دیمیتری اوتکین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
در این رسم نام‌گذاری اسلاوی شرقی، والریویچ پدرنامی است. و نام خانوادگی اوتکین است
سرهنگ دوم

Dmitry Utkin
عکس پاسپورت اوتکین
نام بومی
  • Дмитрий Валерьевич Уткин  (روسی)
  • Дмитро Валерійович Уткін  (اوکراینی)
نام تولد
  • Dmitry Valerievich Utkin
  • Dmytro Valeriyovych Utkin
زاده۱۱ ژوئن ۱۹۷۰
آسبست، استان سوردلوفسک، جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی، اتحاد جماهیر شوروی
درگذشته۲۳ اوت ۲۰۲۳ (۵۳ سال)
کوژنکینو، شهرستان بولوگوفسکی، استان تور، روسیه
وفاداری
شاخه نظامیاداره اصلی اطلاعات (۱۹۹۳–۲۰۱۳)
درجهسرهنگ دوم (۱۹۹۳–۲۰۱۳)
فرماندهی
  • تیپ ۲ اسپتسناز (۱۹۹۳–۲۰۱۳)
  • واحد نظامی هدف ویژه ۷۰۰
  • گروه واگنر (۲۰۱۴–۲۰۲۳)
جنگ‌ها و عملیات‌ها
نشان‌هانشان شجاعت (۴)


دیمیتری والریویچ اوتکین [الف] (زاده ۱۱ ژوئن ۱۹۷۰ – درگذشته ۲۳ اوت ۲۰۲۳) یک افسر ارتش روسیه بود. او به عنوان افسر نیروهای ویژه در اداره اصلی اطلاعات روسیه خدمت کرد و با درجه سرهنگ دومی بازنشسته شد.[۱] گفته می‌شود که او یکی از بنیان‌گذاران و فرمانده نظامی گروه واگنر با بودجه دولتی روسیه بوده‌است. شناسه تماس نظامی او واگنر بود.[۲][۳][۴][۵][۶] اوتکین یک نئونازی بود. او به ندرت در انظار عمومی ظاهر می‌شد، گفته می‌شود وی فرمانده یک شرکت نظامی خصوصی بود، در حالی که یوگنی پریگوژین مالک و چهره عمومی آن بود.[۷] اوتکین چهار نشان شجاعت روسیه را دریافت کرد.

اوتکین در ۲۳ اوت ۲۰۲۳ در اثر سقوط هواپیما به همراه پریگوژین و هشت نفر دیگر در استان تور کشته شد. هیچ‌کسی از این سقوط جان سالم به در نبرد.[۸][۹]

سنین جوانی و تحصیلات[ویرایش]

دیمیتری والریویچ اوتکین در ۱۱ ژوئن ۱۹۷۰ در آسبست، روستایی در استان سوردلوفسک، روسیه، اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمد.[۱۰] مادرش که یک مهندس عمران بود، زمانی که اوتکین خیلی جوان بود از پدر اوتکین طلاق گرفت.[۱۰]

اوتکین و مادرش در اوایل کودکی به روستای اسمولینه واقع در استان کیرووهراد اوکراین شوروی نقل مکان کردند، جایی که او در آنجا بزرگ شد.[۱۰][۱۱] همکلاسی‌هایش او را بسیار اهل مطالعه، اما متکبر توصیف کردند.[۱۱] او در اسمولینه صاحب دو فرزند شد.[۱۱]

پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان در اسمولینه، اوتکین به لنینگراد (سن پترزبورگ کنونی) نقل مکان کرد و در آنجا وارد مدرسه فرماندهی عالی سلاح‌های ترکیبی اس. ام. کیروف شد و بعداً به نیروهای ویژه اداره اصلی اطلاعات پیوست.[۱۰]

در دهه ۱۹۹۰ با النا شربینینا ازدواج کرد که از او صاحب سه فرزند شد. آنها در اوایل دهه ۲۰۰۰ طلاق گرفتند.[۱۱][۱۲] در سال ۲۰۱۵، شربینینا در یک برنامه تلویزیونی گفت که همسرش مفقود شده‌است.[۱۰]

دیدگاه‌های سیاسی و نژادی[ویرایش]

بر اساس گزارش چند رسانه خبری، اوتکین از تحسین کنندگان آلمان نازی بود و چندین خالکوبی نازی از جمله نشان شوتزاِشتافل (SS) روی بدنش داشت.[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷] اوتکین همچنین بنا به گزارش‌ها نام مستعار واگنر را برای خود برگزید که برگرفته از نام آهنگساز آلمانی ریچارد واگنر که آثار وی مورد تحسین آدولف هیتلر قرار گرفت و توسط نازی‌ها تصاحب شد، است.[۳][۱۸][۱۹] ظاهراً او با گفتن «هایل» به زیردستانش سلام می‌کرده، کلاه گشتی (field cap) ورماخت را در اطراف زمین‌های تمرین واگنر بر سر می‌گذاشته و گاهی اوقات زیر نام خود را با نشان صاعقه اس‌اس امضا می‌کرده‌است.[۲۰]

به گفته اعضای گروه واگنر اوتکین یک رودنوور بود که به مذهب بومی اسلاو اعتقاد داشت.[۲۱]

حرفه نظامی[ویرایش]

روسیه و سپاه اسلاوونیک[ویرایش]

همچنین ببینید: سپاه اسلاوونیک

گفته می‌شود شد که اوتکین در جنگ‌های اول و دوم چچن شرکت داشته‌است.[۲۲][۲۳]

اوتکین تا سال ۲۰۱۳ به عنوان فرمانده واحد نظامی هدف ویژه ۷۰۰ از تیپ ۲ اسپتسناز اداره اصلی اطلاعات (GRU) مستقر در پچوری، استان پسکوف، خدمت کرد.[۲۴][۲۵]

پس از بازنشستگی از ارتش، در سال ۲۰۱۳ اوتکین شروع به کار برای گروه امنیتی موران کرد. شرکت موران یک شرکت خصوصی بود که توسط کهنه سربازان ارتش روسیه تأسیس شده بود که ماموریت‌های امنیتی و آموزشی را در سراسر جهان انجام می‌داد این شرکت همچنین در زمینه تأمین امنیت در برابر دزدی دریایی تخصص داشت. در همان سال، مدیران ارشد گروه امنیتی موران در راه اندازی سپاه اسلاوونیک مستقر در هنگ کنگ مشارکت داشتند.[۲۶] سپاه اسلاوونیک اقدام به پخش آگهی‌هایی برای استخدام مزدور جهت «حفاظت از میادین نفتی و خطوط لوله» سوریه کرد.[۲۷] اوتکین به عنوان عضوی از سپاه اسلاوونیک به سوریه فرستاده شد و توانست از مأموریت فاجعه بار این گروه در سوریه جان سالم به در برد.[۲۸]

اوتکین در اکتبر ۲۰۱۳ به مسکو بازگشت.[۱۹] سرویس امنیت فدرال روسیه در نوامبر ۲۰۱۳ برخی از اعضای سپاه اسلاوونیک را به دلیل مزدوری که در قانون روسیه غیرقانونی است دستگیر کرد.[۲۹]

گروه واگنر[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: گروه واگنر

تقریباً بلافاصله پس از بازگشت به روسیه، اوتکین شرکت امنیتی خود را ایجاد کرد. نام این گروه [گروه واگنر] اشاره ای به شناسه تماس اوتکین (شناسه تماس وی واگنر بود) که در آن زمان از آن استفاده می‌کرد بود، که خود این نام نیز اشاره ای به نام آهنگساز آلمانی ریچارد واگنر بود.[۳] اوتکین و گروه واگنر و همچنین چند تن از کهنه سربازان سپاه اسلاوونیک در فوریه ۲۰۱۴ در کریمه و سپس در دونباس دیده شدند، جایی که در طول جنگ روسیه و اوکراین برای جدایی طلبان طرفدار روسیه می‌جنگیدند.[۳۰] سایت خبری Gazeta.ru گزارش داد که اوتکین و افرادش ممکن است در قتل چندین فرمانده میدانی جمهوری خودخوانده خلق لوهانسک دست داشته باشند.[۳۱] روزنامه ترکیه‌ای ینی شفق گزارشی احتمال داد که اوتکین رئیس تشریفاتی شرکت باشد، در حالی که ممکن است رئیس واقعی واگنر شخص دیگری باشد.[۳۲]

اوتکین در مراسم جشن روز قهرمانان سرزمین پدری در ۹ دسامبر ۲۰۱۶ در کرملین دیده شد. او به عنوان برنده چهار نشان شجاعت در این جشن شرکت کرد[۳۳][۳۴] و با رئیس‌جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین عکس گرفت.[۳۵] دیمیتری پسکوف، دبیر مطبوعاتی رئیس‌جمهور روسیه، اعتراف کرد که اوتکین در میان دعوت شدگان به مراسم بوده‌است، اما در مورد ارتباط اوتکین با شرکت‌های خصوصی نظامی هیچ اظهار نظری نکرد.[۱۹] ظاهراً این آخرین حضور اوتکین در انظار عمومی بود.[۳۶]

آربی‌کی گزارش داد که اوتکین و افرادش پس از اتمام دوره آموزشی در منطقه کراسنودار، در سال ۲۰۱۵ به سوریه بازگشتند.[۳۷] بلافاصله پس از شروع حملات هوایی روسیه در سوریه، گزارش‌هایی مبنی بر کشته شدن مزدوران روسی در حال نبرد روی زمین منتشر شد. چندین تصویر در رسانه‌های اجتماعی پخش شد که ظاهراً مردان مسلح روس کشته شده در نبرد پالمیرا (مارس ۲۰۱۶) را نشان می‌داد.[۳۰] اسکای نیوز گزارش داد که حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر که بیشتر آنها مزدوران گروه واگنر بودند در سال ۲۰۱۶ در سوریه کشته شدند.[۳۸] در ژوئن ۲۰۱۷، اوتکین دستور داد که یک سرباز فراری سوری در مقابل دوربین تا سرحد مرگ شکنجه و سپس به قتل برسد.[۳۹]

گروه واگنر نقش مهمی در تهاجم روسیه به اوکراین داشت. در این زمان، گزارش شد که اوتکین فرمانده نظامی پشت صحنه واگنر بود و مسئول نظارت بر عملیات نظامی آنان بود، در حالی که پریگوژین مالک، سرمایه‌دار و چهره عمومی واگنر بود.[۷] این گروه ستون فقرات نیروهای روسی در نبرد باخموت بودند. پریگوژین آشکارا از وزارت دفاع روسیه به دلیل مدیریت غلط جنگ روسیه علیه اوکراین انتقاد کرد. در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۳، پریگوژین پس از متهم کردن وزارت دفاع به گلوله‌باران سربازان واگنر، گروه واگنر را در یک شورش رهبری کرد. واحدهای واگنر شهر روستوف-نا-دونو روسیه را تصرف کردند، در حالی که یک کاروان واگنر به سمت مسکو حرکت می‌کردند. نقش اوتکین در شورش واگنر نامعلوم است، اگرچه گزارش‌هایی وجود داشت که او در تانکی بود که کاروان واگنر را به سمت مسکو هدایت می‌کرد.[۷] شورش، روز بعد با حصول توافق متوقف شد. مطابق این توافق اگر شورشیان واگنر تصمیم بگیرند با وزارت دفاع قرارداد ببندند یا به بلاروس بروند تحت پیگرد قانونی قرار نخواهند گرفت.[۴۰]

تحریم‌ها[ویرایش]

در ژوئن ۲۰۱۷، ایالات متحده تحریم‌هایی را علیه اوتکین به عنوان رئیس گروه واگنر اعمال کرد.[۴۱] در نوامبر ۲۰۱۷، آربی‌کی از انتصاب اوتکین به عنوان مدیر عامل شرکت مدیریت و مشاوره کنکورد خبر داد. شرکت کنکورد مدیریت رستوران‌های متعلق به[۴۲] یوگنی پریگوژین سرمایه‌گذار گروه واگنر بر عهده دارد.[۴۳] بلینگ‌کت در گزارشی مدعی شد که این انتصاب ساختگی بوده و با جعل هویت افراد دیگری صورت گرفته‌است.[۴۴]

در دسامبر ۲۰۲۱، شورای اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را علیه اوتکین و سایر افراد مرتبط با گروه واگنر اعمال کرد. اوتکین متهم است که مسئول نقض جدی حقوق بشر توسط این گروه است که شامل شکنجه، اعدام و کشتارهای فراقانونی و خودسرانه است.[۴۵][۴۶]

همچنین اوتکین توسط دولت‌های نیوزیلند[۴۷] و بریتانیا در رابطه با حمله روسیه به اوکراین تحریم شد.[۴۸]

یادبود موقت اوتکین و یوگنی پریگوژین در مسکو

مرگ[ویرایش]

اوتکین و ۹ نفر دیگر از جمله رهبر گروه واگنر یوگنی پریگوژین در یک سانحه هوایی در ۲۳ اوت ۲۰۲۳ کشته شدند.[۴۹][۵۰] اوتکین در ۳۱ اوت در گورستان یادبود نظامی فدرال در استان مسکو به خاک سپرده شد.[۵۱][۵۲]

یادداشت[ویرایش]

  1. ↑ روسی: Дмитрий Валерьевич Уткин

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Dettmer, Jamie (7 دسامبر 2020). "Mercenary Says Kremlin's Wagner Group Recruiting Inexperienced Fighters". Voice of America. Archived from the original on 17 April 2021. Retrieved 7 April 2021.
  2. ↑ Sukhankin, Sergey (18 دسامبر 2019). "Russian PMCs in the Syrian Civil War: From Slavonic Corps to Wagner Group and Beyond". Jamestown Foundation. Archived from the original on 3 June 2020. Retrieved 7 April 2021.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "Wagner, shadowy Russian military group, 'fighting in Libya'". BBC News Russian (به روسی). 7 مه 2020. Archived from the original on 27 May 2022.
  4. ↑ Rabin, Alexander (4 اکتبر 2019). "Diplomacy and Dividends: Who Really Controls the Wagner Group". Foreign Policy Research Institute. Archived from the original on 8 January 2020. Retrieved 7 April 2021.
  5. ↑ Rondeaux, Candace (7 نوامبر 2019). "Tracing Wagner's Roots". New America. Archived from the original on 23 August 2021. Retrieved 7 April 2021.
  6. ↑ Rondeaux, Candace (7 نوامبر 2019). "Forward Operations: From Deir Ezzor to Donbas and Back Again". New America. Archived from the original on 20 June 2022. Retrieved 7 April 2021.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ "In Prigozhin's shadow, the Wagner Group leader who stays out of the spotlight". Global News. 29 ژوئن 2023. Archived from the original on 24 August 2023. Retrieved 24 August 2023.
  8. ↑ "Prigozhin confirmed dead after genetic tests – Moscow". BBC. 27 اوت 2023. Archived from the original on 27 August 2023. Retrieved 27 August 2023.
  9. ↑ Méheut, Constant (27 اوت 2023). "Russia Officially Confirms Prigozhin's Death". The New York Times (به انگلیسی). Archived from the original on 27 August 2023. Retrieved 27 August 2023.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ Коротков, Денис. ""Хайль Петрович"". Центр «Досье» (به روسی). Archived from the original on 11 April 2023. Retrieved 3 July 2023.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ Romaliyskaya, Irina (25 ژانویه 2017). "Що дядя Вова скаже, те Діма і зробить". Український слід у долі таємничого ватажка "ПВК Вагнера". Цензор. нет (به Ukrainian). Archived from the original on 6 August 2022. Retrieved 25 January 2017.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (link)
  12. ↑ Zubov, Gennady; Petelin, German (16 دسامبر 2016). "WSJ: США пригрозили санкциями российскому союзнику в Ливии Хафтару за захват нефтяных месторождений бойцами "ЧВК Вагнера"". Gazeta (به روسی). Archived from the original on 17 December 2016. Retrieved 7 April 2021.
  13. ↑ Castner, Brian (1 ژوئن 2022). "The White Power Mercenaries Fighting For The Lost Cause Around the World". Time (به انگلیسی). Archived from the original on 6 June 2022.
  14. ↑ "Signs of Neo-Nazi Ideology Amongst Russian Mercenaries". Res Publica. 26 مارس 2021. Archived from the original on 17 May 2022.
  15. ↑ Tunis, Samer al-Atrush. "Russia's Wagner mercenaries calls the shots in fight for control of Libya". The Times (به انگلیسی). ISSN 0140-0460. Archived from the original on 5 June 2022.
  16. ↑ "The secretive Russian mercenaries 'ordered to kill' Ukraine's president". National World (به انگلیسی). Archived from the original on 27 March 2022. Retrieved 1 March 2022.
  17. ↑ "Путин принимал в Кремле командира российских наемников. Что о нем известно?". Meduza (به روسی). Archived from the original on 4 June 2022.
  18. ↑ Ibrahim, Nader; Barabanov, Ilya. "The lost tablet and the secret documents". BBC News. Archived from the original on 24 June 2022.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ "Путин принимал в Кремле командира российских наемников. Что о нем известно?". Meduza (به روسی). 15 دسامبر 2016. Archived from the original on 4 June 2022.
  20. ↑ Yaffa, Joshua (31 ژوئیه 2023). "Inside the Wagner Group's Armed Uprising". The New Yorker (به انگلیسی). ISSN 0028-792X. Archived from the original on 24 August 2023.
  21. ↑ Cornelio, J.; Gauthier, F.; Martikainen, T.; Woodhead, L. (2020). Routledge International Handbook of Religion in Global Society. Routledge International Handbooks. Taylor & Francis. p. 403. ISBN 978-1-317-29500-6. Archived from the original on 23 August 2023. Retrieved 12 June 2022. Members of this organization say that one of its leaders, D. Utkin (call sign Wagner), is a rodnover, native faith believer
  22. ↑ View Author Archive, Email the Author, Follow on Twitter, Get author RSS feed (25 فوریه 2022). "Wagner Group, Kremlin-backed mercenaries, reportedly laid groundwork in Ukraine". New York Post (به انگلیسی). Archived from the original on 23 August 2022. Retrieved 30 August 2022. {{cite web}}: |author= has generic name (help); Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  23. ↑ "В разбившемся самолете в Тверской области были Пригожин и глава «Вагнера» Уткин" (به روسی). Новые Известия. Retrieved 2023-8-23. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  24. ↑ "Они сражались за Пальмиру". Fontanka.ru (به روسی). 28 مارس 2016. Archived from the original on 27 December 2020. Retrieved 7 April 2021.
  25. ↑ ""Фонтанка» нашла двух российских наемников, подозреваемых в убийстве дезертира в Сирии. Один из них служил в спецназе с главой ЧВК «Вагнер"". Meduza (به روسی). 13 دسامبر 2019. Archived from the original on 13 May 2022. Retrieved 7 April 2021.
  26. ↑ "Last battle of the Slavic Corps". Fontanka. 14 نوامبر 2013. Archived from the original on 6 March 2018. Retrieved 25 January 2018.
  27. ↑ Gostev, Aleksandr; Coalson, Robert (16 دسامبر 2016). "Russia's Paramilitary Mercenaries Emerge From The Shadows". Radio Free Europe/Radio Liberty. Archived from the original on 1 November 2019. Retrieved 18 September 2017.
  28. ↑ Vaux, Pierre (29 مارس 2016). "Fontanka Investigates Russian Mercenaries Dying For Putin In Syria And Ukraine". The Interpreter. Archived from the original on 1 April 2016. Retrieved 18 September 2017.
  29. ↑ Weiss, Michael (21 نوامبر 2013). "The Case of the Keystone Cossacks". Foreign Policy. Archived from the original on 27 March 2022. Retrieved 29 July 2023.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ""Славянский корпус" возвращается в Сирию". Fontanka.ru (به روسی). 16 اکتبر 2015. Archived from the original on 13 May 2021. Retrieved 7 April 2021.
  31. ↑ Dergachev, Vladimir; Zgirovskaya, Ekaterina (24 مارس 2016). "Российские наемники в боях за Пальмиру". Gazeta (به روسی). Archived from the original on 24 April 2019. Retrieved 7 April 2021.
  32. ↑ "Wagner, Russian Blackwater in Syria". Yeni Şafak. 6 اوت 2017. Archived from the original on 5 March 2018. Retrieved 14 August 2020.
  33. ↑ ""Фонтанка" насчитала у командира российских наемников Вагнера четыре ордена Мужества". Meduza (به روسی). Archived from the original on 14 June 2021. Retrieved 29 December 2021.
  34. ↑ дня, Фото. "Фото дня: Дмитрий Уткин, которого называют командиром российских наемников в Сирии, и Владимир Путин". Эхо Москвы (به روسی). Archived from the original on 3 March 2022. Retrieved 29 December 2021.
  35. ↑ "Песков подтвердил присутствие командира ЧВК Вагнера на приеме в Кремле". ТАСС. 15 دسامبر 2016. Archived from the original on 21 February 2018. Retrieved 7 April 2021.
  36. ↑ Mackinnon, Amy (6 ژوئیه 2021). "Russia's Wagner Group Doesn't Actually Exist". Foreign Policy. Archived from the original on 27 September 2021. Retrieved 14 October 2022.
  37. ↑ "Призраки войны: как в Сирии появилась российская частная армия". RBK (به روسی). 25 اوت 2016. Archived from the original on 9 October 2020. Retrieved 7 April 2021.
  38. ↑ Sparks, John (10 اوت 2016). "Revealed: Russia's 'Secret Syria Mercenaries'". Sky News. Archived from the original on 25 May 2019. Retrieved 7 April 2021.
  39. ↑ اتحادیه اروپا regulation: Commission Regulation (EC) No 2021/2195/۲۰۲۱ of ۱۳ دسامبر ۲۰۲۱ implementing Regulation (EU) 2020/1998 concerning restrictive measures against serious human rights violations and abuses
  40. ↑ Roth, Andrew; Sauer, Pjotr (25 ژوئن 2023). "Wagner boss to leave Russia as reports say US spy agencies picked up signs of planned uprising days ago". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Archived from the original on 24 August 2023. Retrieved 25 June 2023.
  41. ↑ "США ввели санкции против ЧВК "Вагнер"". RIA Novosti (به روسی). 20 ژوئن 2017. Archived from the original on 8 June 2022. Retrieved 7 April 2021.
  42. ↑ "Командир ЧВК Вагнера возглавил ресторанный бизнес Пригожина" (به روسی). 15 نوامبر 2017. Archived from the original on 8 June 2022. Retrieved 7 April 2021.
  43. ↑ Ljubas, Zdravko (16 مارس 2021). "Paramilitary Group Wagner Sued in Russia for War Crimes in Syria". Organized Crime and Corruption Reporting Project. Archived from the original on 31 March 2022. Retrieved 7 April 2021.
  44. ↑ "Putin Chef's Kisses of Death: Russia's Shadow Army's State-Run Structure Exposed". bellingcat (به انگلیسی). 14 اوت 2020. Archived from the original on 14 August 2020. Retrieved 29 December 2021.
  45. ↑ "EU slaps sanctions on Russian mercenary group Wagner". POLITICO (به انگلیسی). 13 دسامبر 2021. Archived from the original on 13 December 2021. Retrieved 15 December 2021.
  46. ↑ "EUR-Lex – 32021R2195 – EN – EUR-Lex". eur-lex.europa.eu (به انگلیسی). Archived from the original on 14 May 2022. Retrieved 15 December 2021.
  47. ↑ "Russia Sanctions Regulations 2022". New Zealand Legislation. Archived from the original on 28 November 2022. Retrieved 11 February 2023.
  48. ↑ "Consolidated list of financial sanctions targets in the UK" (PDF). Archived (PDF) from the original on 14 April 2023. Retrieved 16 April 2023.
  49. ↑ "СК заявил о подтверждении личностей всех погибших при крушении самолета Пригожина". forbes.ru (به روسی). 27 اوت 2023. Archived from the original on 27 August 2023. Retrieved 27 August 2023.
  50. ↑ "WAGNER GROUP ®". Telegram. Archived from the original on 24 August 2023. Retrieved 23 August 2023.
  51. ↑ "Командир ЧВК Вагнера Дмитрий Уткин (он же Вагнер) похоронен на мемориальном кладбище в Мытищах". Meduza (به روسی). Retrieved 31 August 2023.
  52. ↑ "В Мытищах похоронили командира ЧВК "Вагнер" Дмитрия Уткина". Север. Реалии (به روسی). 31 اوت 2023. Retrieved 31 August 2023.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دیمیتری_اوتکین&oldid=38922714»