عهد عتیق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Peshitta.png|300px|بندانگشتی|چپ|نسخه‌ای آرامی از کتاب مزامیر عهد قدیم]] |
[[پرونده:Peshitta.png|300px|بندانگشتی|چپ|نسخه‌ای آرامی از کتاب مزامیر عهد قدیم]] |
||
'''عهد عتیق''' یا '''عهد قدیم''' کتاب مقدس [[یهودیان]] است که [[مسیحیان]] نیز آن را پذیرفته و به عنوان بخش اول از دو بخش [[کتاب مقدس]] قرار داده‌اند. عهد عتیق نامی است که مسیحیان در مقابل [[عهد جدید]] به این کتاب داده اند؛ اما [[یهودیان]] به کتاب مقدس خود [[تنخ]] می‌گویند که شامل [[تورات]] (پنج کتاب اول تنخ) به |
'''عهد عتیق''' یا '''عهد قدیم''' کتاب مقدس [[یهودیان]] است که [[مسیحیان]] نیز آن را پذیرفته و به عنوان بخش اول از دو بخش [[کتاب مقدس]] قرار داده‌اند. عهد عتیق نامی است که مسیحیان در مقابل [[عهد جدید]] به این کتاب داده اند؛ اما [[یهودیان]] به کتاب مقدس خود [[تنخ|تَنَخ]] می‌گویند که شامل [[تورات]] (پنج کتاب اول تنخ) به علاوه‌ی کتابهای پیامبران است. |
||
نسخه‌های کنونی تنخ از ۳۹ کتاب تشکیل |
نسخه‌های کنونی تنخ از ۳۹ کتاب تشکیل شده‌اند؛ ترتیب این کتاب‌ها در نسخه‌های یهودی و مسیحی با هم تفاوت دارد؛ مسیحیان علاوه بر این، ۷ کتاب دیگر را هم در زمره‌ی کتابهای عهد عتیق وارد کرده بودند اما یهودیان آن کتب را [[اپوکریفا]] می‌نامیدند و نامعتبر می‌دانستند. |
||
[[مارتین لوتر]] رهبر نهضت [[پروتستان]] در الهامی بودن این کتاب‌ها تردید کرد و آن‌ها را از عهد عتیق خارج کرد اما فرقه‌های [[کاتولیک]] و [[ارتدوکس]] همچنان این کتب را معتبر می‌دانند و همراه با عهد عتیق به چاپ می‌رسانند.<ref>حسین توفیقی، ''آشنایی با ادیان بزرگ''، ص ۹۸.</ref>{{سخ}} |
[[مارتین لوتر]] رهبر نهضت [[پروتستان]] در الهامی بودن این کتاب‌ها تردید کرد و آن‌ها را از عهد عتیق خارج کرد اما فرقه‌های [[کاتولیک]] و [[ارتدوکس]] همچنان این کتب را معتبر می‌دانند و همراه با عهد عتیق به چاپ می‌رسانند.<ref>حسین توفیقی، ''آشنایی با ادیان بزرگ''، ص ۹۸.</ref>{{سخ}} |
||
اصطلاح عهد عتیق از نظر مسیحیان، ناظر به پیمانی است که خدا با پیامبران پیش از عیسی بسته بود. در این پیمان [[نجات]] بشر (یا |
اصطلاح عهد عتیق از نظر مسیحیان، ناظر به پیمانی است که خدا با پیامبران پیش از عیسی بسته بود. در این پیمان [[نجات]] بشر (یا مرتبه‌ای از آن) با وعده و وعید، قانون و [[شریعت]] به دست می‌آید، در حالی که در عهد جدید نجات از طریق [[محبت]] حاصل میشود. |
||
می‌دانیم که عهد عتیق، در یک زمان معین، و توسط شخصی معین تنظیم |
می‌دانیم که عهد عتیق، در یک زمان معین، و توسط شخصی معین تنظیم نیافته بلکه، مجموعه‌ی اسفار آن توسط اشخاص گوناگون، در دوران‌های گوناگون نگارش شده است. نخستین سِفر از این اسفار را سفر [[عاموس]] (Amos) و آخرین آن‌ها را سفر [[دانیال]] (Daniel) دانسته‌اند. سِفر نخستین چنانکه گفته‌اند در سال ۷۵۰ پیش از میلاد و سفر آخرین در قرن دوم پیش از میلاد نوشته شده است. <ref>''راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی''، ص ۱۹.</ref> |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۳:۳۵
عهد عتیق یا عهد قدیم کتاب مقدس یهودیان است که مسیحیان نیز آن را پذیرفته و به عنوان بخش اول از دو بخش کتاب مقدس قرار داده‌اند. عهد عتیق نامی است که مسیحیان در مقابل عهد جدید به این کتاب داده اند؛ اما یهودیان به کتاب مقدس خود تَنَخ می‌گویند که شامل تورات (پنج کتاب اول تنخ) به علاوه‌ی کتابهای پیامبران است.
نسخه‌های کنونی تنخ از ۳۹ کتاب تشکیل شده‌اند؛ ترتیب این کتاب‌ها در نسخه‌های یهودی و مسیحی با هم تفاوت دارد؛ مسیحیان علاوه بر این، ۷ کتاب دیگر را هم در زمره‌ی کتابهای عهد عتیق وارد کرده بودند اما یهودیان آن کتب را اپوکریفا می‌نامیدند و نامعتبر می‌دانستند.
مارتین لوتر رهبر نهضت پروتستان در الهامی بودن این کتاب‌ها تردید کرد و آن‌ها را از عهد عتیق خارج کرد اما فرقه‌های کاتولیک و ارتدوکس همچنان این کتب را معتبر می‌دانند و همراه با عهد عتیق به چاپ می‌رسانند.[۱]
اصطلاح عهد عتیق از نظر مسیحیان، ناظر به پیمانی است که خدا با پیامبران پیش از عیسی بسته بود. در این پیمان نجات بشر (یا مرتبه‌ای از آن) با وعده و وعید، قانون و شریعت به دست می‌آید، در حالی که در عهد جدید نجات از طریق محبت حاصل میشود.
می‌دانیم که عهد عتیق، در یک زمان معین، و توسط شخصی معین تنظیم نیافته بلکه، مجموعه‌ی اسفار آن توسط اشخاص گوناگون، در دوران‌های گوناگون نگارش شده است. نخستین سِفر از این اسفار را سفر عاموس (Amos) و آخرین آن‌ها را سفر دانیال (Daniel) دانسته‌اند. سِفر نخستین چنانکه گفته‌اند در سال ۷۵۰ پیش از میلاد و سفر آخرین در قرن دوم پیش از میلاد نوشته شده است. [۲]
پانویس
منابع
- آذرنوش، آذرتاش، راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی، چاپ سوم. تهران: انتشارات توس، ۱۳۸۸. شابک ۳-۴۳۶-۳۱۵-۹۶۴-۹۷۸
جستارهای وابسته
 | این یک مقالهٔ خرد مسیحیت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |