احکام اسلام
| بخشی از سلسله مقاله‌های سیاسی | |||
| پایه‌ها | |||
|---|---|---|---|
| موضوع‌ها | |||
| نمودها | |||
|
|||
| جنبش‌ها | |||
|
|
|||
| نوشتارهای کلیدی | |||
| درگاه سیاست (en) | |||
احکام اسلام به مجموعه فرامین عملی و عبادی اسلامی گفته می‌شود. این احکام شامل آداب و مناسک اسلامی و همچنین عبادات هستند. احکام اسلام در علم فقه شرح و بسط می‌یابند و شامل دو گروه حکم تأسیسی و حکم امضایی هستند.[۱]
حکم تأسیسی و امضایی[ویرایش]
حکم‌تأسیسی حکم و قانونی‌است‌که قبلاً وجود نداشته و جدیداً تأسیس و وضع شده باشد. حکم‌امضایی حکم و قانونی‌است‌که در قوانین قدیم (و یا در عرف و عادت) وجود داشته؛ لیکن مقنّن آن‌حکم را اکنون در قوانین جدیدی که وضع می‌کند به‌کار می‌برد؛ که این‌عمل، به‌معنای تأیید و امضای قانون قدیم است؛ به همین دلیل به این حکم، حکم‌امضایی می‌گوییم.[۲]
مسلمانان در جوامع اسلامی رعایت احکام اسلامی را به صورت سنتی یک ضرورت می‌دانند. به قوانین اسلامی شریعت گفته می‌شود و فلسفه حقوقی اسلام را فقه می‌گویند و بیشتر شیعیان منابع فقهی را به قرآن، سنت، اجماع و عقل تقسیم می‌کنند[۳] اما اهل تسنن معمولاً منابع فقهی را به قرآن، سنت، اجماع، قیاس، قول صحابی، استحسان و… طبقه‌بندی می‌کنند.
منابع[ویرایش]
- ↑ «تاسیسی». دانشنامه جهان اسلام. بازبینی‌شده در 18 دی 1390.
- ↑ شب خیز، محمد رضا، اصول فقه دانشگاهی، نشر لقاء، قم - ایران، اول، 1392 ه ش.
- ↑ آشنایی با ابواب فقه
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون اسلام است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
