پرش به محتوا

CD23

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
FCER2
ساختارهای موجود
PDBجستجوی هم‌ساخت‌شناسی: PDBe RCSB
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرFCER2, BLAST-2, CD23, CD23A, CLEC4J, FCE2, IGEBF, Fc fragment of IgE receptor II, FCErII, Fc epsilon receptor II
شناسه‌های بیرونیOMIM: 151445 MGI: 95497 HomoloGene: 1517 GeneCards: FCER2
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez
آنسامبل
یونی‌پروت
RefSeq (mRNA)

NM_001207019، NM_001220500، NM_002002 XM_005272462، NM_001207019، NM_001220500، NM_002002

NM_001253739، NM_001253743، NM_001253745، NM_001253746، NM_001253747، NM_013517، XM_006508697 NM_001253737، NM_001253739، NM_001253743، NM_001253745، NM_001253746، NM_001253747، NM_013517، XM_006508697

RefSeq (پروتئین)

NP_001207429، NP_001993، XP_005272519 NP_001193948، NP_001207429، NP_001993، XP_005272519

NP_001240668، NP_001240672، NP_001240674، NP_001240675، NP_001240676، NP_038545، XP_006508760 NP_001240666، NP_001240668، NP_001240672، NP_001240674، NP_001240675، NP_001240676، NP_038545، XP_006508760

موقعیت (UCSC)ن/مChr : 3.73 – 3.74 Mb
جستجوی PubMed[۲][۳]
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسانمشاهده/ویرایش موش

CD23 که با نام FcεRII هم شناخته می‌شود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «FCER2» کُدگذاری می‌شود.

این مولکول یک گیرنده با تمایل اتصالی ضعیف برای پادتن ای است که نوعی پادتن دخیل در آلرژی، و مبارزه با انگل‌هاست و در تنظیم سطح خونی آن نقش دارد. برخلاف بسیاری دیگر از گیرنده‌های پادتنی، CD23 نوعی لکتین نوع سی است و بر سطح لنفوسیت‌های بی، ماکروفاژهای فعال‌شده، ائوزینوفیل‌ها، سلول‌های دندریتیک فولیکولار، و پلاکت‌ها یافت می‌شود.

دو نوع گیرندهٔ CD23 وجود دارد: CD23a و CD23b.

مولکول CD23a در لنفوسیت‌های بی فولیکولار دیده می‌شود؛ حال آنکه CD23b با استفاده از اینترلوکین ۴ بر روی لنفوسیت‌های تی، مونوسیت‌ها، سلول‌های لانگرهانس پوست، ائوزینوفیل‌ها و ماکروفاژها ظاهر می‌شود.[۴]

اهمیت بالینی

[ویرایش]

در فلو سایتومتری از مولکول CD23 برای تمایز میان لوسمی مزمن لنفاوی (CD23-مثبت) و لنفوم سلول منتل (CD23-منفی) استفاده می‌شود.[۵] این مولکول همچنین با استفاده از ایمونوهیستوشیمی در لنفوسیت‌های بی موجود در مراکز زایگر قابل ردیابی است؛ حال آنکه در لنفوسیت‌های در حالِ استراحت در ناحیهٔ منتل موجود نیست و به‌همین دلیل است که لنفوم‌های برخاسته از ناحیهٔ منتل فاقد CD23 هستند؛ اما لوسمی مزمن لنفاوی و لنفوم‌های لنفوسیت‌های B با درجهٔ خفیف، دارای CD23 هستند و روش‌های ایمونوهیستوشیمی قادر به تشخیص این اختلاف جزئی در این سرطان‌هاست که نمای ظاهری مشابهی دارند. سلول‌های رید-اشتاینبرگ نیز معمولاً دارای CD23 هستند.[۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000005540 - Ensembl, May 2017
  2. "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  3. "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
  4. Lichtman AH, Abbas AK (2003). Cellular and molecular immunology. Philadelphia: Saunders. pp. 324–325. ISBN 0-7216-0008-5.
  5. Barna G, Reiniger L, Tátrai P, Kopper L, Matolcsy A (Sep 2008). "The cut-off levels of CD23 expression in the differential diagnosis of MCL and CLL". Hematological Oncology. 26 (3): 167–70. doi:10.1002/hon.855. PMID 18381689.
  6. Cooper K, Leong AS (2003). Manual of diagnostic antibodies for immunohistology. London: Greenwich Medical Media. p. 95. ISBN 1-84110-100-1.

برای مطالعهٔ بیشتر

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]