محمدحسین کشمیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد حسین کشمیری ملقب به «زرین‌قلم» و «جهانگیر شاهی»[۱] از خوشنویسان هندی و نستعلیق‌نویسان اواخر سده دهم و اوایل سده یازدهم هجری است او به دربار اکبرشاه (۱۵۵۶-۱۶۰۵م/۹۶۴-۱۰۱۴ه‍.ق) بزرگترین پادشاه گورکانی هند راه یافت و از ملازمان او بود.[۲] اکبر شاه به وی خطاب «زرین رقم» اعطا نمود.[۳] محمد حسین کشمیری عهد جهانگیر[۴] (۱۶۰۵-۱۶۲۷م/۱۰۱۴-۱۰۳۷ه‍.ق) و شاه‌جهان (۱۶۲۷-۱۶۵۸م/۱۰۳۷-۱۰۶۹ه‍.ق) را نیز درک کرد و جهانگیر به او لقب «جهانگیرشاهی» داد.

محمد حسین کشمیری از شاگردان عبدالعزیز بوده است.[۲] او را از جمله شاگردان میرعلی هروی نیز ذکر کرده‌اند.[۵]


پانویس[ویرایش]

  1. فضایلی ۴۷۸
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ شکیباپور ص ۵۳
  3. شهریار نقوی، صفحه ۴۹ تا ۵۶
  4. محمد عبدالله جغتائی
  5. فضایلی ۴۷۸

منابع[ویرایش]