قصر پوتالا

مختصات: ۲۹°۳۹′۲۸″ شمالی ۹۱°۰۷′۰۱″ شرقی / ۲۹٫۶۵۷۷۸°شمالی ۹۱٫۱۱۶۹۴°شرقی / 29.65778; 91.11694
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
པོ་ཏ་ལ་ཕོ་བྲང
قصر پوتالا
Map
دین
وابستگیبودیسم تبتی
رهبریچهاردهمین دالایی لاما
مکان
مکانلهاسا، چین
قصر پوتالا در تبت واقع شده
قصر پوتالا
موقعیت در منطقهٔ خودمختار تبت
مختصات۲۹°۳۹′۲۸″ شمالی ۹۱°۰۷′۰۱″ شرقی / ۲۹٫۶۵۷۷۸°شمالی ۹۱٫۱۱۶۹۴°شرقی / 29.65778; 91.11694
معماری
بنیان‌گذارسونگتسن گامپو
بنیان‌گذاری۱۶۴۹
نام رسمیمجموعهٔ تاریخی قصر پوتالا، لهاسا
گونهفرهنگی
معیارi, iv, vi
تاریخ ثبت۱۹۹۴ (۱۸مین جلسه)
شماره ثبت۷۰۷
منطقه‌ایآسیا-اقیانوسیه
پیوست‌ها۲۰۰۰; ۲۰۰۱

قصر پوتالا (در انگلیسی: Potala Palace، در تبتی: པོ་ཏ་ལ།) نام صومعه مقدس بودائیان و اقامت‌گاه سابق دالایی لاما است که در شهر لهاسا در تبت قرار دارد. قبر هشت دالایی لاما در عمارت قصر سرخ قرار دارد. قصر پوتالا دارای بیش از یک‌هزار اتاق است. در قصر پوتالا بیش از بیست هزار مجسمه و آثار ارزشمند و بی‌نظیر هنری قرار دارد. با وجود اینکه قصر پوتالا دارای یک‌هزار اتاق است، اما اتاق خواب شخصی دالایی لاما، تنها دارای مساحتی به اندازه ۰٬۴۶۵ متر مربع بوده‌است.[۱]

همکنون تبت در کنترل جمهوری خلق چین قرار دارد. قصر پوتالا شامل قصر سفید و قصر سرخ و ساختمان‌های الحاقی آن‌ها است. قصر پوتالا همچنین در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.[۲]

قصر پوتالا محل و اقامتگاه دائمی دالایی لاما بود، تا اینکه تنزین گیاتسو، ۱۴اُمین دالایی لاما و دالایی لامای کنونی، در پی اشغال نظامی تبت توسط جمهوری خلق چین و قیام ناموفق ۱۹۵۹ میلادی به هندوستان گریخت. همکنون قصر پوتالا به «موزه دولتی چین» تبدیل شده‌است. قصر پوتالا نامش را از کوه پوتالا که کوهی مقدس در آئین بودایی است، گرفته‌است.

قصر پوتالا مظهر بودائیسم تبتی و نقش مهم آن در ادارهٔ سنتی کشور تبت بوده‌است. این مجموعه بر فراز کوهستان سرخ در مرکز دره لهاسا و در ارتفاع ۳۷۰۰ متری از سطح زمین واقع شده‌است.[۳] قصر پوتالا از شاه‌کارهای مهم معماری تبتی است.[۱]

دورنمایی از قصر پوتالا.

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Great Buildings Of the World: The World's Most Influential, Inspiring and Astonishing Structures by Kelly Knauer (2004)
  2. قصر پوتالا: سایت شمارهٔ ۷۰۷ (میراث جهانی یونسکو)
  3. Stein, R. A. Tibetan Civilization (1962). Translated into English with minor revisions by the author. 1st English edition by Faber & Faber, London (1972). Reprint: Stanford University Press (1972), p. 206

منابع[ویرایش]