ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۲/۴۲
سید عباس مجتهد گراشی (۱۲۶۹ ه.ق – ۲۶ صفر ۱۳۴۹ ه.ق) یا سید عباس معصومی گراشی که سید عباس لاری نیز نامیده شده‌است، از مجتهدان شیعه و از شاگردان میرزای شیرازی بود. او از سادات موسوی بود که نسبش از طریق سید ابراهیم مجاب و محمد بن موسی، به هفتمین امام شیعیان، موسی کاظم، می‌رسد. خاندان معصومی از جمله مهاجرانی بودند که از عراق به سرزمین بحرین کوچ کردند. این خاندان در زمان صفویه و با گسترش مذهب تشیع، به ایران مهاجرت کردند و در منطقهٔ لارستان ساکن شدند. سید عباس در گراش به دنیا آمد. پدرش، سید محمد، شاگرد میرزای شیرازی بود و وکالت او را در گراش برعهده داشت. سید عباس کودکی خود را در گراش گذراند و در نوجوانی به همراه پدرش به نجف رفت و تحصیل در حوزهٔ علمیهٔ آن شهر را زیر نظر اساتیدی چون میرزای شیرازی و آخوند خراسانی آغاز کرد. او چهل سال به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و در نهایت با دریافت درجهٔ اجتهاد به گراش بازگشت. سکونت او در گراش دیری نپایید و به دلیل مزاحمت‌هایی که از سوی برخی افراد بانفوذ لارستان برای او پیش آمد، گراش را ترک کرد و به نجف و سپس کرمانشاه رفت. سید عباس حدود دو دهه در کرمانشاه به تدریس پرداخت و همان‌جا درگذشت و دفن شد. از میان کتاب‌هایی که سید عباس مجتهد گراشی در موضوعات مختلف علوم حوزوی نگاشته، تنها یک کتاب با عنوان محاسن‌الاخلاق به چاپ رسیده‌است. کتاب رسالهٔ عملیهٔ او نیز به صورت خطی موجود است. مدرسهٔ علمیهٔ گراش که سید عباس مجتهد در زمان سکونت در گراش، مدیریت آن را برعهده داشت، بعدها توسط نوه‌اش بازسازی و احیا شد.