شهرداری در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Saeedshafia (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Saeedshafia (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
[[پرونده:Tabriz City Hall.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|ساختمان تاریخی شهرداری تبریز]]
[[پرونده:Tabriz City Hall.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|ساختمان تاریخی شهرداری تبریز]]
'''شهرداری''' در [[کشور]] [[ایران]]، سازمانی نیمه دولتی است که زیر نظر [[شهردار]] اداره می‌شود. وظیفه این سازمان، پاکیزه نگاهداشتن شهر، جمع آوری و حمل زباله شهری، صدور مجوزهای ساخت و ساز شهری، دریافت عوارض شهری از شهروندان و همچنین برقراری نظم در شهر و فرماندهی بر نیروهای راهنمایی و رانندگی را بر عهده دارد.
'''شهرداری''' در [[کشور]] [[ایران]]، سازمانی نیمه دولتی است که زیر نظر [[شهردار]] اداره می‌شود. وظیفه این سازمان، پاکیزه نگاهداشتن شهر، جمع آوری و حمل زباله شهری، صدور مجوزهای ساخت و ساز شهری، دریافت عوارض شهری از شهروندان و همچنین برقراری نظم در شهر و فرماندهی بر نیروهای راهنمایی و رانندگی را بر عهده دارد.

{{تقسیمات کشوری ایران}}


== [http://urbanmanagement.ir/?Type=Modules&Module=ArticleModule&code=14&CodePar=391&Act=ShowArticle تحلیل الگوی مدیریت شهرداری تهران] ==
== [http://urbanmanagement.ir/?Type=Modules&Module=ArticleModule&code=14&CodePar=391&Act=ShowArticle تحلیل الگوی مدیریت شهرداری تهران] ==
نتخاب نوع مدل مديريت شهري،‏ بازتابنده‎ي نگرش حاكم بر تنظيم روابط شورا و شهرداري و مهم‌تر از همه،‏ بيانگر ميزان مشارکت و قدرت اجرايي است. يکي از گفتمان‎هاي مهم در تعيين مدل مديريتي برتر،‏ تعيين چگونگي اداره‎ي شهر و قرارگيري قدرت در دست مديران شهري است. از سوي ديگر،‏ مدل اداره‎ي شهر رابطه‎ي نزديکي با حل يا ايجاد مسائل شهري دارد. از بررسي مدل مديريت شهري در کلان‎شهر تهران چنين برداشت مي‎شود كه نوع مدل مديريت شهري در ايران،‏ مدل شورا ـ مدير شهر است. تحليل الگوي مديريتي تهران و ويژگي‎هاي اين نوع مدل در ايران،‏ به‎ويژه انتصابي بودن شهردار،‏ سبب وابستگي شديد عناصر مدل مديريت شهري به ساختار کلان قدرت شده و اين روند به‎نوبه‎ي خود فقدان و کمبود نهادهاي مدني و مشارکت مردمي را تشديد کرده و موجب تبديل شدن عرصه‎ي مديريت شهري به يک عرصه‎ي تجديد قدرت براي گروه‎هاي قدرت سياسي در سطح ملّي شده است. بنابراين مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎عنوان الگوي مناسب توصيه مي‌شود تا با بهره‌گيري از اين الگو،‏ به‎دليل دارا بودن رويکرد جمع-گرايانه و مشارکتي که در حلّ مسايل شهري دارد،‏ در سطوح فراملّي با تأکيد بر کاهش نقش دولت مرکزي و در سطوح محلّي،‏ تقويت جايگاه و نقش مديريت محلّي و مشارکت اجتماع محلّي،‏ حاكميّتي چند سطحي و چند عاملي را براي مديريت شهري کارآمد و اثربخش توصيه کند و همچنين اين مدل با استفاده از معيارهاي منتج از مباني نظري حكمروايي شهري و برخي از معيارهاي مرتبط ديگر،‏ سبب تقويت شاخص‎هاي حكمروايي شهري (مشاركت شهروندان،‏ مسئوليت‎پذيري و پاسخ‎گويي و عدالت) و نيز ارتقاي برخي ديگر از شاخص‎هاي مورد توجّه،‏ چون اقتدار مجموعه مديريت شهري،‏ قدرت و اقتدار شهردار،‏ هماهنگي و همكاري بين شورا ـ شهرداري،‏ تخصّص‎گرايي در بدنه‎ي شهرداري،‏ قدرت نظارتي و قانون‎گذاري شورا و ثبات در مديريت شهري خواهد شد و وابستگي به عناصر قدرت سياسي سطح ملّي را کاهش يا از بين مي‌برد. بدين ترتيب مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎طوركلّي براي تقويت نهاد مديريت شهرتهران ارزيابي شده است<ref>تحليل الگوي مديريتي شهر تهران,انتشار يافته در پژوهشهاي جغرافياي انساني (دوره: ۸۱، شماره: ۸۱ پاييز ۱۳۹۱)- نویسندگان اصغر نظريان و محمد رحيمي </ref>.
نتخاب نوع مدل مديريت شهري،‏ بازتابنده‎ي نگرش حاكم بر تنظيم روابط شورا و شهرداري و مهم‌تر از همه،‏ بيانگر ميزان مشارکت و قدرت اجرايي است. يکي از گفتمان‎هاي مهم در تعيين مدل مديريتي برتر،‏ تعيين چگونگي اداره‎ي شهر و قرارگيري قدرت در دست مديران شهري است. از سوي ديگر،‏ مدل اداره‎ي شهر رابطه‎ي نزديکي با حل يا ايجاد مسائل شهري دارد. از بررسي مدل مديريت شهري در کلان‎شهر تهران چنين برداشت مي‎شود كه نوع مدل مديريت شهري در ايران،‏ مدل شورا ـ مدير شهر است. تحليل الگوي مديريتي تهران و ويژگي‎هاي اين نوع مدل در ايران،‏ به‎ويژه انتصابي بودن شهردار،‏ سبب وابستگي شديد عناصر مدل مديريت شهري به ساختار کلان قدرت شده و اين روند به‎نوبه‎ي خود فقدان و کمبود نهادهاي مدني و مشارکت مردمي را تشديد کرده و موجب تبديل شدن عرصه‎ي مديريت شهري به يک عرصه‎ي تجديد قدرت براي گروه‎هاي قدرت سياسي در سطح ملّي شده است. بنابراين مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎عنوان الگوي مناسب توصيه مي‌شود تا با بهره‌گيري از اين الگو،‏ به‎دليل دارا بودن رويکرد جمع-گرايانه و مشارکتي که در حلّ مسايل شهري دارد،‏ در سطوح فراملّي با تأکيد بر کاهش نقش دولت مرکزي و در سطوح محلّي،‏ تقويت جايگاه و نقش مديريت محلّي و مشارکت اجتماع محلّي،‏ حاكميّتي چند سطحي و چند عاملي را براي مديريت شهري کارآمد و اثربخش توصيه کند و همچنين اين مدل با استفاده از معيارهاي منتج از مباني نظري حكمروايي شهري و برخي از معيارهاي مرتبط ديگر،‏ سبب تقويت شاخص‎هاي حكمروايي شهري (مشاركت شهروندان،‏ مسئوليت‎پذيري و پاسخ‎گويي و عدالت) و نيز ارتقاي برخي ديگر از شاخص‎هاي مورد توجّه،‏ چون اقتدار مجموعه مديريت شهري،‏ قدرت و اقتدار شهردار،‏ هماهنگي و همكاري بين شورا ـ شهرداري،‏ تخصّص‎گرايي در بدنه‎ي شهرداري،‏ قدرت نظارتي و قانون‎گذاري شورا و ثبات در مديريت شهري خواهد شد و وابستگي به عناصر قدرت سياسي سطح ملّي را کاهش يا از بين مي‌برد. بدين ترتيب مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎طوركلّي براي تقويت نهاد مديريت شهرتهران ارزيابي شده است<ref>تحليل الگوي مديريتي شهر تهران,انتشار يافته در پژوهشهاي جغرافياي انساني (دوره: ۸۱، شماره: ۸۱ پاييز ۱۳۹۱)- نویسندگان اصغر نظريان و محمد رحيمي </ref>.



{{تقسیمات کشوری ایران}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۲ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۰۱

ساختمان تاریخی شهرداری تبریز

شهرداری در کشور ایران، سازمانی نیمه دولتی است که زیر نظر شهردار اداره می‌شود. وظیفه این سازمان، پاکیزه نگاهداشتن شهر، جمع آوری و حمل زباله شهری، صدور مجوزهای ساخت و ساز شهری، دریافت عوارض شهری از شهروندان و همچنین برقراری نظم در شهر و فرماندهی بر نیروهای راهنمایی و رانندگی را بر عهده دارد.

واحد
تقسیمات کشوری
مسئول نهاد نوع مرکز
کشور وزیر کشور وزارت کشور دولتی پایتخت
استان استاندار استانداری مرکز استان
شهرستان فرماندار فرمانداری (ویژه) مرکز شهرستان
بخش بخشدار بخشداری مرکز بخش
دهستان بخشدار
(قبلاً دهدار)
بخشداری
(قبلاً دهداری)
مرکز دهستان
شهر شهردار شهرداری عمومی
غیردولتی
روستا دهیار دهیاری


تحلیل الگوی مدیریت شهرداری تهران

نتخاب نوع مدل مديريت شهري،‏ بازتابنده‎ي نگرش حاكم بر تنظيم روابط شورا و شهرداري و مهم‌تر از همه،‏ بيانگر ميزان مشارکت و قدرت اجرايي است. يکي از گفتمان‎هاي مهم در تعيين مدل مديريتي برتر،‏ تعيين چگونگي اداره‎ي شهر و قرارگيري قدرت در دست مديران شهري است. از سوي ديگر،‏ مدل اداره‎ي شهر رابطه‎ي نزديکي با حل يا ايجاد مسائل شهري دارد. از بررسي مدل مديريت شهري در کلان‎شهر تهران چنين برداشت مي‎شود كه نوع مدل مديريت شهري در ايران،‏ مدل شورا ـ مدير شهر است. تحليل الگوي مديريتي تهران و ويژگي‎هاي اين نوع مدل در ايران،‏ به‎ويژه انتصابي بودن شهردار،‏ سبب وابستگي شديد عناصر مدل مديريت شهري به ساختار کلان قدرت شده و اين روند به‎نوبه‎ي خود فقدان و کمبود نهادهاي مدني و مشارکت مردمي را تشديد کرده و موجب تبديل شدن عرصه‎ي مديريت شهري به يک عرصه‎ي تجديد قدرت براي گروه‎هاي قدرت سياسي در سطح ملّي شده است. بنابراين مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎عنوان الگوي مناسب توصيه مي‌شود تا با بهره‌گيري از اين الگو،‏ به‎دليل دارا بودن رويکرد جمع-گرايانه و مشارکتي که در حلّ مسايل شهري دارد،‏ در سطوح فراملّي با تأکيد بر کاهش نقش دولت مرکزي و در سطوح محلّي،‏ تقويت جايگاه و نقش مديريت محلّي و مشارکت اجتماع محلّي،‏ حاكميّتي چند سطحي و چند عاملي را براي مديريت شهري کارآمد و اثربخش توصيه کند و همچنين اين مدل با استفاده از معيارهاي منتج از مباني نظري حكمروايي شهري و برخي از معيارهاي مرتبط ديگر،‏ سبب تقويت شاخص‎هاي حكمروايي شهري (مشاركت شهروندان،‏ مسئوليت‎پذيري و پاسخ‎گويي و عدالت) و نيز ارتقاي برخي ديگر از شاخص‎هاي مورد توجّه،‏ چون اقتدار مجموعه مديريت شهري،‏ قدرت و اقتدار شهردار،‏ هماهنگي و همكاري بين شورا ـ شهرداري،‏ تخصّص‎گرايي در بدنه‎ي شهرداري،‏ قدرت نظارتي و قانون‎گذاري شورا و ثبات در مديريت شهري خواهد شد و وابستگي به عناصر قدرت سياسي سطح ملّي را کاهش يا از بين مي‌برد. بدين ترتيب مدل شورا ـ شهردار قوي،‏ به‎طوركلّي براي تقويت نهاد مديريت شهرتهران ارزيابي شده است[۱].


جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تحليل الگوي مديريتي شهر تهران,انتشار يافته در پژوهشهاي جغرافياي انساني (دوره: ۸۱، شماره: ۸۱ پاييز ۱۳۹۱)- نویسندگان اصغر نظريان و محمد رحيمي

پیوند به بیرون