ژان شاردن: تفاوت میان نسخه‌ها
Shriazeditor (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== دستاوردها == |
== دستاوردها == |
||
شاردن نخستین فرانسوی بود که در سفرنامهٔ خود از [[فردوسی]] و [[شاهنامه]] و برخی دیگر از شاعران ایرانی و آثار آنها یاد کرد و اگر چه اطلاعاتش در این خصوص ناقص بود، ولی توجه جامعهٔ ادبی فرانسه را به [[ادبیات فارسی]] جلب کرد.<ref> |
شاردن نخستین فرانسوی بود که در سفرنامهٔ خود از [[فردوسی]] و [[شاهنامه]] و برخی دیگر از شاعران ایرانی و آثار آنها یاد کرد و اگر چه اطلاعاتش در این خصوص ناقص بود، ولی توجه جامعهٔ ادبی فرانسه را به [[ادبیات فارسی]] جلب کرد.<ref>از سعدی تا آراگون، جواد حدیدی، مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۳، ص ۲۴۸</ref> |
||
== نگارخانه == |
== نگارخانه == |
||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:شاردن، ژان}} |
{{ترتیب‌پیش‌فرض:شاردن، ژان}} |
||
[[رده:اعضای انجمن سلطنتی]] |
[[رده:اعضای انجمن سلطنتی]] |
||
[[رده:اهالی پاریس]] |
[[رده:اهالی پاریس]] |
||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۳۸
| ژان شاردن | |
|---|---|
 نگاره‌ای از ژان شاردن | |
| زادهٔ | ۱۶ نوامبر ۱۶۴۳ پاریس |
| درگذشت | ۵ ژانویه ۱۷۱۳ نزدیک لندن |
| محل زندگی | فرانسه |
| ملیت | فرانسوی  |
| پیشه | جهانگرد و نویسنده |
| آثار | سفرنامهٔ شاردن |
ژان شاردن (به فرانسوی: Jean Chardin) (۱۶ نوامبر ۱۶۴۳–۵ ژانویهٔ ۱۷۱۳) جواهرفروش و جهانگرد فرانسوی بود که کتاب ۱۰ جلدی «سفرهای سِر ژان شاردن»[۱] به عنوان یکی از بهترینِ کارهای پژوهشگران غربی دربارهٔ ایران و خاور نزدیک برشمرده می‌شود. این کتاب برای اولین بار در ایران با نام «سیاحتنامه شاردن» با ترجمه محمد عباسی توسط مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر در سال ۱۳۳۵ منتشر شده است.
زندگی‌نامه
ژان شاردن در سال ۱۶۴۳ میلادی، در شهر پاریس متولد گردید و در همان محل به تحصیل پرداخت. پدرش جواهرساز بود و او از کودکی آشنایی با سنگهای قیمتی و فن جواهرسازی را آموخت.
خانوادهٔ او که از فرقهٔ پروتستان هوگِنو بودند، با کلیسای کاتولیک و مقامات رسمی فرانسه مشکل داشتند، به همین روی، او علاقه‌ای به ماندن در فرانسه نداشت و در ۲۲ سالگی نخستین سفر خود را آغاز کرد که در این سفر ۶ ساله (۱۶۶۴–۱۶۶۵ م) ایران بیش از دیگر کشورها توجه او را به خود جلب نمود.
در سفر دومش (۱۷ ماه اوت ۱۶۷۱ م) که خانم بازرگانی به نام لسکو او را همراهی می‌کرد، و سرانجام در تابستان ۱۶۷۳ م. به اصفهان رسیدند و تا سال ۱۶۷۷ م. در این شهر اقامت کردند. سپس به هندوستان رفته و پس از دو سال آنجا را به مقصد اروپا ترک کرد. این سفر آخرین سفر او به ایران بود. او لقب «تاجرشاه» را از شاه عباس دوّم دریافت کرده بود.
دستاوردها
شاردن نخستین فرانسوی بود که در سفرنامهٔ خود از فردوسی و شاهنامه و برخی دیگر از شاعران ایرانی و آثار آنها یاد کرد و اگر چه اطلاعاتش در این خصوص ناقص بود، ولی توجه جامعهٔ ادبی فرانسه را به ادبیات فارسی جلب کرد.[۲]
نگارخانه
نمونه‌هایی از نقاشی‌ها و طراحی‌های ژان شاردن از شهرها و بناهای تاریخی ایران:
-
نقاشی از تخت جمشید -
نقاشی از نقش رستم -
نمایی از بندرعباس -
تالار آیینه‌خانه -
نمایی از شیراز -
نمایی از شهر تبریز -
یک جنگاور قزلباش -
نمایی از شهر کاشان -
نمایی از شهر سلطانیه -
نمایی از شهر قم -
پوشش زنان در دوره صفوی -
کاروانسرایی در کاشان -
کاخ سعادت آباد در اصفهان -
کاخ چهارباغ اصفهان -
-
-
آرامگاه شاه عباس دوم -
-
-
نمایی از ایزدخواست -
آرامگاه شاه صفی -
-
-
-
-
کرگدن در ایران
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ژان شاردن موجود است. |
- درگذشت «ژان شاردن» خاورشناس، جهانگرد و فیلسوف فرانسوی (۱۷۱۳م)، وبگاه مبلغ.
- دانلود کتاب سفرنامه شاردن-تاریخ فا
پانویس
منابع
- «ژان شاردن؛ نخستین ایرانشناس فیلسوف». کانون ایرانی پژوهشگران فلسفه و حکمت. دریافت‌شده در ۱۰ اسفند ۱۳۸۷.