فضاپیمای دیپ اسپیس۱
.png) Artist concept of Deep Space 1 | |
| گونه مأموریت | نمایشگر فناوری |
|---|---|
| اپراتور | NASA / JPL |
| شناسهٔ کوسپار | 1998-061A |
| شماره ستکات | ۲۵۵۰۸ |
| وبگاه | |
| مدت مأموریت | Final: ۳ سال، ۱ ماه، ۲۴ روز |
| ویژگی‌های فضاپیما | |
| سازنده | Orbital Sciences Corporation |
| جرم پرتاب | ۴۸۶ کیلوگرم (۱٬۰۷۱ پوند)[۱] |
| جرم خشک | ۳۷۳ کیلوگرم (۸۲۲ پوند)[۱] |
| ابعاد | ۲٫۱ × ۱۱٫۸ × ۲٫۵ متر (۶٫۹ × ۳۸٫۶ × ۸٫۲ فوت) |
| توان | ۲٬۵۰۰ وات[۱] |
| آغاز مأموریت | |
| تاریخ راه‌اندازی | 24 October 1998, 12:08 UTC[۲] |
| موشک | Delta II 7326[۱] |
| سایت پرتاب | Cape Canaveral SLC-17A[۱] |
| پایان مأموریت | |
| Disposal | Decommissioned |
| پایان فعالیت | ۲۳ آوریل ۲۰۲۴ UTC[۲] |
| پرواز از 9969 Braille | |
| نزدیک‌ترین فاصله | 29 July 1999, 04:46 UTC[۲] |
| فاصله | ۲۶ کیلومتر (۱۶ مایل) |
| پرواز از 19P/Borrelly | |
| نزدیک‌ترین فاصله | 22 September 2001, 22:29:33 UTC[۲] |
| فاصله | ۲٬۱۷۱ کیلومتر (۱٬۳۴۹ مایل) |
 DS1 mission logo | |
فضاپیمای دیپ‌اسپیس۱ Deep Space 1 (DS1) یک فضاپیمای نمایشی فناوری ناسا بود که در کنار یک سیارک و یک ستاره دنباله‌دار پرواز کرد. این بخشی از برنامه هزاره جدید بود که به آزمایش فناوری‌های پیشرفته اختصاص داشت.
فضاپیمای Deep Space 1 که در ۲۴ اکتبر ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد، از کنار سیارک ۹۹۶۹ بریل عبور کرد که هدف علمی اولیه آن بود. این مأموریت دو بار تمدید شد تا شامل برخورد با دنباله دار 19P/Borrelly و آزمایش‌های مهندسی بیشتر شود. مشکلات در مراحل اولیه و ردیاب ستاره آن منجر به تغییرات مکرر در پیکربندی مأموریت شد. در حالی که پرواز سیارک با موفقیت جزئی همراه بود، مواجهه با این ستاره دنباله‌دار موجب بدست آوردن اطلاعات ارزشمندی گردید. سه فناوری از دوازده فناوری موجود در هواپیما باید در عرض چند دقیقه پس از جدا شدن از موشک حامل کار می‌کردند تا مأموریت ادامه یابد.
مأموریت فضاپیمای دیپ‌اسپیس۱ توسط کاوشگر دیپ اسپیس۲ ادامه یافت که در ژانویه ۱۹۹۹ باکاوشگر قطبی مریخ پرتاب شدند و قصد داشتند به سطح مریخ برخورد کنند (اگرچه تماس قطع شد و مأموریت شکست خورد). فضاپیمای دیپ اسپیس ۱ اولین فضاپیمای ناسا بود که از پیشرانه یونی به جای موشک‌های سنتی با انرژی شیمیایی استفاده کرد.
فن آوری‌ها[ویرایش]
هدف از فضاپیمای دیپ اسپیس ۱ توسعه فناوری و اعتبارسنجی برای ماموریت‌های آینده بود. ۱۲ فناوری مورد آزمایش قرار گرفتند:[۳]
- پیشرانه الکتریکی خورشیدی
- آرایه‌های متمرکز کننده خورشیدی
- ساختار چند منظوره
- دوربین مجتمع مینیاتوری و طیف‌سنج تصویربرداری
- طیف‌سنج یونی و الکترونی
- فرستنده کوچک فضای عمیق
- تقویت کننده قدرت حالت جامد Ka-Band
- عملیات مانیتور بیکن
- عامل از راه دور خودمختار
- الکترونیک کم مصرف
- ماژول فعال سازی و سوئیچینگ برق
- ناوبری خودمختار
جستارهای وابسته[ویرایش]
- پنل‌های خورشیدی در فضاپیما
- فهرست سیارات کوچک و دنباله دارهایی که توسط فضاپیماها بازدید شده‌است
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ "Deep Space 1 Asteroid Flyby" (PDF) (Press kit). NASA. 26 July 1999. Retrieved 20 November 2016.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Deep Space 1". National Space Science Data Center. NASA. Retrieved 20 November 2016.
- ↑ "Advanced Technologies". NASA/Jet Propulsion Laboratory. Retrieved 20 November 2016.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- وب سایت Deep Space 1 توسط ناسا / آزمایشگاه رانش جت
- وب سایت Deep Space 1 توسط ناسا / برنامه هزاره جدید
- Deep Space 1 توسط دایرةالمعارف Astronautica
- بایگانی مأموریت Deep Space 1 در سیستم داده‌های سیاره ای ناسا، گره اجسام کوچک