کمربند زنگار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تغییر در کل شغل‌های تولیدی در مناطق کلانشهری، ۱۹۵۴ - ۲۰۰۲م (ارقام برای ناحیهٔ نیو انگلند از سال ۱۹۵۸م)
  >۵۸٪ از دست دادن
  ۴۳–۵۶٪ از دست دادن
  ۳۱–۴۳٫۲٪ از دست دادن
  ۸.۷–۲۹.۱٪ loss [میانگین ایالات متحده: ۸٫۶۵٪ از دست دادن]
  ۷.۵٪ loss – ۵۴٫۴٪ به دست آوردن
  >۶۲٪ به دست آوردن
سه منطقهٔ کلانشهری بیش از چهار پنجم نیروی کار تولیدی خود را از دست دادند: استوبنویل، اوهایو; جانزتاون، پنسیلوانیا، و آگوستا، مین.
تغییر در درآمد سرانه فردی در کلانشهرها، ۱۹۸۰–۲۰۰۲, به نسبت میانگین کلانشهرهای آمریکا.
  income above average, growth faster than average
  income above average, growth average or below average
  income above average but decreasing
  income below average, growth faster than average
  درامد پایین‌تر از میانگین، رشد میانگین یا پایین‌تر از میانگین
  income below average and further decreasing

کمربند زنگار لفظی‌ست برای منطقه‌ای که بخش بالایی شمال شرق ایالات متحده آمریکا، دریاچه‌های بزرگ، و ایالت‌های غرب میانه آمریکا را پوشش می‌دهد، و به افول اقتصادی، از دست دادن جمعیت و زوال شهرها به دلیل کوچک شدن بخش صنعتی آن که زمانی قوی بود، اشاره دارد.[۱]

کمربند زنگار از ایالت نیویورک آغاز می‌شود و از پنسیلوانیا، ویرجینیای غربی، اوهایو، ایندیانا، و شبه جزیرهٔ پایین میشیگان، عبور کرده در شمال ایلینوی و شرق ویسکانسین خاتمه می‌یابد. این منطقه سابقاً قلب صنعتی آمریکا بود. در میانهٔ قرن بیستم به دلایل متعدد از قبیل انتقال تولید به غرب آمریکا، افزایش اتوماسیون و افول صنایع فولاد و زغال‌سنگ آمریکا، جهانی شدن و بین‌المللی شدن صنعت رو به افول نهاد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Crandall, Robert W. The Continuing Decline of Manufacturing in the Rust Belt. Washington, D.C. : Brookings Institution, 1993.
  2. Technology and Steel Industry Competitiveness: Chapter 4. The Domestic Steel Industries Competitiveness Problems. Washington, D.C: Congress of the United States, Office of Technology Assessment, 1980, pp. 115-151. Retrieved December 27, 2015.