سیاست در گرجستان
سیاست در گرجستان را یک جمهوری دموکراتیک پارلمانی (نظام پارلمانی) با یک سیستم چند حزبی تشکیل می‌دهد.
رئیس جمهور گرجستان رئیس تشریفات ایالتی است و نخست وزیر رئیس دولت و قوه مجریه است.
رئیس جمهور و دولت از قدرت اجرایی برخوردار هستند. قدرت قانونگذاری نیز به دولت و هم در به پارلمان واگذار شده است.
پس از انقلاب گل رز سال ۲۰۰۳، جنبش ملی - دموکرات‌ها بر سیستم حزب حاکم شدند. پس از سقوط شوروی و استقلال گرجستان پس از اولین انتخابات پارلمانی دموکراتیک چند جانبه و دموکراتیک در ۲۸ اکتبر ۱۹۹۰، به جمهوری دموکراتیک تبدیل شد.
کشور گرجستان بجز مناطق خودمختار آبخازیا و آندرا و منطقه خودمختار اوستیای جنوبی بسیار متمرکز است. آبخازیا و اوستیای جنوبی که در دوران اتحاد جماهیر شوروی بخشی در گرجستان بودند، در دهه ۱۹۹۰ به طور یک جانبه از گرجستان جدا شدند و ادعای استقلال کردند.
در حالی که، از سال ۲۰۱۶، دولت گرجستان، آبخازیا را به عنوان دولت خودمختار در گرجستان به رسمیت می شناسد، اوستیای جنوبی را به عنوان داشتن وضعیت ویژه نمی‌شناسد و آنرا بخشی از حکومت مرکزی می‌داند.[۱]
توسعه در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸[ویرایش]
.jpg)
پس از استقلال گرجستان در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱)، ادوارد شواردنادزه وزیر خارجه پیشین شوروی، به عنوان نخستین رئیس‌جمهور کشور برگزیده شد. گرجستان از همان زمان برسر جمهوری‌های خودمختار اوستیای جنوبی و آبخازیا با روسیه اختلاف داشت، چرا که روسیه اجازه نمی‌داد که گرجستان، حاکمیت خود را در این دو منطقه اعمال کند؛ ولی به دلیل ضعف گرجستان و نیز نزدیکی دولت وقت - به ویژه شخص شواردنادزه - به روسیه، این کشور تن به مصالحه با روسیه داد و پذیرفت که در امور جمهوری‌های خودمختار اوستیای جنوبی و آبخازیا دخالت نکند و با حضور نیروهای روسی در این دو منطقه مخالفتی نداشته باشد.
اما پس از انقلاب گل رز در سال ۱۳۸۲ در گرجستان که با پشتیبانی آمریکا صورت گرفت و منجر به برکناری دولت متمایل به روسیه و روی کار آمدن دولت غربگرای میخائیل ساکاشویلی شد، اوضاع سیاسی این کشور دگرگون شد. دولت جدید سیاست دوری از روسیه و نزدیکی به غرب (به ویژه آمریکا) را در پیش گرفت. همچنین این کشور خواهان عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو شد.
در مرداد ۱۳۸۷ و هم‌زمان با بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ پکن، ارتش گرجستان برای بازگرداندن اوستیای جنوبی به خاک خود، به این منطقه یورش برد که با واکنش شدید روسیه مواجه شد و مجبور به عقب‌نشینی شد. اکنون روسیه تنها کشوری است که استقلال دو منطقهٔ آبخازیا و اوستیای جنوبی را به رسمیت شناخته است و با حضور نیروهای خود در این دو منطقه، عملاً کنترل آن‌ها را در دست دارد.[۲]
قوه مجریه[ویرایش]
ریاست اجرایی کشور در گرجستان را رئیس جمهور که از طریق رای مستقیم انتخاب می‌شود به مدت پنج سال برعهده دارد. براساس قانون اساسی، در مواقع اضطرار رئیس پارلمان جانشین قانونی رئیس جمهور خواهد بود.
همچنین رئیس جمهور نخست وزیر را منصوب می کند که به عنوان رئیس دولت فعالیت کند.
| سمت | نام | حزب | آغاز به کار |
|---|---|---|---|
| رئیس جمهور | سالومه زورابشویلی | ۱۶ دسامبر ۲۰۱۸ | |
| نخست وزیر | گیورگی گاخاریا | رویای گرجستان | ۸ سپتامبر ۲۰۱۹ |
قوه مقننه[ویرایش]
پارلمان گرجستان (ساکارتولو پارلمنتی) ۱۵۰ کرسی دارد که نمایندگان مردم برای مدت چهار سال در جریان یک انتخابات، به پارلمان راه می‌یابند. ۷۷ کرسی را نمایندگان تناسبی و ۷۳ کرسی را نمایندگان حوزه‌های تک‌کرسی تشکیل می‌دهند.
در حال حاضر (اوت ۲۰۲۰) ریاست این پارلمان بر عهده آرچیل تالاکوادزه از حزب رویای گرجستان است.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ قانون اساسی گرجستان http://www.parliament.ge/files/68_1944_951190_CONSTIT_27_12.06.pdf
- ↑ Department Of State. The Office of Electronic Information, Bureau of Public Affairs (2007-03-06). "Georgia". 2001-2009.state.gov (به انگلیسی). Retrieved 2020-07-29.
- ↑ «Archil Talakvadze Elected as Chaiperson of Parliament». Georgia Today on the Web. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۰۳.