لهجه لیلاخی
| گویش لیلاخی | |
|---|---|
Default
| |
| الفبای کردی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | sdh |
لهجه لیلاخی یکی از لهجه‌های زیر مجموعه لهجه اردلانی می‌باشد که در شهرستان دهگلان و روستاهای بخش غربی شهرستان قروه و بخش جنوبی شهرستان بیجار و اطراف آنها تکلم می‌شود این گویش نزدیکی زیادی با لهجه دیواندره، بیجار، کامیاران، سنقر و روستاهای آن دارد این لهجه بیشتر تحت تأثیر لهجه‌های کلیایی و گروسی در شهرستان‌های سنقر و بیجار قرار گرفته‌است.[۱]
زبان کردی به ۴ گویش کردی کرمانجی (کردی شمالی)، کردی سورانی (کردی مرکزی)، کردی جنوبی و زازا-گوران تقسیم شده‌است، لهجه موکری، سورانی، اردلانی و سلیمانی جزو زبان کردی مرکزی است و لهجه لیلاخی در دسته اردلانی قرار می‌گیرد.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «لزوم تدوین زبان نوشتاری برای لهجه لیلاخی / پیشرفت زبان در گرو پیشرفت فرهنگ است». خبرگزاری کردپرس - فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۴.[پیوند مرده]
- ↑ «سایه سنگین لهجه سُورانی بر اردلانی». ایرنا. ۲۰۱۸-۰۵-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۴.