شهرام فسازاده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شهرام فسازاده
زاده۱۳ بهمن ۱۳۳۲
تهران
ژانرموسیقی کلاسیک ایرانی
موسیقی کلاسیک
موسیقی پاپ
ساز(ها)ویلن
سه‌تار
سنتور
تمبک
فلوت
سازهای اصلی
ویلن
استاد(ها)رحمت‌الله بدیعی
اسماعیل مهرتاش
روبن طهماسیان
فریدون ناصری
فرهاد فخرالدینی
محمدسعید شریفیان

شهرام فسازاده (زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۳۲ در تهران) موسیقی‌دان و نوازندهٔ ویلن اهل ایران است.[۱][۲]

زندگی هنری[ویرایش]

شهرام فسازاده در ۱۳ بهمن ۱۳۳۲ در تهران متولد شد. پدرش با نواختن فلوت و تمبک آشنا بود و به همین سبب از ۵ سالگی نواختن فلوت و تمبک را آغاز کرد. پس از آن به ساز ویلن گرایش پیدا نمود و در ۱۴ سالگی به هنرستان عالی موسیقی راه یافت و به مدت ۵ سال تحت نظر رحمت‌الله بدیعی، فراگیری ویلن را ادامه داد.[۳] در آن هنگام به کلاس‌های جامعهٔ باربد نیز وارد شد و نزد اسماعیل مهرتاش، ردیف و تصنیفهای قدیمی را آموخت. او از ۱۷ سالگی فراگیری موسیقی کلاسیک را آغاز نمود و به مدت ۷ سال نزد روبن طهماسیان، نواختن ویلن کلاسیک را پی گرفت. وی همچنین نواختن پیانو و سلفژ را نزد «شکوه شهرستانی» و تئوری موسیقی و هارمونی را نزد فریدون ناصری آموخت.[۴]

او غیر از نوازندگی ویلن، با نواختن سه‌تار و تمبک نیز آشنایی دارد و مدتی نیز نزد فرامرز پایور، سنتورنوازی را فراگرفت.[۵] از دیگر استادان او می‌توان به: فرهاد فخرالدینی، سعید شریفیان و ژرژ مارتوسیان اشاره کرد. شهرام فسازاده در سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷، به مدت ۲ سال در انگلستان و تحت نظر «ویلیامز» که از نوازندگان ارکستر سمفونیک لندن بود، آموخته‌های خود را در زمینهٔ نوازندگی ویلن تکمیل نمود. پس از آن به ایران بازگشت و به آموزش شاگردان خود پرداخت. او در سال ۱۳۷۷ به آمریکا مهاجرت نمود و به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد. شهرام فسازاده حدود ۲ سال با ارکستر سمفونیک «سنفراندو» و ارکستر سمفونیک «لانگ بیچ»، به عنوان نوازندهٔ ویلن اول و دوم همکاری داشت. وی با هنرمندانی نظیر: گلوریا روحانی، اکبر گلپایگانی، هایده، مهستی، حمیرا، ستار، محمود محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، ایرج، الهام و … همکاری داشته[۶] و ارکستر رودکی را در لس آنجلس رهبری کرده‌است.[۷]

وی کنسرت‌هایی را نیز در کشورهای انگلستان و فرانسه به اجرا گذاشته و چندین قطعه برای ارکستر و همچنین پیش‌درآمد و رنگ در دستگاهای مختلف موسیقی ایرانی آهنگسازی و اجرا نموده‌است.[۴][۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ نصیری‌فر، حبیب‌الله (۱۳۸۳). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران. تهران: نگاه.
  2. «معروف‌ترین نوازندگان ویولن ایران». پارسینه. ۳ بهمن ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۹.
  3. «رحمت‌الله بدیعی: تجویدی چیز دیگری بود». گفتگوی هارمونیک. ۲۳ شهریور ۱۳۹۸.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ «شهرام فسازاده». راسخون. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۹.
  5. «شهرام فسازاده». نوایاب. بایگانی‌شده از اصلی در 19 اكتبر 2019. دریافت‌شده در 29 ژوئن 2020. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  6. «با شهرام فسازاده هنرمند توانا و نوازنده چیره‌دست ویلن». مجلهٔ جوانان. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۹.
  7. لندن، کیهان (۲۰۱۵-۱۱-۰۶). «درخارج از کشور، موسیقی ایرانی مغلوب جاز و پاپ شده». کیهان لندن. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۲۹.