اوکرلیزومب
| پادتن مونوکلونال | |
|---|---|
| گونه | Whole antibody |
| منبع | Humanized (from موش) |
| هدف | CD20 |
| داده‌های بالینی | |
| نام‌های تجاری | Ocrevus |
| AHFS/Drugs.com | entry |
| روش مصرف دارو | تزریق وریدی آهسته |
| کد ATC | |
| وضعیت قانونی | |
| وضعیت قانونی |
|
| شناسه‌ها | |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس | |
| دراگ‌بنک | |
| کم‌اسپایدر |
|
| UNII | |
| KEGG | |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C6494H9978N1718O2014S46 |
| جرم مولی | 148 kg/mol g·mol−1 |
  (این چیست؟) (صحت‌سنجی) | |
اوکرلیزومب (انگلیسی: Ocrelizumab) یک پادتن مونوکلونال علیه CD20 است که آنها را بر روی سطح لنفوسیت‌های بی هدف قرار می‌دهد و در نتیجه نوعی داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی محسوب می‌شود.[۱] اوکرلیزومب به یک اپیتوپ متصل می‌شود که با اپیتوپ متصل‌شونده با ریتوکسی‌مب هم‌پوشانی دارد.[۱]
این دارو را سازمان غذا و داروی آمریکا در مارس ۲۰۱۷ میلادی برای درمان ام‌اس تأیید کرد[۲] و نخستین داروی پذیرفته شده برای درمان «ام‌اس پیشروندهٔ اولیه» است. اوکرلیزومب را شرکت جننتک که از زیرمجموعه‌های هوفمان-لا روش است تولید و بازاریابی می‌کند. و در ابتدا گفته میشد که درمان ام اس است ولی بعداً این را تکذیب کردند [۳][۴] هنگامِ ورود به بازار، هزینهٔ سالیانهٔ این دارو $۶۵٬۰۰۰ دلار آمریکا بود (برای دو تزریق در سال).[۳] اوکرلیزومب در سال ۲۰۱۸ جهت مصرف در اتحادیه اروپا مورد پذیرش واقع شد.[۵]
مصارف پزشکی[ویرایش]
اوکرلیزومب برای درمان انواع «عودکننده» یا «پیشروندهٔ اولیه» ام‌اس به‌کار می‌رود.[۴] این دارو به‌طریق تزریق آهستهٔ وریدی تجویز می‌شود.[۴]
موارد منع مصرف[ویرایش]
اوکرلیزومب را نباید در کسانی که حساسیت دارویی شدید به آن دارند یا مبتلا به هپاتیت ب هستند، استفاده شود. کسانی که دچار هرگونه بیماری عفونی هستند، باید صبر کنند تا بیماری‌شان بهبود یابد و سپس از اوکرلیزومب استفاده کنند. این دارو بر روی زنان حامله آزمایش نشده و بر پایهٔ مطالعات حیوانی به نظر می‌رسد که در دوران حاملگی بی‌خطر نباشد. اوکرلیزومب در شیر مادر ترشح می‌شود اما اثرات آن بر شیرخواران نامشخص است.[۴]
عوارض جانبی[ویرایش]
برپایهٔ نتایج به‌دست‌آمده از کارآزمایی‌های بالینی فاز ۳، شایع‌ترین عارضهٔ جانبی دارو، تحریک در محل تزریق (خارش، راش، کهیر)، و همچنین گُرگرفتگی، تحریک دهان و گلو، تب، خستگی، تهوع، تندتپشی، سردرد و سرگیجه بوده‌است.
خطر ابتلا به عفونت در اثر مصرف این دارو بالا می‌رود از جمله عفونت‌های دستگاه تنفسی، هرپس، هپاتیت ب و این خطر در مقایسه با مصرف اینترفرون بتا-۱ای بیشتر است. همچنین احتمال ابتلا به لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیش‌رونده که ناشی از نوعی ویروس است، افزایش می‌یابد.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ McGinley, MP; Moss, BP; Cohen, JA (January 2017). "Safety of monoclonal antibodies for the treatment of multiple sclerosis". Expert Opinion on Drug Safety. 16 (1): 89–100. doi:10.1080/14740338.2017.1250881. PMID 27756172.
- ↑ "BLA Approval Letter" (PDF). FDA. March 28, 2017.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Ron Winslow (March 28, 2017). "After 40-year odyssey, first drug for aggressive MS wins FDA approval". STAT.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ "Ocrelizumab label" (PDF). FDA. March 2017. Retrieved 1 April 2017. See FDA index page for BLA 761053 for updates.
- ↑ "Ocrevus EPAR". European Medicines Agency (EMA). Retrieved 25 April 2020.
This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ocrelizumab». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۹.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون دارو یا داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |