پرش به محتوا

گیتی امیرخسروی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گیتی امیرخسروی
نام تولدکاتیا پوگینا
نام(های) دیگرگیتی امیرخسروی
گیتی پوگینا
زاده۱۲۷۴ خورشیدی
ژانرموسیقی کلاسیک
ساز(ها)پیانو
سازهای اصلی
پیانو
استاد(ها)آرتور روبینشتاین
شاگرد(ان)مصطفی کمال پورتراب
علت سرشناسینخستین و تنها رئیس زن هنرستان عالی موسیقی
از نخستین پیانیست‌های زن در ایران

گیتی امیرخسروی (زادهٔ ۱۲۷۴ خورشیدی) نوازندهٔ پیانو، تنها رئیس زن هنرستان عالی موسیقی ایران و موسیقی‌دان روس تبار بود.

زندگی هنری

[ویرایش]

گیتی امیرخسروی با نام اصلی «کاتیا پوگینا» در سال ۱۲۷۴ شمسی متولد شد. تحصیلات خود را در زمینه موسیقی کلاسیک در روسیه به پایان برد و از شاگردان آرتور روبینشتاین بود. از سال ۱۳۲۵ به عنوان کارشناس موسیقی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد.[۱] وی همسر سرتیپ رضاقلی امیرخسروی بود که در زمان رضاشاه سالها رئیس بانک ملی و وزیر دارایی بود.[۲]

فعالیت‌ها

[ویرایش]

گیتی امیرخسروی از سال ۱۳۲۲ به عنوان ناظر فنی و استاد پیانو در هنرستان عالی موسیقی به تدریس پیانو پرداخت.[۱] در سال ۱۳۳۵ با کناره‌گیری بهاءالدین بامشاد از سرپرستی هنرستان عالی موسیقی، به ریاست آن هنرستان منصوب شد و تا سال ۱۳۳۸ ریاست هنرستان عالی موسیقی را بر عهده داشت.[۳]

وی در تابستان سال ۱۳۳۶ به جهت مطالعات هنری به اتریش سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ از سوی اداره کل هنرهای زیبا به منظور انتخاب چند استاد موسیقی برای هنرستان، عازم سوئیس، اتریش و بلژیک شد.[۱]

او در سال ۱۳۳۹ برای ریاست کنسرواتوار آزاد انتخاب شد و از سال ۱۳۴۵ به عنوان مشاور فنی منصوب گشت. وی در سال ۱۳۵۰ بازنشسته شد.[۱] از او به عنوانِ یکی از نخستین پیانیست‌های زن در ایران یاد می‌شود.[۴] وی با هنرمندان بزرگی همچون یاشا هایفتز برنامه مشترک اجرا کرده‌است.[۵] از جمله شاگردان او می‌توان به مصطفی کمال پورتراب اشاره نمود.[۶]

پیکر گیتی امیرخسروی در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شده‌است.[۷]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «گیتی امیرخسروی». هنرستان موسیقی. ۲ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
  2. «خاطراتی از نخستین فعالیت‌ها در زمینهٔ موسیقی کلاسیک غربی در ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره ۷۶ - سال بیستم - تابستان ۱۳۹۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۹.
  3. «برگهائی از تاریخ موسیقی ایران (از ۱۲۹۰ تا ۱۳۷۳ هجری شمسی)». حوزه هنری. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
  4. زهره رجب‌نیا (۱۰ اسفند ۱۳۹۲). «ظهیرالدوله زیرغبار فراموشی». روزنامه ایران.
  5. ترجمه علیرضا سید احمدیان. «ورود پیانو به ایران». تبیان. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
  6. تحقیقی احمدی. «نگاهی به زندگی و آثار استاد مصطفی کمال پورتراب». ویستا /روزنامه قدس.
  7. «ظهیرالدوله زیرغبار فراموشی». مرکزر دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۰ اسفند ۱۳۹۲.

منابع

[ویرایش]