ضدآندروژن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «Antiandrogen»
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۵

ضدآندروژن
کلاس دارویی
Bicalutamide, a nonsteroidal antiandrogen and the most widely used androgen receptor antagonist in the treatment of prostate cancer.
شناسه‌های دسته‌بندی
مشابهAndrogen antagonists; Androgen blockers; Testosterone blockers
موارد مصرف• Men and boys: Prostate cancer; Benign prostatic hyperplasia; Scalp hair loss; Paraphilias; Hypersexuality; Sex offenders; Precocious puberty; Priapism
• Women and girls: Acne; Seborrhea; Hidradenitis suppurativa; Hirsutism; Scalp hair loss; Hyperandrogenism; Transgender hormone therapy
کد ای‌تی‌سیL02BB
هدف زیستیAndrogen receptor; Progesterone receptor; Estrogen receptor; GnRH receptor; 5α-Reductase; CYP17A1 (17α-hydroxylase/17,20-lyase); P450scc; Others
طبقه‌بندی شیمیاییSteroidal; Nonsteroidal; Peptide
پیوند به بیرونی
سمپD000726
در ویکی‌داده

آنتی آندروژن‌ها، که با عنوان آنتاگونیست آندروژن یا مسدود کننده‌های تستوسترون نیزشناخته می شوند، دسته ای از داروها هستند که از اثرات زیستی آندروژن‌ها مانند تستوسترون و دی‌هیدروتستوسترون (DHT) جلوگیری می کنند. این ترکیبات با انسداد گیرنده آندروژن (AR) و/یا مهار یا سرکوب تولید آندروژن عمل می کنند.[۱][۲]

مصارف پزشکی

آنتی‌آندروژن‌ها در درمان مجموعه ای از شرایط وابسته به آندروژن در مردان و زنان استفاده می شود.[۳][۴] از جمله برای درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات، هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات، ریزش موی آندروژنیک، بیش‌فعالی جنسی، پارافیلیا و پریاپیسم و همچنین پسران با بلوغ زودرس استفاده می شود.[۵][۶][۷]در زنان و دختران، از این داروها برای درمان آکنه، سبوره، هیدرآدنیت چرکی، پرمویی و هیپرآندروژنیسم استفاده می شود.[۸][۹] آنتی‌آندروژن‌ها همچنین در زنان تراجنسیتی به عنوان مولفه‌ای از هورمون‌درمانی زنانه‌سازی و نهایتا به عنوان مسدودکننده‌های بلوغ در دختران تراجنسی استفاده می شود.[۱۰][۱۱]

شیمی

آنتی‌آندروژن‌ها را می توان بر اساس ساختار شیمیایی به چند نوع مختلف تقسیم کرد، از جمله آنتی‌آندروژن‌های استروئیدی، آنتی‌آندروژن‌های غیراستروئیدی و پپتیدها. آنتی‌آندروژن‌های استروئیدی شامل ترکیباتی مانند سیپروترونولاکتون، استرادیول، آبیراترون استات و فیناستراید هستند. آنتی‌آندروژن‌های غیراستروئیدی شامل ترکیباتی مانند بیکالوتامید، الاگولیکس، دی‌اتیل‌استیل بسترول، آمینوگلوتتیمید، و کتوکونازول؛ و پپتیدها شامل آنالوگ‌های GnRH مانند لوپرورلین و سترورلیکس هستند.

منابع

مطالعه بیشتر

  • Neumann, F.; Steinbeck, H. (1974). "Antiandrogens". Androgens II and Antiandrogens / Androgene II und Antiandrogene. pp. 235–484. doi:10.1007/978-3-642-80859-3_6. ISBN 978-3-642-80861-6.
  • Gräf, K.-J.; Brotherton, J.; Neumann, F. (1974). "Clinical Uses of Antiandrogens". Androgens II and Antiandrogens / Androgene II und Antiandrogene. pp. 485–542. doi:10.1007/978-3-642-80859-3_7. ISBN 978-3-642-80861-6.
  1. ↑ Mowszowicz I (1989). "Antiandrogens. Mechanisms and paradoxical effects". Ann. Endocrinol. Paris. 50 (3): 50(3):189–99. PMID 2530930.
  2. ↑ Brueggemeier, Robert W. (2006). "Sex Hormones (Male): Analogs and Antagonists". Encyclopedia of Molecular Cell Biology and Molecular Medicine. doi:10.1002/3527600906.mcb.200500066. ISBN 3527600906.
  3. ↑ Student S, Hejmo T, Poterała-Hejmo A, Leśniak A, Bułdak R (January 2020). "Anti-androgen hormonal therapy for cancer and other diseases". Eur. J. Pharmacol. 866: 172783. doi:10.1016/j.ejphar.2019.172783. PMID 31712062.
  4. ↑ Sciarra F, Toscano V, Concolino G, Di Silverio F (1990). "Antiandrogens: clinical applications". J. Steroid Biochem. Mol. Biol. 37 (3): 349–62. doi:10.1016/0960-0760(90)90484-3. PMID 2147859.
  5. ↑ Sciarra F, Toscano V, Concolino G, Di Silverio F (1990). "Antiandrogens: clinical applications". J. Steroid Biochem. Mol. Biol. 37 (3): 349–62. doi:10.1016/0960-0760(90)90484-3. PMID 2147859. S2CID 20274398.
  6. ↑ Broderick GA, Kadioglu A, Bivalacqua TJ, Ghanem H, Nehra A, Shamloul R (2010). "Priapism: pathogenesis, epidemiology, and management". J Sex Med. 7 (1 Pt 2): 476–500. doi:10.1111/j.1743-6109.2009.01625.x. PMID 20092449.
  7. ↑ Martin H. Steinberg; Bernard G. Forget; Douglas R. Higgs; David J. Weatherall (17 August 2009). Disorders of Hemoglobin: Genetics, Pathophysiology, and Clinical Management. Cambridge University Press. pp. 476–. ISBN 978-1-139-48080-2.
  8. ↑ Essah PA, Wickham EP, Nunley JR, Nestler JE (2006). "Dermatology of androgen-related disorders". Clin. Dermatol. 24 (4): 289–98. doi:10.1016/j.clindermatol.2006.04.004. PMID 16828411.
  9. ↑ Rabe, T.; Grunwald, K.; Feldmann, K.; Runnebaum, B. (2009). "Treatment of hyperandrogenism in women". Gynecological Endocrinology. 10 (sup3): 1–44. doi:10.3109/09513599609045658. ISSN 0951-3590.
  10. ↑ Bockting W, Coleman E, De Cuypere G (2011). "Care of transsexual persons". N. Engl. J. Med. 364 (26): 2559–60, author reply 2560. doi:10.1056/NEJMc1104884. PMID 21714669.
  11. ↑ Vance SR, Ehrensaft D, Rosenthal SM (2014). "Psychological and medical care of gender nonconforming youth" (PDF). Pediatrics. 134 (6): 1184–92. doi:10.1542/peds.2014-0772. PMID 25404716.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ضدآندروژن&oldid=32007420»