پیاله

پیالهای سرامیکی با نقش هشتپا و دلفین، ۵۱۰–۵۰۰ پیش از میلاد، وابیه
پیاله یا پیغاله کاسهٔ کوچک یا قدحی از شیشه یا بلور است که در آن شراب ریزند. گاه به آن «جام» یا «ساغر» نیز میگویند.[۱]ازمعروف ترین پیاله میتوان به پیاله نیگی اشاره کرد.
واژه[ویرایش]
واژهٔ «پیاله» در زبانهای اروپایی هم دیده میشود.
بر اساس لغت نامه دهخدا، گویا واژهٔ «پیاله» دراصل یونانی بوده و اعراب از آن «فیالجه» ساختهاند یا اینکه یونانیها آن را از ایرانیان گرفته و به همین معنی به کار بردهاند.[۱]
در فارسی کنونی افغانستان پیاله به معنای استکان است.[نیازمند منبع]
در اروپای باستان[ویرایش]
در اروپای دوران قدیم به آن Phile یا Patera (به لاتین) میگفتهاند. و آن ظرف فلزی یا سرامیکی گرد، کم عمق و بدون دستهای بوده که در مرکز آن فرو رفتگی وجود داشته است. وجود گودی برای تسهیل در نگهداری ظرف بوده. از پیاله در یونان باستان برای ساغرریزی استفاده میشده است.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ علیاکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «پیاله»، لغتنامهٔ دهخدا (بازیابی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۳).
- ↑ Jongh, The Companion Guide to Greece, 512.
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Patera». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۳.
- Jongh, Brian De (2000). The Companion Guide to Greece (به انگلیسی). Companion Guides. Retrieved 2013-09-13.