غلامحسین فیض اللهی

غلامحسین فیض اللهی
زادهٔ	بهار ۱۳۰۷ چادگان, اصفهان
درگذشت	۸ آذر ۱۳۷۶ اصفهان
ملیت	ایرانی
شناخته‌شده برای	میناسازی

غلامحسین فیض اللهی (متولد ۱۳۰۷ چادگان، درگذشته ۱۳۷۶ اصفهان) از برجسته ترین میناسازان ایرانی است. وی نزدیک به شصت سال در این رشته فعالیت داشته و آثار منحصربفردی از خود باقی گذارده که برخی از آنان در موزه های مختلف می شوند.

زندگی

غلامحسین فیض اللهی در بهار سال ۱۳۰۷ در چادگان بدنیا آمد. پدرش جعفرقلی نام داشت و به جهت علاقه به حسین بن علی وی را غلامحسین نامید. در کودکی و زمانی که هفت سال بیشتر نداشت پدرش را از دست داد و سرپرستی مادر و دو خواهرش را بر عهده گرفت. از همان زمان علاقه به هنر و ترسیم نقش و نگار در وی وجود داشت از اینرو با پول اندکی که بدست می آورد وسیله نقاشی تهیه می کرد. به جهت علاقه ای که به هنر به ویژه میناکاری داشت در سن ۱۸ سالگی به اصفهان رفت تا در این زمینه هنرآموزی کند. وی نزد استاد شکرالله صنیع زاده که از برجسته ترین میناساز آن زمان بود آموزش میناسازی دید و بیش از بیست سال در کارگاه وی فعالیت کرد. رابطه بین او و استادش رابطه ای صمیمی و مریدانه بود که نقش شگرفی در پرورش وی داشت. سپس کارگاه شخصی اش را ایجاد کرد و سالها به آفرینش آثار هنری مشغول بود.

در زمانی که وی به میناسازی روی آورد این هنر در محدوده تزیین نگین انگشتری و دستبند گستره داشته که با تلاش و زحمت بسیاری که میناسازان آن زمان متحمل شدند پهنه این هنر سنتی را به حالت فعلی افزایش دادند. وی در سالهای آخر فعالیتش در کارگاهش که در بازار هنر اصفهان، که در کنار مدرسه چهار باغ قرار داشت فعالیت می کرد. فیض اللهی علاوه بر میناسازی در رشته های نقاشی، تذهیب و مینیاتور نیز مهارت بالایی داشت. از اینرو در تعاونی صنایع دستی اصفهان و شرکت تعاونی کشورهای اسلامی در پاکستان نیز عضویت داشت.

غلامحسین فیض اللهی در نیمه شب هشتم آذر ماه ۱۳۷۶ درگذشت و در گلشن نام آوران باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد. فرزندانش نیز در رشته های هنری فعالیت دارند و دختر بزرگ وی «زهره» نگارگر و تذهیب کار است. وی هنر میناسازی و آبگینه را نیز نزد پدرش فرا گرفته است. همچنین دو پسر استاد فیض اللهی به نامهای «غلامعلی» و «غلامرضا» از میناسازان اصفهانی می باشند که پسر بزرگ وی غلامعلی مدتی نیز در مقام رییس اتحادیه صنایع دستی اصفهان فعالیت داشته است.

آثار

وی آثار زیبایی از خود در زمینه میناکاری بر گذاشته است که برخی از آنها در موزه های داخلی نگهداری می شوند. همچین در شهرهای نجف، کربلا و دمشق و برای حرمهای مقدس شیعیان آثاری ساخته است. برخی از مهمترین آثار وی چنین می باشند:

• درهایی برای حرم حسین ( با همراهی شکرالله صنیع زاده).
• ضريح آرامگاه رضا ( با همراهی شکرالله صنیع زاده).
• ضريح حرم کاظمین، قم و شاهچراغ .
• میناکاری حاشيه گنبد حرم عباس به طول ۵۲ متر.
• كتيبه های دور ضريح زينب در سوريه .
• نگهداری آثاری از وی در موزه هنرهای معاصر اصفهان

افتخارها

وی در طول بیش از پنجاه سال فعالیت هنری اش تقدیرنامه ها و نشانهای متعددی دریافت کرده که برخی از آنها چنین می باشند:

• لوح تقدیر در نمایشگاه قرآن و عترت استان اصفهان
• لوح تقدیر (علی به آیینه هنر اسلامی) از شهرداری اصفهان
• لوح تقدیر چهاردهمین نمایشگاه اجلاس صنایع دستی کشورهای آسیایی

جستارهای وابسته

• میناکاری
• صنایع دستی

منابع

• بروشور زندگی نامه غلامحسین فیض اللهی.
• با استاد غلامحسین فیض الهی «هنرمند میناساز» ، کیهان فرهنگی، سال هشتم، آذرماه ۱۳۷۰، شماره ۷۸ ص ۶۴.
• هندیانی، امین. سالنامه جاودانه های ایران.