خانقین: تفاوت میان نسخهها
اصلاح اشتباه تایپی برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری: به ویرایشگر منبع تغییر داده شده |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{coord|34|20|N|45|23|E|type:city(60800)_region:IQ|display=title}} |
{{coord|34|20|N|45|23|E|type:city(60800)_region:IQ|display=title}} |
||
{{جعبه شهر عراق |
{{جعبه شهر اشغالی ایران توسط عراق |
||
|نامرسمی= خانقین |
|نامرسمی= خانقین |
||
|عرضجغرافیایی =۳۴٫۳۴۶۹ |
|عرضجغرافیایی =۳۴٫۳۴۶۹ |
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۳
الگو:جعبه شهر اشغالی ایران توسط عراق خانَقین از شهرهای پرجمعیت استان دیاله در عراق در نزدیکی مرز ایران است. این شهر پیوندهای عمیقی از نظر فرهنگی و گویش با شهرهای مرزی استان کرمانشاه (همچون قصر شیرین، سر پل ذهاب، گیلانغرب، اسلامآباد غرب) و استان ایلام مانند ایوان دارد. بسیاری از مردم این شهرها دارای نسبت خویشاوندی با یکدیگر هستند. مردم شهر خانقین به زبان کردی کلهری صحبت می کنند. اقلیتی از مردم نیز به زبان های عربی و ترکمنی صحبت می کنند.
پیشینه
شهر خانقین در ۱۵۵ کیلومتری شمال شرقی بعقوبه، مرکز استان دیاله واقع شدهاست و در گذشته به راه خراسان معروف بود. خانقین در در دوران آشوریها و اکدیها راه بازرگانی دولت بوده و از آنجا به عنوان محلی برای استراحت بازرگانان ایرانی و هندی استفاده میشد که رهسپار آنجا میشدند.[۱] همچنین جاده ابریشم پس از گذر از کرمانشاه و قصرشیرین از این شهر نیز میگذشتهاست.
نام خانقین در فارسی میانه دوخانَگ (دوخانه) بوده که پس از اسلام به آن شکل عربی داده و بهجای واژه فارسی دو، پسوند عربی -َین را به آن افزودند.[۲]
در زمان صدام حسین و در پی سیاست عربیسازی او، شمار زیادی از مردم خانقین و روستاهای آن به جنوب عراق منتقل شدند و محلههایی عربنشین از کوچیدگان عرب در خانقین درست شد. برای نمونه: محله «شعله» در ارکوازی، «۷ نیسان» در کاریز، الاشتراکیة در ملکشاه، «آبو عبیدة ابن الجراح» در عالیآبه، کویخا زوراب و «التآمیم» در تولهفروش. در هر محله ۱۰۰ تا ۱۵۰ خانوار عرب مستقر شدند.[۳]
حمداله مستوفی در تاریخ ۷۴۰ ه۰ق خانقین را همراه با قصرشیرین و حلوان از بلاد عرب ذکر میکند شهر خانقین امروزه به عنوان یکی از مناطق مورد بحث و جدال میان دولت مرکزی عراق و دولت سرزمین کردستان عراق بهشمار میآید و ادارات دولتی این شهر بعد از سقوط رژیم سابق عراق در سال ۲۰۰۳ توسط دولت اقلیم کردستان عراق اداره میشود.[۱]
مراکز آموزش عالی
در حال حاضر دو مرکز آموزش عالی در خانقین فعالیت میکند:
- دانشکدهٔ هنر (ادبیات)، وابسته به دانشگاه بغداد، ۲۰۰۴. وبسایت
- مؤسسهٔ آموزش تربیت بدنی خانقین، ۲۰۰۴. دربارۀ مؤسسه
پل الون
پل الون در مرکز شهر خانقین و بر روی رودخانه الوند واقع است که از کوههای دالاهو در کرمانشاه سرچشمه گرفته و پس از گذر از سرپل ذهاب و قصرشیرین وارد استان دیاله در بخش کردنشین عراق میشود و نام رودخانه دیاله به خود میگیرد. ساسانیان در آن دوران به علت سیلابهای شدید این پل را که از ۲۴ پایه تشکیل شدهاست بنیاد کردند و تا دوران یاقوت حموی نیز این پل پابرجا بودهاست. این پل در دوران ساسانیها بدین شیوه کنونی نبوده، بلکه پهنای این پل ۱۵۰ متر و ارتفاع آن از سطح زمین ۶ متر بودهاست.
بر پایهٔ منابع تاریخی برای نخستین بار پل اَلوَن ۱۶۰۰ سال پیش در شهر خانقین ساخته شد و بعد از تخریب آن بار دیگر در سال ۱۸۶۰ توسط خواهر محمدعلی میرزای دولتشاه، والی سابق کرمانشاه مرمت و بازسازی شد.
وی در سال ۱۸۵۵ برای زیارت اماکن مقدس شیعیان در کربلا و نجف اشرف راهی خانقین شد، اما در آن سال با سیلاب سختی مواجه شده و تصمیم میگیرد هزینه سفر خود را به علاوهٔ هزینهای بیشتر برای ساخت پلی در خانقین صرف کند. وی شماری معمار اصفهانی را با خود به خانقین آورد و با استفاده از چوب گردوی واردشده از کرمانشاه این پل ساخته شد.[۱]
منابع
- ^ سایت http://www.khanaqin.com/ و نسخههای انگلیسی و عربی