انتاموبا هیستولیتیکا: تفاوت میان نسخهها
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{بیماریهای تکیاختهای}} |
جز r2.7.3) (ربات: اصلاح pl:Pełzak czerwonki |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
[[nl:Entamoeba histolytica]] |
[[nl:Entamoeba histolytica]] |
||
[[no:Entamoeba histolytica]] |
[[no:Entamoeba histolytica]] |
||
[[pl: |
[[pl:Pełzak czerwonki]] |
||
[[pt:Entamoeba histolytica]] |
[[pt:Entamoeba histolytica]] |
||
[[ru:Дизентерийная амёба]] |
[[ru:Дизентерийная амёба]] |
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۵۴
انتاموبا هیستولیتیکا | |
---|---|
کیست انتاموبیا هیستولیتیکا | |
ردهبندی علمی | |
حوزه: | یوکاریوتها |
شاخه: | Amoebozoa |
رده: | Archamoebae |
راسته: | Amoebida |
سرده: | Entamoeba |
گونه: | E. histolytica |
نام دوبخشی | |
Entamoeba histolytica Schaudinn, 1903
|
آمیبها گروهی از آغازیان هستند که به کمک پاهای کاذب خود قادر به حرکت میباشند. آلودگی انسان با انتاموبیا هیستولیتیکا (Entamoeba histolytica) میتواند باعث بروز اسهال خونی آمیبی شود.
انتشار
این انگل بیشتر عفونت روده ای ایجاد می کند ولی عفونت علامتدار فقط در ۱۰% موارد رخ می دهد و باقی موارد بدون علامت می باشد. بعضی افراد بیشتر دچار آلودگی می شوند ازجمله کسانیکه در مناطق با بهداشت پائین زندگی می کنند و یا کسانیکه به این مناطق سفر می کنند. همچنین افرادی که درمحلهائی بطور گروهی زندگی می کنند مثلاً پادگانها، خانه سالمندان، محل نگهداری افراد عقب مانده ذهنی نیز بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.
انتقال
ابتلا به این عفونت در اثر ورود کیست این انگل تک سلولی از طریق آب یا غذای آلوده بدرون دستگاه گوارش فرد صورت می گیرد. کیست این انگل بسیار مقاوم بوده و می تواند هفتهها در خاک مرطوب زنده بماند. پس از ورود کیست به دستگاه گوارش، تبدیل به شکل فعال خود شده و باعث ایجاد بیماری می شود.
علائم و نشانهها
فقط ۱۰% موارد عفونت، علامتدار شده و فرد علائم بیماری را نشان خواهد داد. این علائم معمولاً ۶-۲ هفته پس از خوردن کیست آغاز شده و بصورت اسهال ( که دفعات آن در طول روز ممکن است به ۱۲-۶ باربرسد.)درد شکم، دل پیچه خود را نشان می دهد. اما شدیدترین فرم بیماری گوارشی آن اسهال خونی آمیبی است که با خون در مدفوع، تب، درد شکم خود را نشان می دهد. همچنین آمیب می تواند با سوراخ کردن جدار روده خود را به جریان خون رسانده و از این طریق به اعضاء دیگر رفته و باعث ایجاد آبسه آمیبی در این اعضاء شود. کبد شایعترین مکان برای ایجاد آبسه آمیبی است ولی بندرت این آبسهها در ریه و یا مغز نیزایجاد می شوند.
تشخیص و درمان
معمولا درآزمایش مدفوع، دیدن انگل یا تخم آن به تشخیص کمک میکند. درمان جبران آب و الکترولیت در فاز حاد اسهال و مصرف طولانی آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول است. رعایت بهداشت فردی و دفع صحیح فاضلاب برای جلوگیری از انتشار بیماری ضروری است.
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴