کلیسای سیستین

Sistine Chapel
*Sacellum Sixtinum* (لاتین)
*Cappella Sistina* (ایتالیایی)
Sistine Chapel; Sacellum Sixtinum (لاتین); Cappella Sistina (ایتالیایی);
	ضلع شرقی کلیسای سیستین، از محراب تا انتهای تابلوی واپسین داوری
دین
وابستگی	کلیسای کاتولیک
بخش	Diocese of Rome
وضعیت سازمانی یا کلیسایی	پاپی سخنرانی
سال تقدیس	۱۵ اوت ۱۴۸۳
مکان
مکان	واتیکان
	موقعیت مکانی روی نقشه شهر واتیکان
مختصات	۴۱°۵۴′۱۱″ شمالی ۱۲°۲۷′۱۶″ شرقی / ۴۱٫۹۰۳۰۶°شمالی ۱۲٫۴۵۴۴۴°شرقی
معماری
معمار(ها)	باچو پونتلی، جووانی د دولچی
گونه	کلیسا
آغاز ساخت	۱۵۰۵
پایان ساخت	۱۵۰۸
ویژگی‌ها
درازا	۴۰٫۹ متر (۱۳۴ فوت)
پهنای (شبستان)	۱۳٫۴ متر (۴۴ فوت)
بیشترین بلندی	۲۰٫۷ متر (۶۸ فوت)
	سایت میراث جهانی یونسکو
	نام رسمی: واتیکان
گونه	فرهنگی
معیار	i, ii, iv, vi
تاریخ ثبت	۱۹۸۴
شماره ثبت	286
بخش دولتی	سریر مقدس
منطقه	اروپا و آمریکای شمالی
وبگاه
	mv.vatican.va

کلیسای سیستین ((به لاتین: Sacellum Sixtinum); (به ایتالیایی: Cappella Sistina)) یک کلیسای بزرگ و معروف در شهر واتیکان است و در کاخ رسالت قرار گرفته که اقامتگاه رسمی پاپ محسوب می‌شود.

این کلیسا محل برگزاری همایش گزینش پاپ جدید است که پس از مرگ، استعفا یا برکناری پاپ برای انتخاب پاپ جدید با شرکت تمامی کاردینال‌های کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شود. کلیسای سیستین همچنین به خاطر معماری و تزئینات فرسکوی هنرمندان عصر رنسانس همچون میکل آنژ، ساندرو بوتیچلی، پیترو پروجینو، پینتوروچیو و دیگران مشهور است. میکل آنژ ۱٬۱۰۰ متر مربع از سقف نمازخانه را در سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ میلادی و زیر قیمومیت پاپ ژولیوس دوم نقاشی کرد.^[۲] نقاشی‌های سقف کلیسای سیستین و به ویژه اثر واپسین داوری (۱۵۳۴–۱۵۴۱) از شاهکارهای هنر نقاشی میکل آنژ به‌شمار می‌روند.

نامگذاری

نمازخانه نام خود را از پاپ سیکتوس چهارم گرفته‌است. وی از ۱۴۷۷ تا ۱۴۸۰ اقدام به بازسازی ساختمان قدیمی تر کرد. در این دوره هنرمندانی همچون ساندرو بوتیچلی، پیترو پروجینو و دومنیکو گیرلاندایو به خلق فرسکوهایی که زندگی موسی و مسیح را به تصویر می‌کشید پرداختند. این نقاشی‌ها در ۱۴۸۲ به اتمام رسیدند^[۳] و سیکتوس چهارم در ۱۵ اگوست ۱۴۸۳ انجام نخستین مراسم عشای ربانی را برای عروج مریم عذرا در کلیسای سیستین جشن گرفت.

آفرینش آدم

آفرینش آدم نقاشی معروفی از میکل آنژ است که بر روی سقف نمازخانه سیستین دیده می‌شود. این اثر که چهارمین قاب بر روی سقف مشبک این کلیسا است، به سال ۱۵۱۱ توسط میکل آنژ هنرمند ایتالیایی کشیده شده‌است.

در آفرینش آدم، یکی از داستان‌های انجیل از کتاب آفرینش دیده می‌شود که در آن خدا با دمی حیات بخش به آدم زندگی می‌بخشد.

با کمی دقت می‌توان از نیمه راست تصویر، برشی عرضی از مغز انسان با جزئیاتی قابل توجه را تشخیص داد که نشان دهنده تسلط بالای نقاش بر آناتومی بدن انسان است. این اثر به همراه سایر بخش‌های کتاب آفرینش (پیامبران، هاتف لیبیایی، زکریا و…) بر روی سقف کلیسا در دهه هشتاد میلادی بازسازی شدند.

پانویس

↑ Vatican City, Whc.unesco.org, retrieved 9 August 2011
↑ «7 Things You May Not Know About the Sistine Chapel - HISTORY». www.history.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۶.
↑ Monfasani, John (1983), "A Description of the Sistine Chapel under Pope Sixtus IV", Artibus et Historiae, IRSA s.c., 4 (7): 9–18, doi:10٫2307/1483187, ISSN 0391-9064, JSTOR 1483178. {{citation}}: Check |doi= value (help)

پیوند به بیرون

Vatican Museums Online: Sistine Chapel A virtual detailed tour of the frescoes and panels

[1] Vatican City, Whc.unesco.org, retrieved 9 August 2011

[2] «7 Things You May Not Know About the Sistine Chapel - HISTORY». www.history.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۶.

[3] Monfasani, John (1983), "A Description of the Sistine Chapel under Pope Sixtus IV", Artibus et Historiae, IRSA s.c., 4 (7): 9–18, doi:10٫2307/1483187, ISSN 0391-9064, JSTOR 1483178. {{citation}}: Check |doi= value (help)

[۱]

[۲]

[۳]