نبرد سیدیم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نبرد سیدیم

ابراهیم دشمنان را که لوط را اسیر کرده‌اند فراری می‌دهد (حکاکی شده در سال ۱۶۱۳ توسط آنتونیو تمپستا در نگارخانه ملی هنر آمریکا)
تاریخاوایل هزاره دوم قبل از میلاد
موقعیت
دره سیدیم (دریای مرده)
نتایج پیروزی متحدان میان‌رودان و ایلام در ابتدا و شکست در نهایت
تغییرات
قلمرو
شهرهای دشت اردن از کنترل میان‌رودان آزاد شدند. اسیران لوط نجات یافتند.
طرف‌های درگیر

پنج شهر دشت


بی‌طرف:

ایلام و پادشاهی‌های میان‌رودان

فرماندهان و رهبران

پنج پادشاه

چهار پادشاه

نبرد دره سیدیم، (به انگلیسی: Battle of the Vale of Siddim) که گاهی به آن نبرد نه پادشاه یا کشتار کدرلاعمر نیز می‌گویند، رویدادی در کتاب مقدس عبری است که در روزهای ابراهیم و لوط رخ می‌دهد. دریای مرده میدان نبرد شهرهای دشت رود اردن بود که علیه حکومت‌های میان‌رودان شورش می‌کردند.

در نبرد سیدیم، ابتدا کدرلاعمر و هم‌پیمانان پیروز بودند و وارد شهر سدوم و گموراه شدند. پس از غارت شهر، بسیاری از جمله لوط را به اسارت گرفتند. زمانی که خبر اسارت لوط به عمویش ابراهیم رسید، او یک گروه زبدهٔ ۳۱۸ نفری تشکیل داد و کدرلاعمر را تا شمال دمشق عقب راند و شکست داد.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Susan Brayford (2007). Genesis. Septuagint Commentary Series. BRILL. p. 293. ISBN 978-90-04-15552-7.