای منحنی‌تر، چهرهٔ جلویی تغییر یافته، چراغ‌های راهنمای جدید در جلو و چراغ‌های عقب با طراحی به روزتر، ظاهری ملایم‌تر به آکورد بخشیده بودند.<ref name="partsgeek1" /> تمام خودروهای هوندا در آن سال مطابق با الزامات دولت فدرال بودند، بنابراین هر سه نوع موتور هوندا آکورد بدون تغییر باقی ماندند.
خط ۳۵۳: خط ۳۵۳:
برای مدل سال ۱۹۹۷، هوندا یک «نسخهٔ ویژه» از آکورد را معرفی کرد. (با تیپ SE اشتباه گرفته نشود) این مدل در سه رنگ کرم روشن متالیک، قرمز سن مارینو و بادنجانی تیرهٔ صدفی تولید می‌شد و امکانات استانداردی نظیر سیستم امنیتی با ورود بدون کلید، پخش سی‌دی، ضربه‌گیرهای جانبی همرنگ بدنه، رینگ‌های متمایز آلیاژی و سقف بازشو را دارا بود. در بخش فنی نیز این نسخهٔ ویژهٔ آکورد به موتور یکسان با تیپ ال‌ایکس مجهز بود و تنها با جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار قابل خریداری بود.<ref name="hsw3" />
برای مدل سال ۱۹۹۷، هوندا یک «نسخهٔ ویژه» از آکورد را معرفی کرد. (با تیپ SE اشتباه گرفته نشود) این مدل در سه رنگ کرم روشن متالیک، قرمز سن مارینو و بادنجانی تیرهٔ صدفی تولید می‌شد و امکانات استانداردی نظیر سیستم امنیتی با ورود بدون کلید، پخش سی‌دی، ضربه‌گیرهای جانبی همرنگ بدنه، رینگ‌های متمایز آلیاژی و سقف بازشو را دارا بود. در بخش فنی نیز این نسخهٔ ویژهٔ آکورد به موتور یکسان با تیپ ال‌ایکس مجهز بود و تنها با جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار قابل خریداری بود.<ref name="hsw3" />


مدل‌های کوپه و استیشن واگن ساخته شده در ایالات متحده که به اروپا صادر می‌شدند، شامل هر دو نوع فرمان راست و فرمان چپ بودند، اما موتور وی۶ برای آن‌ها جزو گزینه‌های قابل انتخاب نبود.<ref>{{یادکرد کتاب|نویسنده= Richard Lamming| عنوان =Beyond Partnership: Strategies for Innovation and Lean Supply| جلد = | سال =۱۹۹۳| ناشر =''Prentice Hall''| شابک = 0131437852| صفحه =۱۹ | پیوند =https://books.google.co.jp/books?id=h6geAQAAMAAJ&q=right+and+left+honda+accord+coupe+wagon&dq=right+and+left+honda+accord+coupe+wagon&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjqlsCkhN_hAhVCULwKHeRjA9kQ6AEIKjAA | بازیابی = ۲۰ آوریل ۲۰۱۹}}</ref>
مدل‌های کوپه و استیشن واگن ساخته شده در ایالات متحده که به اروپا صادر می‌شدند، شامل هر دو نوع فرمان راست و فرمان چپ بودند، اما موتور وی۶ برای آن‌ها جزو گزینه‌های قابل انتخاب نبود.<ref>{{Cite book|author= Richard Lamming| title =Beyond Partnership: Strategies for Innovation and Lean Supply| year =1993| publisher =''Prentice Hall''| isbn = 0131437852| page =19 | url =https://books.google.co.jp/books?id=h6geAQAAMAAJ&q=right+and+left+honda+accord+coupe+wagon&dq=right+and+left+honda+accord+coupe+wagon&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjqlsCkhN_hAhVCULwKHeRjA9kQ6AEIKjAA | accessdate =22 April 2019}}</ref>


نسل پنجم هوندا آکورد، یکی از خودروهایی بود که در ایالات متحده آمار دزدیده شدن زیادی را به خود اختصاص داده‌بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.nicb.org/theft_and_fraud_awareness/top-vehicles-stolen-by-state |عنوان=Hot Wheels |ناشر=nicb.org/ |تاریخ بازبینی=۲۲ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
نسل پنجم هوندا آکورد، یکی از خودروهایی بود که در ایالات متحده آمار دزدیده شدن زیادی را به خود اختصاص داده‌بود.<ref>{{Cite Web|url=https://www.nicb.org/theft_and_fraud_awareness/top-vehicles-stolen-by-state |title=Hot Wheels |publisher=nicb.org/ |accessdate=22 April 2019}}</ref>


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}
خط ۳۸۲: خط ۳۸۲:
|wheelbase= {{convert|2720|mm|in|0|abbr=on}}
|wheelbase= {{convert|2720|mm|in|0|abbr=on}}
|weight={{convert|1240|kg|lb|0|abbr=on}}<br>{{convert|1375|kg|lb|0|abbr=on}}
|weight={{convert|1240|kg|lb|0|abbr=on}}<br>{{convert|1375|kg|lb|0|abbr=on}}
|designer = شیگئو اونو (۱۹۸۹)<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.google.com/patents/USD347805 |عنوان=Patent USD347805 – Automobile – Google Patents |ناشر=Google |تاریخ بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|designer = شیگئو اونو (۱۹۸۹)<ref>{{Cite Web|url=http://www.google.com/patents/USD347805 |title=Patent USD347805 – Automobile – Google Patents |publisher=Google |accessdate=22 April 2019}}</ref>
}}
}}
[[پرونده:Honda Accord rear 20080205.jpg|انگشتی|راست|222px|آکورد ۱۹۹۷ مخصوص بازار اروپا]]
[[پرونده:Honda Accord rear 20080205.jpg|انگشتی|راست|222px|آکورد ۱۹۹۷ مخصوص بازار اروپا]]
نسل پنجم آکورد برای بازارهای اروپایی در سپتامبر ۱۹۹۳<ref name="tampa1"/> و با ساختاری غیرمرتبط با آکورد سری سی‌دی (نسل پنجم در ژاپن و آمریکای شمالی) رونمایی شد.<ref name=amair1>{{یادکرد کتاب |نویسنده=A. Mair|کتاب=Honda's Global Local Corporation |پیوند=https://books.google.co.kr/books?id=hkmEDAAAQBAJ&dq=1993+honda+accord+wagon+export+europe&source=gbs_navlinks_s|ناشر=''Springer'' |سال=۱۹۹۳|صفحه=۲۳۹ |شابک=0230374859}}</ref> این مدل در واقع همان [[هوندا اسکوت#اسکوت اینووا|اسکوت اینووا]]ی بازار ژاپن بود که بر اساس پلت‌فرم سی‌بی نسل چهارم آکورد ساخته شده‌بود. این خودرو محصول تلاش مشترک هوندا و [[گروه روور]] بود که منجر به ساخت سری ۶۰۰ روور نیز شد.<ref name=crouch>{{یادکرد وب |نویسنده =Jonathan Crouch |نشانی=https://www.rac.co.uk/drive/car-reviews/rover/600/600-1993-1999/ |عنوان=Rover 600 (1993 - 1999) used car review | ناشر =''RAC'' |تاریخ =۲۸ اکتبر ۲۰۰۵ |تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> نمای بیرونی این مدل در اواخر سال ۱۹۹۰ توسط شیگئو اونو طراحی شد.
نسل پنجم آکورد برای بازارهای اروپایی در سپتامبر ۱۹۹۳<ref name="tampa1"/> و با ساختاری غیرمرتبط با آکورد سری سی‌دی (نسل پنجم در ژاپن و آمریکای شمالی) رونمایی شد.<ref name=amair1>{{Cite book |author=A. Mair|title=Honda's Global Local Corporation |url=https://books.google.co.kr/books?id=hkmEDAAAQBAJ&dq=1993+honda+accord+wagon+export+europe&source=gbs_navlinks_s|publisher=''Springer'' |year=1993|page=239 |isbn=0230374859}}</ref> این مدل در واقع همان [[هوندا اسکوت#اسکوت اینووا|اسکوت اینووا]]ی بازار ژاپن بود که بر اساس پلت‌فرم سی‌بی نسل چهارم آکورد ساخته شده‌بود. این خودرو محصول تلاش مشترک هوندا و [[گروه روور]] بود که منجر به ساخت سری ۶۰۰ روور نیز شد.<ref name=crouch>{{Cite Web |author =Jonathan Crouch |url=https://www.rac.co.uk/drive/car-reviews/rover/600/600-1993-1999/ |title=Rover 600 (1993 - 1999) used car review | publisher =''RAC'' |date =28 October 2005|accessdate= 22 April 2019}}</ref> نمای بیرونی این مدل در اواخر سال ۱۹۹۰ توسط شیگئو اونو طراحی شد.


در سال ۱۹۹۶ طراحی بدنهٔ آکورد اروپایی دستخوش تغییرات مختصری شد و نمای جلو (سپر، چراغ‌ها، جلوپنجره و درپوش موتور) و نمای عقب (چراغ‌های عقب) با قطعاتی با طراحی جدید جایگزین شدند،<ref name="partsgeek1"/> همچنین درهای بدون قاب دور نیز با مدل‌های مرسوم تعویض شدند. با وجود این تغییرات، سبک طراحی آکورد همچنان مشابه اسکوت اینووا بود و زبان طراحی آن مطابق با همان سبک طراحی بود که اولین بار در نسل پنجم [[هوندا سیویک (نسل پنجم)|هوندا سیویک]] به کار گرفته شده‌بود. نمای ظاهری آکورد اروپایی به‌طور چشمگیری با همتای خود در آمریکای شمالی، که بیشتر از سبک مرسوم طراحی خودروهای سدان بهره‌مند بود، متفاوت بود.<ref name="amair1" /> این مدل همچنین به صورت استاندارد به دو کیسهٔ هوا مجهز شده‌بود.<ref name="tampa1"/>
در سال ۱۹۹۶ طراحی بدنهٔ آکورد اروپایی دستخوش تغییرات مختصری شد و نمای جلو (سپر، چراغ‌ها، جلوپنجره و درپوش موتور) و نمای عقب (چراغ‌های عقب) با قطعاتی با طراحی جدید جایگزین شدند،<ref name="partsgeek1"/> همچنین درهای بدون قاب دور نیز با مدل‌های مرسوم تعویض شدند. با وجود این تغییرات، سبک طراحی آکورد همچنان مشابه اسکوت اینووا بود و زبان طراحی آن مطابق با همان سبک طراحی بود که اولین بار در نسل پنجم [[هوندا سیویک (نسل پنجم)|هوندا سیویک]] به کار گرفته شده‌بود. نمای ظاهری آکورد اروپایی به‌طور چشمگیری با همتای خود در آمریکای شمالی، که بیشتر از سبک مرسوم طراحی خودروهای سدان بهره‌مند بود، متفاوت بود.<ref name="amair1" /> این مدل همچنین به صورت استاندارد به دو کیسهٔ هوا مجهز شده‌بود.<ref name="tampa1"/>
خط ۳۹۱: خط ۳۹۱:
آکوردهای اروپایی شامل مدل‌های کوپه و استیشن نبودند، به ازای آن شرکت هوندا تصمیم به واردات مدل‌های کوپه و استیشن آکوردهای آمریکای شمالی به اروپا گرفت.<ref>{{cite journal|title=Automotive Almanac of Japan|issue=36|page=204|url=https://books.google.co.kr/books?id=bXi1AAAAIAAJ&q=1993+honda+accord+%22wagon%22+europe&dq=1993+honda+accord+%22wagon%22+europe&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjh-t7u6N7hAhWCBIgKHTeKBjIQ6AEIOjAE|publisher=''Japan Motor Industrial Federation''|quote=...American Honda Motor Co., Inc. begins to export Accord Wagon to Europe.|accessdate=21 April 2019}}</ref>
آکوردهای اروپایی شامل مدل‌های کوپه و استیشن نبودند، به ازای آن شرکت هوندا تصمیم به واردات مدل‌های کوپه و استیشن آکوردهای آمریکای شمالی به اروپا گرفت.<ref>{{cite journal|title=Automotive Almanac of Japan|issue=36|page=204|url=https://books.google.co.kr/books?id=bXi1AAAAIAAJ&q=1993+honda+accord+%22wagon%22+europe&dq=1993+honda+accord+%22wagon%22+europe&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjh-t7u6N7hAhWCBIgKHTeKBjIQ6AEIOjAE|publisher=''Japan Motor Industrial Federation''|quote=...American Honda Motor Co., Inc. begins to export Accord Wagon to Europe.|accessdate=21 April 2019}}</ref>


مدل‌های دیزلی آکورد از موتورهای سری اِل روور با سیستم تزریق مستقیم سوخت استفاده می‌کردند، این موتور بر روی خودروهای دیزلی سری ۶۰۰ روور نیز بکار می‌رفت.<ref>{{یادکرد کتاب|ناشر=''EIU''|سال=۱۹۹۵|عنوان=Japanese Motor Business - page 31|پیوند=https://books.google.co.kr/books?id=ApcSAQAAMAAJ&q=1993+honda+accord+diesel&dq=1993+honda+accord+diesel&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjz4vmB6t7hAhWV7WEKHcxCAosQ6AEIPjAE|گفتاورد=The 2 litre diesel engines, which are already used in the Rover 600 model, will equip versions of the UK-built Honda Accord|بازبینی=۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
مدل‌های دیزلی آکورد از موتورهای سری اِل روور با سیستم تزریق مستقیم سوخت استفاده می‌کردند، این موتور بر روی خودروهای دیزلی سری ۶۰۰ روور نیز بکار می‌رفت.<ref>{{Cite book|publisher=''EIU''|سال=۱۹۹۵|title=Japanese Motor Business - page 31|url=https://books.google.co.kr/books?id=ApcSAQAAMAAJ&q=1993+honda+accord+diesel&dq=1993+honda+accord+diesel&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjz4vmB6t7hAhWV7WEKHcxCAosQ6AEIPjAE|quote=The 2 litre diesel engines, which are already used in the Rover 600 model, will equip versions of the UK-built Honda Accord|accessdate=22 April 2019}}</ref>
{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}


خط ۴۰۳: خط ۴۰۳:


<!-- {{همچنین ببینید|هوندا تیپ آر}} -->
<!-- {{همچنین ببینید|هوندا تیپ آر}} -->
در ابتدای عرضهٔ این نسل، شایعاتی منتشر شد مبنی بر این که شعبهٔ انگلیسی شرکت هوندا تصمیم دارد مدلی برای رقابت با خودروهای [[سوبارو ایمپرزا|ایمپرزا]]ی شرکت [[سوبارو]] و [[میتسوبیشی لنسر اوولوشن|لنسر اوولوشن]] شرکت [[میتسوبیشی موتورز|میتسوبیشی]] تولید کند،<ref name="honda-tech.com">{{یادکرد وب|نشانی=http://honda-tech.com/showthread.php?page=2&t=1662486 |عنوان=Accord Type R or Euro R? – Page 2 |ناشر=Honda-Tech |تاریخ بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در نهایت این شایعات با عرضهٔ خودروی آکورد تیپ آر که مدلی سبک (۱۳۳۰ کیلوگرم) و مخصوص [[میدان مسابقه]] با تعدادی امکانات لوکس و بدون هیچ تمهیداتی برای کاهش صدای خروجی موتور بود، به واقعیت پیوستند. در سال ۲۰۰۰، شرکت هوندای ژاپن بر اساس آکورد تیپ آر، نمونهٔ مخصوص بازار ژاپن را با نام یورو آر تولید کرد. آکورد یورو آر امکاناتی همچون سیستم تعلیق دو جناغی در جلو و ۵ اتصالی در عقب، شاسی و سیستم تعلیق محکم‌تر، دیفرانسیل لغزش محدود پیچشی، ترمزهای دو پیستونی، سیستم اگزوز دوقلو با دو صداخفه‌کن، رینگ‌های آلیاژی ۱۶ اینچی، پوشش موتور اختصاصی قرمز رنگ، آمپرهای سفید رنگ با نمایهٔ «تیپ آر»، میله تعادل جلو، سر دسته دندهٔ آلومینیومی مخصوص مدل یورو آر، لامپ‌های چراغ‌های جلو از نوع تخلیهٔ شدت بالا (HID)، آینه‌های جانبی همرنگ بدنه با قابلیت جمع‌شدن به صورت برقی، شیشه‌بالابرهای برقی، ورود بدون کلید، تهویهٔ مطبوع، کیسه‌های هوای اس‌آراس برای راننده و سرنشین جلو، سامانهٔ ضد قفل ترمز، صندلی‌های ساخت شرکت ریکارو و قربیلک فرمان ساخت شرکت مومو با دوردوزی چرمی را شامل می‌شد.<ref name=aceurorjapan>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.automobile-catalog.com/car/2001/1124870/honda_accord_euro_r.html|عنوان=2001 Honda Accord Euro R (man. 5) (model for Japan ) car specifications & performance data review | ناشر = ''automobile catalog''|تاریخ بازبینی=۳۱ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> یک بالهٔ عقب بلند و قابل تنظیم کاربردی نیز به عنوان گزینهٔ انتخابی قابل سفارش بود که بسیاری از خریداران آن را بر روی خودروی خود سفارش می‌دادند. هوندا آکورد تیپ آر مجهز به موتوری با نیروی خروجی {{convert|212|hp|kW|0}} در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|222|Nm|lbft|0}} در ۶۷۰۰ دور بر دقیقه بود،<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/ |عنوان=What is the Honda Accord Type R? | ناشر = Parkers |تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> در حالی که مدل یورو آر از یک موتور بهبود یافتهٔ اچ۲۲آ با توان خروجی {{convert|220|hp|kW|0}} در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|221|Nm|lbft|0}} در دور موتور ۵۵۰۰ دور بر دقیقه بهره می‌برد.<ref name="aceurorjapan" /><ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Nick D |نشانی=https://www.supercars.net/blog/2000-honda-accord-euro-r/ |عنوان=2000 Honda Accord Euro R | ناشر = ''Super Cars'' |تاریخ = ۶ آوریل ۲۰۱۶ |تاریخ بازبینی= ۳۱ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> با چشم‌پوشی از موتور اچ۲۲آ و آمپرهای سفید و سردندهٔ آلومینیومی با علامت یورو آر، آکوردهای یورو آر و تیپ آر بسیار مشابه یکدیگر هستند. مدل یورو آر بعداً با نسل هفتم آکورد یورو آر جایگزین شد.
در ابتدای عرضهٔ این نسل، شایعاتی منتشر شد مبنی بر این که شعبهٔ انگلیسی شرکت هوندا تصمیم دارد مدلی برای رقابت با خودروهای [[سوبارو ایمپرزا|ایمپرزا]]ی شرکت [[سوبارو]] و [[میتسوبیشی لنسر اوولوشن|لنسر اوولوشن]] شرکت [[میتسوبیشی موتورز|میتسوبیشی]] تولید کند،<ref name="honda-tech.com">{{Cite Web|url=http://honda-tech.com/showthread.php?page=2&t=1662486 |title=Accord Type R or Euro R? – Page 2 |publisher=Honda-Tech |accessdate=22 April 2019}}</ref> در نهایت این شایعات با عرضهٔ خودروی آکورد تیپ آر که مدلی سبک (۱۳۳۰ کیلوگرم) و مخصوص [[میدان مسابقه]] با تعدادی امکانات لوکس و بدون هیچ تمهیداتی برای کاهش صدای خروجی موتور بود، به واقعیت پیوستند. در سال ۲۰۰۰، شرکت هوندای ژاپن بر اساس آکورد تیپ آر، نمونهٔ مخصوص بازار ژاپن را با نام یورو آر تولید کرد. آکورد یورو آر امکاناتی همچون سیستم تعلیق دو جناغی در جلو و ۵ اتصالی در عقب، شاسی و سیستم تعلیق محکم‌تر، دیفرانسیل لغزش محدود پیچشی، ترمزهای دو پیستونی، سیستم اگزوز دوقلو با دو صداخفه‌کن، رینگ‌های آلیاژی ۱۶ اینچی، پوشش موتور اختصاصی قرمز رنگ، آمپرهای سفید رنگ با نمایهٔ «تیپ آر»، میله تعادل جلو، سر دسته دندهٔ آلومینیومی مخصوص مدل یورو آر، لامپ‌های چراغ‌های جلو از نوع تخلیهٔ شدت بالا (HID)، آینه‌های جانبی همرنگ بدنه با قابلیت جمع‌شدن به صورت برقی، شیشه‌بالابرهای برقی، ورود بدون کلید، تهویهٔ مطبوع، کیسه‌های هوای اس‌آراس برای راننده و سرنشین جلو، سامانهٔ ضد قفل ترمز، صندلی‌های ساخت شرکت ریکارو و قربیلک فرمان ساخت شرکت مومو با دوردوزی چرمی را شامل می‌شد.<ref name=aceurorjapan>{{Cite Web|url=https://www.automobile-catalog.com/car/2001/1124870/honda_accord_euro_r.html|title=2001 Honda Accord Euro R (man. 5) (model for Japan ) car specifications & performance data review | publisher = ''automobile catalog''|accessdate=22 April 2019 }}</ref> یک بالهٔ عقب بلند و قابل تنظیم کاربردی نیز به عنوان گزینهٔ انتخابی قابل سفارش بود که بسیاری از خریداران آن را بر روی خودروی خود سفارش می‌دادند. هوندا آکورد تیپ آر مجهز به موتوری با نیروی خروجی {{convert|212|hp|kW|0}} در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|222|Nm|lbft|0}} در ۶۷۰۰ دور بر دقیقه بود،<ref>{{Cite Web |author = |url=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/ |title=What is the Honda Accord Type R? | publisher = Parkers |accessdate=22 April 2019}}</ref> در حالی که مدل یورو آر از یک موتور بهبود یافتهٔ اچ۲۲آ با توان خروجی {{convert|220|hp|kW|0}} در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|221|Nm|lbft|0}} در دور موتور ۵۵۰۰ دور بر دقیقه بهره می‌برد.<ref name="aceurorjapan" /><ref>{{Cite Web |author =Nick D |url=https://www.supercars.net/blog/2000-honda-accord-euro-r/ |title=2000 Honda Accord Euro R | publisher = ''Super Cars'' |date =6 April 2016 |accessdate=22 April 2019}}</ref> با چشم‌پوشی از موتور اچ۲۲آ و آمپرهای سفید و سردندهٔ آلومینیومی با علامت یورو آر، آکوردهای یورو آر و تیپ آر بسیار مشابه یکدیگر هستند. مدل یورو آر بعداً با نسل هفتم آکورد یورو آر جایگزین شد.


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}


== {{لنگر|نسل هفتم|۲۰۰۲}}نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷) ==
== {{لنگر|نسل هفتم|۲۰۰۲}}نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷) ==
نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۲ وارد بازار شد (مدل سال ۲۰۰۳ در بازار آمریکای شمالی).<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |عنوان=Honda Accord Reviews |ناشر=JB car pages |بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی. مدل طراحی شده برای بازار اروپا و ژاپن، در آمریکای شمالی نیز با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس]] به فروش می‌رسید. با این حال هر دو مدل در بازارهای مختلفی در سطح جهان و به لطف ویدئوی تبلیغاتی هوندا آکورد که با نام [[کاگ (تبلیغات)|کاگ]] شناخته می‌شود،<ref>{{یادکرد ویدئو|سال= ۲۰۰۳ |عنوان=Honda - The Cog |نشانی=https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54|نوع= فیلم تبلیغاتی|ناشر=Honda Suisse |تاریخ بازبینی= ۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> به فروش می‌رسیدند.
نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۲ وارد بازار شد (مدل سال ۲۰۰۳ در بازار آمریکای شمالی).<ref>{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |title=Honda Accord Reviews |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019}}</ref> این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی. مدل طراحی شده برای بازار اروپا و ژاپن، در آمریکای شمالی نیز با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس]] به فروش می‌رسید. با این حال هر دو مدل در بازارهای مختلفی در سطح جهان و به لطف ویدئوی تبلیغاتی هوندا آکورد که با نام [[کاگ (تبلیغات)|کاگ]] شناخته می‌شود،<ref>{{cite video|سال= ۲۰۰۳ |title=Honda - The Cog |url=https://www.youtube.com/watch?v=Z57kGB-mI54|نوع= فیلم تبلیغاتی|publisher=Honda Suisse on Youtube |accessdate= 22 April 2019}}</ref> به فروش می‌رسیدند.


=== {{لنگر|نسل هفتم ژاپن|نسل هفتم اروپا}}ژاپن و اروپا ===
=== {{لنگر|نسل هفتم ژاپن|نسل هفتم اروپا}}ژاپن و اروپا ===
خط ۴۱۶: خط ۴۱۶:
[[پرونده:2005-2008 Honda Accord Euro Luxury sedan 02.jpg|انگشتی|راست|230px|نسل هفتم (ژاپن و اروپا)]]
[[پرونده:2005-2008 Honda Accord Euro Luxury sedan 02.jpg|انگشتی|راست|230px|نسل هفتم (ژاپن و اروپا)]]


آکوردهای اروپایی و ژاپنی بر اساس همان پلتفرم مدل ژاپنی نسل قبلی، اما با بدنه‌ای جدید ساخته شدند.<ref name="Acura TSX Reviews">{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/acura/tsx/ |عنوان=Acura TSX Reviews |publisher=JB car pages |تاریخ بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> این آکوردها در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = Ichiban |نشانی=https://h-tune.co.uk/club/threads/introduction-to-the-7th-generation-accord-with-6th-generation-comparison.57/live |عنوان=Introduction to the 7th Generation Accord (with 6th Generation Comparison) | ناشر = |تاریخ =۶ نوامبر ۲۰۱۱ |تاریخ بازبینی=۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
آکوردهای اروپایی و ژاپنی بر اساس همان پلتفرم مدل ژاپنی نسل قبلی، اما با بدنه‌ای جدید ساخته شدند.<ref name="Acura TSX Reviews">{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/acura/tsx/ |title=Acura TSX Reviews |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019}}</ref> این آکوردها در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند.<ref>{{Cite Web |author = Ichiban |url=https://h-tune.co.uk/club/threads/introduction-to-the-7th-generation-accord-with-6th-generation-comparison.57/live |title=Introduction to the 7th Generation Accord (with 6th Generation Comparison) | publisher = |date =6 November 2011 |accessdate=22 April 2019}}</ref>


در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، رکورد تعداد دفعات کسب این جایگاه را به نام خود ثبت کرد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Usman Ansari |نشانی=http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |عنوان=Honda and the Japan Car of the Year Award | ناشر =''Car Spirit PK''|تاریخ =۱۶ آوریل ۲۰۱۸ |تاریخ بازبینی= ۳۰ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت {{convert|152|hp|kW|0}}، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان {{convert|187|hp|kW|0}}، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت {{convert|138|hp|kW|0}}، گشتاور {{convert|340|Nm|lb.ft|0}} و مصرف سوخت {{convert|51|mpgus|L/100km|order=flip}} مجهز شده‌بود.<ref name=parkers3>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/specs/ |عنوان=Honda Accord Specifications | ناشر =''Parkers''|تاریخ بازبینی=۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، رکورد تعداد دفعات کسب این جایگاه را به نام خود ثبت کرد.<ref>{{Cite Web |author =Usman Ansari |url=http://www.carspiritpk.com/2018/04/16/honda-japan-car-year-award/ |title=Honda and the Japan Car of the Year Award | publisher =''Car Spirit PK''|date =16 April 2018|accessdate= 22 April 2019}}</ref> این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت {{convert|152|hp|kW|0}}، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان {{convert|187|hp|kW|0}}، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت {{convert|138|hp|kW|0}}، گشتاور {{convert|340|Nm|lb.ft|0}} و مصرف سوخت {{convert|51|mpgus|L/100km|order=flip}} مجهز شده‌بود.<ref name=parkers3>{{Cite Web |url=https://www.parkers.co.uk/honda/accord/specs/ |title=Honda Accord Specifications | publisher =''Parkers''|accessdate=22 April 2019 }}</ref>


این مدل در بازارهای پرفروشی همچون فیجی، استرالیا و نیوزلند با نام «آکورد یورو» و در آمریکای شمالی با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس|آکیورا تی‌اس‌ایکس]] فروخته می‌شد؛ با این تفاوت که آکیورا تی‌اس‌ایکس در آمریکا از تجهیزات و نمای داخلی [[هوندا اینسپایر]] بهره می‌برد.<ref name="Acura TSX Reviews" />
این مدل در بازارهای پرفروشی همچون فیجی، استرالیا و نیوزلند با نام «آکورد یورو» و در آمریکای شمالی با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس|آکیورا تی‌اس‌ایکس]] فروخته می‌شد؛ با این تفاوت که آکیورا تی‌اس‌ایکس در آمریکا از تجهیزات و نمای داخلی [[هوندا اینسپایر]] بهره می‌برد.<ref name="Acura TSX Reviews" />
خط ۴۲۴: خط ۴۲۴:


=== {{لنگر|یورو آر ۲۰۰۲|سی‌ال۷}}آکورد یورو آر (سی‌ال۷ ۲۰۰۲–۲۰۰۷) ===
=== {{لنگر|یورو آر ۲۰۰۲|سی‌ال۷}}آکورد یورو آر (سی‌ال۷ ۲۰۰۲–۲۰۰۷) ===
هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در ماه اوت سال ۲۰۰۲ معرفی شد و جایگزین مدل قبلی یورو آر (سی‌ال۱) شد. آکورد یورو آر، که نمونه‌ای از این خودروی ژاپنی با وزن کمتر و تمرکز بیشتر بر قابلیت‌های اسپرت بود، به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی {{convert|220|hp|kW|0}} در ۸۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|206|Nm|lb.ft|0}} در دور موتور ۷۰۰۰ دور بر دقیقه مجهز شد. این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو منتقل می‌کرد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.stcars.sg/singapore-car/cars/honda-accord-euro-r-123/specification |عنوان= Honda Accord Euro R Specifications | ناشر = ''ST Cars''|تاریخ بازبینی= ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر (دی‌سی۵) نیز به کار رفته‌بود.<ref name=parsons1>{{یادکرد وب |نویسنده =Matt Parsons |نشانی=https://drivetribe.com/p/euro-r-the-golden-honda-accord-QVAGAI4pS3aNHOlzTaq_IA?iid=JRQsyOQ-Q2Onpe-Pj6zBSQ |عنوان=Euro-R: The Golden Honda Accord. | ناشر=''Drive Tribe'' |تاریخ بازبینی=۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> آکورد یورو آر در بازار داخلی ژاپن و بازار اروپا در دسترس خریداران بود. از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، کیت بدنه، قربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.<ref name="parsons1" /><ref>{{یادکرد وب|نشانی= https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7|عنوان=Honda Accord Euro R (CL7) | ناشر =''One Shift'' |تاریخ بازبینی=۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در ماه اوت سال ۲۰۰۲ معرفی شد و جایگزین مدل قبلی یورو آر (سی‌ال۱) شد. آکورد یورو آر، که نمونه‌ای از این خودروی ژاپنی با وزن کمتر و تمرکز بیشتر بر قابلیت‌های اسپرت بود، به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی {{convert|220|hp|kW|0}} در ۸۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور {{convert|206|Nm|lb.ft|0}} در دور موتور ۷۰۰۰ دور بر دقیقه مجهز شد. این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو منتقل می‌کرد.<ref>{{Cite Web |url=https://www.stcars.sg/singapore-car/cars/honda-accord-euro-r-123/specification |title= Honda Accord Euro R Specifications | publisher = ''ST Cars''|accessdate= 22 April 2019}}</ref> این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر (دی‌سی۵) نیز به کار رفته‌بود.<ref name=parsons1>{{Cite Web |author =Matt Parsons |url=https://drivetribe.com/p/euro-r-the-golden-honda-accord-QVAGAI4pS3aNHOlzTaq_IA?iid=JRQsyOQ-Q2Onpe-Pj6zBSQ |title=Euro-R: The Golden Honda Accord. | publisher=''Drive Tribe'' |accessdate=22 April 2019}}</ref> آکورد یورو آر در بازار داخلی ژاپن و بازار اروپا در دسترس خریداران بود. از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، کیت بدنه، قربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.<ref name="parsons1" /><ref>{{Cite Web|url= https://www.oneshift.com/new-cars/car-specs/106/honda-accord-euro-r-cl7|title=Honda Accord Euro R (CL7) | publisher =''One Shift'' |accessdate=22 April 2019}}</ref>


=== {{لنگر|نسل هفتم آمریکای شمالی|نسل هفتم آسیا|نسل هفتم اقیانوسیه}}نسل هفتم آمریکای شمالی، آسیا و اقیانوسیه ===
=== {{لنگر|نسل هفتم آمریکای شمالی|نسل هفتم آسیا|نسل هفتم اقیانوسیه}}نسل هفتم آمریکای شمالی، آسیا و اقیانوسیه ===
خط ۴۳۲: خط ۴۳۲:
[[پرونده:2006 Honda Accord V6L sedan (2018-11-02).jpg|انگشتی|راست|230px|نسل هفتم (استرالیا)]]
[[پرونده:2006 Honda Accord V6L sedan (2018-11-02).jpg|انگشتی|راست|230px|نسل هفتم (استرالیا)]]


آکورد مخصوص بازار آمریکای شمالی در این نسل نیز شاهد افزایش اندازه بود و این موضوع آن را نسبت به همتای خود در اروپا و ژاپن بسیار متمایز می‌کرد. این نسل در دو نوع سدان و کوپه عرضه شد و در سال ۲۰۰۵ یک مدل هیبریدی نیز به مجموعه مدل‌های آن اضافه شد<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2005/ |عنوان=2005 Honda Accord, Review |ناشر=JB car pages |بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> و در عهمان سال بروزرسانی قابل توجهی را نیز تجربه کرد.
آکورد مخصوص بازار آمریکای شمالی در این نسل نیز شاهد افزایش اندازه بود و این موضوع آن را نسبت به همتای خود در اروپا و ژاپن بسیار متمایز می‌کرد. این نسل در دو نوع سدان و کوپه عرضه شد و در سال ۲۰۰۵ یک مدل هیبریدی نیز به مجموعه مدل‌های آن اضافه شد<ref>{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2005/ |title=2005 Honda Accord, Review |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019}}</ref> و در عهمان سال بروزرسانی قابل توجهی را نیز تجربه کرد.


این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که از پنج [[پیچ چرخ]] به جای چهار پیچ مرسوم در مدل‌های ۴ سیلندر استفاده می‌کرد. مدل‌های چهار سیلندر با یک موتور ۲٬۳۹۷ سی‌سی با قدرت {{convert|161|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|220|Nm|lb.ft|0}} ({{convert|166|hp|kW|0}} و {{convert|218|Nm|lb.ft|0}} برای مدل‌های سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷) و جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی یا ۵ سرعتهٔ خودکار عرضه شدند. این موتور همچنین بجای [[تسمه تایم]] از زنجیر برای این منظور سود می‌برد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.samarins.com/reviews/accord_03.html |عنوان=Honda Accord 2003-07 problems and fixes, fuel economy, specs, photos | ناشر = ''Samarins'' |تاریخ = ۱۰ فوریه ۲۰۱۹ |تاریخ بازبینی= ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که از پنج [[پیچ چرخ]] به جای چهار پیچ مرسوم در مدل‌های ۴ سیلندر استفاده می‌کرد. مدل‌های چهار سیلندر با یک موتور ۲٬۳۹۷ سی‌سی با قدرت {{convert|161|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|220|Nm|lb.ft|0}} ({{convert|166|hp|kW|0}} و {{convert|218|Nm|lb.ft|0}} برای مدل‌های سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷) و جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی یا ۵ سرعتهٔ خودکار عرضه شدند. این موتور همچنین بجای [[تسمه تایم]] از زنجیر برای این منظور سود می‌برد.<ref>{{Cite Web|url=https://www.samarins.com/reviews/accord_03.html |title=Honda Accord 2003-07 problems and fixes, fuel economy, specs, photos | publisher = ''Samarins'' |date =10 February 2019 |accessdate= 22 April 2019}}</ref>


در سال ۲۰۰۳، هوندا مدل آکورد کوپه را با خصوصیات قدرتمندتری معرفی کرد. این مدل کوپه به یک موتور ۶ سیلند وی‌شکل از سری جی هوندا با حجم ۲٬۹۹۷ سی‌سی، قدرت {{convert|240|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|287|Nm|lb.ft|0}} ({{convert|244|hp|kW|0}} و {{convert|286|Nm|lb.ft|0}} برای مدل‌های سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷) همراه با یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی قرض گرفته‌شده از آکیورا تی‌ال تیپ اس (بدون دیفرانسیل لغزش محدود) مجهز شده‌بود.<ref name="parkers3" /> از دیگر امکانات این مدل کوپه می‌توان به رینگ‌های ۱۷ اینچی، صندلی‌های ار جنس چرم سوراخ‌دار، قطعات داشبورد از جنس فیبر کربن و سیستم صوتی جدید با قدرت ۱۸۰ وات اشاره کرد. بر اساس آزمایش‌های مجلهٔ ''کار اند درایور''، به دلیل توانایی در فعال نگه‌داشتن سامانهٔ وی‌تک در تمام طول زمان شتاب‌گیری شدید، آکورد ئی‌ایکس وی۶ با جعبه‌دندهٔ ۶ دنده، شتاب ۰ تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت (۰ تا ۶۰ مایل بر ساعت) را تنها در زمان ۵٫۹ ثانیه طی می‌کرد. این زمان بیش از ۱ ثانیه سریع‌تر از مدل مجهز به جعبه‌دندهٔ خودکار بود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = Tony Swan |نشانی = https://www.caranddriver.com/reviews/a15134106/honda-accord-coupe-ex-v-6-road-test/ |عنوان = Honda Accord Coupe EX V-6 | ناشر = Car and Driver |تاریخ = ۱ سپتامبر ۲۰۰۳ |تاریخ بازدید = ۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
در سال ۲۰۰۳، هوندا مدل آکورد کوپه را با خصوصیات قدرتمندتری معرفی کرد. این مدل کوپه به یک موتور ۶ سیلند وی‌شکل از سری جی هوندا با حجم ۲٬۹۹۷ سی‌سی، قدرت {{convert|240|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|287|Nm|lb.ft|0}} ({{convert|244|hp|kW|0}} و {{convert|286|Nm|lb.ft|0}} برای مدل‌های سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷) همراه با یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی قرض گرفته‌شده از آکیورا تی‌ال تیپ اس (بدون دیفرانسیل لغزش محدود) مجهز شده‌بود.<ref name="parkers3" /> از دیگر امکانات این مدل کوپه می‌توان به رینگ‌های ۱۷ اینچی، صندلی‌های ار جنس چرم سوراخ‌دار، قطعات داشبورد از جنس فیبر کربن و سیستم صوتی جدید با قدرت ۱۸۰ وات اشاره کرد. بر اساس آزمایش‌های مجلهٔ ''کار اند درایور''، به دلیل توانایی در فعال نگه‌داشتن سامانهٔ وی‌تک در تمام طول زمان شتاب‌گیری شدید، آکورد ئی‌ایکس وی۶ با جعبه‌دندهٔ ۶ دنده، شتاب ۰ تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت (۰ تا ۶۰ مایل بر ساعت) را تنها در زمان ۵٫۹ ثانیه طی می‌کرد. این زمان بیش از ۱ ثانیه سریع‌تر از مدل مجهز به جعبه‌دندهٔ خودکار بود.<ref>{{Cite Web|author = Tony Swan |url = https://www.caranddriver.com/reviews/a15134106/honda-accord-coupe-ex-v-6-road-test/ |title = Honda Accord Coupe EX V-6 | publisher = Car and Driver |date =1 September 2003 |accessdate =22 April 2019}}</ref>


این مدل از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در ژاپن با نام [[هوندا اینسپایر]] نیز به فروش می‌رسید، در حالی که در کشور چین با نام گوانژو-هوندا آکورد شناخته می‌شد و فروش آن در سال ۲۰۰۳ آغاز شد و تا سال ۲۰۰۹ به طول انجامید.<ref>{{یادکرد وب|نشانی= https://www.sbtjapan.com/kp-honda-accord-2003-review|عنوان=Honda Accord 2003 - Simple Yet Attractive | ناشر =''SBT Japan''|تاریخ بازبینی= ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
این مدل از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در ژاپن با نام [[هوندا اینسپایر]] نیز به فروش می‌رسید، در حالی که در کشور چین با نام گوانژو-هوندا آکورد شناخته می‌شد و فروش آن در سال ۲۰۰۳ آغاز شد و تا سال ۲۰۰۹ به طول انجامید.<ref>{{Cite Web|url= https://www.sbtjapan.com/kp-honda-accord-2003-review|title=Honda Accord 2003 - Simple Yet Attractive | publisher =''SBT Japan''|accessdate=22 April 2019}}</ref>


سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا (NHTSA) آزمایش تصادف را بر روی مدل‌های سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ آکورد انجام داده‌است که نتایج این آزمایش‌ها در جدول زیر آمده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.safercar.gov/Vehicle+Shoppers/5-Star+Safety+Ratings/1990-2010+Vehicles/Search-Results?searchtype=model&make=HONDA&model=ACCORD&year= |عنوان=1990–2010 Search Results by Model |ناشر=NHTSA.GOV |بازبینی=۲۳ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا (NHTSA) آزمایش تصادف را بر روی مدل‌های سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ آکورد انجام داده‌است که نتایج این آزمایش‌ها در جدول زیر آمده‌است.<ref>{{Cite Web|url=http://www.safercar.gov/Vehicle+Shoppers/5-Star+Safety+Ratings/1990-2010+Vehicles/Search-Results?searchtype=model&make=HONDA&model=ACCORD&year= |title=1990–2010 Search Results by Model |publisher=NHTSA.GOV |accessdate=22 April 2019}}</ref>


{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
خط ۵۰۶: خط ۵۰۶:
[[پرونده:2008-2011 Honda Accord Euro sedan (2011-06-15) 02.jpg|انگشتی|چپ|230px|آکورد ۲۰۰۸ (ژاپن و اروپا)]]
[[پرونده:2008-2011 Honda Accord Euro sedan (2011-06-15) 02.jpg|انگشتی|چپ|230px|آکورد ۲۰۰۸ (ژاپن و اروپا)]]


آکورد جدید در میانهٔ سال ۲۰۰۸ در بازار اروپا و ژاپن عرضه شد.<ref name=jalopnik3>{{یادکرد وب |نشانی= https://jalopnik.com/2009-honda-accord-sedan-tourer-unveiled-for-jdm-5103525|عنوان=2009 Honda Accord Sedan, Tourer Unveiled For JDM | ناشر =''Jalopnik'' |تاریخ = ۱۲ ژوئن ۲۰۰۸|تاریخ بازبینی= ۲۹ فروردین ۱۳۹۸}}</ref><ref name=motor1a>{{یادکرد وب |نویسنده =Brian Potter |نشانی= https://www.motor1.com/news/1509/european-honda-accord-sedan-and-tourer-in-detail/|عنوان=European Honda Accord Sedan and Tourer In Detail | ناشر = ''Motor1''|تاریخ =۸ آوریل ۲۰۰۸ |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> این مدل همچنین با نام آکورد یورو در استرالیا و نیوزلند،<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Steane Klose |نشانی=https://www.themotorreport.com.au/car-article/2008-honda-accord-euro-launched-in-australia-67066.html |عنوان=2008 Honda Accord Euro Launched in Australia | ناشر = ''The Motor Report'' |تاریخ = ۲۴ ژوئن ۲۰۰۸ |تاریخ بازبینی= ۲۹ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> و با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس]] در آمریکای شمالی،<ref name="motor1a" /> و در تمامی بازارها در انواع سدان و استیشن واگن به فروش می‌رسید.<ref name="jalopnik3" /> در کشور چین نسخه‌ای از مدل سدان با نام [[هوندا اسپیریور]] موجود بود که بعداً نسل دوم این مدل با همین نام به صورت جداگانه وارد بازار شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = Dean |نشانی = http://www.clutchd.com/2009/08/honda-has-started-to-build-the-spirioraccord-in-china/ |عنوان =Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China | ناشر = Clutch'd |تاریخ = ۲۱ اوت ۲۰۰۹ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> روند تولید نسل هشتم هوندا آکورد از ماه اوت سال ۲۰۰۹ و توسط شعبهٔ [[دانگ‌فنگ هوندا]] آغاز شد و آخرین خودروها از این نسل در پایان ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۵ در استرالیا و نیوزلند تولید شدند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Dean |نشانی=http://www.clutchd.com/2009/08/honda-has-started-to-build-the-spirioraccord-in-china/ |عنوان=Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China | ناشر =''clutch'd'' |تاریخ = ۲۱ اوت ۲۰۰۹ |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده۱ =David McCowen |نویسنده۲ =Andrew MacLean |نشانی=https://www.drive.com.au/motor-news/honda-kills-accord-euro-20141022-119x1u |عنوان=Honda kills Accord Euro | ناشر = ''Drive'' |تاریخ =۲۲ اکتبر ۲۰۱۴ |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
آکورد جدید در میانهٔ سال ۲۰۰۸ در بازار اروپا و ژاپن عرضه شد.<ref name=jalopnik3>{{Cite Web |url= https://jalopnik.com/2009-honda-accord-sedan-tourer-unveiled-for-jdm-5103525|title=2009 Honda Accord Sedan, Tourer Unveiled For JDM | publisher =''Jalopnik'' |date =12 June 2008|accessdate=22 April 2019}}</ref><ref name=motor1a>{{Cite Web |author =Brian Potter |url= https://www.motor1.com/news/1509/european-honda-accord-sedan-and-tourer-in-detail/|title=European Honda Accord Sedan and Tourer In Detail | publisher = ''Motor1''|date =8 April 2008|accessdate=22 April 2019}}</ref> این مدل همچنین با نام آکورد یورو در استرالیا و نیوزلند،<ref>{{Cite Web |author =Steane Klose |url=https://www.themotorreport.com.au/car-article/2008-honda-accord-euro-launched-in-australia-67066.html |title=2008 Honda Accord Euro Launched in Australia | publisher = ''The Motor Report'' |date =24 June 2008 |accessdate= 22 April 2019}}</ref> و با نام [[آکیورا تی‌اس‌اکس]] در آمریکای شمالی،<ref name="motor1a" /> و در تمامی بازارها در انواع سدان و استیشن واگن به فروش می‌رسید.<ref name="jalopnik3" /> در کشور چین نسخه‌ای از مدل سدان با نام [[هوندا اسپیریور]] موجود بود که بعداً نسل دوم این مدل با همین نام به صورت جداگانه وارد بازار شد.<ref>{{Cite Web|author = Dean |url = http://www.clutchd.com/2009/08/honda-has-started-to-build-the-spirioraccord-in-china/ |title =Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China | publisher = Clutch'd |date =21 August 2009 |accessdate=22 April 2019}}</ref> روند تولید نسل هشتم هوندا آکورد از ماه اوت سال ۲۰۰۹ و توسط شعبهٔ [[دانگ‌فنگ هوندا]] آغاز شد و آخرین خودروها از این نسل در پایان ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۵ در استرالیا و نیوزلند تولید شدند.<ref>{{Cite Web |author =Dean |url=http://www.clutchd.com/2009/08/honda-has-started-to-build-the-spirioraccord-in-china/ |title=Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China | publisher =''clutch'd'' |date =21 August 2009 |accessdate=22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web |author1 =David McCowen |author2 =Andrew MacLean |url=https://www.drive.com.au/motor-news/honda-kills-accord-euro-20141022-119x1u |title=Honda kills Accord Euro | publisher = ''Drive'' |date =22 October 2014|accessdate=22 April 2019}}</ref>


در اروپا، برای این خودرو دو موتور بنزینی ۲٫۰ لیتری و ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (به ترتیب با قدرت ۱۵۶ و ۱۹۸ اسب بخار) ارائه شد، در حالی که یک موتور دیزل ۲٫۲ لیتری آی-دی‌تک با قدرت ۱۴۷ اسب بخار و گشتاور ۳۴۹ نیوتن متر در تیپ‌های استاندارد، و قدرت ۱۷۷ اسب بخار و گشتاور ۳۷۹ نیوتن متر در تیپ اسپورت تایپ-اس نیز در دسترس قرار گرفت. این موتور با وجود مصرف سوخت ترکیبی ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، می‌توانست آکورد را در مدت ۵٫۸ ثانیه از سرعت ۰ به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = Patrick Bedard |نشانی = https://www.caranddriver.com/reviews/a17012234/2008-honda-accord-first-drive-review/ |عنوان =2008 Honda Accord - Polite and Parental: More of what folks buy four-doors for, way more. | ناشر = Car and Driver |تاریخ = ۱ اکتبر ۲۰۰۷ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> فروش این نسل در اروپا در سال ۲۰۱۵ متوقف شد.
در اروپا، برای این خودرو دو موتور بنزینی ۲٫۰ لیتری و ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (به ترتیب با قدرت ۱۵۶ و ۱۹۸ اسب بخار) ارائه شد، در حالی که یک موتور دیزل ۲٫۲ لیتری آی-دی‌تک با قدرت ۱۴۷ اسب بخار و گشتاور ۳۴۹ نیوتن متر در تیپ‌های استاندارد، و قدرت ۱۷۷ اسب بخار و گشتاور ۳۷۹ نیوتن متر در تیپ اسپورت تایپ-اس نیز در دسترس قرار گرفت. این موتور با وجود مصرف سوخت ترکیبی ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، می‌توانست آکورد را در مدت ۵٫۸ ثانیه از سرعت ۰ به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.<ref>{{Cite Web|author = Patrick Bedard |url = https://www.caranddriver.com/reviews/a17012234/2008-honda-accord-first-drive-review/ |title =2008 Honda Accord - Polite and Parental: More of what folks buy four-doors for, way more. | publisher = Car and Driver |تاریخ = ۱ اکتبر ۲۰۰۷ |accessdate= 22 April 2019}}</ref> فروش این نسل در اروپا در سال ۲۰۱۵ متوقف شد.
{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}


خط ۵۱۶: خط ۵۱۶:
[[پرونده:Honda Accord VIII V6 (US) rear 20100925.jpg|انگشتی|چپ|230px|آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۲ (ایالات متحده و چین)]]
[[پرونده:Honda Accord VIII V6 (US) rear 20100925.jpg|انگشتی|چپ|230px|آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۲ (ایالات متحده و چین)]]


هوندا آکورد عرضه شده در بازار آمریکای شمالی نسبت به همتای خود در ژاپن از بدنه‌ای متفاوت بهره‌مند بود. آکورد با این چهره با نام [[هوندا اینسپایر#نسل پنجم|هوندا اینسپایر]] در ژاپن به فروش می‌رسید، اما در بازار اروپا عرضه نشد. تولید این مدل در ژاپن در سال ۲۰۱۲ متوقف شد. به دلیل بهره‌مندی از اندازه‌های بزرگتر نسبت به نسل قبلی، این نسل در کلاس [[خودروی اندازه بزرگ|خودروهای اندازه بزرگ]] قرار گرفت.<ref name="hondanews1">{{یادکرد وب|نویسنده = Calif Torrance|نشانی = https://hondanews.com/releases/2008-honda-accord-introduction?query=accord |عنوان = 2008 Honda Accord - Introduction | ناشر = Honda News |تاریخ = ۲۱ اوت ۲۰۰۷ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> دو مدل کوپه و [[هوندا کراستور|کراستور]] [[فست‌بک]] نیز برای مدل سال ۲۰۱۰ به بازار ایالات متحده معرفی شدند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2010crosstour/ |عنوان=2010 Honda Accord Crosstour Preview |ناشر=JB car pages |بازبینی=۲۶ اسفند ۱۳۹۷|پیوند مرده=yes |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20120719175408/http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2010crosstour/ |تاریخ بایگانی=۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲}}</ref> برای مدل‌های سدان ال‌ایکس و اس‌ئی یک موتور ۴ سیلند ۲٫۴ لیتری با قدرت {{convert|177|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|218|Nm|lb.ft|0}}، و برای مدل‌های کوپه و سدان ئی‌ایکس، ئی‌ایکس-آی و ال‌ایکس-اس با قدرت {{convert|190|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|220|Nm|lb.ft|0}} در نظر گرفته شده‌بود. همچنین یک پیشرانهٔ ۳٫۵ لیتری وی۶ با قدرت {{convert|272|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|344|Nm|lb.ft|0}} نیز فقط برای مدل کوپه ارائه شد.<ref name="hondanews1" />
هوندا آکورد عرضه شده در بازار آمریکای شمالی نسبت به همتای خود در ژاپن از بدنه‌ای متفاوت بهره‌مند بود. آکورد با این چهره با نام [[هوندا اینسپایر#نسل پنجم|هوندا اینسپایر]] در ژاپن به فروش می‌رسید، اما در بازار اروپا عرضه نشد. تولید این مدل در ژاپن در سال ۲۰۱۲ متوقف شد. به دلیل بهره‌مندی از اندازه‌های بزرگتر نسبت به نسل قبلی، این نسل در کلاس [[خودروی اندازه بزرگ|خودروهای اندازه بزرگ]] قرار گرفت.<ref name="hondanews1">{{Cite Web|author = Calif Torrance|url = https://hondanews.com/releases/2008-honda-accord-introduction?query=accord |title = 2008 Honda Accord - Introduction | publisher = Honda News |date =21 August 2007 |accessdate=22 April 2019}}</ref> دو مدل کوپه و [[هوندا کراستور|کراستور]] [[فست‌بک]] نیز برای مدل سال ۲۰۱۰ به بازار ایالات متحده معرفی شدند.<ref>{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2010crosstour/ |title=2010 Honda Accord Crosstour Preview |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019|deadurl=yes |archive-url=https://web.archive.org/web/20120719175408/http://www.jbcarpages.com/honda/accord/2010crosstour/ |archive-date=19 July 2012}}</ref> برای مدل‌های سدان ال‌ایکس و اس‌ئی یک موتور ۴ سیلند ۲٫۴ لیتری با قدرت {{convert|177|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|218|Nm|lb.ft|0}}، و برای مدل‌های کوپه و سدان ئی‌ایکس، ئی‌ایکس-آی و ال‌ایکس-اس با قدرت {{convert|190|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|220|Nm|lb.ft|0}} در نظر گرفته شده‌بود. همچنین یک پیشرانهٔ ۳٫۵ لیتری وی۶ با قدرت {{convert|272|hp|kW|0}} و گشتاور {{convert|344|Nm|lb.ft|0}} نیز فقط برای مدل کوپه ارائه شد.<ref name="hondanews1" />


در بازارهای استرالیا، نیوزلند، سریلانکا، هند، تایلند، اندونزی و سنگاپور، این خودرو که در تایلند تولید می‌شد، در دو گونهٔ فرمان راست و چپ قابل خریداری بود و خودروهای عرضه شده در بازار مالزی و تایوان نیز در داخل این دو کشور تولید می‌شدند<ref name="malaysia1">{{یادکرد وب|نویسنده = Paul Tan |نشانی = https://paultan.org/2008/04/22/8th-generation-2008-honda-accord-launched/ |عنوان = 8th Generation 2008 Honda Accord launched! | ناشر = Paultan.org |تاریخ = ۲۲ آوریل ۲۰۰۸ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> و مدل‌های موجود در بازار کشور هنگ کنگ نیز در ژاپن تولید شده و با نام آکورد در هنگ کنگ به فروش می‌رسیدند. در عین حال شرکت گوانچی هوندا (شعبهٔ هوندا در کشور چین) این خودرو را جهت فروش در بازار چین با موتورهای ۲٫۰ لیتری، ۲٫۴ لیتری و ۳٫۵ لیتری تولید می‌کرد و در سال ۲۰۱۰ نیز تولید مدل آکورد کراستور را آغاز کرد.
در بازارهای استرالیا، نیوزلند، سریلانکا، هند، تایلند، اندونزی و سنگاپور، این خودرو که در تایلند تولید می‌شد، در دو گونهٔ فرمان راست و چپ قابل خریداری بود و خودروهای عرضه شده در بازار مالزی و تایوان نیز در داخل این دو کشور تولید می‌شدند<ref name="malaysia1">{{Cite Web|author = Paul Tan |url = https://paultan.org/2008/04/22/8th-generation-2008-honda-accord-launched/ |title = 8th Generation 2008 Honda Accord launched! | publisher = Paultan.org |date =22 April 2008|accessdate=22 April 2019}}</ref> و مدل‌های موجود در بازار کشور هنگ کنگ نیز در ژاپن تولید شده و با نام آکورد در هنگ کنگ به فروش می‌رسیدند. در عین حال شرکت گوانچی هوندا (شعبهٔ هوندا در کشور چین) این خودرو را جهت فروش در بازار چین با موتورهای ۲٫۰ لیتری، ۲٫۴ لیتری و ۳٫۵ لیتری تولید می‌کرد و در سال ۲۰۱۰ نیز تولید مدل آکورد کراستور را آغاز کرد.


در کشور مالزی، نام نسل هشتم آکورد از دسامبر ۲۰۱۳ به [[پروتون پردانا]] تغییر یافت و مورد استفادهٔ مقامات دولتی قرار گرفت.<ref>{{یادکرد وب|نشانی = https://www.malaysia-today.net/2013/07/08/goodbye-accord-hello-perdana/ |عنوان =Goodbye ACCORD, Hello PERDANA! | ناشر = Malaysia Today |تاریخ = ۸ ژوئیه ۲۰۱۳ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
در کشور مالزی، نام نسل هشتم آکورد از دسامبر ۲۰۱۳ به [[پروتون پردانا]] تغییر یافت و مورد استفادهٔ مقامات دولتی قرار گرفت.<ref>{{Cite Web|url = https://www.malaysia-today.net/2013/07/08/goodbye-accord-hello-perdana/ |title =Goodbye ACCORD, Hello PERDANA! | publisher = Malaysia Today |date =8 July 2013 |accessdate =22 April 2019}}</ref>


== {{لنگر|نسل نهم|۲۰۱۲}} نسل نهم (۲۰۱۲–۲۰۱۹) ==
== {{لنگر|نسل نهم|۲۰۱۲}} نسل نهم (۲۰۱۲–۲۰۱۹) ==
خط ۵۲۸: خط ۵۲۸:
[[پرونده:2016 Honda Accord (MY16) VTi sedan (2017-03-25).jpg|انگشتی|راست|222px|هوندا آکورد وی‌تی‌آی (پس از تغییر چهره، استرالیا)]]
[[پرونده:2016 Honda Accord (MY16) VTi sedan (2017-03-25).jpg|انگشتی|راست|222px|هوندا آکورد وی‌تی‌آی (پس از تغییر چهره، استرالیا)]]


برای نسل نهم آکورد، شرکت هوندا، شوجی ماتسوی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ به عنوان مهندس روی پلت‌فرم آکورد کار کرده بود را به عنوان رهبر این پروژه منصوب کرد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Mark Rechtin |نشانی=https://www.autonews.com/article/20120910/OEM03/309109942/honda-goes-all-in-with-2013-accord |عنوان=Honda goes all-in with 2013 Accord | ناشر =''Automotive News'' |تاریخ =۱۰ سپتامبر ۲۰۱۲|گفتاورد=For the 2013 Accord redesign, Honda called on a 30-year veteran to be chief engineer. |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که تحت نظارت و مدیریت کامل [[تاکانوبا ایتو]]، مدیر عامل شرکت هوندا، توسعه می‌یافت.<ref>{{یادکرد وب |نشانی = http://www.haccord.org/ninth_generation_2013_z_year_-9.html |عنوان = Honda Accord: Ninth generation (2013–2019) Manual | ناشر =haccord|تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
برای نسل نهم آکورد، شرکت هوندا، شوجی ماتسوی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ به عنوان مهندس روی پلت‌فرم آکورد کار کرده بود را به عنوان رهبر این پروژه منصوب کرد.<ref>{{Cite Web |author =Mark Rechtin |url=https://www.autonews.com/article/20120910/OEM03/309109942/honda-goes-all-in-with-2013-accord |title=Honda goes all-in with 2013 Accord | publisher =''Automotive News'' |date =10 September 2012|quote=For the 2013 Accord redesign, Honda called on a 30-year veteran to be chief engineer. |accessdate=22 April 2019}}</ref> این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که تحت نظارت و مدیریت کامل [[تاکانوبا ایتو]]، مدیر عامل شرکت هوندا، توسعه می‌یافت.<ref>{{Cite Web |url = http://www.haccord.org/ninth_generation_2013_z_year_-9.html |title = Honda Accord: Ninth generation (2013–2019) Manual | publisher =haccord|accessdate =22 April 2019}}</ref>


در سال ۲۰۱۲ و طی [[نمایشگاه بین‌المللی خودروی آمریکای شمالی]] در دیترویت، هوندا از مدل مفهومی آکورد کوپه رونمایی کرد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = Steve Siler |نشانی = https://www.caranddriver.com/news/a15121675/2013-honda-accord-coupe-concept-photos-and-info-news/ |عنوان = 2013 Honda Accord Coupe Concept - Showing the way to the ninth generation of a perennial 10Bester. | ناشر = Car and Driver |تاریخ = ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۲ |تاریخ بازدید = ۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در ماه اوت ۲۰۱۲، این شرکت جزئیات مربوط به آکورد سدان مدل سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد، و در نهایت مدل‌های تولیدی آکورد سدان و کوپه در اوایل ماه سپتامبر ۲۰۱۲ به‌طور کامل به بازار معرفی شدند.<ref>{{cite press release |url=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=6829-en |title=Honda Accord: The Ninth Generation |publisher=American Honda Motor |date=5 September 2012 |accessdate=17 March 2019}}</ref> فروش آکورد سدان در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲ آغاز شد و به دنبال آن مدل کوپه نیز در ۱۵ اکتبر همان سال در دسترس خریداران قرار گرفت.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Rachel Smith |نشانی=https://cars.usnews.com/cars-trucks/best-cars-blog/2012/09/redesigned-2013-honda-accord-offers-updated-engines-and-more-features |عنوان=Redesigned 2013 Honda Accord Offers Updated Engines and More Features | ناشر =''U.S.News'' |تاریخ = ۶ سپتامبر ۲۰۱۲ |تاریخ بازبینی= ۲۹ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> تاریخ عرضهٔ مدل‌های سدان و کوپه در کانادا به ترتیب برابر با ۲۴ سپتامبر و ۱ نوامبر ۲۰۱۲ بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.newswire.ca/news-releases/honda-announces-pricing-for-all-new-2013-accord-510799381.html |عنوان=Honda Announces Pricing for All-New 2013 Accord | ناشر = ''Newswire''|تاریخ = ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۲ |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸}}</ref> در ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۳، شرکت هوندا برنامهٔ خود برای عرضهٔ آکورد در بازار روسیه را اعلام کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://wroom.ru/en/news/524 |عنوان=New Accord Will Hit Russia in February 2013 |پیوند مرده=yes |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20121013022551/http://wroom.ru/en/news/524 |تاریخ بایگانی=۱۳ اکتبر ۲۰۱۲|بازبینی=۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
در سال ۲۰۱۲ و طی [[نمایشگاه بین‌المللی خودروی آمریکای شمالی]] در دیترویت، هوندا از مدل مفهومی آکورد کوپه رونمایی کرد.<ref>{{Cite Web|author = Steve Siler |url = https://www.caranddriver.com/news/a15121675/2013-honda-accord-coupe-concept-photos-and-info-news/ |title = 2013 Honda Accord Coupe Concept - Showing the way to the ninth generation of a perennial 10Bester. | publisher = Car and Driver |date =10 January 2012|accessdate=22 April 2019}}</ref> در ماه اوت ۲۰۱۲، این شرکت جزئیات مربوط به آکورد سدان مدل سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد، و در نهایت مدل‌های تولیدی آکورد سدان و کوپه در اوایل ماه سپتامبر ۲۰۱۲ به‌طور کامل به بازار معرفی شدند.<ref>{{cite press release |url=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=6829-en |title=Honda Accord: The Ninth Generation |publisher=American Honda Motor |date=5 September 2012 |accessdate=17 March 2019}}</ref> فروش آکورد سدان در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲ آغاز شد و به دنبال آن مدل کوپه نیز در ۱۵ اکتبر همان سال در دسترس خریداران قرار گرفت.<ref>{{Cite Web |author =Rachel Smith |url=https://cars.usnews.com/cars-trucks/best-cars-blog/2012/09/redesigned-2013-honda-accord-offers-updated-engines-and-more-features |title=Redesigned 2013 Honda Accord Offers Updated Engines and More Features | publisher =''U.S.News'' |date =6 September 2012 |accessdate=22 April 2019}}</ref> تاریخ عرضهٔ مدل‌های سدان و کوپه در کانادا به ترتیب برابر با ۲۴ سپتامبر و ۱ نوامبر ۲۰۱۲ بود.<ref>{{Cite Web|url=https://www.newswire.ca/news-releases/honda-announces-pricing-for-all-new-2013-accord-510799381.html |title=Honda Announces Pricing for All-New 2013 Accord | publisher = ''Newswire''|date =2 September 2012|accessdate=22 April 2019}}</ref> در ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۳، شرکت هوندا برنامهٔ خود برای عرضهٔ آکورد در بازار روسیه را اعلام کرد.<ref>{{Cite Web|url=http://wroom.ru/en/news/524 |title=New Accord Will Hit Russia in February 2013 |deadurl=yes |archive-url=https://web.archive.org/web/20121013022551/http://wroom.ru/en/news/524 |archive-date=13 October 2012|accessdate=22 April 2019}}</ref>


از سال ۲۰۱۴، هوندا خودروهای آکورد را از چین به کشورهای خاورمیانه و خاور نزدیک، آفریقا، اعضای [[کشورهای مستقل همسود|اتحادیه کشورهای مستقل]] و سایر کشورها صادر می‌کرد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Successful Shipment of Accord by Honda Automobile (China) Co. , Ltd.|نشانی=http://www.hondachina.com.cn/chac_Extranet_en/dynamic_news/enterprise_content.jsp?catid=800%7C921%7C960&id=3507|ناشر=Honda Automobile (China) Co. , Ltd.|بازبینی=۲۶ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
از سال ۲۰۱۴، هوندا خودروهای آکورد را از چین به کشورهای خاورمیانه و خاور نزدیک، آفریقا، اعضای [[کشورهای مستقل همسود|اتحادیه کشورهای مستقل]] و سایر کشورها صادر می‌کرد.<ref>{{Cite Web|title=Successful Shipment of Accord by Honda Automobile (China) Co. , Ltd.|url=http://www.hondachina.com.cn/chac_Extranet_en/dynamic_news/enterprise_content.jsp?catid=800%7C921%7C960&id=3507|publisher=Honda Automobile (China) Co. , Ltd.|accessdate=22 April 2019}}</ref>


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}
خط ۵۵۴: خط ۵۵۴:
|۱٫۵ لیتری [[موتور سری ال هوندا|ال۱۵بی‌ئی]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]] ([[توربوشارژر|توربو]])
|۱٫۵ لیتری [[موتور سری ال هوندا|ال۱۵بی‌ئی]] [[موتور چهار سیلندر خطی|آی۴]] ([[توربوشارژر|توربو]])
|۲٫۰ لیتری [[موتور سری کی هوندا|کی۲۰سی۴]] آی۴ (توربو)
|۲٫۰ لیتری [[موتور سری کی هوندا|کی۲۰سی۴]] آی۴ (توربو)
|۲٫۰ لیتری آی۴ به همراه ۲ موتور الکتریکی (هیبرید)<ref name="CnD2018">{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = https://www.caranddriver.com/honda/accord |عنوان =2018 Honda Accord Overview | ناشر = Car and Driver |تاریخ بازدید = ۱۷ مارس ۲۰۱۹}}</ref>
|۲٫۰ لیتری آی۴ به همراه ۲ موتور الکتریکی (هیبرید)<ref name="CnD2018">{{Cite Web|author = |url = https://www.caranddriver.com/honda/accord |title =2018 Honda Accord Overview | publisher = Car and Driver |accessdate =17 March 2019}}</ref>
}}
}}
| wheelbase = {{convert|2830|mm}}
| wheelbase = {{convert|2830|mm}}
خط ۵۶۵: خط ۵۶۵:
[[پرونده:2018 Honda Accord rear 2.13.18.jpg|انگشتی|راست|آکورد ۲۰۱۸ (نمای پشت)]]
[[پرونده:2018 Honda Accord rear 2.13.18.jpg|انگشتی|راست|آکورد ۲۰۱۸ (نمای پشت)]]


از نسل دهم هوندا آکورد در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۷ رونمایی شد.<ref>{{cite press release |url=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=9800-en |title=2018 Honda Accord World Debut |publisher=American Honda Motor |date= July 18, 2017 |accessdate=18 March 2019}}</ref> تولید این نسل در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷ و فروش آن در ایالات متحده در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۷ و با عنوان مدل سال ۲۰۱۸ آغاز شد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=https://www.fool.com/investing/2017/10/18/honda-sharpens-its-2018-accord-to-steal-suv-sales.aspx |عنوان=Honda Sharpens Its All-New 2018 Accord to Steal SUV Sales |نویسنده=John Rosevear |کوشش=The Motley Fool |تاریخ=۱۸ اکتبر ۲۰۱۷ |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> این نسل همچنین در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷ وارد بازار کانادا شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.cambridgecenterhonda.com/completely-redesigned-2018-honda-accord-to-arrive-at-dealerships-this-fall/ |عنوان=Completely Redesigned 2018 Honda Accord to Arrive At Dealerships This Fall |کوشش=Cambridge center Honda |تاریخ=۶ اکتبر ۲۰۱۷|بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در تمامی مدل‌های این نسل از سیستم کنترل حرکت بین خطوط هوندا با نام «هوندا سنسینگ» استفاده شده‌است<ref name=motortrend_firsttest>{{یادکرد وب |نویسنده =Markus |نشانی=https://www.motortrend.com/cars/honda/accord/2018/2018-honda-accord-first-test/ |عنوان=2018 Honda Accord first test| ناشر = ''[[موتور ترند|Motor Trend]]'' |تاریخ =۲ اکتبر ۲۰۱۷ |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> و پیشرانهٔ پایهٔ در نظر گرفته‌شده برای این خودرو یک موتور ۱٫۵ لیتری وی‌تک [[توربوشارژر|توربو]] چهارسیلندر با توانایی تولید {{convert|192|hp|kW|0}} نیرو و {{convert|260|Nm|lbft|0}} گشتاور است که به کمک یک [[جعبه‌دنده متغیر پیوسته|جعبه‌دندهٔ ۱۰ سرعتهٔ متغیر پیوسته]] (CVT) یا یک نمونهٔ ۶ سرعتهٔ دستی نیروی تولیدی را به چرخ‌ها منتقل می‌کند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=9932-en|عنوان=2018 Honda Accord Press Kit - Powertrain - Honda.com|وبگاه=news.honda.com|بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> از ماه دسامبر سال ۲۰۱۷، یک موتور ۲٫۰ لیتری چهارسیلندر وی‌تک توربو نیز بعنوان گرینهٔ انتخابی در دسترس خریداران قرار گرفت. این موتور، که جایگزین موتور ۶ سیلندر وی‌شکل استفاده شده در نسل قبلی شده‌است، بر اساس موتور نصب شده بر روی [[هوندا سیویک تیپ آر]] طراحی شده‌است؛ با این تفاوت که موتور مورد استفاده در آکورد از یک توربوشارژر کوچکتر و یک میل‌سوپاپ معمولی بهره‌مند است.<ref>{{یادکرد خبر|نویسنده=Clifford Atiyeh|نشانی=https://www.caranddriver.com/news/a-tale-of-two-2-0-liters-comparing-the-turbo-four-in-hondas-new-accord-and-the-civic-type-r|عنوان=A Tale of Two 2.0-Liters: Comparing the Turbo Four in Honda’s New Accord and the Civic Type R {{!}} News {{!}} Car and Driver|کوشش=Car and Driver|تاریخ=۳ اکتبر ۲۰۱۷|بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> توان تولیدی این پیشرانه برابر با {{convert|252|hp|kW|0}} و گشتاور آن {{convert|370|Nm|lb.ft|0}} می‌باشد که این نیرو به کمک همان جعبه‌دنده‌های ۶ سرعتهٔ دستی با ۱۰ سرعتهٔ خودکار به محور خودرو و سپس به چرخ‌ها منتقل می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hondanews.com/releases/2018-accord-specifications-features|عنوان=2018 Accord Specifications & Features|وبگاه=hondanews.com|تاریخ=۱۶ مارس ۲۰۱۸|بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref> در نسل دهم آکورد، این خودرو به‌طور انحصاری در قالب یک خودرو سدان عرضه می‌شود و تولید مدل کوپه متوقف شده‌است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = Alisa Priddle|نشانی=https://www.motortrend.com/cars/honda/accord/2018/2018-honda-accord-first-look-lower-wider-shorter/ |عنوان= 2018 Honda Accord first look: lower, wider, shorter| ناشر = [[موتور ترند|Motor Trend]]|تاریخ = ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۷|تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref>
از نسل دهم هوندا آکورد در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۷ رونمایی شد.<ref>{{cite press release |url=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=9800-en |title=2018 Honda Accord World Debut |publisher=American Honda Motor |date= July 18, 2017 |accessdate=18 March 2019}}</ref> تولید این نسل در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷ و فروش آن در ایالات متحده در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۷ و با عنوان مدل سال ۲۰۱۸ آغاز شد.<ref>{{Cite Web |url=https://www.fool.com/investing/2017/10/18/honda-sharpens-its-2018-accord-to-steal-suv-sales.aspx |title=Honda Sharpens Its All-New 2018 Accord to Steal SUV Sales |author=John Rosevear |publisher=The Motley Fool |date=18 October 2017 |accessdate=22 April 2019}}</ref> این نسل همچنین در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷ وارد بازار کانادا شد.<ref>{{Cite Web|url=http://www.cambridgecenterhonda.com/completely-redesigned-2018-honda-accord-to-arrive-at-dealerships-this-fall/ |title=Completely Redesigned 2018 Honda Accord to Arrive At Dealerships This Fall |publisher=Cambridge center Honda |date=6 October 2017|accessdate=22 April 2019}}</ref> در تمامی مدل‌های این نسل از سیستم کنترل حرکت بین خطوط هوندا با نام «هوندا سنسینگ» استفاده شده‌است<ref name=motortrend_firsttest>{{Cite Web |author =Markus |url=https://www.motortrend.com/cars/honda/accord/2018/2018-honda-accord-first-test/ |title=2018 Honda Accord first test| publisher = ''[[موتور ترند|Motor Trend]]'' |date =2 October 2017 |accessdate=22 April 2019}}</ref> و پیشرانهٔ پایهٔ در نظر گرفته‌شده برای این خودرو یک موتور ۱٫۵ لیتری وی‌تک [[توربوشارژر|توربو]] چهارسیلندر با توانایی تولید {{convert|192|hp|kW|0}} نیرو و {{convert|260|Nm|lbft|0}} گشتاور است که به کمک یک [[جعبه‌دنده متغیر پیوسته|جعبه‌دندهٔ ۱۰ سرعتهٔ متغیر پیوسته]] (CVT) یا یک نمونهٔ ۶ سرعتهٔ دستی نیروی تولیدی را به چرخ‌ها منتقل می‌کند.<ref>{{Cite Web|url=http://news.honda.com/newsandviews/article.aspx?id=9932-en|title=2018 Honda Accord Press Kit - Powertrain - Honda.com|website=news.honda.com|accessdate=22 April 2019}}</ref> از ماه دسامبر سال ۲۰۱۷، یک موتور ۲٫۰ لیتری چهارسیلندر وی‌تک توربو نیز بعنوان گرینهٔ انتخابی در دسترس خریداران قرار گرفت. این موتور، که جایگزین موتور ۶ سیلندر وی‌شکل استفاده شده در نسل قبلی شده‌است، بر اساس موتور نصب شده بر روی [[هوندا سیویک تیپ آر]] طراحی شده‌است؛ با این تفاوت که موتور مورد استفاده در آکورد از یک توربوشارژر کوچکتر و یک میل‌سوپاپ معمولی بهره‌مند است.<ref>{{cite news|author=Clifford Atiyeh|url=https://www.caranddriver.com/news/a-tale-of-two-2-0-liters-comparing-the-turbo-four-in-hondas-new-accord-and-the-civic-type-r|title=A Tale of Two 2.0-Liters: Comparing the Turbo Four in Honda’s New Accord and the Civic Type R {{!}} News {{!}} Car and Driver|publisher=Car and Driver|date=3 October 2017|accessdate=22 April 2019}}</ref> توان تولیدی این پیشرانه برابر با {{convert|252|hp|kW|0}} و گشتاور آن {{convert|370|Nm|lb.ft|0}} می‌باشد که این نیرو به کمک همان جعبه‌دنده‌های ۶ سرعتهٔ دستی با ۱۰ سرعتهٔ خودکار به محور خودرو و سپس به چرخ‌ها منتقل می‌شود.<ref>{{Cite Web|url=https://hondanews.com/releases/2018-accord-specifications-features|title=2018 Accord Specifications & Features|website=hondanews.com|date=16 March 2018|accessdate=22 April 2019}}</ref> در نسل دهم آکورد، این خودرو به‌طور انحصاری در قالب یک خودرو سدان عرضه می‌شود و تولید مدل کوپه متوقف شده‌است.<ref>{{Cite Web |author = Alisa Priddle|url=https://www.motortrend.com/cars/honda/accord/2018/2018-honda-accord-first-look-lower-wider-shorter/ |title= 2018 Honda Accord first look: lower, wider, shorter| publisher= [[موتور ترند|Motor Trend]]|date =14 July 2017|accessdate=22 April 2019}}</ref>


آکورد نسل دهم مخصوص بازارهای [[انجمن ملل آسیای جنوب شرقی|کشورهای جنوب شرق آسیا]] در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۸ و در نمایشگاه خودروی بین‌المللی تایلند رونمایی شد.<ref>https://paultan.org/2018/11/29/new-honda-accord-previewed-in-thailand-2019-launch/</ref> فروش این خودرو در تایلند از ماه مارس ۲۰۱۹، و پس از معرفی این خودرو به بازار در نمایشگاه خودروی بین‌المللی بانکوک در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۷، آغاز شد.<ref>{{یادکرد وب |نشانی = https://www.zigwheels.my/car-news/honda-to-launch-the-2019-accord-in-thailand-next-month |عنوان =Honda to launch the 2019 Accord in Thailand next month | ناشر = Zigwheels |تاریخ = ۱ مارس ۲۰۱۹ |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده =Danny Tan |نشانی=https://paultan.org/2019/03/20/2019-honda-accord-launched-in-thailand-1-5l-turbo-2-0l-hybrid-from-rm192k-to-rm231k/ |عنوان=2019 Honda Accord launched in Thailand | ناشر = Paultan |تاریخ = ۲۰ مارس ۲۰۱۹ |تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref> انتظار می‌رود این خودرو پس از معرفی در [[نمایشگاه خودروی بین‌المللی اندونزی]] در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۱۹، به بازار اندونزی و در ماه مهٔ ۲۰۱۹ به بازار استرالیا عرضه شود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده۱ =Tony O’Kane|نویسنده۲= |نشانی=https://www.whichcar.com.au/car-news/next-honda-accord-will-be-no-bargain|عنوان=Next Honda Accord will be no bargain| ناشر = ''WhichCar'' |تاریخ = ۱۴ مارس ۲۰۱۹|تاریخ بازبینی=۲۹ فروردین ۱۳۹۸ }}</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= |عنوان=Pengantar Honda Accord 2019| |ترجمه عنوان=Introduction to the 2019 Honda Accord| ناشر =''CINTAMOBIL'' |تاریخ =۹ فوریه ۲۰۱۹ |تاریخ بازبینی= ۲۹ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
آکورد نسل دهم مخصوص بازارهای [[انجمن ملل آسیای جنوب شرقی|کشورهای جنوب شرق آسیا]] در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۸ و در نمایشگاه خودروی بین‌المللی تایلند رونمایی شد.<ref>https://paultan.org/2018/11/29/new-honda-accord-previewed-in-thailand-2019-launch/</ref> فروش این خودرو در تایلند از ماه مارس ۲۰۱۹، و پس از معرفی این خودرو به بازار در نمایشگاه خودروی بین‌المللی بانکوک در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۷، آغاز شد.<ref>{{Cite Web |url = https://www.zigwheels.my/car-news/honda-to-launch-the-2019-accord-in-thailand-next-month |title =Honda to launch the 2019 Accord in Thailand next month | publisher = Zigwheels |date =1 March 2019 |accessdate=22 April 2019}}</ref><ref>{{Cite Web |author =Danny Tan |url=https://paultan.org/2019/03/20/2019-honda-accord-launched-in-thailand-1-5l-turbo-2-0l-hybrid-from-rm192k-to-rm231k/ |title=2019 Honda Accord launched in Thailand | publisher = Paultan |date =2 March 2019 |accessdate=22 April 2019}}</ref> انتظار می‌رود این خودرو پس از معرفی در [[نمایشگاه خودروی بین‌المللی اندونزی]] در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۱۹، به بازار اندونزی و در ماه مهٔ ۲۰۱۹ به بازار استرالیا عرضه شود.<ref>{{Cite Web |author1=Tony O’Kane|author2= |url=https://www.whichcar.com.au/car-news/next-honda-accord-will-be-no-bargain|title=Next Honda Accord will be no bargain| publisher = ''WhichCar'' |date =14 March 2019|accessdate=22 April 2019 }}</ref><ref>{{Cite Web |author = |url=https://cintamobil.com/review-mobil/review-honda-accord-turbo-2019-aid768 |title=Pengantar Honda Accord 2019| |trans-title=Introduction to the 2019 Honda Accord| publisher =''CINTAMOBIL'' |date =9 February 2019 |accessdate= 22 April 2019}}</ref>


{{پاک‌کن}}
{{پاک‌کن}}
خط ۵۷۳: خط ۵۷۳:
== جایزه‌ها ==
== جایزه‌ها ==
{{فهرست گلوله‌ای
{{فهرست گلوله‌ای
|«خودروی وارداتی سال» مجلهٔ ''[[موتور ترند]]'' سال ۱۹۹۴<ref name=MTimport1994>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.motortrend.com/oftheyear/car/import_car_of_the_year_winners/index.html |عنوان=Motor Trend Import Cars of the Year Complete Winners List |ناشر=Motor Trend |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|«خودروی وارداتی سال» مجلهٔ ''[[موتور ترند]]'' سال ۱۹۹۴<ref name=MTimport1994>{{Cite Web|url=http://www.motortrend.com/oftheyear/car/import_car_of_the_year_winners/index.html |title=Motor Trend Import Cars of the Year Complete Winners List |publisher=Motor Trend |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|خودروی سال منتخب ژاپن در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jcoty.org/ |عنوان=日本カー・オブ・ザ・イヤー 2008–2009 公式サイト |ناشر=Jcoty.org |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|خودروی سال منتخب ژاپن در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲<ref>{{Cite Web|url=http://www.jcoty.org/ |title=日本カー・オブ・ザ・イヤー 2008–2009 公式サイト |publisher=Jcoty.org |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|«خودروی سال» مجلهٔ ''درایو'' در سال ۲۰۰۸<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://news.drive.com.au/drive/motor-news/dcoty-2008-the-overall-winner--honda-accord-v6-20081126-14607.html |عنوان=DCOTY 2008: The Overall Winner – Honda Accord V6 |ناشر=Drive.com.au |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷|پیوند مرده=yes |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20130224091228/http://news.drive.com.au/drive/motor-news/dcoty-2008-the-overall-winner--honda-accord-v6-20081126-14607.html |تاریخ بایگانی=۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۳}}</ref>
|«خودروی سال» مجلهٔ ''درایو'' در سال ۲۰۰۸<ref>{{Cite Web|url=http://news.drive.com.au/drive/motor-news/dcoty-2008-the-overall-winner--honda-accord-v6-20081126-14607.html |title=DCOTY 2008: The Overall Winner – Honda Accord V6 |publisher=Drive.com.au |accessdate=22 April 2019|deadurl=yes |archive-url=https://web.archive.org/web/20130224091228/http://news.drive.com.au/drive/motor-news/dcoty-2008-the-overall-winner--honda-accord-v6-20081126-14607.html |archive-date=24 February 2013}}</ref>
|خودروی سال آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۹<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://sacarfan.co.za/2009/03/honda-accord-wins-sa-car-of-the-year-2009/ |عنوان=Honda Accord Wins SA Car of the Year 2009 |publisher=SACarFan.co.za |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷|پیوند مرده=yes |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20090325094311/http://www.sacarfan.co.za/2009/03/honda-accord-wins-sa-car-of-the-year-2009/ |تاریخ بایگانی=۲۵ مارس ۲۰۰۹}}</ref>
|خودروی سال آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۹<ref>{{Cite Web|url=http://sacarfan.co.za/2009/03/honda-accord-wins-sa-car-of-the-year-2009/ |title=Honda Accord Wins SA Car of the Year 2009 |publisher=SACarFan.co.za |accessdate=22 April 2019|deadurl=yes |archive-url=https://web.archive.org/web/20090325094311/http://www.sacarfan.co.za/2009/03/honda-accord-wins-sa-car-of-the-year-2009/ |archive-date=25 March 2009}}</ref>
|وبگاه ''JB car pages'' آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۱ را با اهدای ۴٫۵ ستاره از ۵ ستاره، بعنوان بهترین خودرو در کلاس خود انتخاب کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |عنوان=Honda Accord Reviews & News |ناشر=JB car pages |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|website ''JB car pages'' آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۱ را با اهدای ۴٫۵ ستاره از ۵ ستاره، بعنوان بهترین خودرو در کلاس خود انتخاب کرد.<ref>{{Cite Web|url=http://www.jbcarpages.com/honda/accord/ |title=Honda Accord Reviews & News |publisher=JB car pages |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|«خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۳<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=https://www.newswire.ca/news-releases/2013-ajac-awards---honda-accord-sedan-named-2013-canadian-car-of-the-year-511956761.html |عنوان=2013 AJAC Awards - Honda Accord Sedan named 2013 Canadian Car of the Year | ناشر = ''Newswire'' |تاریخ = ۴ فوریه ۲۰۱۳ |تاریخ بازبینی= ۲۸ فروردین ۱۳۹۸}}</ref>
|«خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۳<ref>{{Cite Web |author = |url=https://www.newswire.ca/news-releases/2013-ajac-awards---honda-accord-sedan-named-2013-canadian-car-of-the-year-511956761.html |title=2013 AJAC Awards - Honda Accord Sedan named 2013 Canadian Car of the Year | publisher = ''Newswire'' |date =4 February 2013 |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|«خودروی سبز سال» در ایالات متحده در سال ۲۰۱۴<ref>{{یادکرد خبر|نویسنده=Alisa Priddle|عنوان=Honda Accord named Green Car of the Year |نشانی=https://www.usatoday.com/story/driveon/2013/11/21/green-car-2014/3661117/ |کوشش=USA Today|تاریخ=۲۱ نوامبر ۲۰۱۳ |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|«خودروی سبز سال» در ایالات متحده در سال ۲۰۱۴<ref>{{cite news|author=Alisa Priddle|title=Honda Accord named Green Car of the Year |url=https://www.usatoday.com/story/driveon/2013/11/21/green-car-2014/3661117/ |publisher=USA Today|date=21 November 2013 |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|خودروی سال آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۸<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://northamericancaroftheyear.org/2018-nactoy-winners-announced/ |عنوان=The North American Car, Utility and Truck of the Year Awards Names Honda Accord, Volvo XC60, Lincoln Navigator 2018 Winners |ناشر=northamericancaroftheyear.org |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|خودروی سال آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۸<ref>{{Cite Web|url=https://northamericancaroftheyear.org/2018-nactoy-winners-announced/ |title=The North American Car, Utility and Truck of the Year Awards Names Honda Accord, Volvo XC60, Lincoln Navigator 2018 Winners |publisher=northamericancaroftheyear.org |accessdate=22 April 2019}}</ref>
|«خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۸<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.newswire.ca/news-releases/ajac-announces-the--2018-canadian-car-of-the-year-and-2018-canadian-utility-vehicle-of-the-year-674178513.html |عنوان=AJAC Announces the 2018 Canadian Car of the Year and 2018 Canadian Utility Vehicle of the Year |ناشر=newswire.ca |بازبینی=۲۷ اسفند ۱۳۹۷}}</ref>
|«خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۸<ref>{{Cite Web|url=https://www.newswire.ca/news-releases/ajac-announces-the--2018-canadian-car-of-the-year-and-2018-canadian-utility-vehicle-of-the-year-674178513.html |title=AJAC Announces the 2018 Canadian Car of the Year and 2018 Canadian Utility Vehicle of the Year |publisher=newswire.ca |accessdate=22 April 2019}}</ref>
}}
}}


نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۴۵

برای دیگر کاربردها، هوندا آکورد (ابهام‌زدایی) را ببینید.
هوندا آکورد
Honda Accord
هوندا آکورد ۲۰۱۸
دید کلی
شرکتهوندا
تولید۱۹۷۶ تا کنون
بدنه و شاسی
کلاسخودروی کامپکت (۱۹۷۶–۱۹۸۹)
خودروی اندازه متوسط و بزرگ (۱۹۹۰ تا کنون)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو

هوندا آکورد (به انگلیسی: Honda Accord؛ به ژاپنی: ホンダ・アコード) یک سری خودرو است که از سال ۱۹۷۶ تا کنون توسط شرکت هوندا ساخته می‌شود و نام آن بیشتر با مدل سدان این سری شناخته شده‌است. این خودرو یکی از پرفروش‌ترین خودروهای ایالات متحده از سال ۱۹۸۹ تا کنون بوده‌است. نام آکورد در سراسر جهان بر روی طیف متنوعی از خودروها شامل کوپه‌ها، استیشن‌ها، هاچ‌بک‌ها و یک مدل کراس‌اوور استفاده شده‌است.

پیشینه

در زمان آغاز تولید، هوندا مدل آکورد را در کلاس‌های مختلفی به بازار عرضه کرد، و خودروهایی که همزمان با نام آکورد در مناطق مختلف جهان به فروش می‌رسیدند، اساساً با یکدیگر متفاوت بودند. این مدل در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک خودروی کامپکت هاچ‌بک به بازار عرضه شد، گرچه مدل‌های سدان، کوپه و استیشن نیز در سال ۱۹۸۹ به مجموعهٔ آکورد افزوده شدند. با معرفی نسل ششم در دههٔ ۱۹۹۰، آکورد وارد کلاس خودروهای متوسط شد و برای رقابت با رقیبان دیگر در بازار جهانی، با بدنه‌های مختلفی که همه از یک شاسی مشترک بهره می‌بردند به بازار عرضه شد. شرکت هوندا در زمان معرفی نسل هشتم به بازارهای آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۷، تصمیم بر این گرفت که این خودرو را در اندازهٔ بزرگتری تولید کند.[۱] در نتیجهٔ این تصمیم، و با توجه به استانداردهایی که سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA) در کلاس‌بندی خودروها تعریف کرده‌است، آکورد از کلاس خودروهای متوسط به کلاس خودروهای بزرگ منتقل شد؛[۲] در حالی که مدل کوپهٔ آن همچنان در دسته‌بندی متوسط قرار می‌گرفت. در سال ۲۰۱۳ نسل هشتم هوندا آکورد با ابعاد خارجی کوچک‌تر (۳٫۴ متر مکعب (۱۱۹ فوت مکعب)) دوباره در دستهٔ خودروهای متوسط قرار گرفت، و در نهایت نسل دهم آکورد، که از سال ۲۰۱۸ تا کنون در حال تولید است، با اندکی افزایش در ابعاد بیرونی (۳٫۵ متر مکعب (۱۲۳ فوت مکعب)) باز هم در کلاس خودروهای بزرگ قرار گرفته‌است.

در سال ۱۹۸۲ با تولید آکورد در کارخانهٔ خودروسازی هوندا در ماریسویل، اوهایو، این خودرو اولین خودروی ژاپنی تولید شده در خاک ایالات متحده لقب گرفت. آکورد به‌طور ویژه در ایالات متحده به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت، از جمله این افتخارات می‌توان به حفظ جایگاه پرفروش‌ترین خودروی ژاپنی برای ۱۶ سال (۱۹۸۲–۹۷)، کسب جایگاه اول فروش در میان هم‌رده‌های خودش در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱، و فروش بیش از ۱۰ میلیون دستگاه از زمان اولین عرضه در بازار ایالات متحده اشاره کرد.[۳] هوندا آکورد بر اساس آزمایش‌های متعدد انجام شده طی سالیان گذشته، به عنوان یکی از قابل اطمینان‌ترین خودروهای جهان شناخته شده،[۴] و با ۳۰ بار حضور در فهرست ۱۰ خودروی برتر کار اند درایور، رکورددار حضور در این فهرست می‌باشد.[۵]

هوندا آکورد از ابتدا تا به حال در ۱۰ نسل تولید گردیده‌است که عبارتند از:[۶]

  • نسل اول (سال ۱۹۷۶ میلادی تا سال ۱۹۸۱ میلادی)
  • نسل دوم (سال ۱۹۸۲ میلادی تا سال ۱۹۸۵ میلادی)
  • نسل سوم (سال ۱۹۸۶ میلادی تا سال ۱۹۸۹ میلادی)
  • نسل چهارم (سال ۱۹۹۰ میلادی تا سال ۱۹۹۳ میلادی)
  • نسل پنجم (سال ۱۹۹۴ میلادی تا سال ۱۹۹۷ میلادی)
  • نسل ششم (سال ۱۹۹۸ میلادی تا سال ۲۰۰۲ میلادی)
  • نسل هفتم (سال ۲۰۰۳ میلادی تا سال ۲۰۰۷ میلادی)
  • نسل هشتم (سال ۲۰۰۸ میلادی تا سال ۲۰۱۲ میلادی)
  • نسل نهم (سال ۲۰۱۳ میلادی تا سال ۲۰۱۷ میلادی)
  • نسل دهم (سال ۲۰۱۸ میلادی)

نسل اول (۱۹۷۶–۱۹۸۱)

نسل اول
سری اس‌جی-اس‌ام
دید کلی
تولید۱۹۷۶–۱۹۸۱
مونتاژکارخانهٔ هوندا در سایاما، سایتاما، ژاپن
جاکارتای شمالی، اندونزی (پی‌تی. پراسپکت موتور)
جوهور بهرو، مالزی (OASB)[۷]
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۳ در هاچ‌بک
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٫۶ لیتری ئی‌ال۱ آی۴
۱٫۶ لیتری ئی‌اف آی۴
۱٫۶ لیتری ئی‌پی آی۴
۱٫۸ لیتری ئی‌کی۱ آی۴
جعبه‌دنده۲ دندهٔ خودکار
۳ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۳۸۰ میلیمتر (۹۴ اینچ) سدان
درازا۴٬۴۵۰ میلیمتر (۱۷۵ اینچ) سدان
پهنا۱٬۶۲۰ میلیمتر (۶۴ اینچ) سدان
بلندی۱٬۳۶۰ میلیمتر (۵۴ اینچ) سدان
وزن خالص۹۴۵ کیلوگرم (۲٬۰۸۳ پوند)
هاچ‌بک
سدان

نسل اول هوندا آکورد در تاریخ ۷ مهٔ ۱۹۷۶ و در قالب یک خودروی هاچ‌بک ۳ در با نیروی خروجی ۶۸ اسب بخار (۵۱ کیلووات)، فاصلهٔ بین دو محور ۲٬۳۸۰ میلیمتر (۹۴ اینچ)، و با وزن ۹۱۵ کیلوگرم (۲٬۰۱۷ پوند) معرفی شد.[۸][۹] مدل‌های عرضه شده در بازار ژاپن دارای توان خروجی ۷۹ اسب بخار (۵۹ کیلووات) بودند.[۱۰] برای همگام شدن با مقررات جدید آلاینده‌ها که به تازگی در ژاپن به تصویب رسیده‌بود، شرکت هوندا پیشرانهٔ آکورد را به تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی مجهز کرد. آکورد با توجه به اندازهٔ متوسط و مصرف سوخت به‌صرفه و اقتصادی، با فروش خوبی مواجه شد و همچنین اولین خودروی سدان ژاپنی بود که امکاناتی همچون صندلی‌هایی با روکش پارچه‌ای، دورشمار موتور، تایمر برف‌پاک‌کن و رادیوی ای‌ام/اف‌ام به‌طور استاندارد بر روی آن ارائه می‌شد.[۸] در سال ۱۹۷۸ یک مدل ال‌ایکس به سری هاچ‌بک آکورد اضافه شد[۱۱] که دارای امکانات جدیدی همچون سامانهٔ تهویهٔ مطبوع، ساعت دیجیتال و فرمان هیدرولیک بود.[۸] تا قبل از اینکه آکورد و یک مدل دیگر از هوندا به نام پرلود وارد بازار شوند، فرمان هیدرولیک بر روی خودروهایی با حجم موتور کمتر از دو لیتر نصب نمی‌شد.[۱۲] خریداران ژاپنی این خودرو نسبت به خریداران هوندا سیویک، که هم حجم موتور کمتری داشت و هم از نظر ابعاد بیرونی کوچک‌تر بود، ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتری بودند.

در ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ (یک سال پس از عرضه در بازار ایالات متحده) یک مدل ۴ در سدان به سری آکورد اضافه شد و با بهبود موتور ۱٬۵۹۹ سی‌سی ئی‌اف۱، قدرت آن به ۷۲ اسب بخار (۵۴ کیلووات) رسید؛[۸][۱۳] در بازارهای مهم‌تر این موتور با یک موتور ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ جایگزین شد. در سال ۱۹۸۰ یک جعبه دندهٔ ۳ دندهٔ تمام خوکار جایگزین نمونهٔ قدیمی‌تر ۲ سرعتهٔ نیمه خودکاری شد که خریداران می‌توانستند هنگام خرید، سفارش نصب آن را بر روی خودرو بدهند (تا مدل سال ۱۹۸۳، جعبه‌دندهٔ چهار سرعتهٔ اتوماتیک بر روی آکورد نصب نشد).[۱۴] در نمونه‌هایی که برای عرضه در بازار آمریکای شمالی تولید شدند، تغییرات اندکی در طراحی سپرها، جلوپنجره و چراغ‌های عقب ایجاد شد[۱۴] و آینه‌های جانبی برقی نیز برای مدل‌های ۴ در (از جنس فلز کروم) و ۳ در (از جنس پلاستیک مشکی) به فهرست امکانات اضافه شدند. همچنین برچسب سی‌وی‌سی‌سی نیز از روی بدنه خودرو حذف شد، اما این تکنولوژی همچنان در ساخت پیشرانهٔ آکورد مورد استفاده قرار گرفت.

در آمریکای شمالی، مدل سال ۱۹۸۱ تنها با چند تغییر ظاهری نظیر تودوزی‌ها و ترکیب رنگ‌های جدید وارد بازار شد.[۱۵] بژ نیوورنو (کد رنگ Y-39) با عاجی اسلو (کد رنگ YR-43) جایگزین شد و رنگ‌های قهوه‌ای سوخته و برنزی متالیک از فهرست رنگ‌ها حذف شدند. اندکی بعد، مدل اس‌ئی نیز به سری آکورد اضافه شد که دارای تودوزی چرم طبیعی و شیشه بالابرهای برقی بود و تمام مدل‌ها شامل هاچ‌بک، سدان، ال‌ایکس و اس‌ئی به آینه‌های جانبی برقی کوچک‌تر از جنس پلاستیک مشکی مجهز شدند. آمپر پشت فرمان مورد بازبینی قرار گرفت و نشانه‌های تصویری جایگزین چراغ‌ها و علائم هشداردهندهٔ نوشتاری شدند. دسته‌دندهٔ قدیمی به کار رفته در مدل‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ نیز با یک دسته‌دندهٔ جدید با فنر قوی‌تر جهت جلوگیری از درگیر شدن ناخواستهٔ دنده عقب جایگزین شد. در سال ۱۹۸۱ نیروی خروجی موتور ۱٫۸ لیتری استفاده شده در خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی به ۶۸ اسب بخار (۵۱ کیلووات) کاهش داده شد.[۱۵]

نسل دوم (۱۹۸۱–۱۹۸۵)

نسل دوم
سری اس‌وای/اس‌زد/ای‌سی/ای‌دی
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا ویگور (در ژاپن)
تولید۱۹۸۱–۱۹۸۵
مونتاژسایاما، سایتاما، ژاپن
ماریسویل، اوهایو، ایالات متحده (خط تولید ماریسویل)
نلسون، نیوزلند (هوندا نیوزلند)
جاکارتای شمالی، اندونزی (پی‌تی. پراسپکت موتور)
جوهور بهرو، مالزی (OASB)
طراحیوکیو کوراشو (۱۹۷۹)[۱۶]
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۳ در هاچ‌بک
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٬۵۹۸ سی‌سی ئی‌وای ۱۲ سوپاپ آی۴ (چهرهٔ جدید)
۱٬۶۰۲ سی‌سی ئی‌ال۱ آی۴ (۱۹۸۱–۱۹۸۳)
۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ آی۴ (۱۹۸۱–۱۹۸۳)
۱٬۸۲۹ سی‌سی ئی‌اس۲ ۱۲ سوپاپ آی۴ (چهرهٔ جدید)
۱٬۸۲۹ سی‌سی ئی‌اس۳ ۱۲ سوپاپ انژکتوری آی۴ (۱۹۸۴–۱۹۸۵)
جعبه‌دنده۳ دندهٔ اتوماتیک
۴ دندهٔ اتوماتیک
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۴۵۰ میلیمتر (۹۶ اینچ) سدان
درازا۴٬۴۱۰ میلیمتر (۱۷۴ اینچ) سدان
پهنا۱٬۶۵۰ میلیمتر (۶۵ اینچ) سدان
بلندی۱٬۳۷۵ میلیمتر (۵۴ اینچ) سدان
وزن خالص۹۸۴ کیلوگرم (۲٬۱۶۹ پوند) (سدان)[۱۷]
۹۶۶ کیلوگرم (۲٬۱۳۰ پوند) (هاچ‌بک)
سدان مخصوص بازار اروپا (قبل از تغییر چهره)
سدان مخصوص بازار اروپا (قبل از تغییر چهره)
هاچ‌بک (قبل از تغییر چهره)
نمای داخلی (قبل از تغییر چهره)

نسل دوم هوندا آکورد که در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۱ وارد بازارهای ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی شد، به عنوان اولین خودروی ژاپنی شناخته می‌شود که در خاک ایالات متحده تولید شد.[۸][۱۸] این نسل علاوه بر ژاپن، در خط تولید شرکت هوندا در ماریسویل، اوهایو نیز تولید می‌شد. همچنین از اولین سال ورود به بازار آمریکا، نسل دوم سری آکورد لقب پرفروش‌ترین سری خودرو را به خود اختصاص داد و این جایگاه را تا ۱۵ سال برای خود حفظ کرد.[۱۹][۲۰] همزمان با آکورد، هوندا یک مدل مشابه آکورد را با نام هوندا ویگور در ژاپن معرفی کرد.[۲۱] این موضوع به هوندا اجازه داد تا این محصول را از طریق دو کانال فروش مختلف بفروشد. این دو کانال عبارت بودند از هوندا کلیو که وظیفهٔ فروش آکورد را بر عهده داشت و هوندا ورنو که کار آن به فروش رساندن مدل ویگور بود.[۲۲]

نسل دوم با وجود طراحی داخلی و خارجی مدرن‌تر، از لحاظ فنی شباهت‌های بسیاری به نسل قبل داشت. از جمله موارد مشترک با نسل قبل می‌توان به استفاده از همان پیشرانهٔ ۱٬۷۵۱ سی‌سی ئی‌کی۱ با تکنولوژی سی‌وی‌سی‌سی اشاره کرد.[۲۳] بر اساس مجموعه آزمایش‌های دولت ژاپن برای سنجش آلاینده‌های خروجی موتور، مدل‌هایی از آکورد که از جعبه دندهٔ دستی و کاربوراتورهای سی‌وی‌سی‌سی استفاده می‌کردند، دارای مصرف سوخت ۷٫۳ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۳۲ مایل بر گالون آمریکایی) در شهر، و ۴٫۳ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۵ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه با سرعت ثابت ۶۰ کیلومتر بر ساعت بودند.[۲۴]

این نسل دارای امکاناتی مانند تودوزی جیر، کف‌پوش‌های مخملی و تزئینات داخلی از جنس کروم بود که در آن زمان طرفداران بسیاری داشتند.[۸] یکی از امکانات ویژه و قابل سفارش بر روی آکورد ۱۹۸۱، الکترو ژیروکیتور بود که درواقع اولین سامانهٔ مسیریاب برای خودروها در جهان بود.[۲۵][۲۶] مدل‌های این نسل از آکورد در رنگ‌های نقره‌ای، آبی آسمانی و بژ قابل سفارش بودند. مدل هاچ‌بک ال‌ایکس دارای یک ساعت دیجیتال بر روی داشبورد و همچنین با توجه به وزن کمتر، دارای مصرف سوخت کمتری بود.[۲۷]

با توجه به مقرراتی که در ایالات متحده برای سیستم روشنایی خودروها وضع شده بود، تمام خودروها باید به چراغ‌های بازتابی آلومینیومی با اندازه و شکل استاندارد مجهز می‌شدند. به همین دلیل آکوردهای ساخته شده برای فروش در ایالات متحده به چهار چراغ مستطیل‌شکل مجهز شدند، در حالی که نمونه‌های مخصوص بازارهای خارج از آمریکا از چراغ‌های قابل تعویض با طراحی آئرودینامیک استفاده می‌کردند. (به تصاویر مدل‌های ویژهٔ بازار اروپا دقت کنید) دیگر امکانات مربوط به چراغ‌ها و روشنایی، شبرنگ‌ها و نشانگرهای جانبی کهربایی در جلو و قرمز در عقب برای مدل‌های بازار آمریکا، و چراغ‌شور جلو و چراغ مه‌شکن قرمز در عقب برای بازار اروپا را شامل می‌شد. آکوردهایی که برای عرضه در بازار ژاپن ساخته شدند، نسبت به مدل‌های موجود در دیگر بازارها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی بودند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به ارتفاع قابل تنظیم سیستم تعلیق و آینه‌های جانبی نصب‌شده بر روی گلگیرهای جلو اشاره کرد.[۲۸]

در سال ۱۹۸۳، شرکت هوندا برای بروزرسانی جعبه دندهٔ ۳ سرعتهٔ اتوماتیک، آن را با یک نمونهٔ ۴ سرعتهٔ اتوماتیک جایگزین کرد که این بروزرسانی پیشرفت مهمی در جعبه دندهٔ آکورد محسوب می‌شد. در عین حال جعبه دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی نیز بدون تغییر باقی ماند.[۸][۲۹] نمایشگر سرعت آکورد که در نسخهٔ قبلی تا ۱۳۶ کیلومتر بر ساعت درجه‌بندی شده بود، با مدل جدیدتری جایگزین شد که قابلیت نمایش سرعت تا ۱۹۲ کیلومتر بر ساعت را داشت. مدل اس‌ئی (Special Edition) دارای امکاناتی بود که از جملهٔ آن‌ها می‌توان از تودوزی چرم، شیشه‌بالابرها و سقف بازشوی برقی و قفل مرکزی نام برد. همچنین رنگ خاکستری نیز به رنگ‌های قابل انتخاب اضافه شد. در بخش پیشرانه نیز موتور بهبود یافتهٔ ئی‌کی-۲، که همچنان از سیستم سوخت‌رسانی کاربوراتوری استفاده می‌کرد، جایگزین موتور قبلی، یعنی ئی‌کی-۱ شد.[۳۰]

تازه‌سازی در سال ۱۹۸۳ (مدل سال ۱۹۸۴)

سدان مخصوص بازار اروپا (بعد از تغییر چهره)
هاچ‌بک (بعد از تغییر چهره)

در سال ۱۹۸۳، آکوردهایی که در غرب ایالات متحده به فروش می‌رسیدند در کارخانهٔ تازه تأسیس هوندا در ماریسویل و با کیفیتی یکسان با نمونه‌های تولید شده در ژاپن، ساخته می‌شدند.[۱۱] در ماه ژوئیهٔ سال ۱۹۸۳ بدنهٔ هوندا آکورد برای مدل سال ۱۹۸۴ از نو طراحی شد و دماغهٔ آن کمی به سمت پایین متمایل شد. یک پیشرانهٔ جدید با ۱۲ سوپاپ و سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی نیز برای این مدل در نظر گرفته شد.[۳۱] برای خودروهای عرضه شده در تمام بازارهای جهان، یک موتور ۱٫۶ لیتری (ئی‌وای) و همچنین موتور ئی‌اس-۲ با حجم ۱٬۸۲۹ سی‌سی که در سایهٔ محدودیت‌های فدرال قابلیت تولید نیرویی معادل ۸۶ اسب بخار (۶۴ کیلووات) را داشت، در دسترس بودند.[۳۲][۳۳] شبرنگ‌های کناری روی سپر عقب به بخش کناری چراغ‌های اصلی عقب منتقل شدند و برای خودروهای بازار اروپا نیز چراغ راهنمای جانبی جدیدی بر روی گلگیر جلو و درست پشت فضای چرخ‌های جلو در نظر گرفته شد. مقررات اجباری در آمریکا برای اندازه و شکل چراغ‌های جلوی خودروها در اواخر سال ۱۹۸۳ لغو شد، اما آکوردهای مخصوص بازار آمریکای شمالی تا سال ۱۹۸۹ و قبل از معرفی نسل چهارم هوندا آکورد همچنان از چراغ‌های بازتابی آلومینیومی استفاده می‌کردند.

مدل ال‌ایکس شامل امکانات اضافه‌ای نسبت به مدل استاندارد بود که از جملهٔ این امکانات می‌توان به تزئینات داخلی و تودوزی از جنس مخمل، پخش کاست‌خوان با قابلیت برگرداندن اتوماتیک کاست، تهویهٔ مطبوع، ترمز و فرمان هیدرولیک، شیشه‌بالابرهای برقی، قفل مرکزی (فقط مدل سدان)، ساعت دیجیتال بر روی داشبورد، آنتن رادیوی نصب شده بر روی ستون، سگک‌های کمربند ضخیم به رنگ مشکی، سپرهای یکپارچه و قالپاق‌های پلاستیکی آلیاژی، که یادآور آئودی ۱۰۰ بودند، اشاره کرد.[۳۲][۳۲]

۴ رنگ برای آکورد سدان مدل ۱۹۸۴ در دسترس بود که رنگ سادهٔ سفید یونانی و سه رنگ متالیک خاکستری کلمبوس، قرمز ریجنسی (بورگوندی) و آبی استراتوس (استیل) را شامل می‌شدند. هاچ‌بک استاندارد نیز در دو رنگ سادهٔ سفید یونانی و قرمز دومینیکن و همچنین یک رنگ متالیک آبی استراتوس قابل سفارش بود. برای مدل ال‌ایکس فقط سه رنگ متالیک شامل خاکستری گرافیت، قرمز ریجنسی و قهوه‌ای مسی در دسترس بودند.[۳۴]

نسل دوم آکورد یکی از اولین خودروها با مهندسی ژاپنی بود که به سامانهٔ کنترل رایانه‌ای تزریق سوخت و استفاده از یک تزریق‌کننده به ازای هر سیلندر مجهز می‌شد. این سامانه برای اولین بار در ۲۴ مهٔ ۱۹۸۴ و بر روی موتورهای ۱٫۸ لیتری سری ئی‌اس نصب شد و هوندا نام «تزریق سوخت برنامه‌ریزی شده» (PGM-FI) را برای آن انتخاب کرد، این سیستم تا سال ۱۹۸۵ بر روی خودروهای مخصوص بازار آمریکای شمالی استفاده نشد. خودروهای مجهز به سامانهٔ تزریق سوخت برنامه‌ریزی شده، می‌توانستند ۱۲۸ اسب بخار (۹۵ کیلووات) نیرو تولید کنند و دارای مصرف سوخت ۷٫۶ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۳۱ مایل بر گالون آمریکایی) در شهر و ۴٫۵ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۲ مایل بر گالون آمریکایی) در بزرگراه بودند.[۳۵]

در سال ۱۹۸۵ مدل اس‌ئی (Special Edition) با کد مدل اس‌ئی-آی (SE-i) و موتور اختصاصی ئی‌اس۳ با سیستم تزریق مستقیم سوخت انژکتوری فاقد سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی و با قدرت ۱۱۰ اسب بخار (۸۲ کیلووات) معرفی شد. کد مدل اس‌ئی-آی نشان‌دهندهٔ مدل اس‌ئی (SE) مجهز به سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری (i) بود. موتور ۱٬۸۲۹ سی‌سی این مدل، اولین موتور نصب شده بر روی یک خودروی آکورد بود که فاقد سامانهٔ سی‌وی‌سی‌سی بود و طراحی پایهٔ آن تا سال ۱۹۸۹ توسط شرکت هوندا مورد استفاده قرار گرفت. مانند مدل اس‌ئی قبلی که در سال ۱۹۸۳ عرضه شده‌بود، مدل اس‌ئی-آی نیز دارای امکاناتی چون صندلی‌های چرمی، سقف بازشوی برقی، شیشه‌های برنزی رنگ، سیستم صوتی پیشرفته با پخش کاست‌خوان و رینگ‌های چرخ ۱۳ اینچی آلیاژی بود. امکانات موجود در مدل اس‌ئی-آی اساساً شامل مواردی بود که بر روی هوندا ویگور وی‌تی‌ال-آی، که فقط در بازار ژاپن در دسترس بود، نصب می‌شد.[۳۴]

امکانات قابل سفارش در بازارهای مختلف با یکدیگر تفاوت داشتند، موتور ۱٫۸ لیتری، جعبه دندهٔ بروزرسانی شدهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و سطح امکانات تیپ ئی‌ایکس برای اولین بار در نیوزلند و همزمان با مدل ال‌ایکس با موتور ۱٫۶ لیتری در دسترس خریداران قرار گرفتند.[۲۵]

به‌طور کلی آکوردهای موجود در بازار ژاپن امکانات قابل سفارش بیشتر را زودتر از دیگر بازارهای جهان تجربه کردند. در سال ۱۹۸۱ سیستم تعلیق بادی با ارتفاع قابل تنظیم بر روی آکوردهای بازار ژاپن نصب شد،[۲۵] و سیستم ترمز ضد قفل (شناخته شده با نام ABL) نیز در سال ۱۹۸۳ برای ژاپن و در ۱۹۸۴ برای بازار اروپا عرضه شد. این اولین بار بود که یک خودروی آکورد به سیستم ترمز دیسکی برای هر چهار چرخ مجهز می‌شد. با معرفی زودهنگام مدل اس‌ئی-آی با موتور ئی‌اس۳ به بازار ژاپن در سال ۱۹۸۴، سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری برای اولین بار در این بازار عرضه [۸]

نسل سوم (۱۹۸۵–۱۹۸۹)

نسل سوم
سری سی‌ای۱/۲/۳/۴/۵/۶
آکورد دی‌ایکس سدان
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا ویگور (ژاپن)
تولید۱۹۸۵–۱۹۸۹
مونتاژسایاما، سایتاما، ژاپن
ماریسویل، اوهایو، ایالات متحده (خط تولید ماریسویل)
الیستون، انتاریو، کانادا (هوندا کانادا)
نلسون، نیوزلند (شرکت نیوزلند موتور/هوندا نیوزلند)
آیوتایا، تایلند (شعبهٔ هوندا در تایلند)
جاکارتای شمالی، اندونزی (پی‌تی پراسپکت موتور)
جوهور بهرو، مالزی (OASB)[۷]
طراحتوشی اوشیکا (۱۹۸۳)
بدنه و شاسی
کلاسکامپکت
شکل بدنه۲ در کوپه
۳ در هاچ‌بک
۳ در شوتینگ بریک (آئرودِک)
۴ در سدان
پیشرانه
موتور۱٫۶ لیتری A16A1 آی۴ (۸۸ اسب بخار)
۱٫۸ لیتری A18A آی۴ (۱۰۰ اسب بخار)
۱٫۸ لیتری B18A آی۴ (۱۱۵ اسب بخار)
۲٫۰ لیتری A20A/A20A1/A20A2 آی۴ (۹۸ تا ۱۰۸ اسب بخار)
۲٫۰ لیتری A20A3/A20A4 آی۴ (۱۱۰ تا ۱۲۲ اسب بخار)
۲٫۰ لیتری B20A آی۴ (۱۴۵ اسب بخار)
۲٫۰ لیتری B20A2 آی۴ (۱۳۷ اسب بخار)
۲٫۰ لیتری B20A8 آی۴ (۱۳۳ اسب بخار)
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۶۰۱ میلیمتر (۱۰۲٫۴ اینچ)
درازاهاچ‌بک: ۴٬۴۴۰ میلیمتر (۱۷۴٫۸ اینچ)
سدان ۱۹۸۶–۱۹۸۷: ۴٬۵۴۹ میلیمتر (۱۷۹٫۱ اینچ)
سدان و کوپهٔ ۱۹۸۸–۱۹۸۹: ۴٬۵۶۴ میلیمتر (۱۷۹٫۷ اینچ)
پهناهاچ‌بک و کوپه: ۱٬۶۹۴ میلیمتر (۶۶٫۷ اینچ)
سدان: ۱٬۷۱۲ میلیمتر (۶۷٫۴ اینچ)
بلندیهاچ‌بک و کوپه: ۱٬۳۳۶ میلیمتر (۵۲٫۶ اینچ)
سدان: ۱٬۳۵۶ میلیمتر (۵۳٫۴ اینچ)
هوندا آکورد ئی‌ایکس بدون چراغ‌های پنهان

نسل سوم آکورد در ۵ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ در ژاپن و مدتی بعد در همان سال در بازارهای اروپایی و آمریکای شمالی رونمایی شد. ظاهر بدنهٔ این مدل که توسط توشی اوشیکا در سال ۱۹۸۳ طراحی شده بود،[۳۶] بسیار چشمگیر بود و این موضوع باعث جذب مشتریان زیادی برای این خودرو در سطح جهان شد. یکی از خصوصیات چشمگیر در طراحی نسل سوم آکورد، چراغ‌های پنهان جلو بود.[۳۶] به دلیل اینکه این نسل با نام هوندا ویگور نیز به فروش می‌رسید، این نوع چراغ برای آن در نظر گرفته‌شد.

چراغ‌های جمع شونده بر روی خودروهای موجود در بازارهای ژاپن، ایالات متحده، کانادا، استرالیا، نیوزلند و کشورهای عربی خاورمیانه، و همچنین بر روی خودروهایی که از ایالات متحده به کشور تایوان صادر می‌شدند، نصب شد. در سایر کشورها، و همچنین در ژاپن از سال ۱۹۸۷، نسل سوم آکورد از همان چراغ‌های سنتی معمولی استفاده می‌کرد. نمونه‌هایی که از سال ۱۹۸۷ وارد بازار ژاپن شدند و دارای چراغ‌های معمولی بودند، با نام سی‌ای (CA) که مخفف کلمات Continental Accord به معنی «آکورد بومی» بود، شناخته می‌شدند. در سایر انواع بدنهٔ آکورد (هاچ‌بک، آئرودک و کوپه) فقط از چراغ‌های پنهان استفاده شد.[۳۷]

نسل سوم آکورد اولین خودروی ساخت شرکت هوندا بود که هم در جلو و هم در عقب، از سیستم تعلیق دوجناقی سود می‌برد.[۱۱] هرچند که این سیستم از سیستم تعلیق مک‌فرسون گران‌تر بود، اما باعث ایجاد پایداری بیشتر و فرمان‌پذیری دقیق‌تر در خودرو می‌شد.[۲۵] تمامی مدل‌ها دارای میل موج‌گیر جلو بودند و مدل‌های بالاتر علاوه بر آن به میل موج‌گیر عقب نیز مجهز شدند. ترمزها یا به صورت چهار دیسک کوچک با کالیپرهای مجهز به پیستون دوقلو، یا دیسک‌های بزرگ با کالیپرهای تک پیستون، یا ترکیب دیسکی برای جلو و کاسه‌ای برای عقب بودند. بجز بازار آمریکای شمالی، در باقی بازارها سیستم ترمز ای‌بی‌اس برای خودروهایی که دارای ترمزهای دیسکی در هر چهار چرخ بودند در دسترس بود. مدل‌های پایهٔ آکورد دارای رینگ‌های فولادی ۱۳ اینچی همراه با قالپاق چرخ بودند، در حالی که برای مدل‌های گران‌تر، رینگ‌های ۱۴ اینچی آلیاژی نیز قابل سفارش بود.[۱۱]

با معرفی موتور جدید ۲٫۰ لیتری در ژاپن، دارندگان خودروهای مجهز به این موتور ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتری نسبت به دو نسل قبلی آکورد شدند که این موضوع هوندا آکورد را وارد دسته‌بندی خودروهای لوکس در ژاپن کرد.

سطح امکانات نسل سوم آکورد از اسپارتان تا لوکس دسته‌بندی می‌شد. در بازار داخلی ژاپن، این نسل با امکاناتی همچون بستهٔ قدرت کامل، گرم‌کن آینه‌های جانبی (انتخابی)، نشانگرهای پشت فرمان دیجیتال (انتخابی)، سقف بازشو، کنترل پیمایش و تهویهٔ خودکار (انتخابی) تجهیز شده بود. همچنین برخی مدل‌های صادر شده به شمال اروپا دارای گرم‌کن صندلی و شویندهٔ چراغ‌های جلو بودند. بیشتر این امکانات در خودروهای آکورد در بازار آمریکای شمالی و استرالیا وجود نداشت؛ زیرا هوندا در این کشورها به عنوان سازندهٔ خودروهای اقتصادی مشهور بود و همچنین عرضهٔ امکانات لوکس بر روی مدل‌های هوندا، می‌توانست فروش محصولات زیرمجموعهٔ تازه تأسیس هوندا، یعنی آکورا را تحت تأثیر قرار دهد.[۳۶]

در نقاط مختلف جهان، علاوه بر مدل سدان آکورد، این نسل با بدنه‌های متفاوت دیگری نیز در بازار موجود بود، این مدل‌ها عبارت بودند از یک مدل ۳ در هاچ‌بک، یک مدل ۳ در شوتینگ بریک با نام آکورد آئرودک[۲۵] و یک مدل ۲ در کوپه که در سال ۱۹۸۷ معرفی شد و با مدل سال ۱۹۸۸ وارد بازار شد.[۱۱] آکورد کوپه، که به‌طور اختصاصی در کارخانهٔ ماریسویل در ایالات متحده تولید می‌شد، از آمریکا به ژاپن صادر می‌شد و به همین دلیل با لقب کوپهٔ آمریکایی سی‌ای۶ شناخته می‌شد.[۱۱]

  • آکورد اس‌آی هاچ‌بک
    آکورد اس‌آی هاچ‌بک
  • آکورد کوپه
    آکورد کوپه
  • آکورد سدان ئی‌ایکس
    آکورد سدان ئی‌ایکس
  • نمای داخلی
    نمای داخلی
  • آکورد آئرودک شوتینگ بریک
    آکورد آئرودک شوتینگ بریک

نسل چهارم (۱۹۹۰–۱۹۹۳)

نسل چهارم
سری سی‌بی۷ (استیشن سی‌بی۹)
دید کلی
تولید۱۴ سپتامبر ۱۹۸۹ تا اوت ۱۹۹۳[۳۸]
مونتاژماریسویل، اوهایو، ایالات متحده (خط تولید ماریسویل)
سایاما، سایتاما، ژاپن
نلسون، نیوزلند (هوندا نیوزلند)
ایست لیبرتی، اوهایو (خط تولید ایست لیبرتی)
جاکارتای شمالی، اندونزی (پی‌تی پراسپکت موتور)
جوهور بهرو، مالزی (OASB)[۷]
طراحتوشیهیکو شیمیزو (۱۹۸۷)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۲ در کوپه
۴ در سدان
۵ در استیشن واگن
خودروهای وابستههوندا اسکوت
هوندا اسکوت اینووا
هوندا اینسپایر
هوندا ویگور
روور ۶۰۰
پیشرانه
موتور۱٫۸ لیتری اف۱۸آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
۲٫۰ لیتری اف۲۰آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
۲٫۰ لیتری اف۲۰آ آی۴ دو میل‌سوپاپ
۲٫۲ لیتری اف۲۲آ آی۴ تک میل‌سوپاپ
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۲۰ میلیمتر (۱۰۷٫۱ اینچ)
درازا
  • سدان و کوپهٔ ۱۹۸۹–۹۱: ۴٬۶۹۴ میلیمتر (۱۸۴٫۸ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۱: ۴٬۷۲۴ میلیمتر (۱۸۶٫۰ اینچ)
  • کوپه و سدان ۱۹۹۱–۹۳: ۴٬۷۰۴ میلیمتر (۱۸۵٫۲ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۱–۹۳: ۴٬۷۴۵ میلیمتر (۱۸۶٫۸ اینچ)
  • سدان و استیشن مخصوص ژاپن: ۴٬۶۸۰ میلیمتر (۱۸۴ اینچ) (تمام سال‌ها)
پهنا
  • ۱۹۸۹–۹۱: ۱٬۷۲۵ میلیمتر (۶۷٫۹ اینچ)
  • کوپه و سدان ۱۹۹۱–۹۳: ۱٬۷۰۴ میلیمتر (۶۷٫۱ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۱–۹۳: ۱٬۷۱۴ میلیمتر (۶۷٫۵ اینچ)
  • تمام انواع بدنه در ژاپن: ۱٬۶۹۵ میلیمتر (۶۷ اینچ)
بلندی
  • کوپه ۱۹۸۹–۹۱: ۱٬۳۶۹ میلیمتر (۵۳٫۹ اینچ)
  • سدان ۱۹۸۹–۹۱: ۱٬۳۸۹ میلیمتر (۵۴٫۷ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۱: ۱٬۴۰۰ میلیمتر (۵۵٫۱ اینچ)
  • کوپه ۱۹۹۱–۹۳: ۱٬۳۲۶ میلیمتر (۵۲٫۲ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۱–۹۳: ۱٬۳۵۱ میلیمتر (۵۳٫۲ اینچ)
  • سدان ۱۹۹۱–۹۳: ۱٬۳۴۱ میلیمتر (۵۲٫۸ اینچ)
وزن خالص۱٬۲۳۷ کیلوگرم (۲٬۷۲۸ پوند)
آکورد سدان قبل از تغییر چهره
موتور آکورد اس‌ئی سدان
نمای داخلی آکورد ۱۹۹۳
کمربند نیمه‌خودکار یک هوندا سیویک
نشان هوندای آمریکا (نصب‌شده بر روی ستون C)

نسل چهارم که با کد سی‌بی۷ شناخته می شود[۳۹]بر روی شاسی «سی‌بی» در سال ۱۹۸۹ و برای مدل سال ۱۹۹۰ رونمایی شد. این نسل با وجود اندازهٔ بزرگ‌تر نسبت به نسل‌های پیشین، همچنان از طراحی کوتاه و نزدیک به زمین و همچنین شیشهٔ عقب خمیده شده به طرفین ستون مانند نسل سوم برخوردار بود. برای اولین بار در سطح بازارهای جهان، مدل هاچ‌بک ۳ در از سری مدل‌های آکورد حذف شد.[۱۴]

این نسل اولین خودروی تولید شده در ایالات متحده بود که به چراغ‌های جلوی لنزی با لنزهای کاملاً شفاف و مسطح مجهز می‌شد.[۸] سبک طراحی نسل چهارم آکورد از مدل پرطرفدار هوندا لجند، که در آمریکای شمالی با برند آکیورا شناخته می‌شد، الهام گرفته بود. گسترش محبوبیت آکورد در سطح جهان به افزایش هموارهٔ اندازهٔ بدنهٔ آن، که در این نسل تقریباً با نسل اول مدل لجند در سال ۱۹۸۶ برابری می‌کرد، وابسته بود.[۲۵]

برای چهارمین نسل آکورد، هوندا این خودرو را به‌طور قابل توجهی در زمینهٔ مهندسی و طراحی فنی بهبود بخشیده‌بود. تمامی آکوردهایی که در آمریکای شمالی به فروش می‌رسیدند به‌طور استاندارد به یک موتور تمام آلومینیومی ۲٫۲ لیتری ۱۶ سوپاپ با سیستم انژکتور الکترونیکی مجهز بودند که جایگزین مدل ۲٫۰ لیتری ۱۲ سوپاپ نسل قبلی شده بود.[۸] از موارد قابل اشاره دربارهٔ این نسل از هوندا آکورد این بود که مدل‌هایی که جعبه‌دندهٔ خودکار بر روی آن‌ها نصب می‌شد، به یک دسته موتور کنترل‌شوندهٔ الکترونیکی در قسمت پشت پیشرانه جهت کاهش صداهای بم و لرزش موتور مجهز بودند.[۴۰] این دسته‌موتور دارای دو محفظهٔ پر شده با مایع هیدرولیک بود که توسط یک دریچهٔ کنترل‌شوندهٔ رایانه‌ای از یکدیگر جدا شده‌بودند و کارکرد آن به این صورت بود که در دورهای پائین موتور، مایع هیدرولیک به داخل دریچه هدایت می‌شد تا لرزش موتور را خنثی کند، و در دور موتورهای بالای ۸۵۰ دور بر دقیقه، این مایع به اطراف دریچه هدایت می‌شد تا با افزایش استحکام دسته‌موتور، صدای بم تولید شده را کاهش دهد.[۳۷]

در ایالات متحده تیپ‌های ال‌ایکس-آی و ای‌ایکس-آی با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس جایگزین شدند و در کانادا نیز تیپ‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر به ترتیب با تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس در ایالات متحده برابر بودند. تیپ‌های قابل انتخاب برای مدل کوپه در آمریکا همانند مدل سدان شامل تیپ‌های ال‌ایکس، دی‌ایکس و ئی‌ایکس می‌شد.[۴۱] آکوردهای تیپ ئی‌ایکس-آی تولید شده در ژاپن که در استرالیا به فروش می‌رسیدند، به همان سیستم چهار چرخ فرمان‌پذیری مجهز بودند که به صورت سفارشی بر روی هوندا پرلودهای عرضه شده در ایالات متحده قابل نصب بود، ولی در مدل‌های عرضه‌شده در نیوزلند در دسترس نبود. سیستم فرمان چهارچرخ بر روی خودروی هوندا اسکوت اف‌تی‌بی-آی، که از شاسی مشترک با آکورد استفاده می‌کرد نیز قابل سفارش بود.[۴۲]

برای مدل‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس، یک موتور ۴ سیلندر با توان ۱۲۵ اسب بخار (۹۳ کیلووات) (اف۲۲ای۱) ارائه شده‌بود، در حالی که مدل‌های ئی‌ایکس سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به یک نمونهٔ ۱۳۰ اسب بخاری (۹۷ کیلووات) (اف۲۲ای۴) مجهز بودند.[۴۳][۴۴] سیستم کنترل پیمایش از فهرست امکانات سدان‌های دی‌ایکس حذف شد، ولی تهویهٔ مطبوع همچنان به صورت یک گزینهٔ قابل سفارش به هنگام خرید در دسترس بود. تیپ ال‌ایکس مانند نسل قبلی دارای امکاناتی چون تهویهٔ مطبوع، شیشه‌ها و آینه‌های جانبی برقی و قفل مرکزی بود.[۴۳] تیپ ئی‌ایکس به لطف طراحی متفاوت منیفولد اگزوز، لوله‌های اگزوز کمی بزرگتر و خروجی‌های دوقلو در عقب، دارای ۵ اسب بخار توان بیشتر بود. در تمام مدل‌های تیپ ئی‌ایکس، امکاناتی نظیر رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، سقف بازشو، ادوات داخلی بروز شده، پخش استریوی پرقدرت با ۴ بلندگو و میله تعادل عقب، به صورت استاندارد وجود داشتند. مدل‌های محدودی از آکورد به‌طور سفارشی به سیستم ترمز ضد قفل نیز مجهز شده‌بودند.[۴۳] (در آن زمان این سیستم با نام اختصاری ALB شناخته می‌شد که امروزه خودروسازان با نام ABS به آن اشاره می‌کنند) در تمام تیپ‌ها جعبه‌دندهٔ دستی دوباره طراحی‌شده با کلاچ هیدرولیک به‌طور استاندارد نصب می‌شد و یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار کنترل‌شونده به صورت الکترونیکی کاملاً جدید نیز بر روی تمام مدل‌ها قابل سفارش بود.

امکانات اضافه‌ای به هنگام خرید در نمایندگی‌های فروش هوندا نیز ارائه می‌شد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به پخش سی‌دی با یک دیسک‌گردان در داشبورد یا تعویض‌کنندهٔ دیسک ۶تایی در صندوق عقب، اکولایزر استریو، چراغ‌های مه‌شکن، سیستم امنیتی، بالهٔ عقب، بالچهٔ لبهٔ صندوق، باربند، ماسک دماغهٔ کامل یا نصفه، زیرآرنجی وسط، سایه‌بان شیشه‌ها و سقف بازشو، چادر خودرو و یک پوشش برای کابین، اشاره کرد.

به دلیل وضع مقررات سخت‌گیرانه برای امنیت خودروها توسط سازمان NHTSA (سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا)، تمام آکوردهای مدل سال ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ فروخته شده در ایالات متحده جهت تطابق با این مقررات، به کمربندهای ایمنی موتوردار برای سرنشینان جلو مجهز بودند. عملکرد این کمربندهای نیمه‌خودکار به این صورت بود که محل اتصال هر دو کمربند جلو بلافاصله بعد از بسته شدن درها به‌طور خودکار از جلوی قاب شیشه به ستون میانی منتقل می‌شد، این روند به هنگام بازشدن درها به‌طور برعکس صورت می‌گرفت تا کمربندها آزاد شوند. با وجود این سیستم خودکار، بستن کمربندها همچنان به صورت دستی انجام می‌شد.[۴۵][۴۳]

در اوایل سال ۱۹۹۰، شرکت هوندا مدل استیشن واگن آکورد را که قرار بر تولید آن در خط تولید ماریسویل اوهایو بود، برای مدل سال ۱۹۹۱ معرفی کرد. خط تولید اوهایو مدل‌های استیشن و کوپه با فرمان سمت راست را به اروپا و ژاپن صادر می‌کرد و در اروپا مدل استیشن واگن آکورد با نام آئرودک (اشاره به مدل ۲ در شوتینگ بریک سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹) شناخته می‌شد.[۴۶] تمام آکورد استیشن‌های موجود در بازارهای خارج از ایالات متحده، دارای یک نشان نصب‌شده بر روی ستون سی بودند که نشان‌دهندهٔ تولید شدن آن خودرو در کارخانهٔ اوهایو در ایالات متحده بود.[۴۷] استیشن‌های عرضه‌شده در بازارهای اروپا و ژاپن دارای امکاناتی بودند که در آمریکا ارائه نشده‌بود. این امکانات شامل تهویه مطبوع خودکار، تنظیم صندلی‌های برقی و چند ویژگی کوچک دیگر بودند. آکوردهای استیشن از ماه نوامبر ۱۹۹۰ و تنها در تیپ‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس در آمریکای شمالی یا ۲٫۲آی در ژاپن در دسترس بودند. این مدل‌ها برای جبران وزن بیشتر خودرو، دارای ترمزهای بزرگ‌تر در جلو بودند و بر خلاف دیگر مدل‌های آکورد موجود در بازار آمریکا، به صورت استاندارد دارای کیسهٔ هوای جانبی برای راننده بودند. بغیر از وجود پوشش جداشوندهٔ قسمت بار صندوق عقب و سیستم ورود بدون کلید برای تیپ ئی‌ایکس، باقی امکانات موجود در آکورد استیشن واگن با مدل‌های کوپه و سدان برابری داشت.[۴۸]


بازگشت اس‌ئی (۱۹۹۱)

شرکت هوندا در سال ۱۹۹۱ سدان اس‌ئی آکورد را برای باری دیگر به بازار معرفی کرد. این تیپ در حالی به مجموعهٔ آکورد افزوده شد که فاقد سیستم صوتی پرقدرت ساخت شرکت «بوز» بود، ولی یک سیستم پخش کاست‌خوان ئی‌ایکس با رادیوی ای‌ام/اف‌ام به همراه ۴ بلندگوی ۲۰ وات جایگزین آن شده بود. از دیگر امکانات استاندارد این مدل می‌توان به فرمان با روکش دوخته‌شدهٔ چرمی، رودری‌ها و صندلی‌های چرمی، یک موتور انژکتوری با توان خروجی ۱۴۰ اسب بخار (۱۰۴ کیلووات)[۴۹]، جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، و ترمزهای دیسکی برای هر ۴ چرخ با سیستم ضدقفل اشاره نمود. برای اولین بار جعبه‌دندهٔ دستی برای مدل اس‌ئی قابل سفارش نبود. دو رنگ نقره‌ای سولاریس متالیک با تودوزی مشکی گرافیت، و آبی بریتانی متالیک با تودوزی کرم رنگ (عاجی) بر روی این مدل قابل انتخاب بودند. برخلاف نمونه‌های قبلی، رینگ‌های چرخ آلیاژی بر روی تیپ اس‌ئی ۱۹۹۱ قابل سفارش نبودند، و بجای آن‌ها از همان رینگ‌های نصب شده بر روی تیپ ئی‌ایکس استفاده شده‌بود.[۵۰]

بروزرسانی (۱۹۹۲–۱۹۹۳)

در سال ۱۹۹۱ هوندا آکورد تغییراتی را در نمای ظاهری و بخش فنی خود برای مدل سال ۱۹۹۲ تجربه کرد. تیپ اس‌ئی از مدل‌های آکورد حذف شد ولی موتور ۱۴۰ اسب بخاری اف۲۲ای۶ آن به مدل ئی‌ایکس منتقل شد[۴۹]. نصب این موتور، با توجه به طراحی جدید سیستم اگزوز، ۱۵ اسب بخار نیروی بیشتر نسبت به تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس و ۱۰ اسب بخار نسبت به تیپ ئی‌ایکس سال‌های ۹۰ تا ۹۱ را برای آکورد ئی‌ایکس جدید به همراه داشت. در این پیشرانه از همان خروجی‌های اگزوز دوقلوی تیپ‌های ئی‌ایکس و اس‌ئی استفاده شده‌بود، و تغییراتی نظیر بازبینی اندازهٔ سیستم ورودی هوا، میل بادامک بازبینی شده و طراحی جدید منیفولد ورودی هوا که به سوپاپ‌های پروانه‌ای مجهز شده بود نیز در آن اعمال شده بودند. سوپاپ‌های پروانه‌ای در دور موتور ۴۶۰۰ دور بر دقیقه باز می‌شدند تا تنفس هوای منیفولد ورودی در دور موتورهای بالا بهتر صورت بگیرد. در مدل‌های سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ کمربندهای نیمه‌خودکار موتوردار با همان کمربندهای شانه‌ای مرسوم برای تمام سرنشینان بجز سرنشین میانی عقب جایگزین شدند و کیسهٔ هوای جانبی برای راننده نیز در این مدل‌ها نصب گردید. سیستم ترمز ضد قفل همراه با ۴ دیسک ترمز برای هر ۴ چرخ بر روی مدل‌های ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد.[۴۱] انحنای بیشتر لبه‌ها و زاویه‌ها در قسمت دماغه و عقب ظاهر مدرنتری به آکورد بخشیدند، در آکوردهای سدان و کوپه قطعات جدیدی همچون چراغ‌های جلو و جلوپنجرهٔ متفاوت، چراغ‌های عقب کهربایی، ضربه‌گیرهای جانبی کمی باریک‌تر، رینگ‌های با طراحی به روز شده نصب شدند و برای اولین بار مدل ئی‌ایکس کوپه از رینگ‌های متفاوتی نسبت به ئی‌ایکس سدان بهره‌مند شد. چراغ‌های عقب در مدل‌های سدان و کوپه از نو طراحی شدند و چراغ‌های راهنما و دنده‌عقب به بخش پایینی آن منتقل شدند، در حالی که در مدل استیشن واگن از همان چراغ‌های نصب شده بر روی آکوردهای ۱۹۹۰ و ۹۱ استفاده شد. رادیوهای تیپ ئی‌ایکس به سیستم ضد سرقت مجهز شد و زیرآرنجی برای صندلی راننده در مدل‌های ال‌ایکس و ئی‌ایکس به فهرست امکانات استاندارد اضافه شد. بعضی تجهیزات جانبی قابل سفارش به هنگام خرید مانند باربند سقفی، بالچهٔ لبهٔ صندوق عقب و چادر کابین نیز از این فهرست خارج شدند.[۵۱]

  • کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    کوپه (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • سدان (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    سدان (تغییر چهره ۱۹۹۱)
  • استیشن واگن (تغییر چهره ۱۹۹۱)
    استیشن واگن (تغییر چهره ۱۹۹۱)

نسل پنجم (۱۹۹۳–۱۹۹۷)

برای اولین بار در تاریخ هوندا آکورد، شرکت هوندا در سال ۱۹۹۳ این مدل را به شکل دو نسخهٔ متمایز معرفی کرد؛ یک نسخه مخصوص بازار اروپا و دیگری مخصوص عرضه در بازارهای آمریکای شمالی و ژاپن.[۵۲] هوندا و گروه روور با همکاری یکدیگر مدل اروپائی آکورد و خودروی روور ۶۰۰ را خلق کردند، این همکاری بازتابی بود از همکاری موفقیت‌آمیز این دو شرکت در تولید هوندا لجند و روور ۸۰۰.[۵۳] همانگونه که بعضی از محصولات شرکت ایسوزو در ژاپن تحت برند هوندا به فروش می‌رسیدند، این نسل از آکورد در ژاپن با نام ایسوزو آسکا نیز فروخته می‌شد.[۵۴]

در زمان رونمایی در سال ۱۹۹۳، هوندا آکورد برای بار دوم برندهٔ جایزهٔ خودروی سال ژاپن شد.[۵۵][۵۶]

آمریکای شمالی، ژاپن، آسیا و اقیانوسیه

نسل پنجم
ژاپن، آمریکای شمالی، هلند، بلژیک، آلمان، فرانسه و سوئیس
سری سی‌دی ۳/۴/۵/۶/۷/۸/۹
دید کلی
نام‌های دیگرایسوزو آسکا
تولید۱۹۹۳–۱۹۹۷
مونتاژ
طراحیوکیو کوروسو، کوهیچی هیراتا (۱۹۹۰، ۱۹۹۲)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه
خودروهای وابسته
پیشرانه
موتور
جعبه‌دنده۴ دندهٔ خودکار
۵ دندهٔ دستی
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۱۵ میلیمتر (۱۰۶٫۹ اینچ)
درازا
  • استیشن ۱۹۹۴–۹۵: ۴٬۷۷۰ میلیمتر (۱۸۷٫۸ اینچ)
  • سدان و کوپه ۱۹۹۴–۹۵: ۴٬۶۷۴ میلیمتر (۱۸۴٫۰ اینچ)
  • کوپه و سدان ۱۹۹۶–۹۷: ۴٬۷۱۴ میلیمتر (۱۸۵٫۶ اینچ)
  • استیشن و سدان وی۶ ۱۹۹۶–۹۷: ۴٬۷۸۵ میلیمتر (۱۸۸٫۴ اینچ)
پهنا۱٬۷۸۱ میلیمتر (۷۰٫۱ اینچ) (تمام انواع بدنه)
بلندی
  • استیشن ۱۹۹۴–۹۵: ۱٬۴۲۰ میلیمتر (۵۵٫۹ اینچ)
  • کوپه: ۱٬۳۸۹ میلیمتر (۵۴٫۷ اینچ) (تمام سال‌ها)
  • سدان: ۱٬۴۰۰ میلیمتر (۵۵٫۱ اینچ) (تمام سال‌ها)
  • سدان وی۶ ۱۹۹۶–۹۷: ۱٬۴۰۵ میلیمتر (۵۵٫۳ اینچ)
  • استیشن ۱۹۹۶–۹۷: ۱٬۴۵۸ میلیمتر (۵۷٫۴ اینچ)
  • استیشن ال‌ایکس ۱۹۹۶–۹۷: ۱٬۴۲۲ میلیمتر (۵۶٫۰ اینچ)
وزن خالص۱٬۲۹۵ کیلوگرم (۲٬۸۵۵ پوند)
سدان (قبل از تغییر چهره)
کوپه (قبل از تغییر چهره)
نمای داخلی (قبل از تغییر چهره)

نسخهٔ مخصوص بازار آمریکای شمالی از نسل پنجم آکورد در تاریخ ۹ سپتامبر ۹۳ بر اساس پلت‌فرم جدید «سی‌دی» به بازار عرضه شد. برای سازگاری با نیازهای بازار آمریکای شمالی، این مدل از نسل‌های پیشین بزرگتر بود، افزایش اندازه در عرض بدنه و کاهش اندازه در طول بدنه همچنان این نسل را در کلاس خودروهای اندازه متوسط در آمریکای شمالی قرار می‌داد.[۸] اما پهنای بدنهٔ آن کمی بیشتر از اندازه‌ای بود که برای قرار گرفتن در کلاس مالیاتی مورد نظر در ژاپن نیاز بود، در حالی که بنا بود این نسل از آکورد در کلاسی پایینتر از نسل دوم هوندا اسکوت و هوندا رافاگا که پهنای کمتری داشتند، قرار بگیرد.[۵۷] در نسل‌های قبلی آکورد که در ژاپن به فروش رسیدند، عرض بدنه به ۱٬۶۹۵ میلیمتر (۶۷ اینچ) محدود شده بود، در حالی که مدل‌های عرضه شده در سایر کشورهای جهان کمی پهن‌تر بودند، با این حال این نسل دیگر از این موضوع پیروی نمی‌کرد. حجم موتورهای نصب‌شده بر روی نسل پنجم نیز به ۲۰۰۰ سی‌سی محدود شد تا آن را در کلاس مالیاتی «خودروهای کامپکت» قرار دهد. قرار دادن موتورهای ۲ لیتری بر روی آکورد، خریداران آکوردهای مجهز به این موتورها را ملزم به پرداخت عوارض جاده‌ای بیشتر نسبت به آکوردهای دارای موتور ۱٫۸ لیتری می‌کرد که این موضوع بر روی فروش آن تأثیر گذاشته‌بود.

توسعهٔ نسل پنجم از سپتامبر ۱۹۸۹ و طراحی آن از ماه ژوئیهٔ ۱۹۹۰ آغاز شد. گزینش طراحی نهایی در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۹۰ انجام شد و این پروسه تا میانهٔ سال ۱۹۹۱ متوقف شد. ناهماهنگی‌ها و تناقضات موجود در طراحی، چندین دگرگونی را تا ماه آوریل سال ۱۹۹۲ به دنبال داشت و در نهایت به ظهور یک طراحی جدید انجامید که شروع تولید آن نیز برای سال ۱۹۹۳ برنامه‌ریزی شد. امتیاز طراحی این نسل بعداً و در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۹۲ در ایالات متحده ثبت شد و تولید آن از ۲۴ اوت ۱۹۹۳ در خط تولید ماریسویل آغاز گردید.[۵۸][۵۹]

شرکت هوندا برای مدل سدان اختصاصی بازار ژاپن چهار موتور با اندازه‌های مختلف در نظر گرفته بود که موتورهای ۱٫۸ لیتری، ۲٫۰ لیتری، ۲٫۲ لیتری وی‌تک و ۲٫۲ لیتری دو میل‌سوپاپ وی‌تک را شامل می‌شد.[۶۰]

نسل پنجم آکورد اولین نسلی بود که در کشور فیلیپین ساخته می‌شد و به فروش می‌رسید.[۶۱]

کوپه (تغییر چهره)
سدان (تغییر چهره)

آکورد در آمریکا با همان تیپ‌های دی‌ایکس، ال‌ایکس و ئی‌ایکس عرضه شد، و مدل‌های ال‌ایکس، ئی‌ایکس و ئی‌ایکس-آر نیز مانند نسل قبلی برای کانادا در نظر گرفته شدند.[۶۲][۶۳] جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی تقریباً بدون تغییر باقی ماند، در حالی که جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار، که به سختی در تعویض دنده‌ها مشهور بود، در این نسل به سیستم برنامه‌ریزی تعویض دندهٔ هوندا با نام «گرید-لوجیک» مجهز شد،[۸] این سیستم در مسیرهای شیب‌دار از تعویض معکوس دنده به دندهٔ مرده جلوگیری می‌کرد و دنده را در همان دندهٔ درگیر شده نگه می‌داشت.[۶۴] طراحی داخلی در تمام مدل‌های آکورد به‌طور ارگونومیک‌تری انجام گرفت و تجهیزات ایمنی همچون کیسه‌هوای دوگانه برای سرنشینان جلو و میله‌های تقویت‌شدهٔ محافظ برای برخورد جانبی در تمام مدل‌ها به صورت استاندارد درآمدند.[۸] امکانات اختصاصی برای تیپ ئی‌ایکس نیز مواردی همچون موتور ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر نسل قبلی با یک میل‌سوپاپ و سیستم وی‌تک (با قدرت ۱۴۵ اسب بخار (۱۰۸ کیلووات) در مقایسه با ۱۴۰ اسب بخار (۱۰۴ کیلووات) در مدل ئی‌ایکس نسل قبل)، ترمزهای ضدقفل (قابل سفارش برای تیپ ال‌ایکس)، ترمزهای دیسکی در هر ۴ چرخ، رینگ‌های آلیاژی ۱۵ اینچی و میله تعادل عقب را شامل می‌شدند. در این نسل و برای مدل ئی‌ایکس، تودوزی چرمی به عنوان یک گزینهٔ انتخابی در نظر گرفته شده بود و به مدل‌هایی که از این نوع تودوزی بهره‌مند می‌شدند، با نام ئی‌ایکس-ال اشاره می‌شد. تیپ‌های دی‌ایکس و ال‌ایکس در نسل پنجم به امکاناتی برابر با نسل قبلی و همان پیشرانهٔ ۲٫۲ لیتری ۴ سیلندر بدون سیستم وی‌تک با طراحی بهبود یافته مجهز بودند. این موتور در مقایسه با نسل قبلی با قدرت ۱۲۵ اسب بخار (۹۳ کیلووات)، توانایی تولید ۱۳۰ اسب بخار (۹۷ کیلووات) نیرو را دارا بود.[۶۲] در سال ۱۹۹۴ هوندا آکورد باری دیگر توسط مجلهٔ موتور ترند به عنوان خودروی وارداتی سال ایالات متحده انتخاب شد.[۶۵] طراحی ظاهری آکورد کوپه، همانند نسل قبل کاملاً با مدل سدان برابری می‌کرد. همچنین نسل پنجم آخرین نسلی بود که تا قبل از معرفی مدل آکورد کراس‌تور در سال ۲۰۰۹، شامل مدل استیشن‌واگن در بازار ایالات متحده می‌شد.[۱۴]

در سال ۱۹۹۴ و برای مدل سال ۱۹۹۵، یک موتور وی۶ به موتورهای هوندا آکورد افزوده شد. این موتور که دارای حجم ۲٫۷ لیتر بود، از نسل اول آکیورا لجند در بازار ایالات متحده به عاریت گرفته شده‌بود.[۶۱] موتور وی۶ در هر دو تیپ ال‌ایکس و ئی‌ایکس سدان در دسترس بود، مدل‌های ال‌ایکس مجهز به این موتور با نام ال‌ایکس-وی۶ و مدل‌های ئی‌ایکس نیز با نام ئی‌ایکس-وی۶ شناخته می‌شدند. نصب موتور بزرگتر وی۶، تغییرات و اصلاحاتی اساسی را در شاسی سی‌دی می‌طلبید، طراحی جدید چیدمان محفظهٔ موتور، طول بیشتر گلگیرهای جلو و درپوش موتور و جلوپنجرهٔ جدید نسبت به مدل‌های ۴ سیلندر، از جمله تغییراتی بودند که برای نصب موتور وی۶ بر روی هوندا آکورد اعمال شدند.[۱۱] با این حال تشخیص این تغییرات بدون مقایسهٔ چشمی مدل‌های ۴ سیلندر و ۶ سیلندر در کنار هم دشوار است. هر دو تیپ مجهز شده به موتور وی۶، دارای خروجی‌های اگزوز دوگانه در عقب، یک جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار و جلوپنجرهٔ بروز شده (که بعداً در مدل‌های سال ۹۶ و ۹۷ استفاده شد) بودند. در مدل ئی‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های ۱۵ اینچی ساخته‌شده از آلیاژ آلومینیوم ماشین‌کاری شده، و در مدل ال‌ایکس-وی۶ از رینگ‌های فولادی ۱۵ اینچی با قالپاق‌های کامل استفاده شده‌بود.[۶۶] بر خلاف انتظارات مبنی بر تغییرات عمده در رنگ‌بندی بیرونی و داخلی، هوندا آکورد در سال ۱۹۹۵ تغییرات اندکی را تجربه کرد.[۶۲]

در سال ۱۹۹۵، همانند نسل‌های گذشته، آکورد در میانهٔ نسل پنجم نیز دستخوش تغییراتی برای مدل سال ۱۹۹۶ شد.[۶۲] سپرهای منحنی‌تر، چهرهٔ جلویی تغییر یافته، چراغ‌های راهنمای جدید در جلو و چراغ‌های عقب با طراحی به روزتر، ظاهری ملایم‌تر به آکورد بخشیده بودند.[۱۴] تمام خودروهای هوندا در آن سال مطابق با الزامات دولت فدرال بودند، بنابراین هر سه نوع موتور هوندا آکورد بدون تغییر باقی ماندند.

آکورد استیشن ال‌ایکس

برای مدل سال ۱۹۹۷، هوندا یک «نسخهٔ ویژه» از آکورد را معرفی کرد. (با تیپ SE اشتباه گرفته نشود) این مدل در سه رنگ کرم روشن متالیک، قرمز سن مارینو و بادنجانی تیرهٔ صدفی تولید می‌شد و امکانات استانداردی نظیر سیستم امنیتی با ورود بدون کلید، پخش سی‌دی، ضربه‌گیرهای جانبی همرنگ بدنه، رینگ‌های متمایز آلیاژی و سقف بازشو را دارا بود. در بخش فنی نیز این نسخهٔ ویژهٔ آکورد به موتور یکسان با تیپ ال‌ایکس مجهز بود و تنها با جعبه‌دندهٔ ۴ سرعتهٔ خودکار قابل خریداری بود.[۶۲]

مدل‌های کوپه و استیشن واگن ساخته شده در ایالات متحده که به اروپا صادر می‌شدند، شامل هر دو نوع فرمان راست و فرمان چپ بودند، اما موتور وی۶ برای آن‌ها جزو گزینه‌های قابل انتخاب نبود.[۶۷]

نسل پنجم هوندا آکورد، یکی از خودروهایی بود که در ایالات متحده آمار دزدیده شدن زیادی را به خود اختصاص داده‌بود.[۶۸]

مدل اروپایی

نسل پنجم
اروپا
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا اسکوت اینووا
تولید۱۹۹۳–۱۹۹۸
مونتاژسوئیندون، انگلستان (HUKM)
طراحشیگئو اونو (۱۹۸۹)[۶۹]
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
خودروهای وابستهروور ۶۰۰
پیشرانه
موتور
  • ۱٫۸ لیتری سری اف آی۴
  • ۲٫۰ لیتری سری اف آی۴
  • ۲٫۲ لیتری سری اف آی۴
  • ۲٫۳ لیتری سری اچ آی۴
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۲۰ میلیمتر (۱۰۷ اینچ)
درازا۴٬۶۷۵ میلیمتر (۱۸۴ اینچ)
پهنا۱٬۷۱۵ میلیمتر (۶۸ اینچ)
بلندی۱٬۳۸۰ میلیمتر (۵۴ اینچ)
وزن خالص۱٬۲۴۰ کیلوگرم (۲٬۷۳۴ پوند)
۱٬۳۷۵ کیلوگرم (۳٬۰۳۱ پوند)
آکورد ۱۹۹۷ مخصوص بازار اروپا

نسل پنجم آکورد برای بازارهای اروپایی در سپتامبر ۱۹۹۳[۸] و با ساختاری غیرمرتبط با آکورد سری سی‌دی (نسل پنجم در ژاپن و آمریکای شمالی) رونمایی شد.[۷۰] این مدل در واقع همان اسکوت اینووای بازار ژاپن بود که بر اساس پلت‌فرم سی‌بی نسل چهارم آکورد ساخته شده‌بود. این خودرو محصول تلاش مشترک هوندا و گروه روور بود که منجر به ساخت سری ۶۰۰ روور نیز شد.[۵۳] نمای بیرونی این مدل در اواخر سال ۱۹۹۰ توسط شیگئو اونو طراحی شد.

در سال ۱۹۹۶ طراحی بدنهٔ آکورد اروپایی دستخوش تغییرات مختصری شد و نمای جلو (سپر، چراغ‌ها، جلوپنجره و درپوش موتور) و نمای عقب (چراغ‌های عقب) با قطعاتی با طراحی جدید جایگزین شدند،[۱۴] همچنین درهای بدون قاب دور نیز با مدل‌های مرسوم تعویض شدند. با وجود این تغییرات، سبک طراحی آکورد همچنان مشابه اسکوت اینووا بود و زبان طراحی آن مطابق با همان سبک طراحی بود که اولین بار در نسل پنجم هوندا سیویک به کار گرفته شده‌بود. نمای ظاهری آکورد اروپایی به‌طور چشمگیری با همتای خود در آمریکای شمالی، که بیشتر از سبک مرسوم طراحی خودروهای سدان بهره‌مند بود، متفاوت بود.[۷۰] این مدل همچنین به صورت استاندارد به دو کیسهٔ هوا مجهز شده‌بود.[۸]

آکوردهای اروپایی شامل مدل‌های کوپه و استیشن نبودند، به ازای آن شرکت هوندا تصمیم به واردات مدل‌های کوپه و استیشن آکوردهای آمریکای شمالی به اروپا گرفت.[۷۱]

مدل‌های دیزلی آکورد از موتورهای سری اِل روور با سیستم تزریق مستقیم سوخت استفاده می‌کردند، این موتور بر روی خودروهای دیزلی سری ۶۰۰ روور نیز بکار می‌رفت.[۷۲]

نسل ششم (۱۹۹۷–۲۰۰۲)

هوندا آکورد وی۶ (استرالیا)
هوندا آکورد ۲۰۰۲ (اروپا)
هوندا آکورد وی۶ (استرالیا)
هوندا آکورد ۲۰۰۲ (اروپا)

شرکت هوندا برای نسل ششم مدل آکورد سه مدل مختلف را برای عرضه در هریک از بازارهای ژاپن، آمریکای شمالی و اروپا در نظر گرفت.[۲۵] مدل استیشن واگن در آمریکای شمالی و مدل کوپه در ژاپن از فهرست مدل‌های آکورد حذف شدند.[۱۴] این نسل همچنین دو مدل با عملکرد اسپرت برای عرضه در اروپا و ژاپن، به ترتیب با نام‌های تیپ-آر و یورو-آر را شامل می‌شد.

در ابتدای عرضهٔ این نسل، شایعاتی منتشر شد مبنی بر این که شعبهٔ انگلیسی شرکت هوندا تصمیم دارد مدلی برای رقابت با خودروهای ایمپرزای شرکت سوبارو و لنسر اوولوشن شرکت میتسوبیشی تولید کند،[۷۳] در نهایت این شایعات با عرضهٔ خودروی آکورد تیپ آر که مدلی سبک (۱۳۳۰ کیلوگرم) و مخصوص میدان مسابقه با تعدادی امکانات لوکس و بدون هیچ تمهیداتی برای کاهش صدای خروجی موتور بود، به واقعیت پیوستند. در سال ۲۰۰۰، شرکت هوندای ژاپن بر اساس آکورد تیپ آر، نمونهٔ مخصوص بازار ژاپن را با نام یورو آر تولید کرد. آکورد یورو آر امکاناتی همچون سیستم تعلیق دو جناغی در جلو و ۵ اتصالی در عقب، شاسی و سیستم تعلیق محکم‌تر، دیفرانسیل لغزش محدود پیچشی، ترمزهای دو پیستونی، سیستم اگزوز دوقلو با دو صداخفه‌کن، رینگ‌های آلیاژی ۱۶ اینچی، پوشش موتور اختصاصی قرمز رنگ، آمپرهای سفید رنگ با نمایهٔ «تیپ آر»، میله تعادل جلو، سر دسته دندهٔ آلومینیومی مخصوص مدل یورو آر، لامپ‌های چراغ‌های جلو از نوع تخلیهٔ شدت بالا (HID)، آینه‌های جانبی همرنگ بدنه با قابلیت جمع‌شدن به صورت برقی، شیشه‌بالابرهای برقی، ورود بدون کلید، تهویهٔ مطبوع، کیسه‌های هوای اس‌آراس برای راننده و سرنشین جلو، سامانهٔ ضد قفل ترمز، صندلی‌های ساخت شرکت ریکارو و قربیلک فرمان ساخت شرکت مومو با دوردوزی چرمی را شامل می‌شد.[۷۴] یک بالهٔ عقب بلند و قابل تنظیم کاربردی نیز به عنوان گزینهٔ انتخابی قابل سفارش بود که بسیاری از خریداران آن را بر روی خودروی خود سفارش می‌دادند. هوندا آکورد تیپ آر مجهز به موتوری با نیروی خروجی ۲۱۲ اسب بخار (۱۵۸ کیلووات) در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۲۲۲ نیوتن متر (۱۶۴ پوند-فوت) در ۶۷۰۰ دور بر دقیقه بود،[۷۵] در حالی که مدل یورو آر از یک موتور بهبود یافتهٔ اچ۲۲آ با توان خروجی ۲۲۰ اسب بخار (۱۶۴ کیلووات) در ۷۲۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۲۲۱ نیوتن متر (۱۶۳ پوند-فوت) در دور موتور ۵۵۰۰ دور بر دقیقه بهره می‌برد.[۷۴][۷۶] با چشم‌پوشی از موتور اچ۲۲آ و آمپرهای سفید و سردندهٔ آلومینیومی با علامت یورو آر، آکوردهای یورو آر و تیپ آر بسیار مشابه یکدیگر هستند. مدل یورو آر بعداً با نسل هفتم آکورد یورو آر جایگزین شد.

نسل هفتم (۲۰۰۲–۲۰۰۷)

نسل هفتم هوندا آکورد در سال ۲۰۰۲ وارد بازار شد (مدل سال ۲۰۰۳ در بازار آمریکای شمالی).[۷۷] این نسل همانند نسل ششم شامل دو مدل متفاوت بود؛ یک مدل مخصوص بازارهای اروپا و ژاپن، و دیگری برای عرضه در بازار آمریکای شمالی. مدل طراحی شده برای بازار اروپا و ژاپن، در آمریکای شمالی نیز با نام آکیورا تی‌اس‌اکس به فروش می‌رسید. با این حال هر دو مدل در بازارهای مختلفی در سطح جهان و به لطف ویدئوی تبلیغاتی هوندا آکورد که با نام کاگ شناخته می‌شود،[۷۸] به فروش می‌رسیدند.

ژاپن و اروپا

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هفتم اروپا و ژاپن)
نسل هفتم (ژاپن و اروپا)
نسل هفتم (ژاپن و اروپا)

آکوردهای اروپایی و ژاپنی بر اساس همان پلتفرم مدل ژاپنی نسل قبلی، اما با بدنه‌ای جدید ساخته شدند.[۷۹] این آکوردها در نسل جدید بجای سوئیندون انگلستان، در خود کشور ژاپن و در دو مدل سدان و استیشن واگن تولید می‌شدند.[۸۰]

در زمان معرفی در سال ۲۰۰۳، هوندا آکورد با برگزیده‌شدن به‌عنوان خودروی سال ژاپن برای سومین بار، رکورد تعداد دفعات کسب این جایگاه را به نام خود ثبت کرد.[۸۱] این خودرو در اروپا به موتورهایی از جمله یک پیشرانهٔ ۲٫۰ لیتری آی-وی‌تک با قدرت ۱۵۲ اسب بخار (۱۱۳ کیلووات)، یک موتور ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک با توان ۱۸۷ اسب بخار (۱۳۹ کیلووات)، و یک ۲٫۲ لیتری آی-سی‌دی‌تی‌آی توربو دیزل با قدرت ۱۳۸ اسب بخار (۱۰۳ کیلووات)، گشتاور ۳۴۰ نیوتن متر (۲۵۱ پوند نیرو-فوت) و مصرف سوخت ۴٫۶ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر (۵۱ مایل بر گالون آمریکایی) مجهز شده‌بود.[۸۲]

این مدل در بازارهای پرفروشی همچون فیجی، استرالیا و نیوزلند با نام «آکورد یورو» و در آمریکای شمالی با نام آکیورا تی‌اس‌ایکس فروخته می‌شد؛ با این تفاوت که آکیورا تی‌اس‌ایکس در آمریکا از تجهیزات و نمای داخلی هوندا اینسپایر بهره می‌برد.[۷۹]

آکورد یورو آر (سی‌ال۷ ۲۰۰۲–۲۰۰۷)

هوندا آکورد یورو آر (سی‌ال۷) در ماه اوت سال ۲۰۰۲ معرفی شد و جایگزین مدل قبلی یورو آر (سی‌ال۱) شد. آکورد یورو آر، که نمونه‌ای از این خودروی ژاپنی با وزن کمتر و تمرکز بیشتر بر قابلیت‌های اسپرت بود، به موتور ۲٫۰ لیتری دو میل‌سوپاپ آی-وی‌تک سری کی هوندا با توان خروجی ۲۲۰ اسب بخار (۱۶۴ کیلووات) در ۸۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۲۰۶ نیوتن متر (۱۵۲ پوند نیرو-فوت) در دور موتور ۷۰۰۰ دور بر دقیقه مجهز شد. این پیشرانه نیروی تولیدی خود را از طریق یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی، که تنها گزینهٔ قابل انتخاب برای آکورد یورو آر بود، به چرخ‌های خودرو منتقل می‌کرد.[۸۳] این موتور همچنین بر روی مدل اینتگرای تیپ آر (دی‌سی۵) نیز به کار رفته‌بود.[۸۴] آکورد یورو آر در بازار داخلی ژاپن و بازار اروپا در دسترس خریداران بود. از جمله امکاناتی که یورو آر را از سایر مدل‌های آکورد متمایز می‌کردند، می‌توان به صندلی‌های ریکارو، کیت بدنه، قربیلک فرمان مومو، رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی سبک و سر دسته‌دندهٔ آلومینیومی که فقط در مدل‌های تیپ آر یافت می‌شد، اشاره کرد.[۸۴][۸۵]

نسل هفتم آمریکای شمالی، آسیا و اقیانوسیه

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هفتم آمریکای شمالی)
نسل هفتم (استرالیا)
نسل هفتم (استرالیا)

آکورد مخصوص بازار آمریکای شمالی در این نسل نیز شاهد افزایش اندازه بود و این موضوع آن را نسبت به همتای خود در اروپا و ژاپن بسیار متمایز می‌کرد. این نسل در دو نوع سدان و کوپه عرضه شد و در سال ۲۰۰۵ یک مدل هیبریدی نیز به مجموعه مدل‌های آن اضافه شد[۸۶] و در عهمان سال بروزرسانی قابل توجهی را نیز تجربه کرد.

این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که از پنج پیچ چرخ به جای چهار پیچ مرسوم در مدل‌های ۴ سیلندر استفاده می‌کرد. مدل‌های چهار سیلندر با یک موتور ۲٬۳۹۷ سی‌سی با قدرت ۱۶۱ اسب بخار (۱۲۰ کیلووات) و گشتاور ۲۲۰ نیوتن متر (۱۶۲ پوند نیرو-فوت) (۱۶۶ اسب بخار (۱۲۴ کیلووات) و ۲۱۸ نیوتن متر (۱۶۱ پوند نیرو-فوت) برای مدل‌های سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷) و جعبه‌دندهٔ ۵ سرعتهٔ دستی یا ۵ سرعتهٔ خودکار عرضه شدند. این موتور همچنین بجای تسمه تایم از زنجیر برای این منظور سود می‌برد.[۸۷]

در سال ۲۰۰۳، هوندا مدل آکورد کوپه را با خصوصیات قدرتمندتری معرفی کرد. این مدل کوپه به یک موتور ۶ سیلند وی‌شکل از سری جی هوندا با حجم ۲٬۹۹۷ سی‌سی، قدرت ۲۴۰ اسب بخار (۱۷۹ کیلووات) و گشتاور ۲۸۷ نیوتن متر (۲۱۲ پوند نیرو-فوت) (۲۴۴ اسب بخار (۱۸۲ کیلووات) و ۲۸۶ نیوتن متر (۲۱۱ پوند نیرو-فوت) برای مدل‌های سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷) همراه با یک جعبه‌دندهٔ ۶ سرعتهٔ دستی قرض گرفته‌شده از آکیورا تی‌ال تیپ اس (بدون دیفرانسیل لغزش محدود) مجهز شده‌بود.[۸۲] از دیگر امکانات این مدل کوپه می‌توان به رینگ‌های ۱۷ اینچی، صندلی‌های ار جنس چرم سوراخ‌دار، قطعات داشبورد از جنس فیبر کربن و سیستم صوتی جدید با قدرت ۱۸۰ وات اشاره کرد. بر اساس آزمایش‌های مجلهٔ کار اند درایور، به دلیل توانایی در فعال نگه‌داشتن سامانهٔ وی‌تک در تمام طول زمان شتاب‌گیری شدید، آکورد ئی‌ایکس وی۶ با جعبه‌دندهٔ ۶ دنده، شتاب ۰ تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت (۰ تا ۶۰ مایل بر ساعت) را تنها در زمان ۵٫۹ ثانیه طی می‌کرد. این زمان بیش از ۱ ثانیه سریع‌تر از مدل مجهز به جعبه‌دندهٔ خودکار بود.[۸۸]

این مدل از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در ژاپن با نام هوندا اینسپایر نیز به فروش می‌رسید، در حالی که در کشور چین با نام گوانژو-هوندا آکورد شناخته می‌شد و فروش آن در سال ۲۰۰۳ آغاز شد و تا سال ۲۰۰۹ به طول انجامید.[۸۹]

سازمان ملی مدیریت امنیت بزرگراه‌های آمریکا (NHTSA) آزمایش تصادف را بر روی مدل‌های سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ آکورد انجام داده‌است که نتایج این آزمایش‌ها در جدول زیر آمده‌است.[۹۰]

مدل سال مدل نوع برخورد از روبرو (راننده) برخورد از روبرو (سرنشین) برخورد جانبی (راننده) برخورد جانبی (سرنشین) غلتیدن (خودروهای تک‌محور)
۲۰۰۳ آکورد ۴در
۲۰۰۴ آکورد ۴در با کیسه هوا
۲۰۰۵ آکورد ۲در با کیسه هوا
۲۰۰۶ آکورد ۴در با کیسه هوا
۲۰۰۷ آکورد ۲در با کیسه هوا

مؤسسهٔ بیمهٔ ایمنی بزرگراه‌ها (IIHS) اعلام کرده‌است که آکوردهای مدل سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ دارای کمترین میزان تلفات در تصادفات جاده‌ای در میان سدان‌های غیرلوکس کلاس اندازه متوسط بوده‌اند.[۹۱]

نسل هشتم (۲۰۰۷–۲۰۱۲)

با نام آکورد در ژاپن و اروپا و با نام اسپیریور در چین

آکورد ۲۰۰۸ (ژاپن و اروپا)
آکورد ۲۰۰۸ (ژاپن و اروپا)

آکورد جدید در میانهٔ سال ۲۰۰۸ در بازار اروپا و ژاپن عرضه شد.[۹۲][۹۳] این مدل همچنین با نام آکورد یورو در استرالیا و نیوزلند،[۹۴] و با نام آکیورا تی‌اس‌اکس در آمریکای شمالی،[۹۳] و در تمامی بازارها در انواع سدان و استیشن واگن به فروش می‌رسید.[۹۲] در کشور چین نسخه‌ای از مدل سدان با نام هوندا اسپیریور موجود بود که بعداً نسل دوم این مدل با همین نام به صورت جداگانه وارد بازار شد.[۹۵] روند تولید نسل هشتم هوندا آکورد از ماه اوت سال ۲۰۰۹ و توسط شعبهٔ دانگ‌فنگ هوندا آغاز شد و آخرین خودروها از این نسل در پایان ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۵ در استرالیا و نیوزلند تولید شدند.[۹۶][۹۷]

در اروپا، برای این خودرو دو موتور بنزینی ۲٫۰ لیتری و ۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (به ترتیب با قدرت ۱۵۶ و ۱۹۸ اسب بخار) ارائه شد، در حالی که یک موتور دیزل ۲٫۲ لیتری آی-دی‌تک با قدرت ۱۴۷ اسب بخار و گشتاور ۳۴۹ نیوتن متر در تیپ‌های استاندارد، و قدرت ۱۷۷ اسب بخار و گشتاور ۳۷۹ نیوتن متر در تیپ اسپورت تایپ-اس نیز در دسترس قرار گرفت. این موتور با وجود مصرف سوخت ترکیبی ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، می‌توانست آکورد را در مدت ۵٫۸ ثانیه از سرعت ۰ به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.[۹۸] فروش این نسل در اروپا در سال ۲۰۱۵ متوقف شد.

با نام آکورد در آمریکای شمالی و چین و با نام اینسپایر در ژاپن

مقالهٔ اصلی: هوندا آکورد (نسل هشتم آمریکای شمالی)
آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۲ (ایالات متحده و چین)
آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۲ (ایالات متحده و چین)

هوندا آکورد عرضه شده در بازار آمریکای شمالی نسبت به همتای خود در ژاپن از بدنه‌ای متفاوت بهره‌مند بود. آکورد با این چهره با نام هوندا اینسپایر در ژاپن به فروش می‌رسید، اما در بازار اروپا عرضه نشد. تولید این مدل در ژاپن در سال ۲۰۱۲ متوقف شد. به دلیل بهره‌مندی از اندازه‌های بزرگتر نسبت به نسل قبلی، این نسل در کلاس خودروهای اندازه بزرگ قرار گرفت.[۳۳] دو مدل کوپه و کراستور فست‌بک نیز برای مدل سال ۲۰۱۰ به بازار ایالات متحده معرفی شدند.[۹۹] برای مدل‌های سدان ال‌ایکس و اس‌ئی یک موتور ۴ سیلند ۲٫۴ لیتری با قدرت ۱۷۷ اسب بخار (۱۳۲ کیلووات) و گشتاور ۲۱۸ نیوتن متر (۱۶۱ پوند نیرو-فوت)، و برای مدل‌های کوپه و سدان ئی‌ایکس، ئی‌ایکس-آی و ال‌ایکس-اس با قدرت ۱۹۰ اسب بخار (۱۴۲ کیلووات) و گشتاور ۲۲۰ نیوتن متر (۱۶۲ پوند نیرو-فوت) در نظر گرفته شده‌بود. همچنین یک پیشرانهٔ ۳٫۵ لیتری وی۶ با قدرت ۲۷۲ اسب بخار (۲۰۳ کیلووات) و گشتاور ۳۴۴ نیوتن متر (۲۵۴ پوند نیرو-فوت) نیز فقط برای مدل کوپه ارائه شد.[۳۳]

در بازارهای استرالیا، نیوزلند، سریلانکا، هند، تایلند، اندونزی و سنگاپور، این خودرو که در تایلند تولید می‌شد، در دو گونهٔ فرمان راست و چپ قابل خریداری بود و خودروهای عرضه شده در بازار مالزی و تایوان نیز در داخل این دو کشور تولید می‌شدند[۱۰۰] و مدل‌های موجود در بازار کشور هنگ کنگ نیز در ژاپن تولید شده و با نام آکورد در هنگ کنگ به فروش می‌رسیدند. در عین حال شرکت گوانچی هوندا (شعبهٔ هوندا در کشور چین) این خودرو را جهت فروش در بازار چین با موتورهای ۲٫۰ لیتری، ۲٫۴ لیتری و ۳٫۵ لیتری تولید می‌کرد و در سال ۲۰۱۰ نیز تولید مدل آکورد کراستور را آغاز کرد.

در کشور مالزی، نام نسل هشتم آکورد از دسامبر ۲۰۱۳ به پروتون پردانا تغییر یافت و مورد استفادهٔ مقامات دولتی قرار گرفت.[۱۰۱]

نسل نهم (۲۰۱۲–۲۰۱۹)

هوندا آکورد وی‌تی‌آی-ال (پیش از تغییر چهره، استرالیا)
هوندا آکورد۲٫۴ لیتری آی-وی‌تک (پیش از تغییر چهره، سنگاپور)
هوندا آکورد تورینگ کوپه ۲۰۱۷ (ایالات متحده)
هوندا آکورد وی‌تی‌آی (پس از تغییر چهره، استرالیا)

برای نسل نهم آکورد، شرکت هوندا، شوجی ماتسوی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ به عنوان مهندس روی پلت‌فرم آکورد کار کرده بود را به عنوان رهبر این پروژه منصوب کرد.[۱۰۲] این نسل اولین نسل از سری آکورد بود که تحت نظارت و مدیریت کامل تاکانوبا ایتو، مدیر عامل شرکت هوندا، توسعه می‌یافت.[۱۰۳]

در سال ۲۰۱۲ و طی نمایشگاه بین‌المللی خودروی آمریکای شمالی در دیترویت، هوندا از مدل مفهومی آکورد کوپه رونمایی کرد.[۱۰۴] در ماه اوت ۲۰۱۲، این شرکت جزئیات مربوط به آکورد سدان مدل سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد، و در نهایت مدل‌های تولیدی آکورد سدان و کوپه در اوایل ماه سپتامبر ۲۰۱۲ به‌طور کامل به بازار معرفی شدند.[۱۰۵] فروش آکورد سدان در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲ آغاز شد و به دنبال آن مدل کوپه نیز در ۱۵ اکتبر همان سال در دسترس خریداران قرار گرفت.[۱۰۶] تاریخ عرضهٔ مدل‌های سدان و کوپه در کانادا به ترتیب برابر با ۲۴ سپتامبر و ۱ نوامبر ۲۰۱۲ بود.[۱۰۷] در ماه فوریهٔ سال ۲۰۱۳، شرکت هوندا برنامهٔ خود برای عرضهٔ آکورد در بازار روسیه را اعلام کرد.[۱۰۸]

از سال ۲۰۱۴، هوندا خودروهای آکورد را از چین به کشورهای خاورمیانه و خاور نزدیک، آفریقا، اعضای اتحادیه کشورهای مستقل و سایر کشورها صادر می‌کرد.[۱۰۹]

نسل دهم (۲۰۱۷ تا کنون)

نسل دهم
هوندا آکورد ال‌ایکس ۲۰۱۸
دید کلی
نام‌های دیگرهوندا اینسپایر (دانگ‌فنگ هوندا)
تولیداکتبر ۲۰۱۷ تا کنون (آمریکای شمالی)
مارس ۲۰۱۹ تا کنون (آسیا)
مدل سال۲۰۱۸ تا کنون (آمریکای شمالی)
مونتاژماریسویل، اوهایو، ایالات متحده (خط تولید ماریسویل)
گوانگ‌ژو، چین (گوانچی هوندا)
آیوتایا، تایلند
طراحتوشینوبو می‌نامی (نمای بیرونی)
یوسوکه شیمیزو (نمای داخلی)
بدنه و شاسی
کلاساندازه متوسط
شکل بدنه۴ در سدان
پیشرانه
موتور
جعبه‌دنده۶ دندهٔ دستی
۱۰ دندهٔ خودکار متغیر پیوسته (سی‌وی‌تی)
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۸۳۰ میلیمتر (۱۱۱ اینچ)
درازا۴٬۸۸۲ میلیمتر (۱۹۲٫۲ اینچ)
پهنا۱٬۸۶۲ میلیمتر (۷۳٫۳ اینچ)
بلندی۱٬۴۵۱ میلیمتر (۵۷٫۱ اینچ)
وزن خالص۱٬۴۲۰–۱٬۵۵۵ کیلوگرم (۳٬۱۳۱–۳٬۴۲۸ پوند)
آکورد ۲۰۱۸ (نمای پشت)

از نسل دهم هوندا آکورد در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۷ رونمایی شد.[۱۱۱] تولید این نسل در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷ و فروش آن در ایالات متحده در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۷ و با عنوان مدل سال ۲۰۱۸ آغاز شد.[۱۱۲] این نسل همچنین در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷ وارد بازار کانادا شد.[۱۱۳] در تمامی مدل‌های این نسل از سیستم کنترل حرکت بین خطوط هوندا با نام «هوندا سنسینگ» استفاده شده‌است[۱۱۴] و پیشرانهٔ پایهٔ در نظر گرفته‌شده برای این خودرو یک موتور ۱٫۵ لیتری وی‌تک توربو چهارسیلندر با توانایی تولید ۱۹۲ اسب بخار (۱۴۳ کیلووات) نیرو و ۲۶۰ نیوتن متر (۱۹۲ پوند-فوت) گشتاور است که به کمک یک جعبه‌دندهٔ ۱۰ سرعتهٔ متغیر پیوسته (CVT) یا یک نمونهٔ ۶ سرعتهٔ دستی نیروی تولیدی را به چرخ‌ها منتقل می‌کند.[۱۱۵] از ماه دسامبر سال ۲۰۱۷، یک موتور ۲٫۰ لیتری چهارسیلندر وی‌تک توربو نیز بعنوان گرینهٔ انتخابی در دسترس خریداران قرار گرفت. این موتور، که جایگزین موتور ۶ سیلندر وی‌شکل استفاده شده در نسل قبلی شده‌است، بر اساس موتور نصب شده بر روی هوندا سیویک تیپ آر طراحی شده‌است؛ با این تفاوت که موتور مورد استفاده در آکورد از یک توربوشارژر کوچکتر و یک میل‌سوپاپ معمولی بهره‌مند است.[۱۱۶] توان تولیدی این پیشرانه برابر با ۲۵۲ اسب بخار (۱۸۸ کیلووات) و گشتاور آن ۳۷۰ نیوتن متر (۲۷۳ پوند نیرو-فوت) می‌باشد که این نیرو به کمک همان جعبه‌دنده‌های ۶ سرعتهٔ دستی با ۱۰ سرعتهٔ خودکار به محور خودرو و سپس به چرخ‌ها منتقل می‌شود.[۱۱۷] در نسل دهم آکورد، این خودرو به‌طور انحصاری در قالب یک خودرو سدان عرضه می‌شود و تولید مدل کوپه متوقف شده‌است.[۱۱۸]

آکورد نسل دهم مخصوص بازارهای کشورهای جنوب شرق آسیا در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۸ و در نمایشگاه خودروی بین‌المللی تایلند رونمایی شد.[۱۱۹] فروش این خودرو در تایلند از ماه مارس ۲۰۱۹، و پس از معرفی این خودرو به بازار در نمایشگاه خودروی بین‌المللی بانکوک در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۷، آغاز شد.[۱۲۰][۱۲۱] انتظار می‌رود این خودرو پس از معرفی در نمایشگاه خودروی بین‌المللی اندونزی در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۱۹، به بازار اندونزی و در ماه مهٔ ۲۰۱۹ به بازار استرالیا عرضه شود.[۱۲۲][۱۲۳]

جایزه‌ها

  • «خودروی وارداتی سال» مجلهٔ موتور ترند سال ۱۹۹۴[۶۵]
  • خودروی سال منتخب ژاپن در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲[۱۲۴]
  • «خودروی سال» مجلهٔ درایو در سال ۲۰۰۸[۱۲۵]
  • خودروی سال آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۹[۱۲۶]
  • website JB car pages آکورد ۲۰۰۸–۲۰۱۱ را با اهدای ۴٫۵ ستاره از ۵ ستاره، بعنوان بهترین خودرو در کلاس خود انتخاب کرد.[۱۲۷]
  • «خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۳[۱۲۸]
  • «خودروی سبز سال» در ایالات متحده در سال ۲۰۱۴[۱۲۹]
  • خودروی سال آمریکای شمالی در سال ۲۰۱۸[۱۳۰]
  • «خودروی سال کانادا» در سال ۲۰۱۸[۱۳۱]

آمار فروش

فروش هوندا آکورد در ایالات متحده، از سال ۱۹۷۶ تا امروز
سالفروش±%
۱۹۷۶ ۱۸٬۶۴۳—    
۱۹۷۷ ۷۵٬۹۹۵۳۰۷٫۶٪+
۱۹۷۸ ۱۲۰٬۸۴۱۵۹٪+
۱۹۷۹ ۱۵۷٬۹۱۹۳۰٫۷٪+
۱۹۸۰ ۱۸۵٬۹۷۲۱۷٫۸٪+
۱۹۸۱ ۱۷۲٬۵۵۷۷٫۲٪−
۱۹۸۲ ۱۹۵٬۵۲۴۱۳٫۳٪+
۱۹۸۳ ۲۲۲٬۱۳۷۱۳٫۶٪+
۱۹۸۴ ۲۵۶٬۶۵۰۱۵٫۵٪+
۱۹۸۵ ۲۶۸٬۴۲۰۴٫۶٪+
۱۹۸۶ ۳۲۵٬۰۰۴۲۱٫۱٪+
۱۹۸۷ ۳۳۴٬۸۷۶۳٪+
۱۹۸۸ ۳۶۲٬۶۶۳۸٫۳٪+
۱۹۸۹ ۳۶۲٬۷۰۷۰٪+
۱۹۹۰ ۴۱۷٬۱۷۹۱۵٪+
سالفروش±%
۱۹۹۱ ۳۹۹٬۲۹۷۴٫۳٪−
۱۹۹۲ ۳۹۳٬۴۷۷۱٫۵٪−
۱۹۹۳ ۳۳۰٬۰۳۰۱۶٫۱٪−
۱۹۹۴ ۳۶۷٬۶۱۵۱۱٫۴٪+
۱۹۹۵ ۳۴۱٬۳۸۴۷٫۱٪−
۱۹۹۶ ۳۸۲٬۲۹۸۱۲٪+
۱۹۹۷ ۳۸۴٬۶۰۹۰٫۶٪+
۱۹۹۸ ۴۰۱٬۰۷۱۴٫۳٪+
۱۹۹۹ ۴۰۴٬۱۹۲۰٫۸٪+
۲۰۰۰ ۴۰۴٬۵۱۵۰٫۱٪+
۲۰۰۱ ۴۱۴٬۷۱۸۲٫۵٪+
۲۰۰۲ ۳۹۸٬۹۸۰۳٫۸٪−
۲۰۰۳ ۳۹۷٬۷۵۰۰٫۳٪−
۲۰۰۴ ۳۸۶٬۷۷۰۲٫۸٪−
۲۰۰۵ ۳۶۹٬۲۹۳۴٫۵٪−
سالفروش±%
۲۰۰۶ ۳۵۴٬۴۴۱۴٪−
۲۰۰۷ ۳۹۲٬۲۳۱۱۰٫۷٪+
۲۰۰۸ ۳۷۲٬۷۸۹۵٪−
۲۰۰۹ ۲۹۰٬۰۵۶۲۲٫۲٪−
۲۰۱۰ ۳۱۱٬۳۸۱۷٫۴٪+
۲۰۱۱ ۲۳۵٬۶۲۵۲۴٫۳٪−
۲۰۱۲ ۳۳۱٬۸۷۲۴۰٫۸٪+
۲۰۱۳ ۳۶۶٬۶۷۸۱۰٫۵٪+
۲۰۱۴ ۳۸۸٬۳۷۴۵٫۹٪+
۲۰۱۵ ۳۵۵٬۵۵۷۸٫۴٪−
۲۰۱۶ ۳۴۵٬۲۲۵۲٫۹٪−
۲۰۱۷ ۳۲۲٬۶۵۵۶٫۵٪−
۲۰۱۸ ۲۹۱٬۰۷۱۹٫۸٪−
منبع: "Honda Digital Factbook".

منابع

  1. ↑ "2008 Honda Accord Review". JB car pages. Retrieved 22 April 2019.
  2. ↑ "2008 Honda Accord Overview". Honda. Archived from the original on 17 October 2007. Retrieved 22 April 2019.
  3. ↑ "2008 Honda Accord vs. 2007 Toyota Camry – Head to Head". Motor Trend. Retrieved 22 April 2019.
  4. ↑ "The 100 most reliable cars of the last decade (in order)". Gizmag.com. 21 May 2006. Retrieved 22 April 2019.
  5. ↑ Drew Dorian. "2016 Honda Accord Sedan". Car and Driver. Retrieved 22 April 2019.
  6. ↑ "تاریخچه هوندا آکورد". techrato.com. 3 October 2017. Retrieved 2019-04-16.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ Leeps. "Rust Busters". New Straits Times/Google News. Retrieved 22 April 2019.
  8. ↑ ۸٫۰۰ ۸٫۰۱ ۸٫۰۲ ۸٫۰۳ ۸٫۰۴ ۸٫۰۵ ۸٫۰۶ ۸٫۰۷ ۸٫۰۸ ۸٫۰۹ ۸٫۱۰ ۸٫۱۱ ۸٫۱۲ ۸٫۱۳ ۸٫۱۴ "Honda Accord Heritage – America's greatest sedan". Tampa Honda. 11 November 2017. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  9. ↑ "1976 Honda Accord (man. 5) (model since summer 1976 for North America ) car specifications & performance data review". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  10. ↑ "1976 Honda Accord 1st-gen. SJ Hatchback-Coupe". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ ۱۱٫۶ Calif Torrance (21 August 2009). "History of the Honda Accord - 1976 through 2008". Honda News. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  12. ↑ von Fersen, Olaf (6 March 1980). "Automobiltechnik an der Zeitenwende/La technique de l'automobile à un tournant". Automobil Revue '80. Berne, Switzerland: Hallwag, AG (75): 105.
  13. ↑ "1977 Honda Accord 1st-gen. SJ Saloon-Sedan". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ ۱۴٫۴ ۱۴٫۵ ۱۴٫۶ "The Ultimate Honda Accord Page". Part Geek. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Tony Hogg (ed.). "1981 Buyer's Guide". Road & Track's Road Test Annual & Buyer's Guide 1981 (January-February 1981): 99.
  16. ↑ US D272137 
  17. ↑ "1982 Honda Accord 4-Door Sedan (man. 5) (model since October 1981 for North America ) car specifications & performance data review". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  18. ↑ Ryan Rushton (23 October 2017). "The Honda Accord: A Visual History Since Its Birth". Manchester Honda. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  19. ↑ "Honda Accord Sedan History". The News Wheel. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  20. ↑ "Honda Accord History". Edmunds.com. 26 February 2010. Retrieved 22 April 2019.
  21. ↑ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. p. 67. ISBN 0230374859. Retrieved 22 April 2019.
  22. ↑ Fred H. Maidment (1991). Annual Editions: International Business, 92-93. p. 74. ISBN 1561340472. Retrieved 22 April 2019.
  23. ↑ Jim Harris. "The Evolution Of The Honda Accord". streetdirectory. Retrieved 22 April 2019.
  24. ↑ Gas Mileage Guide. 1981. Second Edition. the University of Michigan. p. 13. Retrieved 22 April 2019.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ ۲۵٫۳ ۲۵٫۴ ۲۵٫۵ ۲۵٫۶ "40 years of honda accord". autoindustriya.com. Retrieved 22 April 2019.
  26. ↑ "Old School JDM Sat-Nav". grandJDM. Archived from the original on 28 September 2009. Retrieved 22 April 2019.
  27. ↑ Wanda James (2015). Driving from Japan: Japanese Cars in America. McFarland. p. 120. ISBN 1476612803.
  28. ↑ 自動車ガイドブック, Japan: Japan Automobile Manufacturers Association, ۲۸ اکتبر ۱۹۸۳, pp. 216–217, 0053-830030-3400
  29. ↑ "Economic World". Economic Salon. 1983: 20–33. Retrieved 21 April 2019 – via the University of Michigan. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  30. ↑ Toxic Air Pollutants from Mobile Sources: Emissions and Health Effects : Proceedings of a U.S. EPA/A&WMA International Specialty Conference. Air & Waste Management Association. 1992. p. 66. Retrieved 22 April 2019.
  31. ↑ Automobile Guide Book 1983-84, p. 159
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ "1984 Honda Accord Overview". Cargurus. 23 February 2015. Retrieved 22 April 2019.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ Calif Torrance (21 August 2007). "2008 Honda Accord - Introduction". Honda News. Retrieved 22 April 2019.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Henry Sturmey; H. Walter Staner (1988). "A Journal Published in the Interests of the Mechanically Propelled Road Carriage". The Autocar. Iliffe, sons & Sturmey Limited (177): 121. Retrieved 21 April 2019.
  35. ↑ با استناد به موارد ذکر شده در بروشور فروش هوندا آکورد در بازار ژاپن
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Ryan Senensky (10 March 2016). "Consider the Following: The third-generation Honda Accord is a great buy". Japanese Nostalgic Cars. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ "همه چیز دربارهٔ هوندا آکورد". car.ir. Retrieved 2019-04-16.
  38. ↑ [۱] بایگانی‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۰۸ توسط Wayback Machine
  39. ↑ "بررسی فنی چهارمین نسل هوندا آکورد". جوان خودرو. 25 March 2018. Retrieved 2019-04-17.
  40. ↑ Calif Torrance (11 April 1989). "1990 Honda Accord -- Drivetrain". Honda News. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ "1990, 1991, 1992, 1993 Honda Accord". How Stuff Works. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  42. ↑ Aaron Severson (12 June 2015). "Four-Wheel Steering Demystified". Auto Week. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  43. ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ ۴۳٫۳ Nate Mitchell (2 January 2015). "Introduction of the 4th Generation Honda Accord – Celebrating 25 Years". Honda Roots. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  44. ↑ "Honda F22A engine (F22B) | How good it is, its problems, oil". mywikimotors.com. Retrieved 2019-04-18.
  45. ↑ "Honda Accord Sedan (1990)". NetCarShow.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-18.
  46. ↑ "Welcome to Honda Manufacturing of Ohio - Honda of America Mfg". ohio.honda.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-18.
  47. ↑ "Honda Accord". Classic Cars Wiki (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-18.
  48. ↑ Alex Taylor (10 September 1990). "Japan's new U.S. car strategy". CNN. Archived from the original on 16 April 2014. Retrieved 22 April 2019.
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ "Honda Accord 4th Generation". car.info. Retrieved 2019-04-17.
  50. ↑ "Detailed specs review of 1991 Honda Accord SE Sedan model for North America". www.automobile-catalog.com. Retrieved 2019-04-17.
  51. ↑ "Honda Accord". CarGurus (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-17.
  52. ↑ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. Springer. p. 312. ISBN 0230374859. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Jonathan Crouch (28 October 2005). "Rover 600 (1993 - 1999) used car review". RAC. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  54. ↑ Amoore100 (14 September 2015). "Ridiculous Rebadges: A Chevy, a Subaru, and a Honda walk into an Isuzu-owned bar..." OPPO (Opposite Lock). Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  55. ↑ "Japan Car of The Year Record". JCOTY. Retrieved 22 March 2019.
  56. ↑ Usman Ansari (16 April 2018). "Honda and the Japan Car of the Year Award". Car Spirit PK. Retrieved 22 March 2019.
  57. ↑ "Automotive Engineering" (102). Society of Automotive Engineers. 1994. Retrieved 21 April 2019. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  58. ↑ "A Car Is Born". Bloomberg BusinessWeek. 12 September 1993. Retrieved 22 April 2019.
  59. ↑ "Patent USD347806 – Automobile – Google Patents". Google. Retrieved 22 April 2019.
  60. ↑ "1993 Honda Accord 5th-gen. JDM 4-Door Sedan". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  61. ↑ ۶۱٫۰ ۶۱٫۱ Antone Andres. "40 years of Honda Accord (Jul 14, 2016)". Autoindustriya.com. Retrieved 22 April 2019.
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ ۶۲٫۲ ۶۲٫۳ ۶۲٫۴ "How the Honda Accord Works". How Stuff Works. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  63. ↑ "Ward's Automotive Yearbook" (57). Ward's Communications: 115. Retrieved 21 April 2019. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  64. ↑ Stuart F. Brown (1993). "More Power For Honda's New Accord". Popular Science. Bonnier Corporation (243 (4)): 36. ISSN 0161-7370. Retrieved 21 April 2019.
  65. ↑ ۶۵٫۰ ۶۵٫۱ "Motor Trend Import Cars of the Year Complete Winners List". Motor Trend. Retrieved 22 April 2019.
  66. ↑ "1995 Honda (North America) Accord 5th-gen. 4-Door Sedan". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  67. ↑ Richard Lamming (1993). Beyond Partnership: Strategies for Innovation and Lean Supply. Prentice Hall. p. 19. ISBN 0131437852. Retrieved 22 April 2019. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  68. ↑ "Hot Wheels". nicb.org/. Retrieved 22 April 2019.
  69. ↑ "Patent USD347805 – Automobile – Google Patents". Google. Retrieved 22 April 2019.
  70. ↑ ۷۰٫۰ ۷۰٫۱ A. Mair (1993). Honda's Global Local Corporation. Springer. p. 239. ISBN 0230374859. {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  71. ↑ "Automotive Almanac of Japan" (36). Japan Motor Industrial Federation: 204. Retrieved 21 April 2019. ...American Honda Motor Co., Inc. begins to export Accord Wagon to Europe. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  72. ↑ Japanese Motor Business - page 31. EIU. 1995. Retrieved 22 April 2019. The 2 litre diesel engines, which are already used in the Rover 600 model, will equip versions of the UK-built Honda Accord {{cite book}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  73. ↑ "Accord Type R or Euro R? – Page 2". Honda-Tech. Retrieved 22 April 2019.
  74. ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ "2001 Honda Accord Euro R (man. 5) (model for Japan ) car specifications & performance data review". automobile catalog. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  75. ↑ "What is the Honda Accord Type R?". Parkers. Retrieved 22 April 2019.
  76. ↑ Nick D (6 April 2016). "2000 Honda Accord Euro R". Super Cars. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  77. ↑ "Honda Accord Reviews". JB car pages. Retrieved 22 April 2019.
  78. ↑ Honda - The Cog (فیلم تبلیغاتی). Honda Suisse on Youtube. 2003. Retrieved 22 April 2019.
  79. ↑ ۷۹٫۰ ۷۹٫۱ "Acura TSX Reviews". JB car pages. Retrieved 22 April 2019.
  80. ↑ Ichiban (6 November 2011). "Introduction to the 7th Generation Accord (with 6th Generation Comparison)". Retrieved 22 April 2019.
  81. ↑ Usman Ansari (16 April 2018). "Honda and the Japan Car of the Year Award". Car Spirit PK. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ "Honda Accord Specifications". Parkers. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  83. ↑ "Honda Accord Euro R Specifications". ST Cars. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  84. ↑ ۸۴٫۰ ۸۴٫۱ Matt Parsons. "Euro-R: The Golden Honda Accord". Drive Tribe. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  85. ↑ "Honda Accord Euro R (CL7)". One Shift. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  86. ↑ "2005 Honda Accord, Review". JB car pages. Retrieved 22 April 2019.
  87. ↑ "Honda Accord 2003-07 problems and fixes, fuel economy, specs, photos". Samarins. 10 February 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  88. ↑ Tony Swan (1 September 2003). "Honda Accord Coupe EX V-6". Car and Driver. Retrieved 22 April 2019.
  89. ↑ "Honda Accord 2003 - Simple Yet Attractive". SBT Japan. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  90. ↑ "1990–2010 Search Results by Model". NHTSA.GOV. Retrieved 22 April 2019.
  91. ↑ [۲] بایگانی‌شده در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  92. ↑ ۹۲٫۰ ۹۲٫۱ "2009 Honda Accord Sedan, Tourer Unveiled For JDM". Jalopnik. 12 June 2008. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  93. ↑ ۹۳٫۰ ۹۳٫۱ Brian Potter (8 April 2008). "European Honda Accord Sedan and Tourer In Detail". Motor1. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  94. ↑ Steane Klose (24 June 2008). "2008 Honda Accord Euro Launched in Australia". The Motor Report. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  95. ↑ Dean (21 August 2009). "Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China". Clutch'd. Retrieved 22 April 2019.
  96. ↑ Dean (21 August 2009). "Honda Has Started To Build The Spirior/Accord In China". clutch'd. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  97. ↑ David McCowen; Andrew MacLean (22 October 2014). "Honda kills Accord Euro". Drive. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  98. ↑ Patrick Bedard (۱ اکتبر ۲۰۰۷). "2008 Honda Accord - Polite and Parental: More of what folks buy four-doors for, way more". Car and Driver. Retrieved 22 April 2019.
  99. ↑ "2010 Honda Accord Crosstour Preview". JB car pages. Archived from the original on 19 July 2012. Retrieved 22 April 2019.
  100. ↑ Paul Tan (22 April 2008). "8th Generation 2008 Honda Accord launched!". Paultan.org. Retrieved 22 April 2019.
  101. ↑ "Goodbye ACCORD, Hello PERDANA!". Malaysia Today. 8 July 2013. Retrieved 22 April 2019.
  102. ↑ Mark Rechtin (10 September 2012). "Honda goes all-in with 2013 Accord". Automotive News. Retrieved 22 April 2019. For the 2013 Accord redesign, Honda called on a 30-year veteran to be chief engineer. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  103. ↑ "Honda Accord: Ninth generation (2013–2019) Manual". haccord. Retrieved 22 April 2019.
  104. ↑ Steve Siler (10 January 2012). "2013 Honda Accord Coupe Concept - Showing the way to the ninth generation of a perennial 10Bester". Car and Driver. Retrieved 22 April 2019.
  105. ↑ "Honda Accord: The Ninth Generation" (Press release). American Honda Motor. 5 September 2012. Retrieved 17 March 2019.
  106. ↑ Rachel Smith (6 September 2012). "Redesigned 2013 Honda Accord Offers Updated Engines and More Features". U.S.News. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  107. ↑ "Honda Announces Pricing for All-New 2013 Accord". Newswire. 2 September 2012. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  108. ↑ "New Accord Will Hit Russia in February 2013". Archived from the original on 13 October 2012. Retrieved 22 April 2019.
  109. ↑ "Successful Shipment of Accord by Honda Automobile (China) Co. , Ltd". Honda Automobile (China) Co. , Ltd. Retrieved 22 April 2019.
  110. ↑ "2018 Honda Accord Overview". Car and Driver. Retrieved 17 March 2019.
  111. ↑ "2018 Honda Accord World Debut" (Press release). American Honda Motor. July 18, 2017. Retrieved 18 March 2019.
  112. ↑ John Rosevear (18 October 2017). "Honda Sharpens Its All-New 2018 Accord to Steal SUV Sales". The Motley Fool. Retrieved 22 April 2019.
  113. ↑ "Completely Redesigned 2018 Honda Accord to Arrive At Dealerships This Fall". Cambridge center Honda. 6 October 2017. Retrieved 22 April 2019.
  114. ↑ Markus (2 October 2017). "2018 Honda Accord first test". Motor Trend. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  115. ↑ "2018 Honda Accord Press Kit - Powertrain - Honda.com". news.honda.com. Retrieved 22 April 2019.
  116. ↑ Clifford Atiyeh (3 October 2017). "A Tale of Two 2.0-Liters: Comparing the Turbo Four in Honda's New Accord and the Civic Type R | News | Car and Driver". Car and Driver. Retrieved 22 April 2019.
  117. ↑ "2018 Accord Specifications & Features". hondanews.com. 16 March 2018. Retrieved 22 April 2019.
  118. ↑ Alisa Priddle (14 July 2017). "2018 Honda Accord first look: lower, wider, shorter". Motor Trend. Retrieved 22 April 2019.
  119. ↑ https://paultan.org/2018/11/29/new-honda-accord-previewed-in-thailand-2019-launch/
  120. ↑ "Honda to launch the 2019 Accord in Thailand next month". Zigwheels. 1 March 2019. Retrieved 22 April 2019.
  121. ↑ Danny Tan (2 March 2019). "2019 Honda Accord launched in Thailand". Paultan. Retrieved 22 April 2019.
  122. ↑ Tony O’Kane (14 March 2019). "Next Honda Accord will be no bargain". WhichCar. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  123. ↑ "Pengantar Honda Accord 2019" [Introduction to the 2019 Honda Accord]. CINTAMOBIL. 9 February 2019. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (help); Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  124. ↑ "日本カー・オブ・ザ・イヤー 2008–2009 公式サイト". Jcoty.org. Retrieved 22 April 2019.
  125. ↑ "DCOTY 2008: The Overall Winner – Honda Accord V6". Drive.com.au. Archived from the original on 24 February 2013. Retrieved 22 April 2019.
  126. ↑ "Honda Accord Wins SA Car of the Year 2009". SACarFan.co.za. Archived from the original on 25 March 2009. Retrieved 22 April 2019.
  127. ↑ "Honda Accord Reviews & News". JB car pages. Retrieved 22 April 2019.
  128. ↑ "2013 AJAC Awards - Honda Accord Sedan named 2013 Canadian Car of the Year". Newswire. 4 February 2013. Retrieved 22 April 2019. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  129. ↑ Alisa Priddle (21 November 2013). "Honda Accord named Green Car of the Year". USA Today. Retrieved 22 April 2019.
  130. ↑ "The North American Car, Utility and Truck of the Year Awards Names Honda Accord, Volvo XC60, Lincoln Navigator 2018 Winners". northamericancaroftheyear.org. Retrieved 22 April 2019.
  131. ↑ "AJAC Announces the 2018 Canadian Car of the Year and 2018 Canadian Utility Vehicle of the Year". newswire.ca. Retrieved 22 April 2019.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هوندا_آکورد&oldid=25934292»