ژان باپتیست کریر
ژان باپتیست کریر | |
|---|---|
 پرتره‌ای از کریر در هنگام محاکمه | |
| قائم‌مقام کنوانسیون ملی فرانسه | |
| دوره مسئولیت ۵ سپتامبر ۱۷۹۲ – ۱۶ دسامبر ۱۷۹۴ | |
| حوزه انتخاباتی | کانتال[۱] |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۶ مارس ۱۷۵۶ یولت، پادشاهی فرانسه |
| درگذشته | ۱۶ دسامبر ۱۷۹۴ (۳۸ سال) پاریس، جمهوری فرانسه |
| علت مرگ | اعدام با گیوتین |
| حزب سیاسی | The Mountain |
ژان باپتیست کریر (۱۶ مارس ۱۷۵۶–۱۶ دسامبر ۱۷۹۴) یک انقلابی و سیاستمدار در دوران انقلاب فرانسه بود که بیش از همه، به‌دلیل اقدامات خود در جنگ ووندی در دوران حکومت وحشت شناخته شده‌است. او دستور اعدام ۴۰۰۰ غیرنظامی، که عمدتاً از کشیش‌ها، زنان و کودکان بودند را در نانت صادر کرد. برخی از آن اعدام‌ها، با غرق کردن افراد در رود لوآر انجام شد که کریر آن را «حمام ملی» توصیف می‌کرد. پس از سقوط دولت روبسپیر، کریر به‌دلیل ارتکاب جنایات جنگی توسط دادگاه انقلابی محاکمه شد، و در نهایت، مجرم شناخته و اعدام شد.
سال‌های آغازبن[ویرایش]
کریر در روستایی در نزدیکی اوریاک متولد شد.[۲][۳] او و خانواده‌اش به‌عنوان کشاورز مستأجر طبقه متوسط، از درآمد حاصل از زراعت زمین یک نجیب‌زاده فرانسوی زندگی می‌کردند. پس از تحصیل در مدرسهٔ اوریاک، او توانست طیف گسترده‌ای از علایق شغلی خود را دنبال کند. کریر تا سال ۱۷۸۵ در یک دفتر وکالت در پاریس کار کرد تا این‌که به اوریاک بازگشت، ازدواج کرد و با وقوع انقلاب، به گارد ملی فرانسه و باشگاه ژاکوبن‌ها پیوست. در سال ۱۷۹۰ او یک وکیل (مشاور برای قلمرو پیشکاری) بود و در سال ۱۷۹۲ به عنوان معاون کنوانسیون ملی فرانسه از کانتال انتخاب شد. او پیش از آن، به‌عنوان یکی از اعضای بانفوذ باشگاه کوردلیرز و باشگاه ژاکوبن‌ها شناخته می‌شد. پس از انقیاد فلاندر، او یکی از کمیسرهایی بود که در اواخر سال ۱۷۹۲ توسط کنوانسیون، نامزد شد. او به اعدام لوئی شانزدهم پادشاه فرانسه رأی داد و یکی از نخستین افرادی بود که خواستار دستگیری دوک اورلئان شد و در سرنگونی ژیروندیست‌ها (در ۳۱ مه) نیز نقش مهمی داشت.
نمایندگی در نانت[ویرایش]
کریر پس از یک مأموریت به نرماندی، در اوایل اکتبر ۱۷۹۳، به‌عنوان نمایندهٔ در مأموریت و تحت دستور کنوانسیون ملی، برای سرکوب شورش ضدانقلابیون به نانت فرستاده شد. او یک دادگاه انقلابی در نانت تأسیس کرد که لژیون مارا نامیده می‌شد، تا به سرعت از توده‌های زندانیان انباشته‌شده در زندان‌ها خلاص شود. محاکمه‌ها به‌سرعت پایان یافته و قربانیان به‌وسیلهٔ گیوتین یا تیرباران کشته، یا به روشی غیرانسانی‌تر از بین برده شدند.
کریر در نامه‌ای بیست صفحه‌ای به جمهوری‌خواهان هم‌نظرخود قول داد که حتی یک ضدانقلاب یا انحصارگر (با اشاره به احتکارکنندگان و صاحبان زمین‌های اشرافی) را در نانت آزاد نگذارد.[۴] برخوردهای شدید او توسط کمیته امنیت عمومی تأیید شد و در روزهای بعد، کریر تعداد زیادی از زندانیان را سوار کشتی‌هایی کرد که درهایی در ته آن وجود داشت و آن‌ها را در رودخانه لوآر غرق کرد.[۵] این اعدام‌ها، به‌ویژه اعدام کشیش‌ها و راهبه‌ها، و همچنین زنان و کودکان، معروف به غرق‌شدگان در نانت (نویادس) و رفتارهای او، باعث شهرت کریر به‌عنوان شخصی ظالم بی‌رحم شد.[نیازمند منبع] او در نوامبر ۱۷۹۳ دستور غرق کردن ۹۴ کشیش در لوآر را صادر کرد. برخی مدعی بودند که او دستور داده بود تا پیش از غرق شدن، زنان و مردان جوان زندانی را به‌شکل برهنه به هم ببندند. به این روش، «ازدواج جمهوری» می‌گفتند، اما بعداً مشخص شد که این اتهام، شایعه‌ای است که ضدانقلاب ساخته بود.[۶][۷]
آدولف تیر او را به‌عنوان «یکی از ارواح پست و خشن توصیف کرد که در هیجان جنگ‌های داخلی، به هیولاهای ظلم و تندروی تبدیل می‌شوند».[۸]
محاکمه و اعدام[ویرایش]
در فوریهٔ ۱۷۹۴، پس از این‌که یکی از اعضای کمیته امنیت عمومی با اطلاعاتی در مورد جنایات در حال انجام کریر از نانت بازگشت، کریر توسط روبسپیر به پاریس فراخوانده شد، اما خود کریر در آن هنگام، محاکمه نشد.
چند ماه بعد، واکنش ترمیدوری منجر به سقوط روبسپیر و کمیته امنیت عمومی شد. موقعیت و اقدامات کریر نیز به‌طرز خطرناکی افشا شد و زندانیانی که او از نانت آورده بود تبرئه و آزاد شدند و محکومیت‌ها نسبت به اقدامات کریر افزایش یافت. کریر در در ۳ سپتامبر ۱۷۹۴ دستگیر شد. وی در محاکمهٔ خود در دادگاه انقلابی به سرعت اتهامات ضدبشری علیه خود را رد کرد و اظهار داشت: «من سهم کمی در پلیس نانت داشتم؛ من فقط به‌صورت موقت و گذرا آن‌جا بودم، ابتدا در رن و سپس در ارتش. وظیفه اصلی من مراقبت و تجهیز نیروهایمان بود و به مدت شش ماه، ۲۰۰٬۰۰۰ سرباز را بدون این‌که هزینه‌ای برای دولت داشته باشد، در آن‌جا تأمین کردم. از این رو من اطلاعات کمی برای ارائه در این مورد دارم. من از موارد اتهامی خود اطلاع کمی دارم یا اطلاعی ندارم.»[۹] پس از این بیانیه، یکی از نمایندگان، به‌نام فیلیپس، از جای خود بلند شد و کریر را با صدای بلند متهم به غرق کردن ساکنین، اعدام‌های گسترده، تخریب، دزدی، غارت، تخریب نانت، ایجاد قحطی و بی‌نظمی، و سلاخی زنان و کودکان کرد. افرادی شبه‌نظامی، از «شرکت مارات»، که کریر برای پاکسازی نانت از آن استفاده می‌کرد، در طول محاکمه حضور داشتند، همه این افراد به‌طور مستقیم و غیرمستقیم توسط کریر منصوب شده بودند و همگی آن‌ها بخشی از کمیته انقلابی نانت بودند. هیئت منصفه‌ای که به پروندهٔ کریر رسیدگی می‌کرد، با پایان یافتن محاکمه، مات و مبهوت مانده و به اتفاق آرا به اعدام کریر رای دادند.
از این رو، دادگاه انقلابی، او را در اتهام به اعدام دسته‌جمعی شهروندانی که علیه جمهوری نجنگیده بودند، از طریق غرق کردن و تیرباران که «آگاهانه، شرورانه و با نیت ضدانقلابی» انجام شده بود، گناهکار اعلام کرد. او همراه با دو هم‌دست خود در کمیته انقلابی نانت،[۱۰] در ۱۶ دسامبر ۱۷۹۴ توسط گیوتین در پاریس اعدام شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Jean-Baptiste Carrier". Assemblée nationale. Retrieved 18 May 2021.
- ↑ Société La Haute-Auvergne (1955). "Documents nouveaux sur la jeunesse et les débuts de Jean-Baptiste CARRIER". Revue de la Haute-Auvergne. Aurillac. 34.
- ↑ Chronicle of the French Revolution, Longman Group 1989 p.30
- ↑ Christopher Desloge, Desloge Chronicles - A Tale of Two Continents, Lulu.com, 2013 p.13
- ↑ Chronicle of the French Revolution, Longman Group 1989 p.390
- ↑ Bertrand, Ernest. 1868.
- ↑ Alain Gérard (1993).
- ↑ Thiers, Adolphe and Frederic Shoberl, The History of the French Revolution.
- ↑ Lenotre, G. Tragic Episodes of the French Revolution in Brittany, With Unpublished Documents.
- ↑ Chronicle of the French Revolution, Longman Group 1989 p.462
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- Carrier, Jean-Baptiste, Correspondence of Jean-Baptiste Carrier: people's representative to the Convention during his mission in Brittany, 1793-1794, Nantes: John Lane Company, 1920, Google Books, downloadable eBook.
- Hanson, Paul R. Historical Dictionary of the French Revolution. France: Scarecrow Press, 2004.
- Joes, Anthony James. Guerilla Conflict before the cold war. Westport: Greenwood Publishing Group, 1996.
- Lenotre, G. The French Revolution in Brittany. Edinburgh: Ballantyne, Hanson & Co, 1912.
- Lenotre, G. Tragic Episodes of the French Revolution in Brittany, With Unpublished Documents. Trans. H. Havelock. London: David Nutt, 1912.
- Stephens, Henry Morse. A History of the French Revolution. Vol. 3. New York: Charles Scribners & Sons, 1891.
- Thiers, Adolphe and Frederic Shoberl. The History of the French Revolution. Vol. 3. New York: D. Appleton & Co, 1866.
- Webster, Noah. Webster's New Universal Unabridged Dictionary. Vol. 2. New York: Simon & Schuster, 1983.