نعش‌کش
نَعش‌کِش یا خودروی حمل تابوت، به هر وسیله نقلیه (درشکه یا اتوموبیل) گفته می‌شود که از آن برای حمل مردگان در تابوت (به عربی: نَعش) استفاده می‌شود.[۱]
در ایران[ویرایش]
در سال ۱۳۸۲، بهشت زهرا اقدام به خرید تعدادی مرسدس-بنز کلاس-ئی (که خودروهایی لوکس محسوب می‌شدند) به عنوان نعش‌کش کرد. از آن‌جا که پیش از این تنها در نیروی انتظامی از چنین خودروهایی استفاده می‌شد و تعیین آن به عنوان جایزه قرعه‌کشی حساب‌های قرض‌الحسنه یک بانک بسیار خبرساز شده‌بود،[۲] این مسئله که «دیگر هیچ‌کسی آرزوی سوار شدن بنز را به گور نمی‌برد» مورد شوخی قرار می‌گرفت.[۳]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ زمان‌فشمی، ارمغان (۳۰ دی ۱۳۹۱). «همه چیز درباره بزرگترین آرامستان ایران: از مُرده‌شورخانه تا مجتمع عروجیان!». روزنامه اطلاعات (۲۵۵۰۸).
- ↑ امين، سعيده (۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۳). «برای اولین و آخرین قرعه‌کشی: الگانس ممنوع شد». روزنامه همشهری (۳۳۷۹).
- ↑ «خرید نعش کش‌های میلیاردی: روزی همه سوار الگانس می‌شویم». روزنامه همشهری (۳۲۳۲). ۱ آذر ۱۳۸۲.
