هند شرقی هلند

مختصات: ۲°۰۰′۰۰″جنوبی ۱۱۸°۰۰′۰۰″شرقی / ۲٫۰۰۰°جنوبی ۱۱۸٫۰۰۰°شرقی / -2.000; 118.000
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هند شرقی هلند

۱۸۰۰–۱۹۴۲
۱۹۴۵–۱۹۴۹*
پرچم هند شرقی هلند
پرچم
نشان ملی هند شرقی هلند
نشان ملی
نقشه هند شرقی هلند، گسترش قلمرو آن را از سال ۱۸۰۰ تا گسترده‌ترین حد آن قبل از اشغال توسط ژاپنی‌ها در سال ۱۹۴۲ نشان می‌دهد.
نقشه هند شرقی هلند، گسترش قلمرو آن را از سال ۱۸۰۰ تا گسترده‌ترین حد آن قبل از اشغال توسط ژاپنی‌ها در سال ۱۹۴۲ نشان می‌دهد.
وضعیتمستعمره هلند
پایتختباتاویا، اکنون جاکارتا
زبان(های) رایجمالایی، هلندی، زبان بومی، سایر
دین(ها)
بودایی، مسیحیت (کاتولیک و پروتستان), هندو، اسلام
حکومتاداره به صورت مستعمره
تاریخ 
۱۶۰۳–۱۸۰۰
1 January ۱۸۰۰
فوریه ۱۹۴۲ – اوت ۱۹۴۵
۱۷ اوت ۱۹۴۵
27 December ۱۹۴۹
جمعیت
• ۱۹۳۰
۶۰٬۷۲۷٬۲۳۳
واحد پولگلدن هند شرقی هلند
پیشین
پسین
کمپانی هند شرقی هلند
اشغال هند شرقی هلند به دست ژاپن
سکونتگاه‌های تنگه
اشغال هند شرقی هلند به دست ژاپن
اندونزی
گینه نو هلند
امروز بخشی ازاندونزی، مالزی
*توسط نیروهای ژاپنی بین سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۵ اشغال شد، سپس انقلاب ملی اندونزی در سال ۱۹۴۹ اتفاق افتاد. اندونزی استقلال آن را در ۱۷ گوست سال ۱۹۴۵ اعلام کرد. گینه نو هلند در سال ۱۹۶۳ به اندونزی ملحق شد.
منبع آماری ۱۹۰۰[۲][۳]

هند شرقی هلند (هلندی: Nederlands-Indië; اندونزیایی: Hindia-Belanda) بخشی از مستعمرات هلند بود که پس از جنگ جهانی دوم به استقلال رسید و به اندونزی مدرن کنونی تبدیل شد.

در طول قرن ۱۹، سلطهٔ هلند گسترش یافت و باعث شد مرزهای این سرزمین به بزرگ‌ترین حد خود در اوایل قرن ۲۰ برسد، قلمرویی که اکنون اندونزی مدرن امروزی را تشکیل می‌دهد.

در واقع «هند شرقی»، یکی از مهم‌ترین مستعمرات اروپایی‌ها و زیر سلطه امپراطوری هلند بود[۴] که کمک چشمگیری به برتری هلندی‌ها در تجارت ادویه جات و محصولات کشاورزی سودآور در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ کرد.

ساختار اجتماعی مستعمره براساس ساختار محکم نژادی و اجتماعی پایدار بود که تعدادی از نخبگان هلندی را نیز شامل می‌شد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Friend (1942), Vickers (2003), Ricklefs (1991), Reid (1974), Taylor (2003)
  2. Hack, Karl (2006). Rettig, Tobias (ed.). Colonial Armies in Southeast Asia. Abingdon: Routledge. ISBN 0-415-33413-6.
  3. Teitler. "6. The Mixed Company". The Mixed Company. p. ۳۳.(
  4. Jonathan Hart, Empires and Colonies, page 200

منابع[ویرایش]