اوتیتیس اکسترنا
| اوتیتیس اکسترنا | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اوتیتیس خارجی، گوش شناگران[۱] |
.jpg) | |
| یک مورد نیمه‌پیشرفته از بیماری اوتیتیس اکسترنا، در اینجا باریک‌شدن کانال گوش به دلیل میزان اندک تراوه و تورم لاله گوش رخ داده‌است. | |
| تخصص | پزشکی گوش و حلق و بینی |
| نشانه‌ها | گوش درد، تورم کانال گوش، کم شنوایی،[۲] مشکل در جویدن |
| گونه‌ها | حاد، مزمن[۲] |
| علت | باکتری بیماری‌زا، آلرژی، بیماری خودایمنی[۲][۳] |
| عوامل خطر | شنا کردن، ترومای خفیف به دلیل تمیز کردن گوش، استفاده از سمعک یا پلاگ‌های گوش، دیابت، پسوریازیس، درماتیت[۲][۳] |
| روش تشخیص | بر پایهٔ علائم، کشت میکروبی[۲] |
| تشخیص افتراقی | Perichondritis[۴] |
| پیشگیری | استیک اسید قطره‌های گوش[۳] |
| درمان | آنتی‌بیوتیک قطره‌هایی همچون افلوکساسین، استیک اسید[۲][۳] |
| فراوانی | حدود ۲٪ از مردم در طول سال[۲] |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
اوتیتیس اکسترنا (به انگلیسی: Otitis externa) همچنین اوتیتیس خارجی که بیشتر تحت عنوان بیماری گوش شناگران هم مشهور است،[۱] گونه‌ای التهاب در مجرای گوش است.[۲] این بیماری اغلب اوقات با گوش درد، تورم مجرای گوش و گاهی کاهش شنوایی (کم شنوایی) همراه است[۳] تب شدید معمولاً به جز در موارد شدید این بیماری وجود ندارد.
اوتیتیس خارجی می‌تواند حاد باشد (کمتر از ۶ هفته به طول می‌انجامد) و در عین حال، مزمن بوده و بیش از ۳ ماه به طول انجامد.[۲] موارد حاد معمولاً به دلایل باکتری بیماری‌زا است در حالی که موارد مزمن این بیماری، ناشی از آلرژی و اختلالت بیماری خودایمنی است.[۲][۳] شایع‌ترین علت اوتیتیس خارجی، تحت تأثیر عوامل باکتریایی است. عوامل خطرناک در موارد حاد می‌تواند شامل شنا، ترومای جزئی ناشی از تمیز کردن گوش، استفاده از سمعک و گوش‌گیر و سایر مشکلات پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت باشد.[۲][۳]
در موارد کمتر پیشرفته و غیر حاد این بیماری، محلول قطره گوش استیک اسید ممکن است به‌عنوان یک اقدام ابتدایی و پیشگیرانه مورد استفاده قرار گیرد.[۳] هر چند، برای مقابله با درمان حاد معمولاً قطره‌های آنتی‌بیوتیک همچون افلوکساسین موارد استفاده دارد.[۲][۳] قطره‌های کورتیکواستروئید نیز علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌ها با توجه به تشخیص و نظر پزشک معالج ممکن است برای درمان کمک گرفته شوند.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. ISBN 978-1-4160-2999-1.
- ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ ۲٫۱۰ ۲٫۱۱ ۲٫۱۲ Wipperman, J (March 2014). "Otitis externa". Primary Care. 41 (1): 1–9. doi:10.1016/j.pop.2013.10.001. PMID 24439876.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ۳٫۸ Schaefer, P; Baugh, RF (1 December 2012). "Acute otitis externa: an update". American Family Physician. 86 (11): 1055–61. PMID 23198673.
- ↑ Wolfson, Allan B.; Hendey, Gregory W.; Ling, Louis J.; Rosen, Carlo L. (2009). Harwood-Nuss' Clinical Practice of Emergency Medicine (به انگلیسی). Lippincott Williams & Wilkins. p. PT428. ISBN 978-0-7817-8943-1.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Otitis externa». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۲.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اوتیتیس اکسترنا موجود است. |