ژله ستاره

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
image of white translucent jelly sitting on a small clump of moss
نمونه‌ای از ژلهٔ ستاره‌ای ناشناس روی Grimmia pulvinata، گونه‌ای از خزه.

ژلهٔ ستاره یا آسترومیکسین، یک مادهٔ ژلاتینی است که گاهی بر روی علف‌ها و کمتر روی شاخه‌های درختان یافت می‌شود.[۱] بر پایهٔ افسانه‌های عامیانه، این ماده در هنگام بارش شهابی بر روی زمین رسوب می‌کند. این ماده به‌عنوان یک ژلاتین نیمه‌شفاف یا سفید مایل به خاکستری توصیف می‌شود که مدت کوتاهی پس از «ریزش» تبخیر می‌شود. توضیح‌های مختلفی برای منشأ این پدیده پیشنهاد می‌شود از جمله بقایای قورباغه‌ها، وزغ‌ها یا کرم‌ها تا محصولات جانبی سیانوباکتری‌ها، جسم بارده قارچ‌های ژله‌ای یا توده‌های کپک مخاطی.[۲][۳][۴][۵] منشأهای غیرزیستی پیشنهاد شده برای نمونه‌هایی از «ژلهٔ ستاره» شامل محصولات جانبی تولیدی صنعتی یا مدیریت زباله است. گزارش‌های مربوط به این ماده به سدهٔ چهارده میلادی برمی گردد و تا به امروز ادامه داشته است.[۵][۶]

پیشینه[ویرایش]

سده‌هاست که گزارش‌هایی از «ژلهٔ ستاره» وجود دارد. [۷] جان گادسدن (۱۳۶۱–۱۲۸۰) [۸] در نوشته‌های پزشکی خود از stella terrae (به لاتین «ستارهٔ زمین» یا «ستارهٔ زمینی») یاد می‌کند و آن را به‌عنوان «مادهٔ موسیلاژی خاصی که روی زمین قرار دارد» توصیف می‌کند و پیشنهاد می‌کند. که ممکن است برای درمان آبسه استفاده شود.[۹] یک واژه‌نامهٔ پزشکی لاتین سدهٔ چهاردهمی دارای مدخلی برای uligo است که آن را به‌عنوان "مادهٔ چرب خاصی که از زمین ساطع می‌شود، که معمولاً "ستاره‌ای سقوط‌کرده" نامیده می‌شود، توصیف می‌کند.[۱۰] به‌طور مشابه، یک فرهنگ لغت انگلیسی به لاتین مربوط به حدود سال ۱۴۴۰ دارای مدخلی برای «sterre slyme» است که معادل لاتین آن assub است.[۱۱] در زبان ولزی از آن با عنوان "pwdre ser" به معنای "پوسیدگی از ستاره‌هاً یاد شده است.[۱۲]

فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد نیز تعداد زیادی نام دیگر را برای این ماده فهرست می‌کند.[۱۳]

تحلیل علمی و نظریه‌ها[ویرایش]

مجرای تخم دوزیستان که توسط جانوران شکارچی استفراغ شده است. (شیء سیاه در گوشهٔ پایین سمت چپ خوشه‌ای از تخم است)
باردهی کپک مخاطی
کپک مخاطی Enteridium lycoperdon در فاز ژله‌ای اتالیوئیدی آن
  • Myxarium nucleatum، قارچ شفاف و ژلاتینی است که روی چوب پوسیده رشد می‌کند.
  • مشاهدات انجام‌شده از ژلهٔ ستاره در اسکاتلند به نظریه‌ای منتهی می‌شود که می‌گوید ژلهٔ ستاره از خورده شدن تخم دوزیستان توسط جانوران گوشت‌خوار و سپس استفراغ کردن آن پدید می‌آید.[۱۴] اصطلاحات آلمانی Sternenrotz و Meteorgallerte به معنای تخم قورباغه است که توسط شکارچی‌ها استفراغ می‌شود (Schlüpmann 2007).
  • دانشمندان به سفارش انجمن نشنال جئوگرافیک آزمایش‌هایی را بر روی نمونه‌هایی که در ایالات متحده یافت شده‌اند انجام داده‌اند، اما نتوانسته‌اند هیچ اثری از دی‌ان‌ای در مواد پیدا کنند.[۵]
  • توماس پننت در سدهٔ ۱۸ معتقد بود که این ماده «چیزی است که توسط پرندگان یا جانوران استفراغ می‌شود».[۴]
  • نوستوک یک نوع جلبک سبز-آبی آب شیرین (سیانوباکتر) کلنی‌هایی کروی را تشکیل می‌دهد که از رشته‌های سلولی در یک پوستهٔ ژلاتینی ساخته شده است. این کلنی وقتی روی زمین است، معمولاً دیده نمی‌شود؛ اما پس از بارندگی، به یک جرم قابل توجه شبیه ژله تبدیل می‌شود که گاهی ژلهٔ ستاره نامیده می‌شود.
  • کپک‌های مخاطی ممکن است منشأ این پدیده باشند که به‌طور ناگهانی ظاهر می‌شوند. آن‌ها در ابتدا ظاهری بسیار ژلاتینی را نشان می‌دهند و بعداً به شکل گرد و غبار تبدیل می‌شوند که توسط باران و باد منتشر می‌شود. رنگ‌ها از سفید خالص مانند Enteridium lycoperdon تا صورتی مانند Lycogala epidendrum، بنفش، زرد روشن، نارنجی و قهوه‌ای متغیر هستند.

مثال‌ها[ویرایش]

  • به نوشتهٔ ساینتیفیک آمریکن در ۱۱ نوامبر ۱۸۴۶، یک جسم درخشان با ۱٫۲ متر قطر در لوویل، نیویورک، دیده شد.[۱۵]
  • در سال ۱۹۵۰، چهار افسر پلیس از فیلادلفیا کشف «یک دیسک گنبدی از ژلهٔ لرزان» را گزارش کردند.[۱۶] این حادثه الهام‌بخش فیلم توده، ساختهٔ سال ۱۹۵۸ بود.[۱۷]
  • در دسامبر ۱۹۸۳، جسم ژلاتینی خاکستری سفید و چرب در ریدینگ شمالی، ماساچوست، گزارش شد.[۴]
  • در چندین تاریخ در سال ۱۹۹۴، «باران ژلاتینی» در اوک‌ویل، واشینگتن رخ داد.[۱۸]
  • در عصر ۳ نوامبر ۱۹۹۶، یک شهاب‌سنگ در آسمان کمپتون، تاسمانی، گزارش شد. صبح روز بعد، گزارش شده که آب لجن سفید شفاف در چمنزارها و پیاده‌روهای شهر مشاهده شده است.[۱۹]
  • در سال ۱۹۹۷، یک مادهٔ مشابه در منطقهٔ اورت، واشینگتن، دیده شد.[نیازمند منبع][نقل قول مورد نیاز است]
  • ژلهٔ ستاره در انواع مختلف در تپه‌های اسکاتلند در پاییز ۲۰۰۹ دیده شد.[۵]
  • توپ‌های آبی ژله‌ای روی باغ مردی در دورست در ژانویهٔ ۲۰۱۲ فرو افتاد.[۲۰][۲۱] پس از تجزیه و تحلیل بیشتر، ثابت شد که توپ‌ها ناشی از برخورد آب با گرانول‌های سدیم پلی‌اکریلات، نوعی پلیمر فوق جاذب با انواع استفاده‌های رایج (از جمله کشاورزی) بوده‌اند.[۲۲]
  • در برنامهٔ عجیب‌ترین اتفاقات طبیعت، سری ۴، قسمت ۳، (۱۴ ژانویهٔ ۲۰۱۵) محصول بی‌بی‌سی، کریس پکم نمونه‌ای از «ژلهٔ ستاره» را نشان داد و آن را برای تحلیل بیشتر به موزهٔ تاریخ طبیعی لندن برد. آزمایش دی‌ان‌ای تأیید کرد که این جسم، از یک قورباغه بوده است. آثاری از دی‌ان‌ای زاغی اوراسیایی نیز روی آن جسم، یافت شد.[۲۳]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Samuel Griswold Goodrich (1848). Tales about the sun, moon, and stars. p. 259. A gelatinous substance is occasionally found on the grass, dirt, and even sometimes on the branches of trees, the origin of which the modern learned do not ascribe either to stars or to meteors; but which they are divided as to regarding either as an animal or vegetable production. The botanists name it tremella nostoch and say that it is a fungous plant, quick of growth, and of short duration, but of which even the seed has been discovered ; but the animalists, though differing from each other in subordinate respects, agree in affirming it to be the altered remains of dead frogs. "The quantity of jelly," says one of these, "produced from one single frog, is almost beyond belief; even to five or six times its bulk when in a natural state;" that is, when the frog is in a living state ...
  2. ↑ Hughes, T. Mckenny (1910-06-01). "Pwdre Ser". Nature (به انگلیسی). 83 (2121): 492–494. doi:10.1038/083492a0. ISSN 1476-4687.
  3. ↑ Fothergill, William (1824-08-31). "XIV. Hints towards the natural history of the toad". The Philosophical Magazine (به انگلیسی). 64 (316): 85–91. doi:10.1080/14786442408644561. ISSN 1941-5796.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Pilkington، Mark (۲۰۰۵-۰۱-۱۳). «The blobs» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۴-۲۳.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Reid, Melanie (18 September 2009). "Nature 1, Science 0 as finest minds fail to explain star jelly". Times Online. London. Retrieved 2009-09-19. Alternative theories for the origins of "star jelly", a strange mucous substance found on the Scottish hills in the autumn abound. Could it be the remnants of a meteor shower, regurgitated frogspawn, fungus – or, less romantically, the gel from disposable nappies? Is it evidence of extraterrestrial life, or perhaps the fallout from top-secret attempts by scientists to manipulate the weather? ...
  6. ↑ John of Gaddesden (1502). Rosa Medicinae/Rosa Anglica (به لاتین). Venice. Folio 28. stella terre, que est quedam mucillago jacens super terram, prohibet apostemata calida in principio There is another reference to stella terrae, as a component in a medical recipe, on folio 49 of the same work.
  7. ↑ Fort 1919, pp. 41–50.
  8. ↑ Gordon 1959, p. 467.
  9. ↑ John of Gaddesden (1502). Rosa Medicinae/Rosa Anglica (به لاتین). Venice. Folio 28. stella terre, que est quedam mucillago jacens super terram, prohibet apostemata calida in principio There is another reference to stella terrae, as a component in a medical recipe, on folio 49 of the same work.
  10. ↑ Mowat, J. L. G., ed. (1882). Sinonoma Bartholomei (به لاتین). Vol. 1. Oxford: Clarendon Press. p. 43. Retrieved December 25, 2022. Uligo, i. grassities quædam quæ scatet a terra quæ vulgariter dicitur stella quæ cecidit
  11. ↑ Mayhew, A. L. (ed.). The Promptorium Parvulorum: The First English-Latin Dictionary. Early English Text Society. London: Kegan Paul, Trench, Trübner & Company. p. 435. OCLC 2642049.
  12. ↑ Clark, Jerome (1993). "Pwdre Ser". Encyclopedia of strange and unexplained physical phenomena. Gale Research Inc. pp. 267–269. ISBN 0-8103-8843-X.
  13. ↑ See the Oxford English Dictionary, under the words nostoc, star, and star-shot.
  14. ↑ O'Reilly, Miles; Ross, Nicholas; Longrigg, Sarah. "Recent observations of "mystery star jelly" in Scotland appear to confirm one origin as spawn jelly from frogs or toads" (PDF). Glasgow Naturalist. 26 (1): 89–92. Retrieved 6 August 2018.
  15. ↑ Scientific American 2:79, 28 November 1846, see "Star Jelly". Subversiveelement. Archived from the original on 27 September 2011.
  16. ↑ "Star Jelly". Subversiveelement. Archived from the original on 27 September 2011.
  17. ↑ "UFO Round Up". The San Francisco Chronicle. Archived from the original on 26 September 2009. Retrieved 2010-02-23. Gelatinous meteors, also known as the Pwdre Ser phenomenon, are rare but not unknown. On September 26, 1950, Patrolmen John Collins and Joseph Keenan saw one of these things land at the corner of Vare Boulevard and 26th Street in Philadelphia, Pennsylvania. The light-emitting blob was also observed by Sgt. Joseph Cook and Patrolman James Cooper and was seen oozing its way up a telephone pole. This incident became the basis for Steve McQueen's 1958 horror movie, The Blob.
  18. ↑ Spanner, Holly. "What were the 'Oakville blobs'?". BBC Science Focus Magazine (به انگلیسی). Retrieved 2023-07-10.
  19. ↑ Clark, Jerome (2013). "Pwdre Ser". Unexplained!: strange sightings, incredible occurrences, and puzzling physical phenomena (3rd ed.). Canton, MI: Visible Ink Press. pp. 338–345. ISBN 978-1-57859-427-6. OCLC 809537768.
  20. ↑ Nelson, Sara C. (20 January 2012). "Mystery Blue Balls of Jelly Rain From Dorset Skies into Steve Hornsby's Garden". The Huffington Post. Retrieved 4 March 2012.
  21. ↑ "Blue balls theories rage after Dorset storm mystery". BBC News. 30 January 2012. Retrieved 4 March 2012.
  22. ↑ Morris, Steven (3 February 2012). "Blue balls mystery solved by scientists | Science". The Guardian. London. Retrieved 2013-02-20.
  23. ↑ "Nature's Weirdest Events". https://www.bbc.co.uk/iplayer/episode/p02fbxw1/natures-weirdest-events-series-4-episode-3.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ژله_ستاره&oldid=39370009»