از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
«سه قطره خون» نام داستانی کوتاه از صادق هدایت است که در مجموعهٔ داستان کوتاهی به همین نام در سال ۱۳۱۱ خورشیدی (۱۹۳۲ میلادی)[۱] چاپ شد. این داستان از داستان‌های سوررئالیستی هدایت محسوب می‌شود. در این داستان که در دارالمجانین می‌گذرد؛ یکی از شخصیت‌ها عادت به خواندن مسمطی دارد که شهرت فراوانی یافته است:
| دریغا که بار دگر شام شد | | سراپای گیتی سیه‌فام شد |
| همه خلق را گاهِ آرام شد | | بجز من که رنج و غمم شد فزون |
|
| جهان را نباشد خوشی در مزاج | | بجز مرگ نَبْوَد غمم را علاج |
| ولیکن در آن گوشه در پای کاج | | چکیده ست بر خاک سه قطره خون |
پیوند به بیرون[ویرایش]
