پیش‌نویس:حسینوند
طایفه حسینوند[ویرایش]
طایفه حسینوند/حسین وند یکی از طوایف ایلند از زیر مجموعه های عبدالوند از باب میوند، از لرهای بختیاری می باشد.
زیستگاه[ویرایش]
این مردم در سردسیر در کنار سرچشمه های دز و در گرمسیر در کنار رود دز زندگی می کنند.
ییلاق طایفه حسینوند در لرستان، شهرستان الیگودرز، شهر شول‌آباد در بخش زز و ماهرو می باشد. بعد از روستای پیر امام با روستاها و چادر نشین هایی با نام شاهرود، ور ونه، برنجه، چالاشکوه، برزه، دره چه و تعداد زیادی روستای دیگر مواجه خواهید شد؛ این روستاها و جنگل های بکر و کم نظیری در قلب زاگرس هستند. این منطقه از امکانات کمی برخوردار است. عمده مشکل رایج عدم آنتن و اینترنت در این مناطق می باشد که برای اهالی و گردشگران دردسر ساز است. چشمه های این منطقه و رود خانه زز، از مهم ترین سرچشمه های تشکیل دهنده رود دز می باشد. آبشار برنجه نیز از جاذبه ای توریستی این منطقه است.
گرمسیر طایفه حسینوند در شمال خوزستان شهرستان دزفول و اندیمشک است. بیشتر مردم ساکن گرمسیر، درون شهر دزفول و محلات نزدیک به رودخانه دز زندگی میکنند. عشایر نیز در منطقه شهیون، بیر حسینوند، چال قاسم، روستای لرنیان، روستای دوآیار و چند روستای دیگر زندگی می کنند. در شهر اندیمشک و شهر چم گلگ نیز تعداد قابل توجهی ازین مردم ساکن هستند.
درگذشته تعداد زیادی از طایفه حسینوند به مناطق پاپی نشین مازو، شهبازو، پاپی کم(سد دز) و چند روستای اطراف خرم آباد کوچکانده شدند.
در گذشته که زندگی کوچ نشینی مرسوم بود، در کوه سالند نیز برخی مردم فصولی را سر میکردند.
تقسیمات طایفه ای[ویرایش]
طایفه حسینوند دارای چهار تیره که شامل: بارونی، لرنی، بهزا و چلی می باشد. هرکدام از این تیره ها دارای چنده جره و هرکدام از این جره ها داری چند دسه (دسته) و هر دسته دارای چند خانواده می باشد.
جمعیت[ویرایش]
جمعیت این طایفه به طور تقریبی هزار و پانصد خانوار می باشد. بیشتر جمعیت نیز ساکن شهر دزفول می باشند.
زبان و همسایگی قومی[ویرایش]
علاوه بر اینکه با سایر ایلات میوند همسایه هستند، همواره در گرمسیر، همسایه دزفولی ها و در سردسیر همسایه ایل پاپی بالاگریوه و لرهای لک و لرهای ثلاثی(درود و بروجرد) بوده اند. در میان طوایف بختیاری، این طایفه بیشتر از همه (نسبت به جمعیت) با لرهای لک و بالاگریوه وصلت کرده اند. در شهرستان دزفول در شهرک هایی نظیر سنجر، با ایل چگنی و سگوند نیز همسایه هستند.
مردم طایفه، میوند زبان هستند؛ هرچند با بختیاری متفاوت است اما از گویش های بختیاری به حساب می آید. ایل میوند به علت همسایگی با لک ها و بالاگریوه ها زبانی میان بختیاری، لکی و مینجایی دارند.
برخی از حسینوند های ساکن شهرستان اندیمشک، به زبان مینجایی و برخی به زبان لکی تکلم میکنند. خانواده هایی که در مازو، شهبازو، خرم آباد و سد دز ساکن هستند تماما به زبان مینجایی بالاگریوه ای تکلم میکنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- سردار اسعد بختیاری. تاریخ بختیاری
- مهرزادقنبری سردار اکبری خرادآذر. سرگذشت ایل چهارلنگ
- جین راف گارثویت، تاریخ سیاسی اجتماعی بختیاری، ترجمه مهراب امیری، تهران، انتشارات سهند، ۱۳۷۳
- مکبن روز، الیزابت. با من به سرزمین بختیاری بیایید، ترجمه مهراب امیری، تهران، نشر سهند، ۱۳۷۳