ساغر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات:تصحیح شابک |
جز Bot:Romaniztion of ISBN |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
{{ب|من ترک [[عشق]] و [[شاهد]] و ساغر نمی کنم|صد بار [[توبه]] کردم و دیگر نمی کنم}}<ref name=hfz>حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN |
{{ب|من ترک [[عشق]] و [[شاهد]] و ساغر نمی کنم|صد بار [[توبه]] کردم و دیگر نمی کنم}}<ref name=hfz>حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN 964-343-086-3 </ref> |
||
{{ب||2={{چپچین}}([[حافظ]]){{پایان چپچین}}}} |
{{ب||2={{چپچین}}([[حافظ]]){{پایان چپچین}}}} |
||
{{پایان شعر}} |
{{پایان شعر}} |
||
در بیشتر ابیات، ساغر در معنی [[جام شراب]] آمده است. <ref name=hfz> حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN |
در بیشتر ابیات، ساغر در معنی [[جام شراب]] آمده است. <ref name=hfz> حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN 964-343-086-3 </ref> <ref name=aj> زریاب خویی، عباس، ''آیینهی جام'' (شرح مشکلات دیوان حافظ)، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۶۷ ش. </ref> |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
{{ب|بیا تا [[گل]] برافشانیم و [[می]] در ساغر اندازیم|[[فلک]] را [[سقف]] بشکافیم و طرحی نو دراندازیم}}<ref name=hfz>حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN |
{{ب|بیا تا [[گل]] برافشانیم و [[می]] در ساغر اندازیم|[[فلک]] را [[سقف]] بشکافیم و طرحی نو دراندازیم}}<ref name=hfz>حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،''دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن''، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN 964-343-086-3 </ref> |
||
{{ب||2={{چپچین}}([[حافظ]]){{پایان چپچین}}}} |
{{ب||2={{چپچین}}([[حافظ]]){{پایان چپچین}}}} |
||
{{پایان شعر}} |
{{پایان شعر}} |
||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۰، ساعت ۲۲:۱۶
معانی لغوی
از نظر لغوی ساغر به معنی پیاله است. [۱] در فرهنگ معین به معنی پیالهی شرابخواری و جام است. قدح نیز هم معنی با پیاله شراب است.[۱]
ساغر در ادبیات
در بیشتر ابیات، ساغر در معنی جام شراب آمده است. [۲] [۳]
معانی در عرفان
در عرفان اسلامی و در اصطلاحات صوفی، ساغر دل عارف است. [۳]، [۴] بدان خمخانه و میخانه و میکده نیز می گویند. [۵] همچنین سکر و شوق دو معنی دیگر ساغر هستند. [۵]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ لغتنامه دهخدا
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. ISBN 964-343-086-3 خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «hfz» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ زریاب خویی، عباس، آیینهی جام (شرح مشکلات دیوان حافظ)، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۶۷ ش.
- ↑ القاشانی، کمالالدین عبدالرزاق، اصطلاحات الصوفیه، قم: انتشارات بیدار، ۱۳۷۰
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ content&task=view&id=123&Itemid=56|حافظ آرا