پرش به محتوا

پراستاناترائی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پراستاناترائی (سانسکریت: प्रस्थानत्रयी، آوانگاری: Prasthānatrayī، ت.«خروج ترینیتی») به سه متن الهیات به ویژه مکاتب ویدانته اشاره دارد. شامل موارد زیر است:[۱]

  1. اوپانیشادها، معروف به سانسکریت: उपदेश प्रस्थान، آوانگاری: Upadēśa Prasthāna، ت.«خروج موعظه» (متون دستوری)، و سانسکریت: श्रुति प्रस्थान، آوانگاری: Śruti Prasthāna، ت.«خروج شنیدن» (شروتی)، به ویژه اوپانیشادهای اصلی.
  2. بهگود گیتا، معروف به سانسکریت: साधना प्रस्थान، آوانگاری: Sādhana Prasthāna، ت.«خروج مدیتیشن» (متن عملی)، و سانسکریت: स्मृति प्रस्थान، آوانگاری: Smr̥ti Prasthāna، ت.«خروج حافظه» (سنت حماسی)
  3. برهما سوتراها، معروف به سانسکریت: सूत्र प्रस्थान، آوانگاری: Sūtra Prasthāna، ت.«خروج فرمول» (متون فرمول‌بندی‌کننده) یا سانسکریت: न्याय प्रस्थान، آوانگاری: Nyāya Prasthāna، ت.«خروج عدالت» یا سانسکریت: युक्ति प्रस्थान، آوانگاری: Yukti Prasthāna، ت.«خروج دستگاه» (اندیشه‌های فلسفی و معنوی اوپانیشادها را نظام مند و خلاصه می‌کند)

اوپانیشادها از ده تا سیزده متن اصلی و در مجموع ۱۰۸ اوپانیشاد است.[۲] اوپانیشادهای اصلی(اوپانیشادهای موکیه)[۳][۴][۵]) عبارتند از ایشا، کنه، کته، پرشنه، موندکه، ماندوکیه، تیتریه، آیتریه، چاندوگیه و بریهدآرنیکه.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Vepa, Kosla. The Dharmic Traditions. Indic Studies Foundation.
  2. Original Upanishads spanned beyond 108 texts. However, only 108 texts remained during the oral transmission process across generations.
  3. Robert C Neville (2000), Ultimate Realities, SUNY Press, شابک ‎۹۷۸−۰۷۹۱۴۴۷۷۶۵, page 319
  4. Stephen Phillips (2009), Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy, Columbia University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۲۳۱۱۴۴۸۵۸, pages 28-29
  5. Peter Heehs (2002), Indian Religions, New York University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۸۱۴۷۳۶۵۰۰, pages 60-88