آنژیوتانسین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
angiotensins
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرangiotensin
شناسه‌های بیرونیGeneCards: [۱]
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez

ن/م

ن/م

آنسامبل

ن/م

ن/م

یونی‌پروت

ن/م

ن/م

RefSeq (mRNA)

ن/م

ن/م

RefSeq (پروتئین)

ن/م

ن/م

موقعیت (UCSC)ن/من/م
جستجوی PubMedن/من/م
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسان

آنژیوتانسین (به انگلیسی: Angiotensin) یک هورمون پپتیدی است که موجب انقباض عروق و افزایش فشار خون می‌گردد. این پروتئین جزئی از سیستم رنین-آنژیوتانسین است که فشار خون را تنظیم می‌کند. آنژیوتانسین همچنین رهاسازی آلدوسترون را از قشر غدد فوق کلیوی(آدرنال) تحریک می‌کند که موجب افزایش بازجذب سدیم از کلیه میشود.

آنژیوتانسین یک هورمون اُلیگوپپتیدی و یک مادهٔ تشنگی‌زا است. این مولکول از یک پیش‌ساز به نام آنژیوتانسینوژن حاصل می‌شود که نوعی گلوبولین سرمی است و در کبد ساخته می‌شود. آنژیوتانسین در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی جداسازی شود و در آغاز آنرا «آنژیونین» یا «هایپرتانسین» نامیدند و سپس گروه‌های مختلفی از پژوهشگران در کلینیک کلیولند و شرکت مواد شیمیایی «سیپا» آنرا در آزمایشگاه ساختند.[۱]

پیش‌ساز و انواع[ویرایش]

آنژیوتانسینوژن[ویرایش]

آنژیوتانسینوژن یک آلفا ۲ گلوبولین است که در کبد ساخته می‌شود[۲] که پیش‌ساز آنژیوتانسین بوده و علاوه بر آن، نقش‌های گوناگون دیگری نیز در بدن ایفا می‌کند.[۳] آنژیوتانسینوژن سوبسترای رنین هم هست و توسط آن به آنژیوتانسین ۱ مبدل می‌شود که این نیز به نوبهٔ خود، طی مراحلی به آنژیوتانسین ۲ تبدیل می‌شود.[۳][۴] طول آنژیوتانسینوژن ۴۸۵ اسید آمینه است که در اثر عملکرد آنزیم رنین، ۱۰ اسید آمینه از انتهای آمینی آن جدا می‌شود.[۳] لازم به یادآوری است که ۱۲ اسید آمینهٔ اول آن، برای فعالیتش از بقیه مهمتر هستند.

Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-His-Leu-Val-Ile

سطح پلاسمایی آنژیوتانسینوژن توسط کورتیکواستروئیدها، استروژن، هورمون‌های غده تیروئید و آنژیوتانسین ۲ بالا می‌رود.

آنژیوتانسین ۱[ویرایش]

Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-His-Leu | Val-Ile

این مولکول که پروآنژیوتانسین هم نامیده می‌شود، در اثر عملکرد آنزیم رنین بر روی آنژیوتانسینوژن ایجاد می‌شود. آنزیم رنین، پیوند پپتیدی میان لوسین (Leu) و والین (Val) را می‌شکند و مولکول آنژیوتانسین ۱ را با ۱۰ اسید آمینه تشکیل می‌دهد. آنزیم رنین در کلیه‌ها و در پاسخ به فعالیت سمپاتیکی کلیه، کاهش فشار خون داخل کلیوی (فشار سیستولی کمتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه)[۵] در سلول‌های جنب‌گلومرولی یا کاهش انتقال یون‌های سدیم و کلر به ماکولا دنسا تولید می‌شود.[۶]

سیستم رنین-آنژیوتانسین

آنژیوتانسین ۲[ویرایش]

Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

آنژیوتانسین ۱ تحت تأثیر آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و با برداشتن دو ریشه از انتهای کربوکسیل آن، به آنژیوتانسین ۲ مبدل می‌شود. جایگاه اصلی آنزیم ACE در ریه‌هاست، اما در لایه داخلی رگ‌های خونی، سلول‌های پوششی کلیه‌ها و همچنین مغز هم یافت می‌شود. آنژیوتانسین ۲ بر روی دستگاه عصبی مرکزی اثر کرده و تولید وازوپرسین را افزایش می‌دهد. این مولکول همچنین روی ماهیچه‌های صاف دیوارهٔ رگ‌ها اثر نموده و موجب تنگی آنها می‌شود. آنژیوتانسین ۲، ترشح آلدوسترون را هم زیاد می‌کند. در نتیجه می‌توان گفت آنژیوتانسین ۲ نوعی هورمون درون‌ریز، برون‌ریز و درون‌سلولی است.

آنزیم ACE یکی از اهداف داروهای بازدارندهٔ آنزیم مبدل آنژیوتانسین است که تولید آنژیوتانسین ۲ را کاهش می‌دهند و بدین ترتیب، موجب پائین آمدنِ فشار خون می‌شوند.

آنژیوتانسین ۲ موجب افزایش قدرت و سرعت ضربان قلب، رهاسازی کاتکول‌آمین (نوراپی‌نفرین)، حساس‌شدن به کاتکول‌آمین‌ها، افزایش سطح آلدوسترون و وازوپرسین، بازتنیدگی قلبی و انقباض عروق (توسط گیرنده‌های AT1 موجود در عروق محیطی) می گردد. گیرنده‌های AT1 بالعکس، بازتنیدگی قلبی را مختل می‌کنند. به همین دلیل است که داروهای بازدارندهٔ آنزیم مبدل آنژیوتانسین و داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ۲ جلوی بازتنیدگی قلبی را که ثانویه به عملکرد آنژیوتانسین ۲ است، می‌گیرند و در درمان نارسایی قلبی سودمند هستند.[۷]

آنژیوتانسین ۳[ویرایش]

Asp | Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

آنژیوتانسین ۳، ۴۰٪ از قدرت انقباض‌دهندهٔ عروقی آنژیوتانسین ۲، و ۱۰۰٪ از توانِ تحریک‌کنندگی آنرا برای تولید آلدوسترون داراست. آنژیوتانسین ۳ فشار متوسط شریانی را بالا می‌برد. این مولکول یک پپتید است که در اثر برداشتن تنها یک اسید آمینه از آنژیوتانسین ۲ توسط آنزیم «آمینوپپتیداز آ» ساخته می‌شود.[۸]

آنژیوتانسین ۴[ویرایش]

Arg | Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

یک مولکول ۶ پپتیدی است که همچون آنژیوتانسین ۳، توان عملکردی کمتری نسبت به دیگر اعضا این خانواده دارد و دارای فعالیت‌های گوناگونی در دستگاه عصبی مرکزی است.[۹][۱۰] هنوز ماهیت دقیق گیرنده‌های آنژیوتانسین ۴ (AT4) مشخص نشده، اما فرض بر آن است که این گیرنده‌ها یک لوسیل/سیستینیل آمینو پپتیداز باشند.[۱۱] همچنین شواهدی در دست است که آنژیوتانسین ۴ از طریق گیرندهٔ c-Met با سامانهٔ فاکتور رشد هپاتوسیت در ارتباط است.[۱۲][۱۳]

پژوهشگران مولکول‌های کوچک همسان آنژیوتانسین ۴ را با توانایی عبور از سد خونی مغزی ساخته‌اند.[۱۳]

جایگاه AT4 در مغز، ممکن است در ایجاد حافظه و به‌یادآوری آن، و همچنین تنظیم جریان خون مؤثر باشد.[۱۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Basso N, Terragno NA (December 2001). "History about the discovery of the renin-angiotensin system". Hypertension. 38 (6): 1246–9. doi:10.1161/hy1201.101214. PMID 11751697.
  2. ↑ "Angiotensin | Hormone Health Network". www.hormone.org. Retrieved 2019-12-02.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Lu, Hong; Cassis, Lisa A.; Kooi, Craig W. Vander; Daugherty, Alan (July 2016). "Structure and functions of angiotensinogen". Hypertension Research. 39 (7): 492–500. doi:10.1038/hr.2016.17. ISSN 1348-4214.
  4. ↑ Streatfeild-James, Rosa M. A.; Williamson, David; Pike, Robert N.; Tewksbury, Duane; Carrell, Robin W.; Coughlin, Paul B. (1998). "Angiotensinogen cleavage by renin: importance of a structurally constrained N-terminus". FEBS Letters. 436 (2): 267–270. doi:10.1016/S0014-5793(98)01145-4. ISSN 1873-3468.[پیوند مرده]
  5. ↑ Preston RA, Materson BJ, Reda DJ, Williams DW, Hamburger RJ, Cushman WC, Anderson RJ (October 1998). "Age-race subgroup compared with renin profile as predictors of blood pressure response to antihypertensive therapy. Department of Veterans Affairs Cooperative Study Group on Antihypertensive Agents". JAMA. 280 (13): 1168–72. doi:10.1001/jama.280.13.1168. PMID 9777817.
  6. ↑ Williams GH, Dluhy RG (2008). "Chapter 336: Disorders of the Adrenal Cortex". In Loscalzo J, Fauci AS, Braunwald E, Kasper DL, Hauser SL, Longo DL (eds.). Harrison's principles of internal medicine. McGraw-Hill Medical. ISBN 978-0-07-146633-2.
  7. ↑ Schnermann JB, Castrop H (2013). "Chapter 23: Function of the juxtaglomerular apparatus: control of glomerular hemodynamics and renin secretion.". In Alpern RJ, Moe OW, Caplan M (eds.). Seldin and Giebisch's The Kidney (Fifth ed.). Academic Press. pp. 757–801. doi:10.1016/B978-0-12-381462-3.00023-9. ISBN 978-0-12-381462-3.
  8. ↑ "Angiotensin III". PubChem. NIH. Retrieved 9 May 2019.
  9. ↑ Chai SY, Fernando R, Peck G, Ye SY, Mendelsohn FA, Jenkins TA, Albiston AL (November 2004). "The angiotensin IV/AT4 receptor". Cellular and Molecular Life Sciences. 61 (21): 2728–37. doi:10.1007/s00018-004-4246-1. PMID 15549174.
  10. ↑ Gard PR (December 2008). "Cognitive-enhancing effects of angiotensin IV". BMC Neuroscience. 9 Suppl 2: S15. doi:10.1186/1471-2202-9-S2-S15. PMC 2604899. PMID 19090988.
  11. ↑ Albiston AL, McDowall SG, Matsacos D, Sim P, Clune E, Mustafa T, Lee J, Mendelsohn FA, Simpson RJ, Connolly LM, Chai SY (December 2001). "Evidence that the angiotensin IV (AT(4)) receptor is the enzyme insulin-regulated aminopeptidase". The Journal of Biological Chemistry. 276 (52): 48623–6. doi:10.1074/jbc.C100512200. PMID 11707427.
  12. ↑ Wright JW, Harding JW (2015-01-01). "The Brain Hepatocyte Growth Factor/c-Met Receptor System: A New Target for the Treatment of Alzheimer's Disease". Journal of Alzheimer's Disease. 45 (4): 985–1000. doi:10.3233/JAD-142814. PMID 25649658.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Wright JW, Kawas LH, Harding JW (February 2015). "The development of small molecule angiotensin IV analogs to treat Alzheimer's and Parkinson's diseases". Progress in Neurobiology. 125: 26–46. doi:10.1016/j.pneurobio.2014.11.004. PMID 25455861.
  14. ↑ Wright JW, Krebs LT, Stobb JW, Harding JW (January 1995). "The angiotensin IV system: functional implications". Frontiers in Neuroendocrinology. 16 (1): 23–52. doi:10.1006/frne.1995.1002. PMID 7768321.

برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]

  • de Gasparo M, Catt KJ, Inagami T, Wright JW, Unger T (September 2000). "International union of pharmacology. XXIII. The angiotensin II receptors". Pharmacological Reviews. 52 (3): 415–72. PMID 10977869.
  • Brenner & Rector's The Kidney, 7th ed., Saunders, 2004.
  • Mosby's Medical Dictionary, 3rd Ed., CV Mosby Company, 1990.
  • Review of Medical Physiology, 20th Ed., William F. Ganong, McGraw-Hill, 2001.
  • Clinical Physiology of Acid-Base and Electrolyte Disorders, 5th ed., Burton David Rose & Theodore W. Post McGraw-Hill, 2001
  • Lees KR, MacFadyen RJ, Doig JK, Reid JL (August 1993). "Role of angiotensin in the extravascular system". Journal of Human Hypertension. 7 Suppl 2: S7-12. PMID 8230088.
  • Weir MR, Dzau VJ (December 1999). "The renin-angiotensin-aldosterone system: a specific target for hypertension management". American Journal of Hypertension. 12 (12 Pt 3): 205S–213S. doi:10.1016/S0895-7061(99)00103-X. PMID 10619573.
  • Berry C, Touyz R, Dominiczak AF, Webb RC, Johns DG (December 2001). "Angiotensin receptors: signaling, vascular pathophysiology, and interactions with ceramide". American Journal of Physiology. Heart and Circulatory Physiology. 281 (6): H2337-65. doi:10.1152/ajpheart.2001.281.6.H2337. PMID 11709400.
  • Sernia C (January 2001). "A critical appraisal of the intrinsic pancreatic angiotensin-generating system". Journal of the Pancreas. 2 (1): 50–5. PMID 11862023.
  • Varagic J, Frohlich ED (November 2002). "Local cardiac renin-angiotensin system: hypertension and cardiac failure". Journal of Molecular and Cellular Cardiology. 34 (11): 1435–42. doi:10.1006/jmcc.2002.2075. PMID 12431442.
  • Wolf G (2006). "Role of reactive oxygen species in angiotensin II-mediated renal growth, differentiation, and apoptosis". Antioxidants & Redox Signaling. 7 (9–10): 1337–45. doi:10.1089/ars.2005.7.1337. PMID 16115039.
  • Cazaubon S, Deshayes F, Couraud PO, Nahmias C (April 2006). "[Endothelin-1, angiotensin II and cancer]". Médecine/Sciences. 22 (4): 416–22. doi:10.1051/medsci/2006224416. PMID 16597412.
  • Ariza AC, Bobadilla NA, Halhali A (2007). "[Endothelin 1 and angiotensin II in preeeclampsia]". Revista de Investigacion Clinica; Organo del Hospital de Enfermedades de la Nutricion. 59 (1): 48–56. PMID 17569300.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آنژیوتانسین&oldid=39123349»