ضد آلمان (جریان سیاسی): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «Anti-Germans (political current)» |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{Distinguish|آلمان هراسی}} |
{{Distinguish|آلمان هراسی}} |
||
[[پرونده:Anti-German_communist_protesters_in_Frankfurt_in_2006.jpg|بندانگشتی| [[کمونیسم|معترضان کمونیست]] ضد آلمان در فرانکفورت در سال 2006. روی این بنر نوشته شده است "مرده باد آلمان / همبستگی با [[اسرائیل]] / برای کمونیسم!" |
[[پرونده:Anti-German_communist_protesters_in_Frankfurt_in_2006.jpg|بندانگشتی| [[کمونیسم|معترضان کمونیست]] ضد آلمان در فرانکفورت در سال 2006. روی این بنر نوشته شده است "مرده باد آلمان / همبستگی با [[اسرائیل]] / برای کمونیسم!"<ref>{{cite web|url=http://de.indymedia.org/2006/06/150265.shtml |title=Antifaschistische Demo in Frankfurt |publisher=de.indymedia.org |first=Irmel |last=Hirsch |access-date=20 February 2013 |date=17 June 2006 |language= de}}</ref>]] |
||
'''ضد آلمانی''' ( {{Lang-de|Antideutsch}}) نامی عمومی است که به گرایش های تئوریک و سیاسی مختلفی در درون [[چپ (گرایش سیاسی)|چپ]] رادیکال به طور عمده در [[آلمان]] و [[اتریش]] اطلاق می‌شود. ضد آلمانی‌ها در کنار ضدصهیونیسم‌های ضدامپریالیست یکی از دو گروه اصلی جنبش آنتیفا را تشکیل می‌دهند. این دو گروه در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به دلیل شکاف نظری در مورد اسراییل از هم فاصله گرفتند. در سال 2006 ''[[دویچه وله]]'' تعداد ضدآلمانی‌ها را بین 500 تا 3000 نفر تخمین زد. |
'''ضد آلمانی''' ( {{Lang-de|Antideutsch}}) نامی عمومی است که به گرایش های تئوریک و سیاسی مختلفی در درون [[چپ (گرایش سیاسی)|چپ]] رادیکال به طور عمده در [[آلمان]] و [[اتریش]] اطلاق می‌شود. ضد آلمانی‌ها در کنار ضدصهیونیسم‌های ضدامپریالیست یکی از دو گروه اصلی جنبش آنتیفا را تشکیل می‌دهند. این دو گروه در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به دلیل شکاف نظری در مورد اسراییل از هم فاصله گرفتند. <ref name="Peters">{{cite book |last1=Peters |first1=Tim|year= 2007 |title=Der Antifaschismus der PDS aus antiextremistischer Sicht |trans-title=The antifascism of the PDS from an anti-extremist perspective |url=https://books.google.com/books?id=YLRrg_SjPyIC|publisher= [[Springer Science+Business Media|Springer]] |pages=33–37, 152, 186 |isbn= 9783531901268 }}</ref> در سال 2006 ''[[دویچه وله]]'' تعداد ضدآلمانی‌ها را بین 500 تا 3000 نفر تخمین زد.<ref name="dw">{{cite web|url=http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,2145701,00.html |title=Strange Bedfellows: Radical Leftists for Bush|work=DW|date=25 August 2006 |publisher=Dw-world.de |access-date=20 March 2013}}</ref> |
||
موضع اساسی ضدآلمانی‌ها در کنار مخالفت با ناسیونالیسم آلمانی، نقد دیدگاه‌های [[جریان اصلی]] ضد سرمایه داری - که از نظر آنان ساده انگارانه و از نظر ساختاری یهودی‌ستیز است - و همچنین انتقاد از یهودستیزی است که معتقدند در تاریخ آلمان بطور عمیق ریشه دوانیده است. در نتیجه‌ی این دیدگاه‌های ضدیهودستیز، حمایت از [[اسرائیل]] و مخالفت با [[صهیونیسم‌ستیزی]] عامل اصلی اتحاد جنبش ضد آلمان است. |
موضع اساسی ضدآلمانی‌ها در کنار مخالفت با ناسیونالیسم آلمانی، نقد دیدگاه‌های [[جریان اصلی]] ضد سرمایه داری - که از نظر آنان ساده انگارانه و از نظر ساختاری یهودی‌ستیز است<ref name="kein">{{cite web|title=Verfassungsschutz des Landes Nordrhein-Westfalen: 'Die Antideutschen – kein vorübergehendes Phänomen' |url=http://www.im.nrw.de/sch/doks/vs/antideutsche.pdfpg |access-date=10 February 2007 |language=de }}{{dead link|date=July 2017 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}</ref> - و همچنین انتقاد از یهودستیزی است که معتقدند در تاریخ آلمان بطور عمیق ریشه دوانیده است. در نتیجه‌ی این دیدگاه‌های ضدیهودستیز، حمایت از [[اسرائیل]] و مخالفت با [[صهیونیسم‌ستیزی]] عامل اصلی اتحاد جنبش ضد آلمان است.<ref>{{cite web|url=http://bunkermag.org/a-defense-why-we-are-pro-israel/|archive-url=https://archive.today/20170512134129/http://bunkermag.org/a-defense-why-we-are-pro-israel/|url-status=dead|archive-date=2017-05-12|title=A Defense: Why we (the anti-Germans) are pro-Israel}}</ref> نظریه پردازان ضد آلمان اغلب به [[مکتب فرانکفورت|تئوری انتقادی]] [[تئودور آدورنو]] و [[ماکس هورکهایمر]] استناد می‌کنند.<ref name="kein"/>{{rp|2}} |
||
عنوان ضدآلمانی، به طور کلی به هیچ یک از گرایش های خاص رادیکال چپ بطور مستقیم اشاره نمی کند ، بلکه طیف گسترده ای از جریان های متمایز را در بر می گیرد ، از به اصطلاح ضد آلمانی "سخت" مانند فصلنامه ''باهاما'' گرفته تا ضدآلمانی‌های "ملایم" مانند نشریه چپ رادیکال ''فاز 2'' . برخی از اندیشه های ضد آلمان همچنین بر فضای چپ رادیکال نیز تأثیرگذار بوده اند ، مانند ماهنامه ''konkret'' و روزنامه هفتگی ''Jungle World'' . |
عنوان ضدآلمانی، به طور کلی به هیچ یک از گرایش های خاص رادیکال چپ بطور مستقیم اشاره نمی کند ، بلکه طیف گسترده ای از جریان های متمایز را در بر می گیرد ، از به اصطلاح ضد آلمانی "سخت" مانند فصلنامه ''باهاما'' گرفته تا ضدآلمانی‌های "ملایم" مانند نشریه چپ رادیکال ''فاز 2'' . برخی از اندیشه های ضد آلمان همچنین بر فضای چپ رادیکال نیز تأثیرگذار بوده اند ، مانند ماهنامه ''konkret'' و روزنامه هفتگی ''Jungle World'' . |
||
== تشکیل == |
== تشکیل == |
||
فروپاشی سریع [[آلمان شرقی|جمهوری دموکراتیک آلمان]] و اتحاد مجدد آلمان، بحران بزرگی در جنبش چپ آلمان ایجاد کرد. گرایش ضد آلمان ابتدا در یک گروه بحث معروف به ''چپ رادیکال شکل گرفت'' که متشکل از عناصر [[اتحاد ۹۰/سبزها|حزب سبز آلمان]] ، تروتسکیست ها ، اعضای لیگ کمونیست ''(Kommunistischer Bund)'' ، مجله konkret و اعضای [[خودمختارگرایی|مارکسیست‌های خودگردان]] ، لیبرترین و [[آنارشیسم|گروههای آنارشیست]] بود و این گروه، برنامه سازمانهای سیاسی چپ را در قالب اجزاب سیاسی چپ برای پیوستن به یک ائتلاف حاکم رد کردند.<ref name="Moghadam">{{ |
فروپاشی سریع [[آلمان شرقی|جمهوری دموکراتیک آلمان]] و اتحاد مجدد آلمان، بحران بزرگی در جنبش چپ آلمان ایجاد کرد. گرایش ضد آلمان ابتدا در یک گروه بحث معروف به ''چپ رادیکال شکل گرفت'' که متشکل از عناصر [[اتحاد ۹۰/سبزها|حزب سبز آلمان]] ، تروتسکیست ها ، اعضای لیگ کمونیست ''(Kommunistischer Bund)'' ، مجله konkret و اعضای [[خودمختارگرایی|مارکسیست‌های خودگردان]] ، لیبرترین و [[آنارشیسم|گروههای آنارشیست]] بود و این گروه، برنامه سازمانهای سیاسی چپ را در قالب اجزاب سیاسی چپ برای پیوستن به یک ائتلاف حاکم رد کردند.<ref name="Moghadam">{{cite journal |last=Moghadam |first=A. |last2=Wyss |first2=M. |date=Aug 2018 |title=Of Anti-Zionists and Antideutsche: The Post-War German Left and Its Relationship with Israel |journal=Democracy and Security |pages=1–26 |doi=10.1080/17419166.2018.1493991 }}</ref> سپس این گروه تحلیلی از وضع موجود در آلمان را ارائه داد که بعد از آن توسط لیگ کمونیست مورد بازبینی قرار گرفت و تحليلی کاملاً بدبينانه از پتانسیل سیر وقایع در آلمان بود. این تئوری که به عنوان تحلیل "فاشیزاسیون" شناخته می شود معتقد بود که به دلیل خاص بودن [[تاریخ آلمان]] و توسعه این کشور، بحران سرمایه داری در آلمان به حرکت به سمت [[احزاب راست آلمان|راست افراطی]] و [[فاشیسم]] جدید منجر خواهد شد.<ref name="Hagen">{{cite web|last=Hagen |first=Patrick |url=http://www.politik.uni-koeln.de/jaeger/downloads/hagen.pdf |archive-url=https://web.archive.org/web/20050228221317/http://www.politik.uni-koeln.de/jaeger/downloads/hagen.pdf |url-status=dead |archive-date=28 February 2005 |title=Die Antideutschen und die Debatte der Linken über Israel |language=de |access-date=21 February 2007 }}</ref>{{rp|11}} |
||
| ⚫ | در طی یک بحث داخلی، نمایندگان طیف اکثریت گفتند که جریان اقلیت ، به دلیل تحلیل تاریک و بدبینی مطلق‌اش به آینده آلمان، "ممکن است بتواند فقط به باهاما مهاجرت کند." <ref name="haaretzanti" /> طیف اقلیت در اقدامی کنایه آمیز ، بدین ترتیب نشریه خود را ''باهاما'' نامید.<ref name="haaretzanti" /> در سال 2007 روزنامه ''هاآرتص از'' ''باهاما'' به عنوان "نشریه برجسته جنبش کمونیسم ضد آلمان و طرفدار سرسخت اسرائیل" یاد کرد. شعار ''Nie wieder Deutschland'' ("آلمان ، دیگر هرگز") ، که به یک شعار اصلی جنبش ضدآلمانی تبدیل شد در تظاهرات ضد اتحاد آلمان در شهرهای مختلف سرداده شد <ref name="dw" /><ref name="haaretzanti">{{cite web|url=http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=890853|title=Letter from Berlin|access-date=11 May 2014}}</ref><ref name="cc">{{cite web|url=http://www.cafecritique.priv.at/interviewIN.html |title=Communism, anti-German criticism and Israel |publisher=Café critique |access-date=20 March 2013}}</ref><ref name="harding">{{cite web| url=https://www.theguardian.com/world/2006/aug/28/germany.lukeharding | work=The Guardian | location=London | title=Meet the Anti-Germans | first=Luke | last=Harding | date=27 August 2006 | access-date=25 April 2010}}</ref> the largest of which attracted a crowd of approximately 10,000 people.<ref name="Hagen"/>این اتحاد بین گروههای مختلف چپ چندان دوام نداشت و این گروه‌ها بعد از اتحاد آلمان از هم جدا شدند.<ref name="Moghadam"/> |
||
| ⚫ | در طی یک بحث داخلی، نمایندگان طیف اکثریت گفتند که جریان اقلیت ، به دلیل تحلیل تاریک و بدبینی مطلق‌اش به آینده آلمان، "ممکن است بتواند فقط به باهاما مهاجرت کند." طیف اقلیت در اقدامی کنایه آمیز ، بدین ترتیب نشریه خود را ''باهاما'' نامید. در سال 2007 روزنامه ''هاآرتص از'' ''باهاما'' به عنوان "نشریه برجسته جنبش کمونیسم ضد آلمان و طرفدار سرسخت اسرائیل" یاد کرد. شعار ''Nie wieder Deutschland'' ("آلمان ، دیگر هرگز") ، که به یک شعار اصلی جنبش ضدآلمانی تبدیل شد در تظاهرات ضد اتحاد آلمان در شهرهای مختلف سرداده شد <ref name="dw" |
||
[[Category:CS1 German-language sources (de)]]</ref> این اتحاد بین گروههای مختلف چپ چندان دوام نداشت و این گروه‌ها بعد از اتحاد آلمان از هم جدا شدند. <ref name="Moghadam">{{Cite journal|last=Moghadam|first=A.|last2=Wyss|first2=M.|date=Aug 2018|title=Of Anti-Zionists and Antideutsche: The Post-War German Left and Its Relationship with Israel|journal=Democracy and Security|pages=1–26|doi=10.1080/17419166.2018.1493991}}<cite class="citation journal cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFMoghadamWyss2018">Moghadam, A.; Wyss, M. (Aug 2018). "Of Anti-Zionists and Antideutsche: The Post-War German Left and Its Relationship with Israel". ''Democracy and Security'': 1–26. [[نشانگر دیجیتالی شیء|doi]]:[[doi:10.1080/17419166.2018.1493991|10.1080/17419166.2018.1493991]].</cite></ref> |
|||
== توسعه در دهه 1990 == |
== توسعه در دهه 1990 == |
||
[[پرونده:Nie-wieder-Deutschland.png|بندانگشتی| دیگر هرگز نقاشی های دیواری آلمان در وین ، 2009]] |
[[پرونده:Nie-wieder-Deutschland.png|بندانگشتی| دیگر هرگز نقاشی های دیواری آلمان در وین ، 2009]] |
||
بعد از اتحاد و در میانه‌ی دهه ۹۰، آلمان شاهد افزایش موج ناسیونالیسم و نژادپرستی بود، اتفاقاتی همانند شورش روستوک-لیشتنهاگن و قتل اعضای یک خانواده ترک‌تبار در شهر [[سولینگن]] در غرب آلمان شاهدی بر این مدعاست |
بعد از اتحاد و در میانه‌ی دهه ۹۰، آلمان شاهد افزایش موج ناسیونالیسم و نژادپرستی بود، اتفاقاتی همانند شورش روستوک-لیشتنهاگن و قتل اعضای یک خانواده ترک‌تبار در شهر [[سولینگن]] در غرب آلمان شاهدی بر این مدعاست.<ref>{{cite web|first=Zuletzt |last=Aktualisiert|url=http://www.rp-online.de/panorama/deutschland/Alle-vier-Taeter-heute-wieder-auf-freiem-Fuss_aid_571898.html |language=de |title=15th anniversary of the arson attack in Solingen: All four perpetrators again today on the loose |publisher=RP Online |date=26 May 2008 |access-date=18 November 2010}}</ref> |
||
| ⚫ | در نتیجه این اتفاقات، از نیمه دهه ۹۰، گروه ها و محافل کوچک مرتبط با اندیشه های ضد آلمان در سراسر آلمان شروع به ظهور کردند و مواضع ایدئولوژیک خود را با مخالفت با عقاید حاکم در احزاب چپ آلمان مورد بحث قرار دادند. این مواضع به ویژه در گروه های [[آنتیفا|"آنتیفا"]] برجسته‌تر بود. [[جنگ خلیج فارس]] در 1990 مواضع ضدآلمان‌ها را به سمت دیگری معطوف کرد، به ویژه آنکه احزاب چپ آلمان در جریان موشک‌باران شهرهای اسراییل توسط صدام حسین حمایت چندانی از اسراییل به عمل نیاوردند.<ref name="Moghadam"/> نویسندگان برجسته چپ مانند آیکه گایزل و وولفگانگ پورت صلح‌طلبان آلمانی را به دلیل ارزیابی ساده‌انگارانه‌شان در مورد تهدید بعثی‌ها برای خاورمیانه بویژه بعد از استفاده صدام حسین از سلاح‌های شیمیایی مورد انتقاد قرار دادند.<ref name="Moghadam"/> |
||
| ⚫ | در نتیجه این اتفاقات، از نیمه دهه ۹۰، گروه ها و محافل کوچک مرتبط با اندیشه های ضد آلمان در سراسر آلمان شروع به ظهور کردند و مواضع ایدئولوژیک خود را با مخالفت با عقاید حاکم در احزاب چپ آلمان مورد بحث قرار دادند. این مواضع به ویژه در گروه های [[آنتیفا|"آنتیفا"]] برجسته‌تر بود. [[جنگ خلیج فارس]] در 1990 مواضع ضدآلمان‌ها را به سمت دیگری معطوف کرد، به ویژه آنکه احزاب چپ آلمان در جریان موشک‌باران شهرهای اسراییل توسط صدام حسین حمایت چندانی از اسراییل به عمل نیاوردند.<ref name="Moghadam" |
||
وقوع انتفاضه دوم نقطه عطف دیگری برای جنبش در حال ظهور ضدآلمان بود. در حالی که بسیاری از تحلیل‌گران چپ‌گرا، اسرائیل را تا حدی در این جنگ متجاوز به شمار می‌آوردند، جنبش ضدآلمان تمام قد کنار اسراییل ایستاد و رسانه‌ها و تحلیل‌گران چپ منتقد اسراییل را حامیان گروههای اسلامگرا از جمله حماس نامید. جبهه ضدآلمان در این مقطع خواستار همبستگی بی قید و شرط با اسرائیل و همچنین حمایت صریح از یهودیان و سایر گروههای غیرغرب بومی در منطقه در برابر ایدئولوژی پان-عربیستی بود. ضدآلمانی‌ها در این مقطع یهودستیزهای مسلمان را با یهودستیزهای نازی یکسان می‌دانستند و معتقد بودند که هر دوی این گروه‌ها از میان برداشتن یهودیان را محور اصلی سیاست‌های خود می‌دانند. |
وقوع انتفاضه دوم نقطه عطف دیگری برای جنبش در حال ظهور ضدآلمان بود. در حالی که بسیاری از تحلیل‌گران چپ‌گرا، اسرائیل را تا حدی در این جنگ متجاوز به شمار می‌آوردند، جنبش ضدآلمان تمام قد کنار اسراییل ایستاد و رسانه‌ها و تحلیل‌گران چپ منتقد اسراییل را حامیان گروههای اسلامگرا از جمله حماس نامید. جبهه ضدآلمان در این مقطع خواستار همبستگی بی قید و شرط با اسرائیل و همچنین حمایت صریح از یهودیان و سایر گروههای غیرغرب بومی در منطقه در برابر ایدئولوژی پان-عربیستی بود. ضدآلمانی‌ها در این مقطع یهودستیزهای مسلمان را با یهودستیزهای نازی یکسان می‌دانستند و معتقد بودند که هر دوی این گروه‌ها از میان برداشتن یهودیان را محور اصلی سیاست‌های خود می‌دانند. |
||
شکاف بین ضدآلمانی‌ها و سایر گروههای چپ بعد از ۱۱ سپتامبر تشدید شد. بخش بزرگی از چپ‌های رادیکال در آن موقع معتقد بودند که حملات القاعده و تروریست‌ها – فارغ از درست یا غلط بودنش – ناشی از مقاومت ضدامپریالیستی و ضداستعماری این گروه‌ها در مقابل هژمونی آمریکاست.<ref name="Moghadam" |
شکاف بین ضدآلمانی‌ها و سایر گروههای چپ بعد از ۱۱ سپتامبر تشدید شد. بخش بزرگی از چپ‌های رادیکال در آن موقع معتقد بودند که حملات القاعده و تروریست‌ها – فارغ از درست یا غلط بودنش – ناشی از مقاومت ضدامپریالیستی و ضداستعماری این گروه‌ها در مقابل هژمونی آمریکاست. <ref name="Moghadam"/>ضدآلمانی‌ها صراحتاً اعلام کردند که حمله‌های القاعده شکل مدرنی از فاشیسم است و باید با آن مقابله شود.<ref name="Hagen"/> |
||
[[Category:CS1 German-language sources (de)]]</ref> |
|||
| ⚫ | فوریه ۱۹۹۵ پنجاهمین سالگرد بمباران شهر درسدن در شرق آلمان توسط هواپیماهای متفقین بود که به ویرانی این شهر و کشته شدن هزاران نفر از شهروندان انجامید. ضدآلمانی‌ها در این روز حمایت خود را از بمباران اعلام کردند، چون معتقد بودند بسیاری از غیرنظامیان شهر درسدن در آن زمان از ایدئولوژی نازیسم حمایت می‌کردند. <ref name="dw" />کیل جیمز بعد از موضع‌گیری ضدآلمانی‌ها در قضیه یازده سپتامبر، این موضع‌گیری را دلیل دیگری بر نزدیکی این جنبش به آمریکا می‌داند.<ref name="dw" /> مخصوصاً که شعارهای: بمب‌افکن هریس، این کار را تکرار کن (با اشاره به بمب‌افکن هریس که در بمباران درسدن نقش داشت)، و یا قاتلان آلمانی قربانی نیستند. در تظاهرات‌های آن دوره از شعارهای رایج بودند.<ref name="kein"/> |
||
| ⚫ | فوریه ۱۹۹۵ پنجاهمین سالگرد بمباران شهر درسدن در شرق آلمان توسط هواپیماهای متفقین بود که به ویرانی این شهر و کشته شدن هزاران نفر از شهروندان انجامید. ضدآلمانی‌ها در این روز حمایت خود را از بمباران اعلام کردند، چون معتقد بودند بسیاری از غیرنظامیان شهر درسدن در آن زمان از ایدئولوژی نازیسم حمایت می‌کردند<ref name="dw" |
||
[[بمباران یوگسلاوی توسط ناتو|بمباران یوگسلاوی توسط ناتو در سال 1999]] نیز مانند بیشتر چپ های رادیکال مورد توجه ضد آلمان ها قرار گرفت ، . بسیاری از ضد آلمانی ها این جنگ را به عنوان تکرار وقایع [[جنگ جهانی دوم]] - که در آن [[صرب‌ها|صرب ها]] قربانی [[امپریالیسم]] آلمان بودند - محکوم کردند. بنابراین برخی از ضد آلمان ها فراخوان حمایت بی قید و شرط از رژیم [[اسلوبودان میلوشویچ|اسلوبودان میلوسویچ]] را صادر کردند. دلایلی که دولت آلمان برای مشروعیت بخشیدن به جنگ - از منظر ضدآلمان - بیان کرد ، نقطه عطفی در گفتمان تاریخ سیاسی آلمان است. |
[[بمباران یوگسلاوی توسط ناتو|بمباران یوگسلاوی توسط ناتو در سال 1999]] نیز مانند بیشتر چپ های رادیکال مورد توجه ضد آلمان ها قرار گرفت ، . بسیاری از ضد آلمانی ها این جنگ را به عنوان تکرار وقایع [[جنگ جهانی دوم]] - که در آن [[صرب‌ها|صرب ها]] قربانی [[امپریالیسم]] آلمان بودند - محکوم کردند. بنابراین برخی از ضد آلمان ها فراخوان حمایت بی قید و شرط از رژیم [[اسلوبودان میلوشویچ|اسلوبودان میلوسویچ]] را صادر کردند. دلایلی که دولت آلمان برای مشروعیت بخشیدن به جنگ - از منظر ضدآلمان - بیان کرد ، نقطه عطفی در گفتمان تاریخ سیاسی آلمان است.<ref name="marxistisch.de">{{cite web|url=http://www.marxistisch.de/shukow/shukov.pdf |title=Aufarbeitungsweltmeister |language=de |access-date=18 November 2010}}</ref> به نظر آنان، شرکت آلمان در قالب ائتلاف ناتو در جنگ یوگسلاوی "تا وقتی آشویتس [در تاریخ آلمان] وجود دارد" توجیه پذیر نیست. این دیدگاه نشان از وجود یک خودشناسی ملی در دیدگاه ضدآلمانی‌ست یا به عبارتی"Weltmeister der Vergangenheitsbewältigung " قهرمان جهان سعی می‌کند با گذشته تاریک خود کنار بیاید.<ref name="marxistisch.de"/> |
||
== همچنین ببینید == |
== همچنین ببینید == |
||
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۱
ضد آلمانی ( آلمانی: Antideutsch) نامی عمومی است که به گرایش های تئوریک و سیاسی مختلفی در درون چپ رادیکال به طور عمده در آلمان و اتریش اطلاق می‌شود. ضد آلمانی‌ها در کنار ضدصهیونیسم‌های ضدامپریالیست یکی از دو گروه اصلی جنبش آنتیفا را تشکیل می‌دهند. این دو گروه در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به دلیل شکاف نظری در مورد اسراییل از هم فاصله گرفتند. [۲] در سال 2006 دویچه وله تعداد ضدآلمانی‌ها را بین 500 تا 3000 نفر تخمین زد.[۳]
موضع اساسی ضدآلمانی‌ها در کنار مخالفت با ناسیونالیسم آلمانی، نقد دیدگاه‌های جریان اصلی ضد سرمایه داری - که از نظر آنان ساده انگارانه و از نظر ساختاری یهودی‌ستیز است[۴] - و همچنین انتقاد از یهودستیزی است که معتقدند در تاریخ آلمان بطور عمیق ریشه دوانیده است. در نتیجه‌ی این دیدگاه‌های ضدیهودستیز، حمایت از اسرائیل و مخالفت با صهیونیسم‌ستیزی عامل اصلی اتحاد جنبش ضد آلمان است.[۵] نظریه پردازان ضد آلمان اغلب به تئوری انتقادی تئودور آدورنو و ماکس هورکهایمر استناد می‌کنند.[۴]: 2
عنوان ضدآلمانی، به طور کلی به هیچ یک از گرایش های خاص رادیکال چپ بطور مستقیم اشاره نمی کند ، بلکه طیف گسترده ای از جریان های متمایز را در بر می گیرد ، از به اصطلاح ضد آلمانی "سخت" مانند فصلنامه باهاما گرفته تا ضدآلمانی‌های "ملایم" مانند نشریه چپ رادیکال فاز 2 . برخی از اندیشه های ضد آلمان همچنین بر فضای چپ رادیکال نیز تأثیرگذار بوده اند ، مانند ماهنامه konkret و روزنامه هفتگی Jungle World .
تشکیل
فروپاشی سریع جمهوری دموکراتیک آلمان و اتحاد مجدد آلمان، بحران بزرگی در جنبش چپ آلمان ایجاد کرد. گرایش ضد آلمان ابتدا در یک گروه بحث معروف به چپ رادیکال شکل گرفت که متشکل از عناصر حزب سبز آلمان ، تروتسکیست ها ، اعضای لیگ کمونیست (Kommunistischer Bund) ، مجله konkret و اعضای مارکسیست‌های خودگردان ، لیبرترین و گروههای آنارشیست بود و این گروه، برنامه سازمانهای سیاسی چپ را در قالب اجزاب سیاسی چپ برای پیوستن به یک ائتلاف حاکم رد کردند.[۶] سپس این گروه تحلیلی از وضع موجود در آلمان را ارائه داد که بعد از آن توسط لیگ کمونیست مورد بازبینی قرار گرفت و تحليلی کاملاً بدبينانه از پتانسیل سیر وقایع در آلمان بود. این تئوری که به عنوان تحلیل "فاشیزاسیون" شناخته می شود معتقد بود که به دلیل خاص بودن تاریخ آلمان و توسعه این کشور، بحران سرمایه داری در آلمان به حرکت به سمت راست افراطی و فاشیسم جدید منجر خواهد شد.[۷]: 11
در طی یک بحث داخلی، نمایندگان طیف اکثریت گفتند که جریان اقلیت ، به دلیل تحلیل تاریک و بدبینی مطلق‌اش به آینده آلمان، "ممکن است بتواند فقط به باهاما مهاجرت کند." [۸] طیف اقلیت در اقدامی کنایه آمیز ، بدین ترتیب نشریه خود را باهاما نامید.[۸] در سال 2007 روزنامه هاآرتص از باهاما به عنوان "نشریه برجسته جنبش کمونیسم ضد آلمان و طرفدار سرسخت اسرائیل" یاد کرد. شعار Nie wieder Deutschland ("آلمان ، دیگر هرگز") ، که به یک شعار اصلی جنبش ضدآلمانی تبدیل شد در تظاهرات ضد اتحاد آلمان در شهرهای مختلف سرداده شد [۳][۸][۹][۱۰] the largest of which attracted a crowd of approximately 10,000 people.[۷]این اتحاد بین گروههای مختلف چپ چندان دوام نداشت و این گروه‌ها بعد از اتحاد آلمان از هم جدا شدند.[۶]
توسعه در دهه 1990
بعد از اتحاد و در میانه‌ی دهه ۹۰، آلمان شاهد افزایش موج ناسیونالیسم و نژادپرستی بود، اتفاقاتی همانند شورش روستوک-لیشتنهاگن و قتل اعضای یک خانواده ترک‌تبار در شهر سولینگن در غرب آلمان شاهدی بر این مدعاست.[۱۱] در نتیجه این اتفاقات، از نیمه دهه ۹۰، گروه ها و محافل کوچک مرتبط با اندیشه های ضد آلمان در سراسر آلمان شروع به ظهور کردند و مواضع ایدئولوژیک خود را با مخالفت با عقاید حاکم در احزاب چپ آلمان مورد بحث قرار دادند. این مواضع به ویژه در گروه های "آنتیفا" برجسته‌تر بود. جنگ خلیج فارس در 1990 مواضع ضدآلمان‌ها را به سمت دیگری معطوف کرد، به ویژه آنکه احزاب چپ آلمان در جریان موشک‌باران شهرهای اسراییل توسط صدام حسین حمایت چندانی از اسراییل به عمل نیاوردند.[۶] نویسندگان برجسته چپ مانند آیکه گایزل و وولفگانگ پورت صلح‌طلبان آلمانی را به دلیل ارزیابی ساده‌انگارانه‌شان در مورد تهدید بعثی‌ها برای خاورمیانه بویژه بعد از استفاده صدام حسین از سلاح‌های شیمیایی مورد انتقاد قرار دادند.[۶]
وقوع انتفاضه دوم نقطه عطف دیگری برای جنبش در حال ظهور ضدآلمان بود. در حالی که بسیاری از تحلیل‌گران چپ‌گرا، اسرائیل را تا حدی در این جنگ متجاوز به شمار می‌آوردند، جنبش ضدآلمان تمام قد کنار اسراییل ایستاد و رسانه‌ها و تحلیل‌گران چپ منتقد اسراییل را حامیان گروههای اسلامگرا از جمله حماس نامید. جبهه ضدآلمان در این مقطع خواستار همبستگی بی قید و شرط با اسرائیل و همچنین حمایت صریح از یهودیان و سایر گروههای غیرغرب بومی در منطقه در برابر ایدئولوژی پان-عربیستی بود. ضدآلمانی‌ها در این مقطع یهودستیزهای مسلمان را با یهودستیزهای نازی یکسان می‌دانستند و معتقد بودند که هر دوی این گروه‌ها از میان برداشتن یهودیان را محور اصلی سیاست‌های خود می‌دانند.
شکاف بین ضدآلمانی‌ها و سایر گروههای چپ بعد از ۱۱ سپتامبر تشدید شد. بخش بزرگی از چپ‌های رادیکال در آن موقع معتقد بودند که حملات القاعده و تروریست‌ها – فارغ از درست یا غلط بودنش – ناشی از مقاومت ضدامپریالیستی و ضداستعماری این گروه‌ها در مقابل هژمونی آمریکاست. [۶]ضدآلمانی‌ها صراحتاً اعلام کردند که حمله‌های القاعده شکل مدرنی از فاشیسم است و باید با آن مقابله شود.[۷]
فوریه ۱۹۹۵ پنجاهمین سالگرد بمباران شهر درسدن در شرق آلمان توسط هواپیماهای متفقین بود که به ویرانی این شهر و کشته شدن هزاران نفر از شهروندان انجامید. ضدآلمانی‌ها در این روز حمایت خود را از بمباران اعلام کردند، چون معتقد بودند بسیاری از غیرنظامیان شهر درسدن در آن زمان از ایدئولوژی نازیسم حمایت می‌کردند. [۳]کیل جیمز بعد از موضع‌گیری ضدآلمانی‌ها در قضیه یازده سپتامبر، این موضع‌گیری را دلیل دیگری بر نزدیکی این جنبش به آمریکا می‌داند.[۳] مخصوصاً که شعارهای: بمب‌افکن هریس، این کار را تکرار کن (با اشاره به بمب‌افکن هریس که در بمباران درسدن نقش داشت)، و یا قاتلان آلمانی قربانی نیستند. در تظاهرات‌های آن دوره از شعارهای رایج بودند.[۴]
بمباران یوگسلاوی توسط ناتو در سال 1999 نیز مانند بیشتر چپ های رادیکال مورد توجه ضد آلمان ها قرار گرفت ، . بسیاری از ضد آلمانی ها این جنگ را به عنوان تکرار وقایع جنگ جهانی دوم - که در آن صرب ها قربانی امپریالیسم آلمان بودند - محکوم کردند. بنابراین برخی از ضد آلمان ها فراخوان حمایت بی قید و شرط از رژیم اسلوبودان میلوسویچ را صادر کردند. دلایلی که دولت آلمان برای مشروعیت بخشیدن به جنگ - از منظر ضدآلمان - بیان کرد ، نقطه عطفی در گفتمان تاریخ سیاسی آلمان است.[۱۲] به نظر آنان، شرکت آلمان در قالب ائتلاف ناتو در جنگ یوگسلاوی "تا وقتی آشویتس [در تاریخ آلمان] وجود دارد" توجیه پذیر نیست. این دیدگاه نشان از وجود یک خودشناسی ملی در دیدگاه ضدآلمانی‌ست یا به عبارتی"Weltmeister der Vergangenheitsbewältigung " قهرمان جهان سعی می‌کند با گذشته تاریک خود کنار بیاید.[۱۲]
همچنین ببینید
منابع اولیه
- هارالد برگدورف و رودولف ون هولن . Linksextrem - Deutschlands unterschätzte Gefahr؟ Zwischen Brandanschlag und Bundestagsmandat . Schöningh ، Paderborn و دیگران (2011) ،شابک ۹۷۸−۳−۵۰۶−۷۷۲۴۲−۸ .
منابع
بیشتر بخوانید
- "The Anti-Germans" - The Pro-Israel German Left, Simon Erlanger, Jewish Political Studies Review, 2009
- Who are the anti-germans?, Ça Ira, Freiburg May 2007
- The World Turned Upside Down, Mute magazine, 2005
- Statement by the anti-German group sinistra!, Copyriot
- 'Jubelperser' for Israel - an article about the Anti-German BAK Shalom within the German party The Left, Jerusalem Post, 2009
- "A Defence: Why We (the anti-Germans) Are Pro Israel"
- Die Antideutsche Ideologie, Robert Kurz, 2003
لینک های خارجی
- ↑ Hirsch, Irmel (17 June 2006). "Antifaschistische Demo in Frankfurt" (به آلمانی). de.indymedia.org. Retrieved 20 February 2013.
- ↑ Peters, Tim (2007). Der Antifaschismus der PDS aus antiextremistischer Sicht [The antifascism of the PDS from an anti-extremist perspective]. Springer. pp. 33–37, 152, 186. ISBN 9783531901268.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Strange Bedfellows: Radical Leftists for Bush". DW. Dw-world.de. 25 August 2006. Retrieved 20 March 2013.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Verfassungsschutz des Landes Nordrhein-Westfalen: 'Die Antideutschen – kein vorübergehendes Phänomen'" (به آلمانی). Retrieved 10 February 2007.[پیوند مرده]
- ↑ "A Defense: Why we (the anti-Germans) are pro-Israel". Archived from the original on 2017-05-12.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ Moghadam, A.; Wyss, M. (Aug 2018). "Of Anti-Zionists and Antideutsche: The Post-War German Left and Its Relationship with Israel". Democracy and Security: 1–26. doi:10.1080/17419166.2018.1493991.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Hagen, Patrick. "Die Antideutschen und die Debatte der Linken über Israel" (PDF) (به آلمانی). Archived from the original (PDF) on 28 February 2005. Retrieved 21 February 2007.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ "Letter from Berlin". Retrieved 11 May 2014.
- ↑ "Communism, anti-German criticism and Israel". Café critique. Retrieved 20 March 2013.
- ↑ Harding, Luke (27 August 2006). "Meet the Anti-Germans". The Guardian. London. Retrieved 25 April 2010.
- ↑ Aktualisiert, Zuletzt (26 May 2008). "15th anniversary of the arson attack in Solingen: All four perpetrators again today on the loose" (به آلمانی). RP Online. Retrieved 18 November 2010.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Aufarbeitungsweltmeister" (PDF) (به آلمانی). Retrieved 18 November 2010.