وزوار
 وزوار، ۲۰۱۳ میلادی | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | گلوگاه |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | توسکاچشمه |
| نام محلی | هزارجریب |
| مردم | |
| جمعیت | ۳۲۶ نفر (سرشماری ۹۵) |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۲۰ درجه سانتی‌گراد |
| کد آماری | ۰۱۷۷۳۷ |
وِزوار، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان گلوگاه در استان مازندران ایران .
روستای وزوار در منطقه هزارجریب شهرستان گلوگاه در دامنه جنگل واقع شده است که سابقه آن برمیگردد به سالهای (61) هجری قمری بعد از واقعه کربلا .
در واقعه کربلا و به شهادت رسیدن حر بن یزید ریاحی و به علت هرج مرج در سرزمین عراق و خطر برای فرزندان حر حضرت امام زین العابدین (ع) امان نامه ای با دستخط مبارک به همراه یک قبضه شمشیر و یک عدد کلاهخود و یک عدد زره فرزندان حر را به سرزمین ایران فرستاد که فرزندان حر به روستای کنونی وزوار آمده و سکنی گزیدند که به این ترتیب روستای وزوار شکل یافته است که در این مورد از عالمان زیادی استعلام و استفتاح شده است که همگی مورد فوق را تایید نموده‌اند .
چطور به روستای وزوار گلوگاه برسیم؟[ویرایش]
از نوکنده تا گلوگاه ۱۹ و تا گرگان ۴۷ کیلومتر راه دارید. برای رسیدن به وزوار، باید اول از همه به شهر جدید «نوکنده» در غرب استان گلستان برسید. از نوکنده وارد جاده قدیم گلوگاه به گرگان یا به قول محلی ها جاده ی رضاشاهی شوید. در این جاده وقتی در سمت راست جاده به فرعی روستای «تلور» رسیدید که با تابلوی راهنما مشخص شده، به سمت جنوب بپیچید تا به روستای وزوار برسید.[۱] [۲]
خرید[ویرایش]
پاییز هزارجریب مثل بیشتر روستاهای ایران، وقت برداشت محصولات کشاورزی و باغی است. شیر، ماست، کره، کشک و تخم مرغ از محصولات معمول وزوار است. غیر از اینها، آب زرشک کوهی، رب ازگیل کوهی که اهالی به آن «کاندس ترشی» می گویند و نوعی گلابی کوهی به نام «تلكا» و همین طور سیر و عدس کوهی را هم می توانید به فهرست خریدتان اضافه کنید.[۲][۲]
جمعیت[ویرایش]
روستای وِزوار در دهستان توسکاچشمه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۳۱ نفر (۱۰۴خانوار) بوده‌است.[۳] مردم وزوار از قومیت طبری هستند که ریشه آن به قوم آمارد و قوم تپوری می‌رسد.[۴] مردم وزوار به زبان طبری (مازندرانی) سخن میگویند.[۵] سکنه بومی گلوگاه خود را تات می‌نامند و زبان خود را زبان تاتی می‌نامند. به گفته محققین تات در زبان اهالی مازندران به معنی بومی، روستایی و یکجانشین می‌باشد و منظور از تات همان قوم طبری است و منظور از زبان تاتی همان زبان طبری می‌باشد.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ «: کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان سازی نام های جغرافیایی ایران :». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مجله جامونه
- ↑ درگاه ملی آمار ایران
- ↑ نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۲۲۶.
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: checksum (کمک). - ↑ نصری اشرفی، جهانگیر (۱۳۹۹). جعفر شجاع کیوانی، ویراستار. دانشنامهٔ تبرستان و مازندران جلد سوم. نشرنی = ۲۲۶.
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||